نحوه کنار آمدن با ناراحتی مداوم

سلام خدمت همه دوستان عزیزم
من مشکلی که دارم و سالهاست داره ادامه پیدا میکنه اینه همیشه ناراحتم .. یه غمی دارم که نمیدونم

چیه سعی کردم چند بار با ایجاد روابط دوستی رفعش کنم اما فقط اون دوران بود که خوشحال بودم و
احساس رضایت داشتم ... که تموم شدن اون هم مساوی با ادامه و البته ازدیاد ناراحتیم شد... اگرچه در

ظاهر خوبم اما شبا خواب راحتی ندارم.. و صبح ها اکثرا با یه سنگینی تو قلبم از خواب بیدار

میشم...من فعالیت اجتماعی هم دارم ..کلاس های مختلف میرم.. اما برای من فایده ای نداشت و این که مدام دارم به تنهایی بیشتر سوق داده میشم ..تنها میرم رستوران تنها میرم سینما تنها میرم

بیرون خرید ... و این ناراحتم میکنه که دارم به این تنهایی بیرون رفتن عادت مینم و حتی لذت میبرم ... این باعث شده نگران بشم و این که مدام سر هر چیزی اظطراب دارم..میخواستم نظرتونو بدونم نیاز

هست من به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم؟ یا خودم شاید بتونم کاری کنم از این حالت خسته
کننده رها بشم ؟ چون دوست ندارم تنها باشم مدام..

پیشاپیش کمال تشکرو دارم ازتون

سلام
احتمالا بچه های این انجمن نمیتونن کمک زیادی بکنن چون همونطور که گفتین خودتون نمیدونید علتش چیه پس نیاز هست یک روانشناس بررسی کنه.
تقاضا میکنم اگه جناب مدیر همدردی یا فرشته مهربان یا جناب sci و اگه روانشناس دیگه ای هست و من نمیشناسم که اسم ببرم اینو میخونن کمک کنن.
از طریق انجمن آزاد هم میتونید به طور خصوصی با مدیر همدردی مشاوره داشته باشین و اگه مشاور خوب میشناسین هم برین پیشش خوبه
ببخشید اگه راه حلی ندادم چون بلد نیستم راستش
دیدم کسی جواب نداده خواستم کمکی کرده باشم

آیدا ج ا ن سلام

خب یه کمی بیشتر از خودتون و سنتون و علت تنهایی هاتون و کمی هم از خانوادتون و تحصیلاتون بگید تا تصویر بهتری از شما داشته باشیم .

خودت علت این غم تو دلتو چی میدونی شکست خورده ای؟ تو دوران کودکی دچار صدمه روحی شدی ؟ از کی تنهایی؟ اون دوستی که به غمت بال پر داد با جنس مخالف بود ؟ خودتو و زیبایی خودتو باور داری؟ از رفتار های خودت از لباسپوشیدنت راضی هستی؟

چون با داشتن دوستی تمام غمهاتو فراموش کردی و با رفتنش دوباره به حالت اول برگشتی میشه گفت طبیعیه و هیچ مشکلی نداری چون انسان زاتن زندگیش اجتماعیه نه انفرادی پس میشه گفت شما خیلی هم خوبی واین حرفا تلقین بیجا از طرف خودتونه خودت بخواه از فردا شاد باشی و شاد زندگی کنی .

صبح که از خواب بیدار شدی خودتو با نام کوچیک صدا بزن و به خودت سلام کن و یه زندگی خوب شروع کن

:203::72::72::72: بدرود

سلام دوستای خوبم
کیارش عزیز ممنون که جواب دادین خوشحالم کردین..
پارسا جان من از وقتی یادمه همین جوری بودم .. کلا ناراحتم همیشه... من 29 سالمه کارشناسی ارشد دارم و الان شاغلم.. با ظاهر و لباس پوشیدنم مشکلی ندارم.. از خودم راضیم در واقع همین که سلامتی دارم خوشحالم..اما مشکل من اینه نه وقتی به هدف هایی که دارم میرسم اصلا خوشحال نمیشم... حتی بعضی چیزا که از بچگی ارزوم بود.. تو خانواده هم اکثرا تنها بودم برادرام ایران زندگی نمیکنن و خودمم از خانوادم جدا زندگی میکنم.... بله رابطه موقتی داشتم که فقط تو اون زمان حس خوشحالی داشتم...و از همه چیز لذت میبردم...شاید واقعا باید مشاوره برم نمیدونم...حتی تو مراسم عروسی یا جمع دوستام هم حس میکنم باید برم واسه خودم یه گوشه ...نمیدونم...بازم ممونم وقت گذاشتین برام..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ida bahrami

سلام دوستای خوبم
کیارش عزیز ممنون که جواب دادین خوشحالم کردین..
پارسا جان من از وقتی یادمه همین جوری بودم .. کلا ناراحتم همیشه... من 29 سالمه کارشناسی ارشد دارم و الان شاغلم.. با ظاهر و لباس پوشیدنم مشکلی ندارم.. از خودم راضیم در واقع همین که سلامتی دارم خوشحالم..اما مشکل من اینه نه وقتی به هدف هایی که دارم میرسم اصلا خوشحال نمیشم... حتی بعضی چیزا که از بچگی ارزوم بود.. تو خانواده هم اکثرا تنها بودم برادرام ایران زندگی نمیکنن و خودمم از خانوادم جدا زندگی میکنم.... بله رابطه موقتی داشتم که فقط تو اون زمان حس خوشحالی داشتم...و از همه چیز لذت میبردم...شاید واقعا باید مشاوره برم نمیدونم...حتی تو مراسم عروسی یا جمع دوستام هم حس میکنم باید برم واسه خودم یه گوشه ...نمیدونم...بازم ممونم وقت گذاشتین برام..

---

آیدا ج ا ن سلام

خب خدارو شکر مشکل حادی نداری سوال چرا تنها و جدا از خانواده زندگی میکنی علتش شغل تونه و دوری خانواده و اینکه اونا در شهر دیگه ای هستن . یا اینکه توهمین شهرن ولی شما مستقل بودن انتخاب کردین

این خودش میتونه یه دلیل باشه برای یک واپسزدگی درونی و تضاد درونی که ناخواسته تو حس شادابیتون تاثیر گذاشته .

دلیلش برا من تو سن شما زیاد قابل قبول نیست (مستقلال بودن ) نمیگم وجود نداره چرا هست ولی این کار مشکلاتی داره که کوچکترینش مشکل امروز شماست .

یه دلیل دیگه اینکه قبلا متاهل بودید و الان مطعلقه هستین و هنوز به آغوش خانواده برنگشتین . و در منزل مستقل خود در حال افسوس خوردن غم گذشته هستید البته نا خواسته به طوریکه خودتون قبول ندارین و متوجه ریشه ناراحتی نیستین

در کل یک خانم جوان مثل شما مستقل زندگی کردن دلیل بر چند مورد داره که دیگریش نشان از فرهنگ متفاوت شما و در جامعه امروز ماست . نگفتم خدا نکرده بی فرهنگی . بلکه از حد معمول کمی بالاتری

آیداجان . دوستانه مطلبی دیگر خدمت شما بگم به شرط آنکه ازمن نرنجی چون با کمترین اطلاعات شما وبا تله پاتی ذهنی سعی بر برون رفت شما از این مشکل دارم .

تمام صحبتهای بالا حدسیات من و کلی گویی بود . اما در مورد احوال خوب شما در یک رابطه دوستی

اینکه در چه حدی بوده و از چه جنسی شما اشاره ای نکردی اما در کل چند نکته از من

1 دوست خوبه رفیق خوبه ولی عشق واقعی و پایدار و دائمی یه چیز دیگست

2 دوستان موقت با آدم رابطه موقت دارن خوبا ولی با رفتنشون یه نقطه سیاه تو دلمون میکارن

خیلی وقتا شده منم مثل شما شدم بی خودی ناراحتم چند روز پشت سر هم و خودم علتشو نفهمیدم

بانو نقطه های سیاه از دلت پاک کن دوستات و همدورهای هاتو و کسانیکه باهاشون رابطه داری دوباره سرچ کن ببین این دوستی ها براچیه و کدومشون بیشتر برا خودت دل میسوزونن ونه برا خواسته های درونیشون

تنها نمون هنوز براشما زوده
به دنبال یه عشق واقعی باش تا به آرامش بینهایت دنیوی برسی ونه موقتی

دنبال باران باش آرام و گرم دنبال رگبار نباش پر سر و صدا و سرد

و نکته آخر نذار ایمان تو دلت رنگ ببازه همون قدری که هست حفظش کن و کمی هم بهش بالو پر بده ( نگفتم نداری )

پارسای عزیز ممنون که جواب دادین

من به خاطر کارم تو یه شهر جدا از خانوادم زندگی میکنم البته چیز جدیدی نیست ...من از زمان دانشجویی همون 18 19 سالگی جدا زندگی میکردم تو یه شهر جدا از خانودم... من ازدواج نکردم..فقط رابطه چند ماهه داشتم که تموم شد...شاید حق با شماست من دارم سخت میگیرم خب دوست خوب خیلی کم پیدا میشه منم راستش از اینکه اکثر ادما فقط به فکر منافع خودشونن دوست ندارم ...دلیل اظطرابمو اصلا نمیفهمم شاید حق با شماست این همه تنها زندگی کردن خستم کرده شاید......... ادم بی ایمانی نیستم دوست عزیزم اما خودم میدونم ایمانم سسته و متغیر.. شاید بد باشه بگم اما روزی چند بار با خدا قهر و آشتی میکنم .... در هر صورت ممنون که جواب دادین... امیدوارم از این حالت زود خارج بشم چون واقعا خسته کنندست همش استرس دلشوره ناراحتی.... بد تر اینکه چون اکثر جاها تنها میرم نگاه دیگران اذیتم میکنه ... حتی یه بار تنها رفته بودم سفر به جای ارامش که برام داشته باشه انقدر از جانب همسفرام اذیت شدم که پشیمون شدم......
در هر صورت ممنون شاید من به شرایطم نا شکرم

سلام
باید بگم منم بعضی روزا شرایط شما رو دارم و این از بی هدفیه
دقیقا وقتی دچارش میشم که هیچ هدف مشخصی تو زندگیم ندارم
پیدا کردن یه دوست خوب کار سختی نیست.قبول کنید که همه به فکر منافع شخصیه خودشون هستن حتی شما دوست عزیز...:18:
بهتون توصیه میکنم راهکار زندگی موفق و راه های شاد زیستن رو از اینترنت سرچ کنید و از یه روز مشخص شروع کنید و به خودتون قول بدید که مثلا یه هفته ناراحت نباشید.و تو این مدت اگه ناراحتی پیش اومد سریعا با خوندن جک و مطالب طنز رفعش کنید
طلب آرامش رو باید از صاحب اون داشت پس یادتون باشه باهاش قهر نکنید حتی اگه زندگی بر وفق مرادتون نباشه
نمیدونم چقد اعتقاد دارین ولی زیارت جاهای متبرکه هم آرامش خوب و انرژی مثبت داره
امیدوارم موفق باشید

امید وارم برا برگشت پلی رو خراب نکرده باشی تا افسوس بخوری

ولی برگرد و پیش خانوادت زندگی کن تا آرامش بهتون برگرده

تو یه شهر پر از دود و مه گرفته آدم فرق بره از گرگ تشخیص نمیده .

شما بره ای تنها هستی تو شهر گرگا مواظب خودت باش .