+ازدواج با يك بيمار پوستي

سلام.اميدوارم حال همگي خوب باشه.
من هموني ام كه تو قسمت تناسب فيزيكي در ازدواج در مورد خودم توضيح داده بودم .من هيچ مشكلي با قد نامزدم ندارم هنوزم اينو ميگم.برام سادگي و صداقتش مهم بود اما تازگي ها به اين مساله شك كردم. اجازه بدين از اول توضيح بدم:
وقتي ا.ومد خواستگاريم همش ميخواست يه چيزي بهم بگه اما متاسفانه شرايطش فراهم نشد. دو ماه بعد ازدواج متوجه شدم روي پوستش لكه ها و جوش هاي ريزي داره تا اون موقع حتي بلوزشم جلوي من عوض نميكرد منم به حساب الينكه هنوز با هم راحت نيستيم هيچ چي نميگفتم و غرورم رو نميشكوندم .خلاصه وقتي فهميدم ميگفت چيزي نيست و هم به مرور زمان بر طرف ميشه . و منم مرتب بهش ميگفتم كه من به اين وضعيت ايرادي نميارم و اصلا برام مهم نيست . يه مدت گذشت و من متوجه بيماري روحيش شدم اون از لحاظ روحي خيلي افسردست و حتي بيرون رفتن هم سختش مياد .و ديگه نميتونه پيش من تظاهر به شاد بودن كنه. چند روز پيش به طور اتفاقي علائم بيماريهاش تو سايت ايران سلامت خوندم بعد اون تو سايت هاي زيادي تحقيق كردم تا اينكه ديشب كاملا مطمئن شدم كه اون بيماري نورو فيبروماتوز داره يه بيماري كه از هر 2500 نفر فقط يك نفر مبتلا ميشه. ديشب تا 6 صبح بيدار موندم و گريه ميكردم و مثل ديونه ها تو اتاق ميرفتم اينور اون ور و در اتاق رو هم قفل كردم كه كسي متوجه نشه. آخه من الان خونه نامزدم هستم و از شهر خودمون 11 ساعت دورم. چون هنوز تو اعماق ذهنم با خودم درگير بودم از خودش پرسيدم نميخواست بگه اما وقتي ديد حتي اسم بيماريش رو هم ميدنم نتونست انكار كنه.مادرو پدر اون با من خيلي مهربون هستن اما امروز فقط پيش اونا تظاهر به لبخند ميكردم و ته دلم ازشون متنفر بودم .احساس ميكنم منو به بازي گرفتن. احساس ميكنم منو قرباني آرزوهاي خودشون كردن از نامزدم بدم اومد چون اگه من اين مشكلو داشتم مطمئنم كه منو تحمل نميكرد.
من دلم نميخواد ولش كنم . اخه وقتي فكر ميكنم ميبينم اگه من اينطوري بودم دلم نميخواست ديگران منو ترك كنن. از يه طرف و قتي چهره آيندشو تصور ميكنم از قصه دق ميكنم چون دوستش دارم و حاضرم با شرايطش بسازم و از طرفي حس ميكنم بهم خيانت شده. از آقاي سنگ تراشان و بقيه دوستان خواهش ميكنم يه راه جلوي پام بگذاريد من توشرايط بدي قرار گرفتم ونميتونم حتي در مورد مسائل كوچيك درست تصميم بگيرم تورو خدا كمك كنيد . نميخوام از خودم عكسالعمل نادرست نشون بدم.

اصلا این بیماری چی هست؟ چون معمولا بیماری های پوستی به جز اونایی که توور بدخیم هست به راحتی قابل درمانه ولی به نظر من باهاش میتونید مدارا کنید چون اگه شما هم بخواید ترکش کنید واقعا از زندگی نا امید میشه

سلام به نظر من اول آرامشتو حفظ کن...این حق شما بوده که حقیقت رو در مورد همسرتون بهتون میگفتن و شما با دونستن واقعیت انتخاب میکردین...بهتر اول به یک متخصص به صورت حضوری مراجعه کنید و اطلاعات کافی راجب این بیماری و اینکه راه درمان داره یا نه اگر داره طول مدت درمان و غیره بدست بیاری... بهتر که این کارو همراه همسرتون انجام بدین.. ببنید این طور که شما نوشته بودین از ایشون با لفظ نامزد استفاده کردین من اینطوری متوجه شدم فعلا در مرحله نامزدی یا عقد هستین...پس فرصت دارین.. با مشاور حقوقی مشورت کنید....به نظر من شما نباید عذاب وجدان داشته باشید بلکه نامزدتون و خانوادش باید عذاب وجدان داشته باشند..... این حق شماست با یک فرد سالم ازدواج کنید....... البته اگر این بیماری بعد از آشنایی شما با نامزدتون پیش میومد یا اگر از اول به شما با صداقت ماجرای بیماریشونو میگفتن البته باید کنارشون میموندین و برای بهبودیشون تلاش میکردین و این وظیفه شما بود چون از اول حقیقت رو به شما گفتن........بعد از این که اطلاعات کافی بدست آوردین و با یک مشاور حقوقی در این باره صحبت کردین جوانب رو بسنجید و بهترین راه رو انتخاب کنید.

این بیماری با عمل تا حدی قابل حله و زیاد از لحاظ فیزیکی مشکل ساز نیست فقط جنبه روانیش مهمه آیا همسرتون مبتلا به افسردگی هست؟
اگه دچار این مشکله به پزشک معالش مراجعه کن و به این بیماری مثل یه بیماریه معمولی نگاه کن این حق رو هم به نامزدت بده خب طفلک دوست داشته می دونسته که اگه بهت بگه از دستت میده درسته که اصل کارش غلط بوده دروغ گفته حالا با هر دلیلی می تونه باشه مهم اینکه دروغ گفته ولی زیادی شما هم مته به خشخاش نذار سعی کن درکش کنی کنارش باشی اگه این یه موضوع رو بذاری کنار آیا بازهم دختر خوبیه؟ لیاقت همسر بودنت رو داره؟اگه جوابت مثبته پس کنارش باش باهاش یه دل شو فکر طلاق و این حرفارو هم از سرت دربیار طلاق راحتتریت راه که باید به عنوان آخرین راه استفاده بشه نه اولین راه
من در مورد این بیماری اطلاعات کافی دارم چون یکی از بستگانم دچار این بیماری هستن توی زندگی زناشوییشون هیچ مشکلی نیست برای اینکه صمیمانه همدیگر رو دوست دارن با توضیحاتی که در مورد بیماری همسرت دادی فکر کنم اطلاعاتت کافی باشه پس همه جوانب رو بسنج و حالا که عقد کردید کنار هم بودن رو باهاش امتحان بکن اگه نتونستی شرایط موجود رو درک کنی اونوقت دنبال یه راه دیگه ای باش ولی طلاق آخرین راهه
بهش بگو که از دستش دلگیری و ازش قول بگیر که دیگه بهت دروغ نگه و شرایطش رو هم درک کن خودت رو بذار جای اون چه می کردی؟
در پناه حق

سلام به دوستان و ممنون از راهنمايي هاتون.
من فعلا فقط يه دختر ظاهرا شاد و باطنا افسرده هستم .نميدونم باور اين قضيه برام سخته.
وفتي درست فكر ميكنم نميخوام و دلم نمياد تركش كنم اون به اندازه كافي افسرده هست اگه منم تركش كنم ديوونه ميشه . از طرفي ميترسم خيلي هم ميترسم از همه دوستان ممنون و از noghte sare khat خواهش ميكنم يه خرده بيشتر راهنماييم كنيد به اين دليل كه گفتيد يكي از بستگانتون هم اين بيماري رو دارن . اما من تا چند روز پيش حتي اسم اين بيماري رو نميدونستم و حتي فكر نميكردم چنين چيزي باشه . نسبت به عكسالعمل هاي خودم شك دارم ذهنم زيادي به هم ريخته.بازم ممنون