آیا نامزدی طولانی و برقراری رابطه قبل از ازدواج مشکل آفرین خواهد بود؟؟

سلام
من 32 ساله هستم و دانشجوی دکتری ...نامزدم 31 ساله هستند فوق لیسانس و هم رشته ای هستیم..آشنایی ما کاملا خانوادگی انجام گرفت در واقع برادر ایشون همکلاسی برادر من بودند و برای کمک درسی به من مراجعه کردند البته ما همسایه هم هستیم و پدرهامون هم کاملا با هم آشنایی داشتند..راستش به دلیل درس من که در شهر دیگه ای هستم از اول خواستگاری خانوادم به خاطر راحتی من و از طرفی دید بدی که به طولانی شدن دوره عقد داشتن و از طرفی عدم آمادگی ما برای ازدواج، قرار گذاشتند که بعد از درسم ازدواج کنیم..البته مشکلاتی پیش اومد و این مدت طولانی تر شد و الان حدود 4 ساله که نامزدیم و عقد نکردیم..تو این مدت مشکل خاصی پیش نیومد فقط بعد از یک سال که از نامزدیمون گذشت کم کم ایشون شروع به ابراز علاقه کردن و خوب من هم تا حدودی البته، بعد رابطه مون فراتر رفت و تا حدودی تماس هایی داشتیم..البته من سعی می کردم ایشونو کنترل کنم ولی زیاد موفق نبودم..من خیلی مذهبی نیستم ایشون هم همینطور..اواخر مرداد قراره که مراسم بگیریم ولی من همیشه نسبت به این مساله فکر می کنم و می ترسم مشکل ساز باشه برامون..البته ایشون مدام می گن می دونم که به خاطر علاقه ای که به من داری رضایت دادی ولی می ترسم برام مشکل ساز بشه.. می خواستم نظر شما رو بدونم آیا ممکنه در آینده این مساله موجب دردسر بشه برام؟
ممنون از لطفتون

عزیزم نامزدی طولانی خیلی بده واقعا سخته 4سال با وجود علاقه بشه احساساتو کنترل کرد.منظور شما چیه از تماس؟تا چه حدودی تقریبا؟ چی نگرانت میکنه؟اگه توضیح بدی بهتر راهنمایی میشی خیلی خونه که سریعتر داری عقد میکنی

ممنون که جواب دادین..راستش من آدم توداری هستم واسه همین گفتن مسائل زندگیم حتی اینجا هم برام سخته:161:من دوشیزه هستم یعنی خیلی بهش اجازه ندادم.به قول خودش نامزد بازی بوده. :watermelon:ولی یه مدته که خیلی به سایت همدردی سر می زنم چیزایی خوندم که نگرانم کرده مثلا یه موردی که خانمه می گفت ریشه مشکلشون از رابطه داشتن تو زمان نامزدی می دونن..واینکه می ترسم بدبین بشه یا حرمتمو حفظ نکنه بالاخره آدما تو شرایط عوض می شن..البته خیلی آدم منطقی و مهربونیه..خیلی دوستم داره و با هم مشکلی نداریم کاملا همو می شناسیم..یه مورد دیگه این که چند وقت پیش یکی از همکلاسیهای دوره ارشد ازم خواستگاری کرد البته ایشون در جریان نامزدی من نبودن و من هم در شرایطی قرار گرفتم که مجبور شدم به نامزدم بگم راستش به خاطر هم رشته ای بودن ترسیدم که یه دفعه این جناب همکلاسی به کسی گفته باشه و به گوش نامزدم برسه بعد از اون احساس می کنم یه مقداری حساس شده..فکر می کنم نباید می گفتم بهش..کلن من آدم محافظه کار و ترسویی هستم و از اینجور مسائل به شدت دوری می کنم و یه ترس عجیبی نسبت به این مسئله دارم که کسی واسم حرف در بیاره
ممنون می شم راهنماییم کنین

سلام.
به طور کلی جواب سوالتون در مورد مردهای ایرانی مثبته. فرقی هم نمیکنه مذهبی باشن یا ادعای روشنفکری کنن.

اما فکر نمی کنم شما به مشکل خاصی بربخورین. اگر میخواستن ذهنشون رو درگیر این مسئله کنن و چیزی به شما بگن، چند سال فرصت داشتن و الانم به فکر ازدواج نمی افتادن. خودتون هم زیاد وسواس بخرج ندین که مسئله رو بزرگ کنین.

در مورد خواستگارتون خب خواستگاری کرده دیگه. باهاش که دوست نشدین.

بنظرتون چرا باید ایشون در آینده بدبین بشن به شما؟!!
شما 4 سال نامزد ایشون بودید الان هم که میگید رابطه ی کامل نداشتید، دوست پسرتون نبوده که!
من که بعید میدونم مردی بخاطر این موضوع در آینده به همسرش خوش بین نباشه یا مشکل پیش بیاد، مگر اینکه چیزای دیگه ای اونو به شک انداخته باشه یا خود مرد بدبین و شکاک باشه.

اون آقا هم از شما خواستگاری کردن چون نمیدونستن نامزدید،این چه مشکلی هست؟!؟!؟؟ نامزدتون هم بدونن چرا باید حساس بشن؟؟
خیلی از دخترای متاهل اگه حلقه نپوشن یا به هر دلیلی کسی فکر کنه مجردن ممکنه کسی ازشون خواستگاری کنه ولی خب خانم میگه من متاهلم و تمام... اینم مشکلی نیست
خود من با نامزدم بیرون بودیم یکی خواستگاری کرد! چند مورد هم اطرافیان نمیدونستن نامزد کردم خواستگاری کردن یکیشو به نامزدم گفتم و هیچ اتفاقی هم نیوفتاد! بهشون گفتم نامزد دارم و تمام شد... چرا باید من یا نامزدم حساس بشیم؟

خانمی میدونم خوندن خیلی از مشکلات دیگران باعث استرس ما میشه،منم همینطورم، مدام تو نوشته ها میگردم تا شباهتای خودم واون مراجع دارای مشکل رو پیدا کنم و موقعیتای رو بسنجم مثل اینکه گفتی دیدی یه خانمی گفته بخاطر رابطه ای که تو دورا نامزدی داشتیم الان دچار مشکل شدیم و این حرفا...
ولی مینا جان یه موضوع کوچیک باعث اختلافات بزرگ و شدید نمیشه. کلا شرایط زندگی اون اشخاص با منو شما زمین تا آسمون فرق میکنه.
البته باید ازشون تجربه بگیریم، و اشتباهات اونا رو مرتکب نشیم، پیشگیری کنیم خیلی خوبه. ولی نه اینکه آرامش و آسایشی که داریم رو از خودمون بگیریم بخاطر مشکلاتی که ممکنه پیش بیاد! تازه اونم درصورتیکه هنوز دلیلی برای شک کردن نداریم. دلیلمون فقط ترس باشه
مگر اینکه شما زمینه های شک و بددلی رو توی همسرت دیده باشی...

سلام
به نظرتون بهتر نیست بعد از گذشت 4 سال یه عقدی بخونین حداقل بهم محرم بشین؟؟؟
نامزدی رو راحت میشه بهم زد ولی عقدو ازدواجو نه، رابطه ای که شما داشتی رابطه ی درستی نبوده اون آقا تا زمانی که به شما محرم نشده فقط خواستگارتونه همین
شما از لحاظ شرعی هم که حساب کنین همچین ارتباطی درست نیست و گناهه،
فقط سریع تکلیف خودتونو مشخص کنین

خانم مینای عزیز
معدود پسری پیدا میشه که با دختری ازدواج کنه که قبلا با دیگری رابطه فیزیکی از هر نوعی داشته
برای پسرا مهم نیست که طرف مقابل نامزدتون بوده یا شوهرتون بوده یا دوست پسرتون یا ...
به نظرم این حرف ها اصلا توجیح مناسبی نیست که دوست پسرت نبوده پس برقراری رابطه هیچ ایرادی نداره و بعد ها برات مشکل ساز نمیشه

دیگه بعد از این همه مدت نامزدی باید به این نتیجه رسیده باشید که طرف مقابل برای ازدواج مناسبه یا نه

اون پسر هم یکسری نیاز ها داره و مطمئنا خیلی تحت فشار قرار گرفته

متاسفانه در جامعه ما اینطور باب شده که شب عروسی هر دو طرف باید برن خونه خودشون زندگی کنند

شما 4 ساله با این آقا بودید و رابطه هم برقرار کردید و اگه از هم جدا بشید فرق خیلی کوچکی با زن و شوهری که مثلا 4 ساله ازدواج کردند دارید
پس دیگه از چیه ازدواج میترسید

برای شما و خانوادتون درس مهم تر از آینده و زندگیتون تعریف شده (برای بیشتر مردم ایران خوشبختی یعنی داشتن مدرک بهتر)
لطفا دیدتون رو به زندگی تغییر بدید

البته دوران نامزدی برای بعضی از دخترا اونم به سبکی که شما در پیش گرفتید یعنی طرف مقابل مثل مرغ زیر پلو میمونه
یعنی حس میکنید طرف مقابل مورد خیلی اکازیونی نیست و بهتر از اون هم پیدا میشه
پس دست طرف رو زیر سنگ میذارید و اصلا مهم نیست چند سال اون بیچاره باید به پای شما بمونه و اگر مورد بهتری پیدا نشد با اون ازدواج میکنید اما اگر مورد بهتری ازتون خواستگاری کرد شتر دیدی ندیدی
(من نمیگم شما اینطور فکر میکنید ولی شما و خانوادتون با رفتارتون اینطور به اون پسر القا کردید و مطمئنا وقتی قضیه خواستگاری یک پسر دیگه رو باهاش مطرح کردید طرف مقابل بیشتر حساس شده )

اگر از دید انسانی به این ماجرا نگاه کنیم شما حق ندارید هیچ خواستگاری رو راه بدید و به سایر پینهادات فکر کنید تا وقتی تکلیف این پسر بیچاره رو مشخص نکردید

و اگر چنین خطایی رو مرتکب بشید قطعا ضربه روحی روانی شدیدی به این آدم میزنید

پس خیلی مواظب باشید

ببینید دوستان من فکر میکنم صحبت ایشون راجب یه مسئله دیگه هست یا اینکه من اینطور برداشت کردم!
من در مورد محرم بودن یا نبودنشون صحبتی نکردم، چون مسئله این نبود.... شاید همه خانواده ها مثل ما این اعتقادات رو نداشته باشن.
اینکه رابطه برقرار کردن با فردی که نامحرمت باشه گناهه رو من قبول دارم ولی این خانم منظورشون از سوال این نبوده که ما نامحرم بودیم(اصلا شاید هم محرم بودن،ایشون که چیزی نگفتن!) و بخاطر این از مشکلات آینده اش میترسن

البته من احتمال میدم که محرم شدن تو این چند سال.

و

نقل قول:

---

معدود پسری پیدا میشه که با دختری ازدواج کنه که قبلا با دیگری رابطه فیزیکی از هر نوعی داشته
برای پسرا مهم نیست که طرف مقابل نامزدتون بوده یا شوهرتون بوده یا دوست پسرتون یا ...
به نظرم این حرف ها اصلا توجیح مناسبی نیست که دوست پسرت نبوده پس برقراری رابطه هیچ ایرادی نداره و بعد ها برات مشکل ساز نمیشه

دیگه بعد از این همه مدت نامزدی باید به این نتیجه رسیده باشید که طرف مقابل برای ازدواج مناسبه یا نه

---

ببخشید همه دوستان از سوال ایشون این برداشت رو داشتید که دارن برای ادامه یا جدایی تصمیم میگیرن با این سوالشون؟؟؟؟
چون من اصلا این به ذهنم نرسید! فکر میکنم ایشون فقط یه کم نگرانی داشتن ،که اونم با خوندن تاپیک ها به گفته خودش پیش اومده.
وگرنه که مگه میشه یه دختر بخاطر اینکه احیانا خدای نکرده در آینده مشکلی پیش نیاد، با نامزدش که ارتباط فیزیکی هم داشته رابطه رو به هم بزنه؟؟؟ اونم وقتی تا اینجا هیچ مشکلی نبوده ظاهرا ،تازه رابطه هم برقرار شده....
فکر نمیکنم مینا منظورش از زدن تاپیک این مسئله ادامه یا جدایی بوده باشه
شایدم بوده! من اینطوری به قضیه نگاه نکردم. مینا جان خودت بیشتر توضیح میدی؟

نقل قول:

---

برای پسرا مهم نیست که طرف مقابل نامزدتون بوده یا شوهرتون بوده یا دوست پسرتون یا ...
به نظرم این حرف ها اصلا توجیح مناسبی نیست که دوست پسرت نبوده پس برقراری رابطه هیچ ایرادی نداره و بعد ها برات مشکل ساز نمیشه

---

آقای کلانتر از این صحبتتون مطمئن هستید؟؟؟؟؟؟ واقعا دختری که با پسری بدون هیچ نسبتی رابطه برقرار کرده و حتی به روابط ج ن س ی هم کشیده شده و ... با خانمی که مثلا تو یه نامزدی یا عقد یا ازدواجش شکست خورده و کاملا با رضایت خدا (محرم بودن) بوده روابطش،فرقی نمیکنه واسه پسرا؟؟؟
من که اینطور فکر نمیکنم. خیلی از پسرا با دخترای با یه شکست ازدواج یا عقد ازدواج میکنن ولی با دختری که بی مهابا با پسرا رابطه داشتن حاضر به ازدواج نیستن

نقل قول:

---

اگر از دید انسانی به این ماجرا نگاه کنیم شما حق ندارید هیچ خواستگاری رو راه بدید و به سایر پینهادات فکر کنید تا وقتی تکلیف این پسر بیچاره رو مشخص نکردید

و اگر چنین خطایی رو مرتکب بشید قطعا ضربه روحی روانی شدیدی به این آدم میزنید

---

ببینید ایشون نگفتن خواستگار راه دادن.
منم همچین کاری نکردم،زن داداش دوستم هم که تو متاهلی خواستگار واسش اومد همچین کاری نکرد و ....موارد دیگه
نمیدونم چرا سریع یه شخص رو محکوم می کنید!
ایشون گفتن هم رشته ایشون نمیدونستن نامزد دارن و خواستگاری کردن، به نظرتون این یعنی راه دادن خواستگار؟؟
نگفتن که بهش چی جواب دادن و چی شده که...
نگفتن که الان دارن به اون مورد فکر میکنن... هیچی نگفتن. اگه اونجور که من متوجه شدم قضیه خیلی پیچیده نیست
اتفاقی نیوفتاده....
مینا جان شما مگه با اون آقا ارتباطت رو ادامه دادی؟همون موقع که درخواستشون رو دادن نگفتید نامزد دارید؟
نامزدت رو دوست داری؟؟
لطفا بیشتر توضیح بده تا یا من از اشتباه دربیام یا ....

دختری که نامزد داره باید یه جوری اطرافیانشو متوجه این قضیه بکنه.وقتی مخفی

می کنه،از نظر نامزدش ینی بدش نمیاد موارد دیگرو بررسی کنه.

سلام
ممنون از لطف همتون..واقعا باورم نمی شه از دیروز این همه جواب گرفته باشم..آخه من به خاطر شخصیتی که دارم با کسی نمی تونم راحت درد دل کنم باور نمی کنین هر موقع یه مشکلی دارم و نمی تون تصمیم بگیرم از مامانم می پرسم می گه تو از ما عاقل تری و هر چی نظر خودته..در واقع یه وضعیتی پیش اومده تو فامیل و دوستا که انگار من عقل کلم :54: و این باعث شد که مدام اضطراب کار درست و نادرستو داشته باشم..اول از ریحانه خانم خیلی ممنونم واقعا درک درستی داشتین از نوشته ها و شرایط من و به خصوص که گفتین شما هم از خوندن این مطالب استرس می گیرید خیالم کمی راحت تر شد چون وقتی با این استرس مواجه می شم می گم نکنه من جایی راهو اشتباه رفتم که الان اضطراب گرفتم ولی الان تصور میکنم طبیعیه چون شما هم مثل من هستید..فرهنگ عزیز من اصولا وارد اینجور صحبتا نمی شم سعی می کنم محیط کاری و تحصیلی و خانوادگیم کاملا تفکیک شده باشن یعنی تو محیط کار اصلن مسائل خصوصیمو بیان نمی کنم حتی حاضر نیستم شیرینی عروسی بهشون بدم یا عروسیم دعوتشون کنم..راستش نمی خوام صمیمی بشن..
معاون کلانتر عزیز ممنون که نظرتونو گفتین فکر کنم آقا هستید و این بیشتر بهم کمک کرد که بدونم آقایون چه تفکراتی دارن تو این مورد..من نه از جنبه مذهبی بلکه خیلی اخلاقی به مسائل زندگیم نگاه می کنم..من نامزدمو دوست دارم و حتی اگه دوستشم نداشتم دلیلی نداره بخوام مردم آزاری کنم و سرکارش بزارم..بیشتر دلیل طولانی شدن نامزدی ما به دلیل شرایط نامناسب مالی ایشون بوده که اون موقع تازه فارغ التحصیل شده بودند..نه اینکه من بخوام تو آب نمک نگهش دارم..ولی چیزی که من ازش می ترسم این نگرشه که خودتون تو چند خط اول گفتین:::
معدود پسری پیدا میشه که با دختری ازدواج کنه که قبلا با دیگری رابطه فیزیکی از هر نوعی داشته
برای پسرا مهم نیست که طرف مقابل نامزدتون بوده یا شوهرتون بوده یا دوست پسرتون یا ...
به نظرم این حرف ها اصلا توجیح مناسبی نیست که دوست پسرت نبوده پس برقراری رابطه هیچ ایرادی نداره و بعد ها برات مشکل ساز نمیشه........
البته این شامل حال من نمی شه ولی خوب نگرش ترسناکیه!!!!!
نامزدم مدام می گه من غیرتیمو و فلان لباسو فقط وقتی با خودم هستی بپوشو البته تا الان واسم سخت نبوده ولی سر این موضوع خواستگاری کردن..گفت می خوام واست یه خط دیگه بگیرم منم گفتم آخه همه استاد و همکارا و محل کارم همین خطو دارن دیگه چیزی نگفت ولی خوب تا یه هفته تماساش چند برابر شدن طوری که واقعا اذیت کننده بود البته حرفی راجع به اون بنده خدا نمی زد صد بار حالمو می پرسید کلافه ام کرده بود..راستش واسه همین یه مقداری ترسیدم به نظرتون باهاش صحبت کنم یا به روم نیارم نمی دونم آخه توهمین سایت خوندم که به نجواهای قبل از ازدواج دقت کنین چون بعد به فریاد تبدیل می شن:302:ممنون از همه عزیزان