جشن عروسی بگیرم یا نه؟

​من و همسرم 3سال قبل عقد کردیم هنوز خونه خودمون نرفتیم و توی دوران عقد به سر میبریم 2دفعه تاریخ برای مراسم ازدواجمون تعیین کردیم اما همسرم هر دفعه با بهونه مراسم رو عقب انداخت من و همسرم از دوتا شهر مختلفیم و فرهنگ و آداب و رسوممون خیلی باهم فرق میکنه واسه خانواده من گرفتن عروسی توی شهر دختر خیلی مهمه اما همسرم قبول نمیکنه حتی قبول نمیکنه یه مراسم خانواده من با هزینه خودشون توی شهر ما بگیرن و یه مراسم شهر همسرم با این وجود خانواده ام قبول کردن عروسی رو شهر همسرم بگیریم پدرهمسرم به دلیل اختلافای قدیمی با مادرشون چند ماهی میشه ازدواج کردن و به این دلیل همسرم نمی خواد پدرش توی عروسی باشه واز یه طرف اگه پدرش نباشه مهمونا دلیل نبودن پدرش رو میپرسن و باعث سر افکندگیش میشه و اگه پدرش باشه باهاش سرد برخورد میشه و با زهم برای همه جای سوال پیش میاد به همین دلیل مراسم رو به تعویق میندازه یه دفعه بهم گفت یه سفر خوب بریم بعد هم بریم سرخونه زندگیمون من قبول نکردم الان چند ماهیه باهم قهریم و من واقعا از این وضعیت خسته شدم نمیدونم بهش پیشنهاد سفر رو بدم یا منتظر بمونم تا اوضاع بهتر بشه

لطفا عنوان را بر اساس مشکلي که داريد تغيير بديد.

دوستان تا وقتي عنوان گوياي مشکل کاربر نيست از گذاشتن نظرات خود داري کنيد

کاربر گرامي لطف کنيد از طريق تماس با ما (بالاي سايت) يا پايين کادر روي مثلث مشکي(کنار کلمه تشکر) کليک کرده و عنوان مناسب را به مديريت سايت اطلاع دهيد با سپاس

اينکار سه تا حسن داره يکي اينکه مديران و مشاورين سايت به تاپيک شما سر ميزنن
دوم اينکه شما با فکر کردن و متمرکز کردن افکار خودتان دليل اصلي مشکل خود را بيان ميکنيد اينجوري متوجه مي شويد واقعا مشکل شما چيست و خودش خيلي به شما در حل جواب کمک ميکند
و دليل سوم با مشخص شدن دقيق مشکل کاربران سايت بهتر مي توانند شما را راهنمايي کنند

عنوان تایپیک رو تغییر دادم
لطفا بهم سر بزنید

درود بانو

قهر کردن یه حالت انفعالی هستش.بهتره هرچه زودتر این قهر کردن در این مورد را تمام کنید.:72:

الان شما باهم در تماس هستید یا نه هیچ تماسی باهمدیگه ندارید؟
خانواده ایشون چی میگن چه نظری دارن در این مورد ؟

این تایپیک را هم بخوان حتما

http://www.hamdardi.net/thread-54.html


شما بهتره برای حل این مشکل از توانایی های احساس خودتان استفاده کنید تا منطقی صحبت کردن چون نتیجه خیلی بهتری داره.

یک کاری که شما می توانید در دستور کار قرار دهید اینست به جای استفاده از توانایی های منطقی خودتون از این به بعد صرفا توانایی های احساسی خود را رو کند. یعنی به جای ارائه راه حل، انتقاد، توصیه ، تحسین، و بحث های منطقی، به دنبال هم حسی و احترام به او برآئید. ضعفهایش را نادیده بگیرید و احساسهای مثبت خود را نثارش کنید. در خلوت خودتون به او بگوئید که علیرغم بعضی مشکلات دوستش دارید و به همسری با او افتخار می کنید. نه مستقیم نه غیر مستقیم او را با هیچ کس مقایسه نکنید. سعی کنید زیاد در آغوشش بگیرید و هنگامیکه می خواهد بحث را به طرف منطق بکشاند شما با بوسیدن و لمس او ، بگوئید هرچی تو بگی دلبرم. هنر شما در عشق ورزیدن و احساس در اینجا کمکتون می کند، نه استفاده از منطق و دلیل و راهنمایی.

ممنون
نه من تماس گرفتم نه ایشون حتی اس ام اس هم نزدیم
من ازش خواستم تکلیف رو مشخص کنه تا آخر اردیبهشت و گفتم اگه با خانواده ام حرف نزنه راهمون از هم جداست
اونم گفت من حرف نمیزنم راهمون خیلی وقته جداست:302:
اخلاق همسرم طوریه که حرف هیچ کس رو قبول نمیکنه و خانواده اش فقط بهم میگن تو کوتاه بیا
با عموش چند روز قبل حرف زدم گفت با همسر حرف زدم گفته دوست داره فقط باکار پدرش نمیتونه کنار بیاد و اون رو باعث همه ی این مشکلات میدونه
احساس میکنم اگه من بهش زنگ بزنم خودم رو کوچیک کردم
بخوام باهاش حرف بزنم چی بگم

سلام
چند ماه قهر بودن اصلا کار درستی نیست . و این که راهتون هم از هم دوره اصلا نباید قهرهای طولانی داشته باشید .
بهتره شما هم شرایطشونو درک کنید و به همون اندازه که دوست دارید همسرتون کوتاه بیادشما هم کوتاه بیایید .
الان باید بهترین روزهای زندگیتون رو بسازید . زندگی اصلا ارزش قهر کردن رو نداره ... آشتی کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رویاا

​ واسه خانواده من گرفتن عروسی توی شهر دختر خیلی مهمه اما همسرم قبول نمیکنه حتی قبول نمیکنه یه مراسم خانواده من با هزینه خودشون توی شهر ما بگیرن

---

اتفاقی که تو زندگی همسرت افتاده خیلی ناراحت کننده است.
همسرت از طرفی بخاطر این کار پدرش بین دوستان و اقوام و پیش شما و خانواده ات احساس سرافکندگی می کنه
از طرفی هم نگران مادرش هست و ذهنش درگیر مشکلات مادرش هم هست.

اگر می تونی همسرت را راضی کن که پدر و مادرت یه عروسی برات بگیرن
پدرش هم که نمی آد، به اقوامتون بگید بیماری سختی گرفته یا مشکلی براش پیش اومده نتونسته بیاد که آبروی همسرتون هم حفظ بشه.

یه جوری که همسرت ناراحت نشه و بهش برنخوره زودتر عروسی شهر خودتون را هماهنگ کنید و تمامش کنید.
سه سال عقد خیلی طولانی است.
فقط یه جوری موضوع عروسی را مطرح کنید که بهش برنخوره. احساس بی عرضگی نکنه. با بخاطر شرایط پدرش، احساس بی پناهی نکنه.

واقعا یه عروسی چه چیز مهمی داره که دارین زندگی خودتونو شوهرتونو به خاطرش خراب می کنین ؟
خب ایشون به هر دلیلی قادر نیست عروسی بگیره اما مگه خودش آدم غیر قابل قبولیه ؟
اگه تو بقیه ی جهات مشکلی نیست با هم زندگی تونو شروع کنین. چه ایرادی داره ؟

سلام خواهر خوبم

چند هزار سال پیش ،یک دختر و پسری داشتن توی جنگل از کنار هم رد میشدن ، توحهشون بهم جلب میشه ... از هم خوششون میاد .. یکم باهم صحبت میکنن میبینن چقدر باهم اشتراک دارن و میتونن باهم کنار هم خوش باشن... پسره به دختره میگه فردا میام با بابات صحبت کنم تا از این به بعد باهم زندگی کنیم و شب و روزمون باهم باشه و کنار هم کیف کنیم و خوش بگذرونیم و بچه دار بشیم و اونها رو بزرگ کنیم و... فرداش پسره میره با بابای دختره صحبت میکنه ، بابای دختر هم از پسر خوشش میاد و رضایت میده و از همون فردا اون دختر پسر زندگی جدیدشون رو شروع میکنن....

باور کنید کل داستان ازدواج همین هست... بقیه چیزهایی هست که ما بهش اضافه کردیم و روز به روز داریم بهش شاخ و برگ میدیم و پیچیده ترش میکنیم... قرار بوده شما و همسرتون کنار هم از این لحظات نهایت استفاده رو ببرید حالا بابت این وصلت شما یک سری اتفاقات هم میفته... مثل یک سری جشنها و یک سری رسم و رسومات و... ولی فراموش نکنید تمام این چیزها حاشیه هست ، اصل همون کنار هم بودن شما هست و اینکه از این کنار هم بودن لذت ببرید... بعد واقعا حیف نیست بخاطر یکسری از این رسم و رسومات حاشیه ای الان ماههاست که قهر هستید؟ قدر این لحظات ارزشمند زندگی متاهلی رو بدونید که دیگه براتون تکرار نمیشه و یک زمانی حسرتش رو میخورید...

اگر همسرتون مشکل رفتاری و اختلافات دیگه ای با شما نداره ، همین فردا باهشون تماس بگیرید و طوری باهشون رفتار کنید که انگار نه انگار ازشون دلخور هستید ... ازشون بپرسید برای مراسم چیکار کرده؟ اگه دیدید همون مشکلات گذشته رو داره هنوز ، با بزرگواری قبول کنید برنامه سفر ایشون و سریعتر برنامه ریزی کنید برای رفتن سر خونه زندگی خودتون...

سلام

قضیه اینه: شما فرعیات رو که برای رسیدن به خود اصل بکار میرن رو فدای اصل کردی.

اصل زندگی مشترک و حس خوشبختی و هوای همو داشتنه اونم همسرت با این شرایط !
فکر میکنی ادما براچی ازدواج میکنن مگه تو مجردی چی کم دارن که خودشونو برا ازدواج به اب و اتیش میزنن؟ نیاز به ارامش و درک شدن همین