دنبال راهی عملی برای کنترل خشم و عصبانیت میگردم

سلام دوستان
من دنبال راهی برای کنترل خشم و عصبانیت می گردم اینکه چطور میشه ادم بتونه زود رنج نباشه و اون مواقعی که لازمه بتونه خونسردیشو حفظ کنه و عصبانی نشه
البته ازهمه دوستای که قصد کمک به منو دارن خواهش می کنم مقاله های توی اینترنتو برام کپی نکنین چون من نود درصد اونها رو خوندم و الان فقط دنبال راه های عملیم
اگه امکان داره از تجربه های شخصیتون بگین از اینکه شما موقع عصبانیت چیکار می کنین و آیا با روشهایی که به کار می گیرین تونستید خشمو عصبانیتتون و به موقع کنترل کنین یا نه
واقعا به کمکتون نیاز دارم
ممنون

سلام عزیزم...ببین عصبانیت و حتی پرخاشگری تا حدی طبیعیه چون گاهی اوقات ما برای دفاع از مواضع خودمون لازم هست عصبانی بشیم امممما کنترل شده....کلا پرخاشگری و عصبانی شدن ربط خیلی زیادی هم به نوع تربیت هم داره مثلا اگر شما تو خانواده ای تربیت شده باشی که همه عجول اند و سریع عصبی میشن خوب مسلما رو شما هم تاثیر میذاره ولی کنترلش دست خودته ..بهترین کار موقع عصبانی شدن اینه که محل رو ترک کن تا دیدی که داری از کنترل خارج میشی سریع از محل درگیری و بحث دور شو ..من خودم همیشه از این روش استفاده میکنم و نتیجه هم گرفتم ..البته خیلی چیزهای دیگه هم ست که مطمئنا خودت هم مطالعه کردی مثل کشیدن نفس عمیق یا قدم زدن که فوق العاده موثره ..البته یه چیزه مهمه دیگه اینه که اکثر افرادی که زود رنج اند و زود عصبانی میشن مهارت ارتباطی خوبی ندارند یعنی سر فرصت درباره مشکلشون صحبت نمیکنن پس رو خودت زیاد کار کن هیچ وقت نذار
حرفات جوری تو دلت جمع بشه که موقع عصبانیت به زبون بیاریشون و خدای نکرده تصمیمات غیر منطقی بگیری...کلاس های یوگا هم اگر وقت و حوصله اش رو داشته باشی بینظیره من خودم از وقتی یوگا میرم خیلی آرامش بیشتری دارم و صبرم خیلی زیاد شده:43:

ممنونم رزا جان از راهنماییتدوستان اگه تجربه و راهكاری دارن خوشحال میشم منو راهنمایی كنن

سلام پریا خانوم
من تجربه خودمو بهتون میگم... من خیلی زود عصبانی میشدم و رفتارم کاملا از چهرم مشخص میشد و اینکه شاید تو یه لحظه همه چیزو با عصبانیت خراب میکردم.. هرچند به 10 دقیقه نمیکشید که پشیمون میشدم... خلاصه اینکه من هر وقت که الان عصبانی میشم اول نفس عمیق میکشم و یه ذکر خیلی کوتاه میگم مثل اسم خدا .. یا هر چیز که راحتی اونقدر تکرار میکنم تو ذهنم تا آروم بشم و خیلی برام موثر بوده... همونطور که خانوم رزا هم فرمودن منم کلاس یوگا خیلی بهم کمک کرد..البته مدیتیشن برام موثر تر بود ذهن انسان خیلی آروم میشه و کلا هم صبور تر میشین هم آروم تر... البته اگر آدم هیجانی هستین مشاورم بهم گفت که ورزش هایی که انرژی رو خالی میکنه مثل ایروبیک یا موارد مشابه بهتره....و نکته دیگه اینکه من خودم سعی کردم هر آدمیو هر طور که هست بپذیرم و دوست داشته باشم که این خیلی سخت بود چون من کلا ادم عصبی بودم... اما اینم با تمرین درست میشه . من الان خیلی خودمو کنترل میکنم... امیدوارم شما هم اینطور بشین:72::72:

سلام
لطفا بیشتر توضیح بدین
مشکل شما زود رنجی هست یا عصبانیت
زمانهایی که عصبانی میشید چه رفتاری دارید،پرخاشگرانه ،منفعلانه ،و.... لطفا مثال بزنید

موفق باشید.

ممنونم از راهنماییتون
در مورد خودم باید بگم تا ی حدی زود رنج هستم که این زود رنجیم بیشتر در برخوردام با همسرمه و بلافاصله عصبانی و پرخاشگر میشم
برای مثال چند روز پیش شوهرم ازمحل کارش اومد خونه و غذاشو براش اماده کردمو تا بخوره من تازه تلویزونو خاموش کرده بودمو همسرم اصرار داشت که دوست داره همراه با غذاش اخبارم نگاه کنه یعنی کاملا یک موضوع بی اهمیت و پیش پا افتاده
(البته الان ب این نتیجه رسیدم ) خلاصه اون چند بار اصرار کرد که روشن کنو منم تو یه لحظه نفهمیدم چرا بیخود عصبانی شدم که چرا اون رو حرف من حرف زده با پا زدم به کنترل که اونم خورد به ظرف غذاشو بیشترش ریخت روی زمین
واقعا وقتی اون صحنه رو دیدم از خودم و رفتارم تعجب کردم که این چه کاری بود من انجام دادم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
رفتم توی اتاق و شوهرم پشت سرم اومدو گفت واقعا این رفتارت درسته اما منکه دلم نمیخواست قبول کنم کارم اشتباه بوده گفتم مقصر تو بودی !!!!!!!!!!!!
میبینید یه موضوع خیلی مسخره!!! اما منو تو اون لحظه به اوج عصبانیت رسوند که بعدا خودمم از رفتارم تعجب کردم که این آیا واقعا من بودم که این کارارو کردم
تو لحظه عصبانیت فک و صورتم به شدت درد میگیره
از بچگی حاضر جوابی می کردم و متاسفانه به سن و سال طرف مقابلمم اصلا توجه نمیکردم که خدارو شکر اینقدر مادرم بهم توصیه کرد تا یاد گرفتم نباید به بزرگترا بی احترامی کرد اما همیشه تو جمع هم سنای خودم حس حکمرانی داشتم برای بودن و نبودن بچه ها توی جمع بازی مجوز صادر می کردم مرتب خودمو قاطی بازیای پسرونه می کردمو اگه اونا نمیخواستن بازیم بدن هر چی تو دهنم میومد نثارشون میردم و ذره ای از موضعم نمیومدم عقب
و متاسفانه این اخلاقای بد الانم در من مونده با کوچکترین مخالفتی بخصوص در رابطه با همسرم از خودم عکس العمل نشون میدم که خوب بعدش همیشه پشیمونم همسرم خیلی مراعات منو می کنه اما واقعا ازش شرمندم
خواهش می کنم کمکم کنید تا کنترل خشمو یاد بگیرم البته راه کارایی که دوستان تا اینجا دادن خیلی مفید بوده اما بازم ازتون راهنمایی می خوام
واقعا به همفکریتون احتیاج دارم

سلام
ممنون که مثال زدید.
قبل از هر چیز باید یه موضوع رو باهاتون درمیون بذارم که نقطه ضعف خیلی از آدم ها از جمله خودم هست.

چیزی که خیلی از ما آدم ها با اون درگیر هستیم این هست که با این که ضعف هامون رو میبینیم و مدام از اونها لطمه میخوریم ولی چون اقدام وعمل برامون سخت و هزینه بر هست به یک تلاش سطحی برای توجیه خودمون بسنده میکنیم که بگیم نگاه کن من تلاش کردم نشد.
درواقع ما برای حل مشکلمون اصلا جدی نیستیم، واگرنه وقتی راهکار تصحیح اشتباه رو می فهمیدیم دیگه دست به عمل می زدیم ، نه این که دوباره و چندباره برای قانع کردن خودمون، بخوایم با این که به راهکار قبل عمل نکردیم ،راهکار جدیدی دریافت کنیم.
این مثل این میمونه که کسی به بیماری خودش اهمیت نمیده بعد برای این که دهن بقیه رو ببنده و احساس عذاب وجدان خودش رو هم کم کنه به دکتر های مختلف میره و هی نسخه روی نسخه میذاره ، وهمین که کسی اعتراضی کنه اسناد توجیه تلاش خودش برای حل مشکل رو رو میکنه بدون این که به یکی شون عمل کرده باشه.
دقت کنید شما اگر واقعا احساس تشنگی داشته باشید اگر کسی یه لیوان آب دستتون بده ، نمیگید آب چیه شربت بیار،بعدش که شربت آوردن بگید ،دلم هوس آب یهویی کرد و....... نخیر آدم تشنه به محض دیدن چیزی که تشنگی اش رو برطرف میکنه اون رو لاجرعه مینوشه و بهانه گیری هم نمیکنه.

نکته مهم: تغییر خلق و خو نیاز به صبر و زمان و تمرین داره و نمیشه یک شبه درخت ریشه دار یک خلق رو توی وجودمون به وجود بیاریم یا از ریشه بکنیم،پس برای حل اون باید صبور باشید

خودتون رو تنبیه کنید و به خودتون پاداش بدید:
مثلا یک خوراکی رو که خیلی دوست دارید مثلا پسته:161:هر وقت که موفق شدید که وقت عصبانیت محل رو ترک کنید به عنوان پاداش چند تا دونه به خودتون هدیه بدید ، نگید این کار مال بچه هاست و ما بزرگ شدیم، تن مون بزرگ شده اگه روحمون هم بزرگ شده بود چنین ضعف هایی نداشتیم(خودم رو هم میگما جسارت نشه) و مثلا هر وقت موفق به ترک موقعیت نشدید و عصبانیت تون رو اعمال کردید یه تنبیه برای خودتون در نظر بگیرید ، مثلاََ مبلغی رو برای صدقه از جیب خود خودتون کنار بذارید(شنیدید که پول عزیز تر ازجونه)

برای رهایی از نا امیدی برای حل مشکلتون بازه زمانی بزرگی رو در نظر بگیرید:
مثلا نگید من تا یک ماه آینده باید این مشکل رو رفع کنم ،بگید پریا خانم من به تو یک سال وقت میدم که آرام آرام و البته با مداومت این مشکل رو حل کنی

نمودار موفقیت خودتون رو رسم کنید و به خودتون نمره بدید
هر وقت موفق به کنترل خشم شدید یه بیست کله گنده توی یه دفتری که برای ثبت موفقیت هاتون در نظر گرفتین به خودتون بدید ،یا شاید هم کامل موفق نشدید نمره کمتری بدید یا حتی شاید لازم شد یه صفر کله گنده تر به خوتون بدید،در پایان هر هفته معدل نمراتتون رو بگیرید و نمره شو توی نموداری که محور عمودیش صفر تا بیست برای ثبت معدلتون هست و محور افقی اش شماره هفته ها هست معدلتون رو ثبت کنید ،تا با یه نگاه سریع نمودار پیشرفتتون رو ببینید و ان شاالله که خیلی نمودارتون خوب باشه و کلی کیف کنید.

مژده:
اگر موفق به این کار بشید نه تنها بر خشم تون غلبه میکنید بلکه چون ذهن حالت پیوسته ای داره و با تقویت یک موضوع قسمت های دیگه هم قوی میشه محصول خیلی بیشتری از فقط کنترل خشم برداشت میکنید،چیزهایی مثل آرامش ،تمرکز فکر ، افزایش دقت، افزایش اراده و....

موفق باشید.

سلام دوستان از راهنمایی همتون ممنونم بخصوص شما آقای حامد ك دقیقا منو متوجه خودم كردید بله شما حق دارید جواب مشكل من به اون سختیا هم نیست ك فكر میكنم شایدم چون عوض شدن كار سختیه با این توجیهات تو همه ی زندگیم میخواستم اول شرایط عوض بشه بعد من ولی الان فهمیدم هر تغییری اول و آخر از درون باید شروع بشه
شما خیلی خوب و جامع راهكارای لازمو برام شرح دادید و امیدوارم خداهم بهم كمك كنه تا بتونم موفق بشم ممنونم