کی و چطوری بگم؟؟؟

سلام به همه دوستان همدردی... ازتون راهنمایی میخوام کمکم کنید خیلی ممنونم
من 20 سالمه و به تازگی با آقایی آشنا شدم و مدت آشناییمون 3،4 ماه هست و دراین مدت به شباهت اعتقادات وملاک هامون پی بردیم اون آقا حریان ازدواج و خواستگاری رو با خانواده ش درمیون گذاشته و به گفته اون قراره برای خواستگاری اقدام کنن(تماس بگیرن با منزل) خب حالا مسئله ای که من واسش تایپیک زدم اینه که من شنواییم کمتره(کم شنوا) ولی در مکالمات روزانه وبرخوردهایی که درطول روز با اطرافیان دارم تقریبا مشکلی ندارم وسمعک استفاده نمیکنم به جز مواقع ضروری و مهم مثل کلاس درس و سخنرانی هاو ... و من این مسئله رو کی به این آقا بگم؟ چطوری بگم؟ قبل از خواستگاری بگم یا نه؟ یا اصلا من نگم وپدر یا مادرم بهشون بگن؟ کلا نمیدونم دراین مورد چطوری برخورد کنم.... تا الان هم چندتا خواستگار داشتم ولی چون از همون اول(تلفنی) جواب رد دادم تا الان این مسئله واسم جدی نشده...
چکار کنم؟؟
:72:

با سلام

عزیزم عنوانتون مفهوم مشکل و نمیرسونه، بهتره در عنوانتون ذکر کنین که مشکل شنواییتون و کی و چطور بیان کنین ؟ یا زمان مناسب برای ییان مشکل شنواییتون به خواستگارتون کی میتونه باشه؟

من متوجه آشناییتون نشدم، یعنی این رسمتونه که پسرا قبل از اینکه خانواده هارو در جریان بذارن، با شما آشنا میشن بعد به خانواده ها اطلاع میدن؟

اگه این رابطه سه، چهار ماهه بنام دوران آشنایی قبل از خواستگاری اعلام شده، خب پس ایشون حتما انتظار داشتن به یک آشنایی کلی ازتون برسن، و فکر میکنم این مشکلتون چون زندگیتون و تحت تاثیر قرار میده و حق شریک زندگیتون هست که باید بدونن.

( یعنی اگه که این دوران، دوران آشنایی بوده شما بهشون بگین، چون فکر میکنم ایشون انتظار دارن بدونن و اگه بعدا پدر و مادرتون بهشون بگن یا خودتون بعد خواستگاری بگین، حس کنن که شما میخواستین گولشون بزنین! )

میتونین اینطوری بگین که : من یک مشکل کم شنوایی دارم ولی چون در کارهای روزمره ام مشکلی ایجاد نمیکنه، اطرافیان نمیتونن متوجه بشن، مگه اینکه خودم بهشون بگم، از اونجایی که شما هم قصد ازدواج با من دارین و قصد دارین بیاین خواستگاری من، لازم دونستم حتما قبل از خواستگاری این مورد و بهتون بگم که با آگاهی اگه میخواین بیاین خواستگاریم، تشریف بیارین. ولی اگه هم تمایلی ندارین و این مشکل، و نمیتونین بپذیرین، پس خوشحال شدم از آشناییتون و امیدوارم خوشبخت بشین.

کاملا با اعتماد بنفس صحبت کن، لازم نیست طوری نشون بدی که انگار خیلی مشکل بزرگیها و این مشکل نقطه ضعفته و شما همه جوره حاضری با هرکسی ازدواج کنی.

نه اتفاقا نشون بده که دختر قوی ای هستی و اصلا از نظرت یک مشکل خاص و بزرگی نیست، شما با این مشکل کنار اومدی و میتونی تحت کنترل بگیریش و نمیذاری این مشکل باعث تمسخر و اذیتت بشه!

اما اگه رابطه شما یک رابطه دوستی بوده، و خانواده هاتون هم اصلا این روابط و نمیپسندن، بنظرم بهتره، فقط بلافاصله رابطه و قطع کنین و بهشون بگین بصورت کاملا رسمی ازتون خواستگاری کنن بعد در مراحل خواستگاری بهشون بگین.تا زمانی که رسمی خواستگاری ازتون نکردن شما باهاشون دیگه حرفی نزنین چون روابط دوستی معمولا به خواستگاری نمیرسن و بیشتر دوطرف دچار احساسات زیاد میشن و نمیتونن درست و عقلانی تصمیمم بگیرن و زندگیشونو با تصمیمات احساسی داغون میکنن.

موفق باشین

خیلی ممنونم از دختر بیخیال غزیز، از راهنماییاتون خوب و کاربردی بود...
شروع آشنایی ما اینترنتی بود نه به قصد دوستی فقط از یک سوال اعتقادی شروع شد ولی دیگه به صورت نتی ادامه پیدا نکرد و پیامکی شد... تا 1ماه ادامه داشت که به دلایلی تموم شد و مادرم متوجه شد وقضیه رو بهشون گفتم... گفت دیگه تمومش کن و درست نیست و....خیلی ناراحت شده بودن...
تا اینکه این آقاپسر باز هم به مناسبت های مختلف پیامک میداد ولی من هیچ جوابی نمیدادم و دوباره پیشنهاد آشنایی بیشتر رو مطرح کرد ولی قبول نکردم که آخرش خواهرش بهم پیامک داد ولی یک پیامک درسی!(من و خواهرش همسن هستیم) گه دوباره این رابطه شروع شد به طور اتفاقی...
الان 2،3 ماه هست از این رابطه(بیشتر پیامکی) میگذره... و اون کامل این قضیه رو به خانواده ش گفته و من رو معرفی کرده... وخیلی از این آشنایی خوشحاله...
و اما مشکل من... راستش یه بار ازم پرسید بیماری یا درد کهنه ای نداری؟ که من مشکل شنواییم رو بهش نگفتم ولی کاش همون موقع میگفتم...:161:

بهم گفت قراره 3 روز دیگه شماره تلفن خونتون رو بدم به مامانم که زنگ بزنه به خونتون بنظرم باید قبل از اینکه شماره خونه رو بده من باید این موضوع رو بهش بگم...ولی اصلا "نمیدونم چطوری بحثش رو شروع کنم؟؟" یا اون چه واکنشی نشون بده؟؟ اگه گفت چرا تا الان نگفتی؟؟ البته ب نظر خودم خدا اگه یه چیزی رو از بنده ش میگیره به جاش یه چیز خوبی بهش میده و با این حال بازم خدارو خیلی شاکرم...
توروخدا باز هم از راهنمایی های خوبتون کنین:72:

دوستان چرا کسی چیزی نمیگه؟؟؟
آقایون تالار بگین آیا اینطور مشکلی رو میتونین بپذیرین؟؟؟؟؟ اصلا براتون مشکل مهمیه یا نه؟؟؟

خواهر خوبم سلام.
اول اینکه نحوه آنشاییتون اصلا خوب نبوده منظورم چته.تا حالا از نزدیک دیدینشون؟؟؟
به نظره من بهتر بود از اول میگفتید.البته مشکل شما اصلا مشکل نیست و خیلی ناچیزه ولی این صداقت شما رو زیر سوال میبره.
اگر هم الان خواستین بگید باید در ادبیاتتون دقت کنین.طوری بگین که مشکلی جدی نیست و خودتون هم مطمئن نیستین ولی مثله اینکه کمی شنوایی دارین.

گل بی عیب خداست.

خواهر من اینقدر معیار های بسیار مهم دیگه ای برای ازدواج وجود داره که کم شنوایی شما اصلا به چشم نمیاد.

البته متاسفانه خیلی از دختر و پسر ها از معیار های مهم غافل هستند و همین هستش که طلاق و اختلاف های شدید در زوج های امروزی زیاد دیده میشه.

اگر هم متوجه شدید که ایشون بخاطر کم شنوایی شما کنار کشید ، مطمئن باشید ایشون از معیار های خیلی مهم غافل هستش و بهتر هستش که ازدواج اصلا صورت نگیره.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

مقالات ازدواج در این تالار و دیگر سایت ها رو با دقت مطالعه کنید.

برخی از معیار های خیلی مهم:

- اخلاق و شخصیت
- داشتن سلامت عقلی و روانی
- داشتن تلاش و پشتکار
- داشتن دانش خانواده ، همسرداری و تربیت فرزند
- شغل و درامد ( بطوریکه درامد برای زندگی مشترک کافی باشه)
- داشتن تحصیلات و تخصص
- نزدیک بودن از نظر اعتقادات و فرهنگ
- سطح خانواده ها

خیلی ممنونم از amirmahmood که با نظراتتون بهم کمک میکنین

دیشب موضوع رو بهش گفتم
متنی که واسش فرستادم: میخواستم یه چیزی بگم... من شنواییم یه مقدار کمتره ولی چون تو کارها و مکالمات روزمره تقریبا مشکلی ندارم اطرافیانم متوجه نمیشن مگه اینکه خودم بهشون بگم... گفتم این موضوع رو قبل از تماس مامانتون بهت بگم که اگه بخوای اقدامی کنی با آگاهی اینکار رو کنی ولی اگه تمایلی نداری و فکر میکنی نتونی بپذیری همین حالا بتونی تصمیمتو بگیری...
اونم اینطور جواب داد:
یادته ازت پرسیدم بیماری خاصی نداری؟ گفتی نه! خب چرا همون موقع نگفتی؟ الانم اشکالی نداری، نه واسم مهم نیست حالا یه کمی ضعیف تر اشکالی نداری خداروشکر اونقدر امتیاز+ داری که اینها تاثیری نداره...
از دختر بیخیال عزیزهم خیلی ممنونم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بارانا

خیلی ممنونم از دختر بیخیال غزیز، از راهنماییاتون خوب و کاربردی بود...
شروع آشنایی ما اینترنتی بود نه به قصد دوستی فقط از یک سوال اعتقادی شروع شد ولی دیگه به صورت نتی ادامه پیدا نکرد و پیامکی شد... تا 1ماه ادامه داشت که به دلایلی تموم شد و مادرم متوجه شد وقضیه رو بهشون گفتم... گفت دیگه تمومش کن و درست نیست و....خیلی ناراحت شده بودن...
تا اینکه این آقاپسر باز هم به مناسبت های مختلف پیامک میداد ولی من هیچ جوابی نمیدادم و دوباره پیشنهاد آشنایی بیشتر رو مطرح کرد ولی قبول نکردم که آخرش خواهرش بهم پیامک داد ولی یک پیامک درسی!(من و خواهرش همسن هستیم) گه دوباره این رابطه شروع شد به طور اتفاقی...
الان 2،3 ماه هست از این رابطه(بیشتر پیامکی) میگذره... و اون کامل این قضیه رو به خانواده ش گفته و من رو معرفی کرده... وخیلی از این آشنایی خوشحاله...
و اما مشکل من... راستش یه بار ازم پرسید بیماری یا درد کهنه ای نداری؟ که من مشکل شنواییم رو بهش نگفتم ولی کاش همون موقع میگفتم...:161:

بهم گفت قراره 3 روز دیگه شماره تلفن خونتون رو بدم به مامانم که زنگ بزنه به خونتون بنظرم باید قبل از اینکه شماره خونه رو بده من باید این موضوع رو بهش بگم...ولی اصلا "نمیدونم چطوری بحثش رو شروع کنم؟؟" یا اون چه واکنشی نشون بده؟؟ اگه گفت چرا تا الان نگفتی؟؟ البته ب نظر خودم خدا اگه یه چیزی رو از بنده ش میگیره به جاش یه چیز خوبی بهش میده و با این حال بازم خدارو خیلی شاکرم...
توروخدا باز هم از راهنمایی های خوبتون کنین:72:

---

مادرتون درست گفتن، پس از نظر حانواده اینجور آشنایی درست نیست، بنظرم دیگه حتی جواب درسی خواهرشون هم ندین. به همشون بگین اگه تصمیمیشون جدیه خواستگاری رسمی انجام بدن .در خلال آشنایی رسمی بهشون بگین.
اگه پرسیدن چرا قبلا که پرسیدم نگفتین بگین شما باید خواستگاری رسمی و انجام میدادین تا من در جلسات کاملا رسمی این مسله و عنوان کنم.

البته ایشون پرسیده بودن شما باید میگفتین، حالا هم اشکال نداره، فعلا باهاشون در ارتباط نباشین تا خواستگاری رسمی انجام بدن .اگه این اتفاق افتاد اونوقت بهشون بگین.

وقتی ازتون این سوال و پرسیدن شما دروغ گفتین نه؟ یا سربسته چیزهایی گفتین؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بارانا

خیلی ممنونم از amirmahmood که با نظراتتون بهم کمک میکنین

دیشب موضوع رو بهش گفتم
متنی که واسش فرستادم: میخواستم یه چیزی بگم... من شنواییم یه مقدار کمتره ولی چون تو کارها و مکالمات روزمره تقریبا مشکلی ندارم اطرافیانم متوجه نمیشن مگه اینکه خودم بهشون بگم... گفتم این موضوع رو قبل از تماس مامانتون بهت بگم که اگه بخوای اقدامی کنی با آگاهی اینکار رو کنی ولی اگه تمایلی نداری و فکر میکنی نتونی بپذیری همین حالا بتونی تصمیمتو بگیری...
اونم اینطور جواب داد:
یادته ازت پرسیدم بیماری خاصی نداری؟ گفتی نه! خب چرا همون موقع نگفتی؟ الانم اشکالی نداری، نه واسم مهم نیست حالا یه کمی ضعیف تر اشکالی نداری خداروشکر اونقدر امتیاز+ داری که اینها تاثیری نداره...
از دختر بیخیال عزیزهم خیلی ممنونم...

---

ااا پس گفتین، خب خدارو شکر همه چی بخیر و خوشی گذشت.

فقط حواست و خوب جمع کن، احساساتی برخورد نکنی.
و مطمعن هم بشین که هم خودشون هم خانوادشون این قصیه و قبول کردن.
دقت داشته باشین که بخاطر این مشکل نخواین سرکوفت بزنند.

مشکل شما چیز خاصی نیست، اعتماد بنفستو ببر بالا ندار روت تاثیر منفی بذاره.

موفق باشین..