دیگه نمیخوام داروسازی بخونم فقط میخوام آرامش ورضایتمو اززندگیم بالا ببرم

خدایا دیگه میخوام آدم باشم میخوام عادی باشم معمولیه معمولی خدایا کمکم کن اینقدرتند تند دلم نخوادمسیرموعوض کنم

عنوان تاپیکت را خوندم خنده ام گرفت

دیگه نمی خوام داروسازی بخونم ..... https://s.yimg.com/lq/i/mesg/emoticons7/10.gif

کاش روانشناسی بلد بودم، کمکت می کردم. نمی دونم کجای کارت ایراد داره.
یک خانم موفق که همسر خوبی داره، تحصیلات خوبی داره، فرزند خوبی داره، شغل خوبی داره و ...... همه اش ناراضیه!!!

کمالگرایی؟؟؟
جاه طلبی؟
حسادت؟

منتظر می شم ببینم تاپیکت به کجا می رسه.
موفق باشی:72:

سلام خوبی؟
فکر می کنم دلیل اینکه حالتای دمدمی داری واسه این چیزا همون افسردگی باشه که می گفتی داری و تحت نظر پزشک هستی
به خودت زیاد ایراد نگیر
فعلا کارایی که باید بکنی رو بکن وضع موجودتو بهتر کن چندماه دیگه احتمال زیاد ثباتت بیشتر میشه
به روحیه ات برس
به جسمت با ورزش و تقویتش و تغذیه مناسب
به ذهنت برس با مطالعه بیشتر
به احساساتت برس با اینکه وقتی خیلی احساساتت بالا پایین می ره از نظر رفتاری هم باهاش همگام نشی خیلی و بعضی وقتا صبورانه نگاه کنی احساساتتو
کم کم بهتر میشی
:72:

مامان فربد سلام

اولا که خدارو شکر آدمی دوما عادی و معمولی هم هستی الان در این سطح از زندگی که شما ازش بهره مندی خیلیا در این سطح هستن حتی دو یا سه سطح بالاتر هم باشی بازم عادی و معمولیه

واما سوما خب مامان من میخوایی تند تند مسیرتو عوض نکنی همین جا فرمونتو قفل کن وبه همین مسیر ادامه بده نه اینکه ترمز بگیر رو تحصیل و افکارت چون خله ایجاد میشه و مجبور به تغییر مسیر میشی یه کروز کنترلم وصل کن تا سرعتت تغییر نکنه با آرامش کامل برسی مقصودت که همون آرامش و کمال وجودی شماست

روزهای خوبی داشته باشی بدرود

سلام
راستش من تاپیک قبلی شما را کامل نخوندم.چون ایرادی که به شما وارد هست به من هم وارده.
احتمالا اگر تو اون تاپیک راهنماییتون می کردم الان شما را به خواندن داروسازی ترغیب می کردم و می گفتم کوتاه نیایید! که دیدم بهتره جلوی خودم را بگیرم و راهنمایی اشتباه نکنم.
یعنی من خودم خیلی ایده آل گرا و کمال طلب هستم متاسفانه.
الان البته من از ایده آلگرایی خودم ناراضی نیستم ها. یعنی خودم فکر می کنم مشکلی برام نداشته تا حالا. ولی همین ایده آل گرا بودن از کیفیت زندگی آدم واقعا کم می کنه.(البته فقط در بعضی زمینه ها ایده آل گرام.مثلا تحصیلی)


به نظر من آدمای معمولی بهترین زندگی را دارند.چون قانع هستند.
قناعت بهترین ثروته. آدمای معمولی مثلا همین که نمره قابل قبول بگیرن خوشحال می شن.ولی یک ایده آل گرا ناراحت که باید نمره من بالا می شد!!!

آدمای معمولی انرژیشون سر چیزای بی خود هدر نمی ره. سر رشته دانشگاه. سر نمره. سر فلان شغل و...
آدمای معمولی انرژیشون را سر مسائل مهم زندگی صرف می کنند و بقیه اش یا شاید حواشیش را رها می کنند.


خیلی دوست دارم از تاپیک شما استفاده کنم که ببینم خوشبختی را چه جوری میشه بیشتر حس کرد! با امکانات کاملا معمولی و با انرژی خیلی معمولی.که این هنره!

خوشحالم برات که تصمیم قشنگی گرفتی! بالا بردن آرامش و رضایت از زندگی! :43:

- - - Updated - - -

سلام جمله بالام را می خوام اصلاح می کنم.
آدمهای معمولی اشتباهه. آدم هایی که ایده آل گرا نیستند و غرق در حاشیه نمی شن درسته

آدمی که با قناعت و امکانات عادی یا حتی پایین تر حس خوشبختی می کنه(حتی بیشتر از کسایی که مثلا خیلی درجه بالایی دارن یا امکانات بالایی) می تونه آدم فوق العاده ای باشه!!!!!!! نه معمولی!!!!

دیدن خوشبختی و شکرگزاری هم هنر می خواد.

سلام مامان فرید

.وقتی فکر رشته ی داروسازی اومد به ذهنت یعنی باهوشی واستعداد داری نه اینکه لزوما داروسازی بخونی.

استعداد داری و زندگی یکنواخت وروزمره رو نمیپذیری.خب این خیلی خوبه امابایدمدیریتش کنی.

.چطورمدیریتش کنی؟بامتفاوت فکرکردن وتاجایی که میتونی متفاوت زندگی کردن..


متفاوت فکرکردن یه کارتدریجی هست از زمان باستان انسانهای دانا ووارسته دنبال تفکرمتفاوت بودند ازفیثاغورث،تاسقراط تا ارسطوتابسیاری از بزرگان خودمون.حتی زال پدر رستم متفاوت فکرکرد ونگفت حتما بایدرودابه مادر رستم بازایمان طبیعی بچه رو دنیابیاره وسزارینش کرد.بامتفاوت فکرکردن جون دو نفرو نجات داد و یک اسطوره(رستم)تقدیم تاریخ یک ملت کرد...


نکته مهم اینه متفاوت فکرکردن بدعت های ناجورآوردن نیست متاسفانه بعضیا دراین راه خوب ،بی راهه میرن مثلاکی گفته شراب بده کجاش بدهست حالا یه ذرش اشکال نداره،کی گفته گوشت خوک حرامه مگه چی میشه مریض که نمیشیم خیلی ام خاصیت داره،یامثل بعضی شبکه های ماهواره شلواروزیرپوش یه پاچه کوتاه و یه پاچه بلندمیپوشن (اینا آفت تفکر متفاوت ومتفاوت بودن هست.)


تفکرمتفاوت وعمل متفاوت ماروبادنیای نو وتازه ای روبرو میکنه که جذاب ورشددهنده است


.کی گفته فقط بایدبه عیادت بیماران آشنا رفت چرا به کودکان بی سرپرست سرنزنیم چرابه عیادت سالمندان غریبه نریم.


کی گفته حتما انسانهای مشهور خوشبختند.چرا نباید فکرکنیم یک کارگر گمنام خوشبخته.


کی گفته حتماباید جای دولتی استخدام شد.چراحتمابایدبه دست بقیه نگاه کرد.


کی گفته برای هر هدفی فقط یه راه وجودداره.

کی گفته ‏ هرشب بایدبانورلامپ زندگی کرد چرا یه شب شمع وچراغ قدیمی روامتحان نکنیم


په قول سهراب سپهری

من کودکی رادیدم ماه رابومیکرد.قفسی بی در دیدم که درآن روشنی پرپرمیزد.

من زنی رادیدم که نوردرهاون میکوفت ظهر درسفره آنان نان بود سبزی بود،دوری شبنم بود،کاسه داغ محبت بود.


من گدایی دیدم دربه درمی رفت آوازچکاوک می خواست...


شاعری دیدم هنگام خطاب به گل سوسن میگفت"شما "

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت،ازیادمن وتوبرود...


واژه باید خودباد،خودباران باشد...

پرده رابرداریم بگذاریم که احساس ،هوایی بخورد ‏..."

دوستان اصلا شادنیستم احساس رضایت وآرامش ندارم
آهای خوشبختها بگید چطوری میشه احساس خوشبختی کرد
آیا فقط باپول وبی نیازی
آیا با یه خونواده اصیل ونجیب وصلت کردن
اگه هیچ کدوم اینها نباشه خوشبختی نمیتونه باشه
خدایاچقدرمستاصل ودرماندم
دوستان احتیاج دارم به همدردیتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مامان فربد

میخوام عادی باشم معمولیه معمولی

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی;

با سلام
صحبت شما مرا یاد نوشته زیر انداخت

************************************************** **************************************
معمولی بودن در زندگی، میتواند سخت ترین وضعیت ممکن باشد. مثلا:شاگرد معمولی بودن. قیافه معمولی داشتن. دونده معمولی بودن، نقاش معمولی بودن، دانشجوی معمولی بودن، نویسنده معمولی بودن، معمولی ساز زدن و معمولی رقصیدن و معمولی جشن عروسی بر پاکردن، معمولی مهمانی دادن، فرزند معمولی داشتن و دوست دختر / پسر معمولی پیداکردن!
…
منظورم از “معمولی” همان است که عالی و ایده آل و منحصر به فرد و کمیاب و در پشت ابر ها نیست، بلکه همین جا، روی زمین، کنار ما، فراوان و بسیار هست.

فرهنگ ایده آل گرایی تیغ دولبه ای ست که هم انگیزه ای ست مثبت برای پیشرفت و هم می تواند شوق و ذوق فراوان آدمهای معمولی را شهید کند. من مثلا بعد از سالها با علاقه نقاشی کشیدن، روزی که فهمیدم در نقاشی خیلی معمولی ام برای همیشه نقاشی را کنار گذاشتم. این کنار کشیدن زمانی بود که همکلاسی دبیرستانم، در عرض دو دقیقه با مداد بی جانش، چهره معلم مان را کوبید کنار طرحی که من بیست دقیقه طول کشیده بود تا دزدکی در حاشیه جزوه از او بکشم.
حقیقت این است که دوستم در نقاشی یک نا بغه بود و تمرین و پی گیری من خیلی با نبوغ او فاصله داشت و من لذت نقاشی کشیدن را از خودم گرفتم تا خفت معمولی بودن را
تحمل نکنم.

آن روزها آنقدر ضعیف بودم که با شاخص های “ترین” زندگی کرده و خود را مقایسه می کردم. و این ترین بودن آدم را ضعیف و شکننده می کند.

شاید همه آدم ها اینطور نباشند. من اما، همیشه در درونم یک سوپر انسان داشته ام که می خواست اگر دست به گچ بزند، آن گچ حتماً بایستی طلا شود. یک توانای مطلق که در هیچ کاری حق معمولی بودن را ندارد.

اما امروز فهمیده ام که معمولی بودن شجاعت می خواهد. آدم اگر یاد بگیرد معمولی باشد نه نقاشی را میگذارد کنار، نه دماغش را عمل میکند، نه غصه می خورد که ماشینش معمولی است، نه حق غذا خوردن در یک سری از رستوران های معمولی را از خودش میگیرد، نه حق لبخند زدن به یک سری آدم ها را، نه حق پوشیدن یک سری لباس ها را.
حقیقت این است که “ترین” ها همیشه در هراس زندگی می کنند. هراس هبوط (سقوط) در لایه آدم های “معمولی”. و این هراس می تواند حتی لذت زندگی، نوشتن، درس
خواندن، نقاشی کشیدن، ساز زدن، خوردن، نوشیدن و پوشیدن را از دماغشان دربیاورد.

تصمیم گرفته ام خودِ معمولی م را پرورش دهم. نمی خواهم دیگر آدم ها مرا فقط با “ترین” هایم به رسمیت بشناسند. از حالا خودِ معمولی م را به معرض نمایش می گذارم و به خود معمولی م عشق می ورزم و به آدم ها هم اجازه دهم به منِ معمولی عشق بورزند.








************************************************** **************************************




برای اینکه بدانیم ما از دیگران بالاتر یا پایین تر هستیم، حتما باید مقایسه ای بکنیم.
مقایسه معمولا از کمبود اعتماد به نفس ریشه می گیرد.
گرچه ممکن است در مقایسه خود را بالاتر بدانیم. اما واقعیت اینست که در مورد موقعیت خود نسبت به دیگران نگران هستیم و بررسی و رقابت داریم.
کلا باید دست بکشیم از این شیوه

---

..

- - - Updated - - -

مامان فربد من خیلی از شما و شخصیتت خوشم میاد:72::43:

ماکه سر از کار شما در نیاوردیم بانو:223: