کم توقعی بیمارگونه، ریشه مشکل من کجاس؟

سلام به دوستان
وقتی خودم و شخصیت و رفتارام و البته مشکلم با اطرافیان و همسرم رو تحلیل میکنم میبینم برخی از مشکلاتم ریشه در کم توقع بودن افراطی(اگه تعبیرم از حالت خودم صحیح باشه البته) و بیش از حد و بیمارگونه کنار اومدن با هررررر شرایطی هست.
چند تا مثال:
3 سال پیش شوهرم تلویزیونمونو داد به یکی از اقوامش که مثلا برا خودمون ال سی دی بگیریم هنوز نخریده منم گله ای نکردم که یالا و زود باش و پس چی شد؟هر موقع مهمون میاد براشون عجیبه که ما تلویزیون نداریم منم میخندم میگم وقت نکردیم هنوز!!! (یعنی تازه خودم بیخیالی شوهرمو توجیح هم میکنم متاسفانه!!!)

زمانی که رفتیم آزمایش خون ازدواج بدیم شوهرم یادش رفته بود کیف پول بیاره از من پول گرفت!!! منم برام عجیبب نیومد تازه احساس میکردم من باید کیف پولمو سریع بدم که اون خجالت نکشه تاز بی پولی(از این مدلا زیاد تکرار شد بعدها)

تقریبا یک سوم هزینه عروسی رو من به همسرم دادم بقیه اش هم چک داده بود که با پولایی که هدیه گیرمون اومد پرداخت کرد در کنار این که توی هزینه عروسی کمکش کردم اینارم لحاظ کنید که بحث مسائل مالی رو خودم و خانواده ام نکردیم تو جلسات و توقع مالی ازش نکردیم(خونه نداشت+ ماشین نداشت)بعد من در هر دوی اینا کمک مالی نسبتا زیادی بهش کردم در نتیجه افراط در این جور کارها توهم ایجاد میکنه که انگار خانواده دختر دخترشونو گذاشتن تو سینی دارن تعارف میکنن که متاسفانه تازه اینو فهمیدم

یا مثلا خیلی جاها رو میگه خودت برو... مثلا ما تهرانیم یه مهمونی کرج باشه منم زیاد ایراد نمیگرم سرمو میندازم زیر و خودم میرم(یعنی در اون لحظه اصلا به نظرم نمیاد این وظیفه اونه )

خلاصه کلام کم توقع بودن و کنار اومدن با هررررر نوعی از شرایط یه مشکل جدی در من هست و این موضوع خیلی ازش سو استفاده میشه
مشکلم ریشه اش در کجاس؟ برای خودم ارزش قائل نیستم؟ کمرو و خجالتی ام؟ اعتماد به نفسم کمه؟

سلام و درود خدمت شما

کم توفعی شما در جامعه ی ما تقریبا" چیزی هست که این روز ها اگه نگیم نایابه به شدت کم یاب هستش

بعضی از رفتار های شما قابل قبوله به عنوان مثال اینکه شوهرتون کیف پولشو جدا گذاشته و شما بخاطر اینکه اون شرمنده نشید کیف پولتون رو در آوردید این نشونه ای از فهم و درک بالای شما داره

ولی در موردی که گفتید که بیش از 3 سال هستش که تلویزیون ندارید مسئله تلویزیون داشتن یا نداشتنتون نیست مسئله اینکه که شوهر شما با توجه به سکوت همیشگی شما در تمامی مسائل هیچ فشاری به خودش نمیاره

انسان ها به چند دسته تقصیم میشن

افرادی که به صورت خودکار خودشون سعی میکنن تمام نیاز های طرف مقابلشون و زندگیشون رو رفع کنن

افرادی که باید بهشون فشار بیاری و ازشون خواسته داشته باشید تا نیاز های زندگیشون رو برطرف کنن

و دسته ی اخر که حتی با فشار هم هیچ تکونی به خودشون نمیدن

شوهر شما از دسته اول نیست به نظر شخص بنده اول متوجه بشید که خدای نکرده شوهرتون از دسته ی سوم هم نیاشه

شما برای خودتون ارزش قائلید و اعتماد به نفس هم دارید

مشکل شما از نظر من این هستش که به شدت به ساز هستید یه جورایی به صورت افراطی قانع هستید

که ریشه ی این مشکل بیشتر به آموزه های خانوادگیتون بر میگرده

میتونید با یک خواسته ی خیلی معقول و معمولی شروع کنید نه جر و بحث کنید نه دعوا فقط حرفتون رو بزنید

ممنونم از پاسختون؛بله متاسفانه این موضوع خانودگی هم هست. مادر من هم با هرررر شرایطی که فکرشو بکنید ساخته.(خیلی جالبه میگن زنهای خوشگل مغرورن و پر توقع مادر من فوق العاده زیبا بوده اما در شگفتم که چرا مادر من از اون ور بوم افتاده یعنی نه تنها پر توقع نیست بلکه کاملا بی توقعه یه کاری هم که وظیفه هست کلی تشکر میکنه مثلا توی عقد من مریض بودم شوهرم منو برد دکتر مادرم میگه ممنون که فلانی رو بردین دکتر ) شوهرم یه چیزی بینابین دسته دوم و سومه.
بعضی چیزها رو اگه خودش به سختی نیفته انجام میده اگه بیفته طفره میره
در ثانی من فقط این بی توقع بودنم در رابطه خودم و شوهرم نیست همه جا همینطوره... یه استاد بد میارن من میگم خوبه، خوبه... بقیه اعتراض میکنن به هزار تا چیزش...و خیل از این چیزا هست
چه راهنمایی میکنید منو ؟ چه کنم؟ شاید حق و حقوقم رو درست نمیشناسم

سلام دوستان
میشه لطفا منو راهنمایی بیشتری کنین؟راهکار بهم بدین ممنونم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

ممنونم از پاسختون؛بله متاسفانه این موضوع خانودگی هم هست. مادر من هم با هرررر شرایطی که فکرشو بکنید ساخته.(خیلی جالبه میگن زنهای خوشگل مغرورن و پر توقع مادر من فوق العاده زیبا بوده اما در شگفتم که چرا مادر من از اون ور بوم افتاده یعنی نه تنها پر توقع نیست بلکه کاملا بی توقعه یه کاری هم که وظیفه هست کلی تشکر میکنه مثلا توی عقد من مریض بودم شوهرم منو برد دکتر مادرم میگه ممنون که فلانی رو بردین دکتر ) شوهرم یه چیزی بینابین دسته دوم و سومه.
بعضی چیزها رو اگه خودش به سختی نیفته انجام میده اگه بیفته طفره میره
در ثانی من فقط این بی توقع بودنم در رابطه خودم و شوهرم نیست همه جا همینطوره... یه استاد بد میارن من میگم خوبه، خوبه... بقیه اعتراض میکنن به هزار تا چیزش...و خیل از این چیزا هست
چه راهنمایی میکنید منو ؟ چه کنم؟ شاید حق و حقوقم رو درست نمیشناسم

---

با سلام مجدد

ببنید شما این موضوع رو از مادرتون هم به ارث بردید و هم چون بچه بودید با دیدن رفتار مادرتون احساس کردید که مادرتون داره بهترین کار ممکن رو میکنه به همین دلیل هم کلا" این اخلاق در شما نهادینه شده ولی یه مثله ای پیش میاد او اونم اینکه که مادرتون از شما کم توفع تره یا شما از مادرتون ؟

در مورد بی توقع بودنتون میتونه در آینده هم برای خودتون هم برای فرزندتون اگه البته الان نداشته باشید مشکل ساز بشه

به عنوان مثال میگم بچتون احتمال داره کلا" اخلاقتون رو به ارث ببره همون طور که شما به ارث بردید و اون موقع دقیقا" فردی مثل شما کم توقع یا میشه گفت بی توقع هستش که خوب خودتون با مشکلاتش کاملا" واقف هستید و فکر نکنم دوس داشته باشید فرزندتون مثل شما باشه

یا اینکه شما حتی از فرزندتون هم توقع هیچی نخواهید داشت و اون موقع متاسفانه فرزندتون میتونه بسیار با شما سر نا سازگاری داشته باشه که خوب عواقب خوبی براتون نخواهد داشت

موضوع بی توقع بودن شما چیزی نیست که بشه به راحتی و با چند ماه کار کردن روی خودتون رفع بشه بلکه باید صبور باشید و کم کم و قدم قدم این مشکل رو رفع کنید تا به جایی برسید که یه فرد باشید با توقعات معقول

برای شروع از همین مسئله نداشتن تلویزیون در خانه شروع کنید چون کاملا" خواسته معقولی هستش

به صورت کاملا" محترمانه و بدون اینکه از کلماتی مثل باید و حتما" و ... استفاده کنید از همسرتون بخواید که برای خونتون یک تلویزون بخره

در زمانی که میخواید این جمله رو بگید مطمئنن با یک نیروی بازدارنده مواجه میشید اگه حتی این نیروی بازدارنده نذاشت حرفتون رو بزنید سعی کنید این نیرو رو بشناسید و اگه خواستید اینجا بگید بهتر میشه کمکتون کرد

ببنید این نیروز بازدارنده خجالته ، نخواستن هستش ، ترس هستش یا هر چیزی دیگه

موفق و پیروز باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط babelirani

با سلام مجدد

یه مثله ای پیش میاد او اونم اینکه که مادرتون از شما کم توفع تره یا شما از مادرتون ؟
مادرم از من سطح توقعش در مجموع میشه گفت پایین تره من شاید در اثر گشتن بیشتر در اجتماع و دیدن ادمهای بیشتری یه ذره سطح توقعاتم اومده بالاتر که هنوزم نرمال نیست البته



موضوع بی توقع بودن شما چیزی نیست که بشه به راحتی و با چند ماه کار کردن روی خودتون رفع بشه بلکه باید صبور باشید و کم کم و قدم قدم این مشکل رو رفع کنید تا به جایی برسید که یه فرد باشید با توقعات معقول

یکیب از بزرگترین مشکلاتم همینه که نمیدونم حد معقول توقعات چیه اگه گاهی احساس میکنم ممکنه دیگه از اون ور بوم بیفتم اگه بیگدار و بدون مشورت گرفتن رفتار کنم

برای شروع از همین مسئله نداشتن تلویزیون در خانه شروع کنید چون کاملا" خواسته معقولی هستش

به صورت کاملا" محترمانه و بدون اینکه از کلماتی مثل باید و حتما" و ... استفاده کنید از همسرتون بخواید که برای خونتون یک تلویزون بخره

در زمانی که میخواید این جمله رو بگید مطمئنن با یک نیروی بازدارنده مواجه میشید اگه حتی این نیروی بازدارنده نذاشت حرفتون رو بزنید سعی کنید این نیرو رو بشناسید و اگه خواستید اینجا بگید بهتر میشه کمکتون کرد

ببنید این نیروز بازدارنده خجالته ، نخواستن هستش ، ترس هستش یا هر چیزی دیگه

موفق و پیروز باشید

---

بینهایت ممنونم ازتون.
فوق العاده راهنماییتون برام مفید بود.
شاید برای دیگر دوستان خیلییییییییییی مشکل من عجیب باشه اما هر مشکلی در بستر خانوادگی هر شخصی معنا پیدا میکنه. وقتی مادربزرگ و خاله و مادر من ادمهای بییییییییییییینهایت بی توقعی ان و شاید بیشتر از ااین ناشی بشه که حق و حقوقشون رو نمیشناختن از من توقعی جز این نیست که ناخودآگاه دنباله رو اونا بوده باشم
اما حالا از شدت سو استفاده شدن از خصلته که متوجه شدم یه جای کارم شدیدا لنگ میزنه


ایا دوستان کتاب و یا راهنمایی رو برای انتظارات معقول در اجتماع و همسر سراغ دارن بهم معرفی کنن؟ممنونم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

بینهایت ممنونم ازتون.
فوق العاده راهنماییتون برام مفید بود.
شاید برای دیگر دوستان خیلییییییییییی مشکل من عجیب باشه اما هر مشکلی در بستر خانوادگی هر شخصی معنا پیدا میکنه. وقتی مادربزرگ و خاله و مادر من ادمهای بییییییییییییینهایت بی توقعی ان و شاید بیشتر از ااین ناشی بشه که حق و حقوقشون رو نمیشناختن از من توقعی جز این نیست که ناخودآگاه دنباله رو اونا بوده باشم
اما حالا از شدت سو استفاده شدن از خصلته که متوجه شدم یه جای کارم شدیدا لنگ میزنه


ایا دوستان کتاب و یا راهنمایی رو برای انتظارات معقول در اجتماع و همسر سراغ دارن بهم معرفی کنن؟ممنونم

---

خواهش میکنم
امیدوارم تونسته باشم هر چند کم و کوچیک ولی به همون میزان کمکتون کرده باشم

بله مورد شما یه مورد تقریبا" کم یاب هستش ولی همونطوری که خودتون گفتید در بستر خانواده خیلی از شخصیت هایی که برای دیگران عجیب هستش شکل گرفته و در آینده هم شکل خواهد گرفت

به هیچ عنوان نمیشه کتاب یا جزوه ای بهتون معرفی کرد که باهاش برید و انتظارات خودتون رو بر پایه اون معقول یا نا معقول فرض کنید

بلکه خودتون با توجه به طرز فکرتون باید معقول هارو پیدا و نامعقول هارو بشناسید با توجه به چیزی که گفتید ترس شما از اینه که خواسته هاتون هر چیزی که میخواد باشه حتی یه خواسته کوچیک فکر میکنید نامعقول هستش

راه کار بالارو که بهتون گفتم حتما" انجام بدید و نتیجشو بهم بگید البته ممنون میشم اگه بگید

ولی یک راه کار دیگه واسه کل جامعه بهتون میگم سعی کنید هر چیزی رو که احساس میکنید باید انجام بدید ولی اون لحظه فکر میکنید نامعقول هستش رو لیست کنید این لیست رو یاداشت کنید و شب با خودتون در یک سکوت و آرامش خواسته های که معقول بودن رو در بیارد از بینشون . این لیست رو در اختیار هر فردی که میتونید بزارید در این انجمن باشه در اختیار همسرتون دوستتون یا هر کسی و به بخواید که اون افراد هم از بین این ها خواسته های معقول رو از نظر خودتون انتخاب کنن .

اون موقع شما خواهید فهمید که از نظر بیشتر جامعه کدوم خواسته ها معقول و کدم نا معقول هستش و وقتی با انتخاب خودتون مقایسه میکنید میفهمید که به چه میزان در رتبه بندی خواسته های معقول و نامعقول مشکل دارید .

اگه مشکلتون جراتمندی باشه که دو تاپیک کارگاه جراتمندانه رفتار کردن و چگونه منفعل نباشیم رو سرچ کنین از این تالار و بخونین

اگه مشکلتون این باشه که اصلا به حقوقی که دارین واقف نیستین یعنی اصلا خبر ندارین چه چیزهایی رو می تونین داشته باشید یا بخواین باید اطلاعاتتون و البته ارتباطاتتون با ادمای دیگه ای که خارج از خانواده و فامیل هستنو افزایش بدین

موفق باشید