سردمزاجی ،بی احساسی و علاقه نداشتن همسرم نسبت به من و زندگی و صحبت از جدایی و طلاق

سلام به همگی؛:72:
اول از همه، امیدوارم که همیشه در کانون گرم خانوادتون مستدام بمونید و مثل من نشید :47:
__________________________________________________ _________________
«خیلی سخته که همسرت بیاد و بهت بگه جدا شیم، خسته ام از این زندگی و ...».
من و همسرم 3 ماه هست با هم عروسی کردیم و سر هم حدود 3 سال هم نامزد و عقد بودیم.
اولش من یکم از روابط خانوادش (منظور فقط خواهر خانومم) دلگیر می شدم و ناراحت ولی همیشه مشکل رو با همسرم در میان میذاشتم و خانومم هم در جواب می گفت: خواهرم اخلاقشه تو نباید ناراحت باشی؛ و مشکلاتی هم پیش میومد بعضی وقتا میون من و خانومم بهمین خاطر.
تا اینکه من وقتی دیدم خانومم فقط میگه اخلاق خواهرش همیشه با همه دامادا اینجور بوده و تو نباید ناراحت بشی.
البته این هم بگم که خواهر خانومم و شوهرش نزد خانواده خانومم خیلی تحویلشون میگرفتن و من احساس میکردم خانومم دوست نداره به خواهرش در مورد روابطش با من حرفی بزنه تا نکنه خانوادش (پدر،مادر و بقیه) جبهه بگیرن و ما به خاطر تحویل نگرفتن خواهر و شوهرش از چشم بیافتیم و مواخذه شیم.
خلاصه این اتفاق افتاد و بعد از اینکه اختلاف ما را پی بردند؛ گفتند: یا باید به اینا احترام بذارید در هر صورت یا نیایید خونه ما. که البته من بی احترامی نکردم به کسی.
------------------
خلاصه عروسی کردیم و خانومم احساس کردم کم حرف شده ..... شاید به خاطر این بود که چرا از چشم افتادیم .... اهمیت خاصی به خانواده میده ....... ازش پرسیدم چته ؟؟؟؟ اولش فکر کردم ناراحتیه جزیی شاید باشه..... ولی با گوش خودم شنیدم که گفت خسته ام از این زندگی که هیچکی حسابمون نمی کنه و از این حرفا و ............ .
اولش گفتم مهم نیست ما خودمون ثابت می کنیم به همه ... تازه سر هم میزنیم بهشون که رفتیم البته ........ (ولی اصلا کسی تحویل نگرفت و احساس کردم قتل مرتکب شدم که حتی یک کلمه هم باهام حرف نمی زنن) ........ وقتی اومدیم خونه چیزی نگفتم که خانومم ناراحت نشه........
ولی اون خودش شروع کرد و گفت دیدی چی شد ؟؟؟؟؟ و خلاصه دم از طلاق و جدایی و مهریه و ........ . حتی توهین هم شنیدم هر چند تو دعوا که نقل و نبات پخش نمی کنن ..... ولی با این تفاصیل من خیلی خانومم رو دوست دارم چون در کنارش احساس خوشبختی دارم با وجود تمام سختی ها ......... ولی همسرم انعطاف نشون نمیده و همش می گه طلاق بگیریم ... اول سخته بعدش تموم میشه و میره و ......... . قبلا خیلی من رو دوست داشت و به توانایی هام هم اعتماد داشت و روم قسم می خورد .... ولی به خاطر تحویل نگرفتنمون توسط دیگران(خانواده ها) چند بار بهم صریح گفته هیچ حسی دیگه نسبت بهت ندارم ....... حتی اگر هم پیشت بمونم فقط سرخورده و افسرده میشم...........
دارم دیوونه میشم ......... از یه طرف بسیار همسرم رو دوست دارم و بهش گفتم اگه من هم اشتباهی کرده ام از تمام طرفین عذرخواهی می کنم .. چه تقصیر من باشه چه نه.... فقط به خاطر تو ....... ولی انگار نه انگار ........ حس سرخوردگیشو از زندگی کاملا احساس میکنم........ داره واسه هیچی زندگیمون میپاشه ............ کمکم کنید قانعش کنم زندگیمونو ادامه بدیم و با کمک هم بهترش کنیم........... یک هفته بهم فرصت داده .... هرچند قبلش چندین بار گفته از زندگی و تو خسته ام و بر نمیگردم.... هر شب دارم کابوس میبینم........ چیکار کنم؟؟؟؟
خواهش می کنم کمکم کنید؟؟؟/!!!!!!! اصلا باورم نمیشه هیچ حسی نسبت به من نداشته باشه ... (البته ما دو نفرمون کاملا تو زندگیمون به هم وفادار بودیم و هر دو میدونیم) ...... دارم ذره ذره آب میشم.......... بارها نشستم باهاش حرف زدم: گفتم:.... بی دو نفری کمبودها را حل کنیم و مشکلاتو پشت سر بذاریم و از این حرفا ولی احساس میکنم اون همسری که قبلا همچون دریا جود و بخشش داشت و بسیار مهربون .... الان مثل کوه سرسخت شده و مثل طوفان عصبانی........... فقط کمک میخام ... همین .. دلم حسابی گرفته ؛ حالم خرابه ؛ شبها تا صبح بیدارم ؛ ... کاش همسرم میدونست که اگه دوستش نداشتم؛ خیلی راحت میتونستم ازش بگذرم ولی خیلی دوستش دارم.... خدا شاهده....

(اللهم اجعل عاقبة امرنا خیرا)
خدایا به حرمت این ماه مبارک(رمضان) کمک کن زندگیمون پایدار بمونه
آمین یا رب العالمین

سلام استاد جان.از صمیم قلب باهات همدردی میکنم.امیدوارم زندگی هممون بهبود پیدا کنه .
نظر من شاید سطحی باشه ولی به نظرم همه جا کاربرد داره.نظرم اینه:
تو این دنیا آدم فقط مسءول خودشه.باید سعی کنه کار درست و انجام بده.بقیه اش با خداست دیگه.شما هم سعی کن تلاش کن فکر کن تا کار درست و انجام بدی.بعدشم توکل کن.بقیه اشو بسپار به خدا.این طوری راحت تری.
کار درست تو این موقعیت می تونه این باشه که:
صبور باشی
بری به زنت بگی خیلی دوسش داری.حضوری.رک و راست.بگی خیلی واست عزیزه.بگی تمام تلاشتو کردی تا بهش آرامش بدی.بهش بگی هدف زندگیت این بوده که خوشبختش کنی(البته بلف یا دروغ تحویلش نده) بهش بگو نمی خواستی این جوری بشه.رک بهش بگو عاشقتم.
و این که بازم صبور باشی.
اقوام ما هم اول ازدواج می خواستن جدا شن.الآن بچشون بیست سالشه.ایشالله شما هم بچتون صد و بیست ساله شه.یا علی عزیز

سلام و تشکر از شما آقای سعید؛
من واقعا به دنبال آرامش خود و همسرم هستم.
این چند وقته که مشکل برامون پیش اومده و من هیچ احساسی در همسرم نسبت به خودم نمی بینم؛ واقعا از درون دارم خرد میشم.

همسرم پیشم هست ولی هیچ ارتباطی با من برقرار نمیکنه؛ مگر وقت شام و از این مسائل شه و صدام بزنه.

به غیر این؛ دیگه هیچ؛ همش سرگرم تلویزیونه ... سرگرم کار خودشه ... خیلی سعی میکنم باهاش ارتباط برقرار کنم.

همش بهش میگم دوست دارم از ته دل .... خاطرات شیرین گذشته را بیادش میارم ... ولی اصلا عکس العمل نشون نمی ده ...

میترسم دچار افسردگی شه ... دارم داغون میشم ... شب ها همش تو خلوت خودم با خدا حرف میزنم تا صبح و اشک میریزم ...

تو رو خدا برام دعا کنید .... چیکار کنم که اگر نسبت به من کینه ای داره منو ببخشه ....

میخام روزهای شیرین و خاطرات خوبمون بازم تکرار شه .... حاضرم هر کاری براش کنم که به زندگی مون امید برگرده .........

سلام برادرگرامی باهاتون همدردی میکنم

من هم چندوقت پیش مثل همسرشما ازشوهرم بدم میومد ازهرلحاظ که بگی ازش خوشم نمیومد ودقیقا مثل خانمتون ازبودن درکنارشوهرم احساس سرخوردگی میکردم وشدیدا افسرده شدم ولی وقتی اومدم به این سایت ومشکلات دیگرونودیدم وقتی کاربران این سایت راهنماییم کردن یه لحظه به خودم اومدم وخوبیهای همسرموکه اندازه دریابود دیدم من هنوزهم نفهمیدم مشکل خانمتون باشماچیه مشکلات مالی یا ؟
به هرحال نازشوبکش وببرش پیش یه مشاورخوب بقیشوبسپاربه خدا اطمینان دارم به زندگی باشماادامه خواهد داد وجدانخواهدشد

یا سلام و تشکر از شما؛ خانم مامان فربد

خلاصه مشکل من با همسرم همینه:

متاسفانه مشکل اینه که خواهرزنم اون رو برای من پیش آورد و هروقت به دیدن زنم میرفتم؛ با بی اعتنایی حتی ج سلام هم نمی داد رو این نشات میگرفت که همسرم همیشه به من میگفت که اخلاقش همینه و مشکلی با تو نداره و البته من هم بشدت ناراحت بودم ولی کاری نمی کردم.... حتی روز عروسیمون هم نه خواهر زنم بهم تبریک نگفت و نه اجازه داد که شوهرش(باجناقم) جلو بیاد و تبریکی بهم بگه (که من ناراحت شدم و بعد از عروسی اصلا باهاشون صحبت نکردم؛ که بدتر از این بود که خانواده همسرم این کارشون را اشتباه ندونستن و همش به من گیر دادن که تو بی دلیل باهاشون حرف نمیزنی و اونا اصلا اخلاقشون همینه و تو اگر باهاشون حرف نزنی نباید بیای اینجا (یعنی خونشون که مقصد همیشگی خواهرزنم و شوهرشونه) و مشکل من و همسرم هم از اینجا نشات میگیره و همش منو تقصیرکار میدونه و روزه سکوت و محبت گرفته و هیچ باهام ارتباط برقرار نمیکنه- البته بازم من کوتاه اومدم و گفتم میتونم با همه ارتباط داشته باشم ؛ به شرطی که احترامم حفظ بشه و کسی توهین نکنه که حق طبیعی من هستش و البته جواب شنیدم اونا اخلاقشون همینه و نمیدونم تکلیف چیه- مسلمه که احترام باید متقابل باشه و من خیلی تاکید دارم روی این مساله)
مهمترین اصل به نظر من عدم توهین دو طرف به همدیگر و حفظ احترام متقابل بین خانواده ها و زوج است= که من به کمترینش هم قانع هستم ولی .....

سلام انشاالله بهتر هستین؟
درکتون میکنم چون منم گاهی خیلی شبیه همسر شما میشم.
امکان اینکه مشاوره برین هست؟ زندگی شما انشاالله بلاخره به حالت طبیعی برمیگرده اما به نظرم نوع برگشتش خیلی مهمه و کاش مشاوره برین.

به همسرتون بگین عذاب میکشین از حرفایی که بهتون میزنه و بخواین که برای حل مشکل مشاوره برین.

و کار دیگه که انجام بدین تغییر فضاست. شما میفرمایین ایشون سکوت میکنن و جواب ابراز علاقه نمیدن خوب این فضارو بشکنین. کارای هیجان انگیز ترتیب بدین و زیاد روی ابراز علاقه زبانی کار نکین چون میترسم با این جواب نگرفتنا روحیه شما هم خراب بشه.
مثلا برین شهربازی! سرزمین عجایب! جاهایی که مرسوم نبوده برین یا کارایی که براتون عادی نیست و میتونه هیجان بیاره.
من همسرم در شرایطی مثله شما کار خیلی جالبی کرد.یک سفر سه روزه کاملا حرفه ای ترتیب داد (ما همیشه سفرامون اینطوری بود که میرفتیم فلان شهر معروف و هتل یک برنامه خیلی روتین که بریم جاهای دیدنی اون شهرو ببینیم و غذا هم کلا رستوران بخوریم ) اما این سری همسرم یک سفر به یک شهرستان (تقریبا روستا) که خیلی خیلی با صفا بود و برنامه دقیق برای رفتن به آبشارو اینجور جاهاش داشت و حتی برای اولین بار ازم خواست که بیا خودمون تو سفر غذا درست کنیم (خیلی برام هیجان انگیز بود که ما مثه خیلیا میرفتیم تو دل طبیعت و خودمون غذا درست میکردیم.) که واقعا این سفر روحیه منو عوض کرد و زخم های روحیمو التیام داد.

شما بعد اینکه روحیه همسرتون کمی عادیتر شد میتونین دقیق راجع به گذشته و اتفاقاتی که باعث دلخوری شده منطقی صحبت کنین اما قبل اون صحبتتون یک جلسه ترتیب بدین و هر کدوم قوانینی رو برای جلسات گفت و گو پیشنهاد بدین و حتی جریمه برای متخطی بذارین (جریمه های خنده دار مثلا اگه کسی عصبانی شدو صداش بالا رفت باید همونجا بیادو طرف مقابلو ببوسه). شما هم حتما ناراحتیاتون رو بگین و بذارین دو طرفه همه چیز پیش بره.

امیدوارم زودتر گرما به زندگیتون برگرده. زیاد نگران نباشین

با سلام به شمیم الزهرا. از پیشنهاد جالبتون ممنونم. البته من فقط زبانی جو رو عوض نمی کنم بلکه برنامه های تفریحی بسیاری هم ترتیب دادم؛ البته نسبت به قبل خیلی بهتر شده همسرم و باهام صحبت می کنه ولی فقط در حد صحبت های عادی. و هیچ ابراز علاقه ای هنوز نشون نمیده. و این منو بسیار داغون کرده و هر روز و شب دارم رنج زیادی می کشم. خیلی دوست دارم فقط در حد یک کلمه بهم ابراز علاقه کنه ولی افسوس ...... یکی از کارای جالبی که کردم این بود که چون همسرم اسمش (لیلا) است؛ حدود 10 ترانه که به این اسم بود دانلود کردم و تا اندازه ای شرایط رو عوض کرده. معمولا این ترانه ها را که میذارم؛ همسرم لبخند میزنه ولی مشکل من اینه که ابراز علاقش کجا رفته ؟؟؟؟؟ به خدا من گناه بزرگی نکردم ............... اینم به خودش گفتم ............ فقط جواب داده بود قبلا که دیگران دیگه جور دیگه ای به ما نگاه می کنند و برای ما ارزش قائل نمیشن. این در حالی است که من بسیار قاطع معتقد به احترام صد در صد متقابل هستم ...... نه یک طرفه ............. که هیچ بی احترامی هم به دیگران نکردم .......... ما هم خــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــدایـــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــی داررررررررررررررررررررررر ررررررررررررررررریم

چرا کسی مشاوره یا نظری نمی ده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!

:-(