فرزند ۳۲ ساله من نه کار میکند نه درس میخواند

دوستان لطفا راهنمایی و کمک کنید

پسری دارم که از سن ۱۴سالگی انرا با خودم به خارج از کشور اوردم در ایران بسیار درسخوان و با هوش ولی در المان با زحمت دیپلمش را گرفت دانشکاه و رشته های متعدد برای یاد گیری شغل رفته همه را نیمه کاره رها کرده در سن ۱۹سالگی و در سال اول دانشگاه از ما جدا شد و همراه با دوست دخترش به شهر دیگر رفت و چون تنها فرزند ما بود بر عکس بقیه ادمها نه از او پولی دریغ کردیم و نه اورا تشویق به کار کردن نمودیم نتیجه این شده که الان هیچی ندارد و یا از دولت کمک میخواهد که ان همه با بهانه اینکه خوصله کاغذ بازی ندارم انرا هم دنبالش نمیرود و نه کار میکند در حالیکه بار ها ما برایش خانه و زندگی تهیه کردیم ولی همه را از دست داده و الان شاید همه ی زندگیش یک ساک هم نمیشود . خصوصیات ایشان

۱/ متوهم است و فکر میکند ۱۰۰ ها دوست دارد در حالیکه هیچی حتی یک دوست هم ندارد
۲- از شهری که ما در ان زندگی میکنیم وشاید از همه دنیا و همه شهر های المان خوشش نیم اید فقط یک شهر را میکوید بدون دلیل ختی حاضر است در ان شهر در کنار خیابان بخوابد اما مثلا پیش ما نمیاید که یک اطاق مجزا برایش تهیه میکنیم تا در ان مث هتل زندگی کند
۳- هیچ نوع راهنمایی را یا نمیپذیرد یا فراموش میکند یا قول دروغ میدهد
۴- فقط پدر و مادرش را موقع احتیاج مبرم و برای پول میخواهد و هیچوقت نه دلش برای ما میسوزد نه احوالی میپرسد و نه از مشکلات خبر دارد و نه موقع بیماری یا مسافرت احوالی میپرسد و نه حتی مشکلات خودش را به ما میگوید.


داستانش زیاد است لطفا اگر میخواهید سوال کنید

ما با این مرد ۳۲ ساله که هیچ کاری بلد نیست و نمیخواهد هم یاد بگیرد چیکار کنیم ؟؟؟؟

سلام
به نظر من بهتره که کمک مالیتونو کم کنید تا ایشون به دلیل مشکل مالی مجبور به کار کردن بشه البته چندو چونشو خودتون تعیین کنید
متاسفانه حمایت شما به قدری زیاد بوده که ایشون خودشونو بی نیاز میدونسته و برای همین نیازی به کار پیدا نکرده پس همونطور که به تدریج ایشون به این وضع دراومده باید به تدریج هم به حالت اول خودش برگرده
پس برای این که از شما دلخور نشه من پیشنهاد می کنم به یک باره حمایتتونو قطع نکنید و به تدریج با بهونه از کمک مالی به ایشون تفره برید تا احساس کنه که کاش دستم تو جیب خودم بود
من اینطور برداشت می کنم که شما برای به دست آوردن محبت ایشون بهشون کمک مالی می کنید که این خیلی کار اشتباهیه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محمد هم دل

سلام
به نظر من بهتره که کمک مالیتونو کم کنید تا ایشون به دلیل مشکل مالی مجبور به کار کردن بشه البته چندو چونشو خودتون تعیین کنید
متاسفانه حمایت شما به قدری زیاد بوده که ایشون خودشونو بی نیاز میدونسته و برای همین نیازی به کار پیدا نکرده پس همونطور که به تدریج ایشون به این وضع دراومده باید به تدریج هم به حالت اول خودش برگرده
پس برای این که از شما دلخور نشه من پیشنهاد می کنم به یک باره حمایتتونو قطع نکنید و به تدریج با بهونه از کمک مالی به ایشون تفره برید تا احساس کنه که کاش دستم تو جیب خودم بود
من اینطور برداشت می کنم که شما برای به دست آوردن محبت ایشون بهشون کمک مالی می کنید که این خیلی کار اشتباهیه

---

مرسی.ما بارها کاری راکه شما میگویید کرده ایم اما او بحدی بدهگاری بالا اورده که یا دادگاه میخواسته همون مقدار اسباب اساسیه مختصرش را ضبط کند ویا از طریق بانک بدهکار شده که دیگر امکان افتتاح هیچ حسابی برایش نبوده یا از طرق دیگر بدهکار شده مثلا بیمه درمانی اش هم قطع میشده یا از اطاقی که بوده اخراج میشده واینها مارا ناچار میکرده که دوباره به او کمک کنیم .

سلام سارا خانوم،

به همدردی خوش اومدید.:72:

به نظر میرسه پسرتون نتونسته با فرهنگ جدید هماهنگ بشه، و این با عوامل دیگه جمع شده و باعث شده تواناییش برای اداره خودش و زندگیش نسبتا ضعیف باشه.

اینکه دوست نداره در کنار شما زندگی کنه نشون میده که به استقلالش اهمیت میده و دلش میخواد مسئولیت زندگیش رو به عهده بگیره، اما تا حالا در عمل اونقدر توانا نبوده که موفق بشه.

خوشبختانه توانایی اداره زندگی با تمرین افزایش پیدا می کنه.

بنابراین یه کمکی که شما می تونید بکنید اینه که به شیوه های مختلف بهش مسئولیت بدید. یعنی ازش بخواید یه کارهایی رو برای شما انجام بده. بذارید حس کنه در زندگی شما اثرگذار هست.

بهش احساس مرد بودن بدید. در همین تالار و در گوگل برای نیازهای یک "مرد" و احساساتش سرچ کنید و بصورت ملایم در رابطه با پسرتون بکار بگیرید.

یه عاملی هم احتمالا پسرتون رو از اصلاح رویه بازمیداره، وجهه ی منفی ایه که بخاطر رفتارش در ذهن شما پیدا کرده. اگه بهش نشون بدید که سرزنشش نمیکنید، و کدورتی ازش به دل ندارید راحت تر می تونه تغییر رویه بده.

در هر حال بهتون توصیه میکنم که شادی و آرامشتون رو به زندگی پسرتون گره نزنید. اون یه انسان دیگه ست، یه انسان با اراده و با زندگی مستقل.

موفق باشید.



پی نوشت: در مورد نکته ای که فرشته مهربان تذکر دادند (قطع کامل حمایت حتی در صورت گرفتاری) حتما قبلا بصورت کاملا صریح براش توضیح بدید که مشاور به ما توصیه کرده که حتی اگه گرفتاری قانونی پیدا کردی هم بهت کمک نکنیم و ما اینکارو صرفا بخاطر خودت قصد داریم که انجام بدیم. بنابراین اگه دفعه دیگه کارت به بدهکاری و دادگاه و ... کشید، بدون که ما علارغم میلمون بهت هیچ کمکی نمی کنیم.

اگه این رو کاملا دوستانه و در یه فضای پرمحبت بهش منتقل نکنید، ممکنه از تغییر ناگهانی رفتارتون دچار آسیب های روانی و عاطفی بشه.

با سلام


حمایت زیاد و غلط شما او را درمانده ساخته .

حمایت زیاد درماندگی می آموزد

شما با حمایت هاتون به او ظلم کرده اید . لطفاً این ظلم را به پایان برسانید .

یعنی چه که بیاید یک اتاق مثل هتل برایش آماده داریم .....!!!

تنها راه نجات او از این وضعیت قطع هرگونه حمایتی از نظر مالی و خدماتی هست و تنها حمایت عاطفی داشته باشید و در مقابل تقاضای مالی و خدماتی با مهربانی بگویید شرمنده ایم نمی توانیم و نباید .و هرجا گرفتار می شود به دادش نرسید . بگذارید با تبعات بی کاری و بیخیلالیش مواجه شود و نتایج دردناکش را ببیند که راه بیدار شدن و به فکر افتادنش همین است والا هیچ کاری نمی توانید برایش بکنید در واقع تباهش کرده اید تا حالا از این به بعد دست بکشید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام سارا خانوم،

به همدردی خوش اومدید.:72:

به نظر میرسه پسرتون نتونسته با فرهنگ جدید هماهنگ بشه، و این با عوامل دیگه جمع شده و باعث شده تواناییش برای اداره خودش و زندگیش نسبتا ضعیف باشه.

اینکه دوست نداره در کنار شما زندگی کنه نشون میده که به استقلالش اهمیت میده و دلش میخواد مسئولیت زندگیش رو به عهده بگیره، اما تا حالا در عمل اونقدر توانا نبوده که موفق بشه.

خوشبختانه توانایی اداره زندگی با تمرین افزایش پیدا می کنه.

بنابراین یه کمکی که شما می تونید بکنید اینه که به شیوه های مختلف بهش مسئولیت بدید. یعنی ازش بخواید یه کارهایی رو برای شما انجام بده. بذارید حس کنه در زندگی شما اثرگذار هست.

بهش احساس مرد بودن بدید. در همین تالار و در گوگل برای نیازهای یک "مرد" و احساساتش سرچ کنید و بصورت ملایم در رابطه با پسرتون بکار بگیرید.

یه عاملی هم احتمالا پسرتون رو از اصلاح رویه بازمیداره، وجهه ی منفی ایه که بخاطر رفتارش در ذهن شما پیدا کرده. اگه بهش نشون بدید که سرزنشش نمیکنید، و کدورتی ازش به دل ندارید راحت تر می تونه تغییر رویه بده.

در هر حال بهتون توصیه میکنم که شادی و آرامشتون رو به زندگی پسرتون گره نزنید. اون یه انسان دیگه ست، یه انسان با اراده و با زندگی مستقل.

موفق باشید.



پی نوشت: در مورد نکته ای که فرشته مهربان تذکر دادند (قطع کامل حمایت حتی در صورت گرفتاری) حتما قبلا بصورت کاملا صریح براش توضیح بدید که مشاور به ما توصیه کرده که حتی اگه گرفتاری قانونی پیدا کردی هم بهت کمک نکنیم و ما اینکارو صرفا بخاطر خودت قصد داریم که انجام بدیم. بنابراین اگه دفعه دیگه کارت به بدهکاری و دادگاه و ... کشید، بدون که ما علارغم میلمون بهت هیچ کمکی نمی کنیم.

اگه این رو کاملا دوستانه و در یه فضای پرمحبت بهش منتقل نکنید، ممکنه از تغییر ناگهانی رفتارتون دچار آسیب های روانی و عاطفی بشه.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام


حمایت زیاد و غلط شما او را درمانده ساخته .

حمایت زیاد درماندگی می آموزد

شما با حمایت هاتون به او ظلم کرده اید . لطفاً این ظلم را به پایان برسانید .

یعنی چه که بیاید یک اتاق مثل هتل برایش آماده داریم .....!!!

تنها راه نجات او از این وضعیت قطع هرگونه حمایتی از نظر مالی و خدماتی هست و تنها حمایت عاطفی داشته باشید و در مقابل تقاضای مالی و خدماتی با مهربانی بگویید شرمنده ایم نمی توانیم و نباید .و هرجا گرفتار می شود به دادش نرسید . بگذارید با تبعات بی کاری و بیخیلالیش مواجه شود و نتایج دردناکش را ببیند که راه بیدار شدن و به فکر افتادنش همین است والا هیچ کاری نمی توانید برایش بکنید در واقع تباهش کرده اید تا حالا از این به بعد دست بکشید .

---

ممنون از میشل و فرشته مهربان :72::72:


الان ما نمیدانیم کجا و با کی زندگی میکند . اما میدانیم که جایی ندارد . با ما هم فعلا خوشش نمیاید که زندگی کند.و تلفنی هم اگر بخواهیم حتی اندکی برای یافتن اطاقی راهنماییش کنیم تلفن را قطع میکند. وضعیت مبهم این پسر هم الان و هم اینده اش زندگی ما را هم دچار تشنج کرده است . ایا واقعا باید با او کاری نداشته باشیم ؟ایا وقتی حوصله ندارد به حرفهای ما گوش دهد ما هم اصرار نکنیم ؟ ایا بگذاریم به حال خودش بماند تا واقعا بخودش بیاید ؟ ایا اگر این بار که مشکل اصلیش یافتن اطاق است بر فرض اینکه پیداکند برای هزینه اسباب و اثاثیه بازهم به سراغ ما امد به او جواب رد بدهیم ؟؟؟‌


مرسی از راهنمایی های شما:72::72: