فضای روانی محیط کار (رسمیت یا صمیمیت؟)

سلام دوستان:72:

خوبید؟ خوشید؟ به قول نقی رو به رشدین؟http://www.pic4ever.com/images/toyou.gif

من تازگی وارد شرکتی شدم که منشی نداره.

مدیرعاملمون چند روز پیش یه متن چهارپنج خطی رو بهم داد و گفت چشمام خیلی خستن ممکنه تایپش کنید؟ منم تایپ کردم، و بعدا براش ایمیل کردم.

ولی ایمیل رو جواب نداد که تشکر کنه، و این کارش نه تنها زشت بود، بلکه میتونه به این معنی باشه که داستان تایپ ادامه دارد!!

خلاصه از اینکار عصبانی شدم و تصمیم گرفتم اگه دفعه بعد چنین چیزی ازم خواسته شد، صریحا بگم انجام نمیدم.

اما امروز یه چیزی باعث شد شک کنم.

من و یه فرد دیگه تقریبا با همدیگه اومدیم. امروز متوجه شدم اونا خیلی با هم دوست شدن و روابطشون خیلی صمیمانه تره. همکارم از اینکه یه برخورد غیر مودبانه ببینه، اصلا ناراحت نمیشه. همه کاری هم انجام میده، ظرف شستن! خرید کردن! هرکاری که باشه، یعنی شرکت رو متعلق به خودش میدونه.

حتی در مورد مسائل حرفه ای هم من فقط به کاراییکه تو تخصص خودم باشه یا بخوام به تخصصم اضافه کنم، تمایل نشون میدم، و سمت کارای چیپ نمیرم، اما اون همه انواع کار رو انجام میده. و خودش رو همه جا قاطی می کنه.

مدیرمون خیلی با من خوبه، چه از نظر حرفه ای، چه رفتاری (و غیر از تشکر نکردن از اون کار، هیچ مورد منفی ای درش ندیدم)، و در عین حال استادم هم هست. اما بین ما رسمیت وجود داره، نه صمیمیت.

واقعیتش اینه که من همین رسمیت رو ترجیح میدم و این با شخصیت من جور در میاد. اما صمیمیت چیزیه که وقتی از دست بره (یا همون اوائل ایجاد نشه)، دیگه سخت بدست میاد (تو فضای کار)، و من نمیدونم واقعا به سمت افزایش صمیمیت برم یا نه همین رسمیت خوبه؟ نظر شما چیه؟

در ضمن این کارهای تایپ فوق العاده نادر هستند. و ممکنه از دو هفته یکبار هم کمتر باشه. به نظر شما تایپ کنم؟ یا صریح بگم میل ندارم کارای تایپ بهم محول بشه؟

مرسی از اینکه خوندید.:72:

سلام میشل جان خوبی؟ بالاخره عنوان پیدا کردی خوبه

ببین بسته به شخصیت خودت و شخصیت و ظرفیت همکارا و جو کاری هرکسی این رابطه ها متفاوتن .
خودم همیشه معتقدم ادم تو محیط کاری علاوه بر کار میتونه با همکاراش خوش هم بگذرونه اما این باز متفاوته
گاهی محیط کاری خ کوچیکه و همکارا خ بهم نزدیکن میتونن شوخی کنن تفریح کنن حرف بزنن و به کارای هم کمک هم کنن

اما گاهی محیط رسمی تر هست تعداد همکارا بیشتره که اونجا رفتار رسمی شیکتر و به نفعته .یعنی فقط کارایی که وظیفت رو انجام میدی و لاغیر که البته یه لبخند هم رو لباته .
من در حال حاضر هردوی این محیط رو تجربه میکنم مثلا امروز برای کارای امتحانا به مدیر کمک کردم خیلی سرش شلوغ بود وازین کار لذت بردم اونم برا من چایی اورد با شکلات و خیلی تشکر کرد یعنی هردو راضی بودیم و جو خوبی بود لابلای کار در مورد خودمون هم حرف میزدیم.

به غیر ازین میدونم که میتونی ظرفیت ادما رو بسنجی و این حد رابطه و نوع اون رو خوب مشخص میکنه
حالا ببین کمی راحت برخورد کردن تو اون محیط چه نتیجه ای برات داره
و یه نکته چند ماه اول که ادم وارد جای جدیدی میشه بهتره که رسمی برخورد کنه و خیلی صمیمی نشه تا دستش بیاد که با کی میتونه چه مدلی رفتار کنه


نمیدونم منظورتو متوجه شدم؟

سلام میشل جان.

این تایپیک تو دغدعه منم هست
.اما باید به باورهای خودت رفتار کنی من فقط با خانوم ها صمیمی میشم
ولی ببخشید این حرف رو میزنم با آقایون فقط باید رسمی بود جنبه اش رو ندارن اگر صمیمی بشی مساعلی پیش میاد که اصلا فکرشم نمیکردی.

به خصوص اگر از لحاظ دینی و اخلاقی برات مهم باشه رفتار و برخوردت با آقایون چقدر باشه.

سلام.

منطق محیط کاریک منطق اقتصادی وبوروکراتیک(اداری)هست.نمیش� � منطق حاکم بر روابط محیطهای صمیمی مثل خانه یا دوستان رو اونجاپیاده کرد.

پس همون روابط رسمی بهترهست نهایتش اینه که باتوجه به جنبه بالای بعضی محیطهای کاری ضمن حفظ رسمیت، زیاد خشک نباشی.البته بعدازمدتی بیشترمیاد دستت که چطور رفتارکنی.

درموردکارهای فراترازتخصص،مثل تایپ،بهتره که محترمانه وبارعایت ادب ازانجامش صرف نظرکنی مگراینکه انجام محدود این کارها بصورت مستقیم یاتلویحی باعث امتیازمضاعف کاری برای شمابشود مثلا درافزایش حقوق ومزایا یابعضی امتیازات کاری موثرباشد وگرنه انجام دادنش به امیداینکه درآینده بیشترقدرشمارا بدانند ،ضرورتی ندارد.دربعضی مواردهم نتیجه عکس میدهد

سلام میشل. خوبی؟
به نظر من تو ویژگی های یه شخصیت خودشکوفا رو داری. هر کاری بکنی درسته :72:
در مورد اون همکارت که می گی همه کاری میکنه ادم مهربونیه؟ از ایناییه که دوست داره به همه محبت کنه؟ منم اینطوریم نه فقط کاری کلا واسه همه چی. ته و حد نمی ذارم واسه هیچی تا ادما با رفتاراشون برام این حدو تعریف کنن.
به نظر من اینکه حد و مرزت مشخصه خیلی خوبه. اینکه خدمات اضافی نمی دی و می دونی تا کجا باید کاری رو بکنی تا کجا نه عالیه. قاعدنا برخورد های بین فردیت هم خوب هست. ادم قانونمند و قابل اعتماد و مسوولی هستی.
البته من نظر شخصیمو گفتم. در مورد خود محیط کار و سیاست هایی که بایدداشت دوستان بهتر راهنمایی می کنن و کردن.
موفق باشی.

- - - Updated - - -

سلام میشل. خوبی؟
به نظر من تو ویژگی های یه شخصیت خودشکوفا رو داری. هر کاری بکنی درسته :72:
در مورد اون همکارت که می گی همه کاری میکنه ادم مهربونیه؟ از ایناییه که دوست داره به همه محبت کنه؟ منم اینطوریم نه فقط کاری کلا واسه همه چی. ته و حد نمی ذارم واسه هیچی تا ادما با رفتاراشون برام این حدو تعریف کنن.
به نظر من اینکه حد و مرزت مشخصه خیلی خوبه. اینکه خدمات اضافی نمی دی و می دونی تا کجا باید کاری رو بکنی تا کجا نه عالیه. قاعدنا برخورد های بین فردیت هم خوب هست. ادم قانونمند و قابل اعتماد و مسوولی هستی.
البته من نظر شخصیمو گفتم. در مورد خود محیط کار و سیاست هایی که بایدداشت دوستان بهتر راهنمایی می کنن و کردن.
موفق باشی.

سلام

من فقط می خواهم نکاتی را به متن امین گرامی اضافه کنم :

محیط کار اسمش با خودش هست ، محیط کاری ، یعنی روابط هم باید در چهارچوب روابط سازمانی و اداری تعریف شود . صمیمیت دوستانه برای محیط کار نه مناسب هست و نه مفید بلکه معمولاً مضر هست و حتی در راندمان کار هم اثر نامطلوبی می گذارد مثل همین رویه ای که در مورد فردی در آنجا اشاره داشتی که می تواند چهارچوب منظم کار را به هم زده حتی زمینه کم کاری دیگران در انجام وظایفشان را فراهم آورد . بنا براین بهتر است رفتار سازمانی را فرابگیری و بر آن مبنا دیسیپلین محیط کارت که مطمئناً صمیمیت دوستانه در آن نیست را تنظیم کنی .

در خصوص انجام بعضی سفارشات مثل موردی که اشاره داشتی :

تعاون و همکاری لازمه رشد در محیط کاری هست و قطعاً هم به روحیه تعاون کمک می کند هم تجربه تعامل و تخصص و توان را به سنجش در می آورد اما دقت کنید که گفتم همکاری و تعاون ، نه بد آموزی با به عهده گرفتن مسئولیت کسی که شانه از زیر بار مسئولیت خود خالی می کند . لذا جایی که می شود همکاری کرد و آسیب رسان نیست و موجب رشد خود و دیگری بوده و اثر مثبت به جا می گذارد همکاری خوب هست و البته در این خصوص فرد کاملاً مختار هست یعنی برای همکاری اجبار نیست و لذا اگر به قصد همکاری درخواست کمکی را پاسخ دادیم چشمداشت و انتظار قدردانی و تشکر با روح همکاری منافات دارد یعنی دیگر همکاری محسوب نمی شود بلکه به شرط مزد کار انجام شده ولو مزد درونی و در حد تشکر خواستن و انتظار قدردانی . به همین دلیل شما هم بسنجید اگر روحیه شما طوری هست که اصلاً دوست ندارید همکاری کنید پس قاطع ولی با احترام و ادب درخواستها را رد کنید ، اما اگر روحیه همکاری دارید ، وقتی می پذیرید چشمداشت تشکر فقط خودتان را اذیت می کند وقتی این انتظار بی پاسخ می ماند ، و قدردانی به شما انرژی می دهد وقتی هیچ توقعی نداشته ای و بعمل آمده

موفق باشی

درود

وقتی کلاس فنی یمرفتم شاید 5سال پیش یه استادی داشتیم یه حرف جالبی زد گفتش دوتا شاگرد بودیم یکجا کار میکردیم یه استاد داشتیم باهاش صمیمی شدم و باهم حرف میزدیم ولی برعکس من یکی بود خشک برخورد میکرد نتیجه این شد وظیفه های پادویی شد برای من و آرخ ماه هم یکم حقوقم میموند ولی اون بنده خدا همه حقوقشو میگرفت و کار اضافی هم انجام نمیداد:72:

سعی کن همینی که هستی بمون.ولی من اعتقادم اینه اگه همکار باشه خوب و بااخلاق باشه ایرادی نداره بعضی وقتا بخوایم به همدیگه کمک کنیم.ولی اینم یادت باشه البته میدونم خود شما بلدین واسه خودم میگم بیشتر که لطف زیادی کنی بعدا میشه وظیفت:81:

من شغلم آزاد بوده و از محیط زیرآب زنی کارمندی خوشم نمیاد اصلا.ولی حواستم به جایگاهت باشه بعضی وقتی برحسب اتفاقاتی که میوفته بهتره رفتارهای مناسب اون موقعیت جدید را در نظر بگیریم.
ولی درکل خودت باش :72:

این یکی ته دلم مونده:نمردیم و دیدیم بانو میشل هم تایپیک زد :311::58: فقط مونده بانو شیدا :72:

سلام میشل جان:72:

دوستان توضیحات کاملی دادند و فکر می کنم جای نظر من خالی است

من با دیدگاه یک کارفرما نظرم را می گویم
کارمندی بهتر از دیگران است که کار و منافع سازمان را منافع شخصی خود بداند و برسر منافع شرکت بجنگد

کاملاً تیز و هوشیارانه اهداف سازمان را پیگیری نماید

نقاط ضعف سازمان را شناسایی و ایدهای جهت بهبود آن ارائه دهد

زمان صحبت با مافوق کاملاً با حواسم جمع گوش کند(نمره منفی برای کسانی که مجدد برمی گردند و سوالات تکراری می پرسند)

در سریعترین زمان ممکن کار محوله را به درستی انجام و تحویل دهند(موارد خاص که فوری بودن آنها تاکید می شود)

ارائه ایدها و روشهای جدید برای اهداف سازمان( البته ایدهای کارشده و پخته هر چند بعداً تائید نشود)

حافظه خود را تقویت کنید و مسائل و موضوعات کاری را به خاطر بسپارید

به همه چیز با دقت نگاه کنید و زود یاد بگیرید

هوش هیجانی خود را تقویت کنید و محکم و قوی باشید

اطلاعات به روزی از مسائل جاری کشور که در حیطه کاریتان هست داشته باشید و در موردش با رئیستان صحبت کنید(نه کس دیگر).

برای خود حریم خصوص مشخص کنید و میزان صمیمت خود را با رئیس و همکاران در آن قالب تعیین کنید. به هیچ عنوان وارد مسائل خصوص افراد نشود تا زمانی که خود انها در موردش صحبت کنند اگر ریستان بود سعی کنید فقط شنونده خوب باشید .

انجام کاری فراتر از وظایفتان را نه میگویم اشتباه است نه درست ،فقط به برداشت خود شما بستگی دارد اگر دختر زرنگی باشید یک نمره مثبت برایتان می شود و رئیستان متوجه می شود می تواند هر زمان بر روی کمک شما حساب کند



موفق و پیروز باشید:72:

سلام بر بانو میشل، من راستش نمیخواستم پست بزارم چون نمیدونم چرا همه چیرو ایراد دار میبینم این چند روزه بیشتر پستهام اینطوری بوده که برای هر بیچاره ای که مثلا پست زدم تا با نظرات ارزشمندم کمکش کنم وقتی از تاپیکش می یام بیرون میبینم که کلی فحش و بد و بیراه نثارش کردم. بعضی وقتها که میخونم خودم هم نمیفهمم منظورم از این حرفها چی بوده. به نظرم اگه براشون ممکن باشه حتما منرو بلاک میکنند که دیگه حتی تاپیکهاشون رو هم نبینم چه برسه که بخوام براشون نظر هم بزارم. فکر کنم با این نوشتن ها بیشتر به خودم کمک میکنم تا بقیه. خلاصه غرض از این حرفها و مقدمات آماده سازی شما مراجع محترم بود که بریم سراغ نظر من.

به نظر من انتظار تشکر توی جواب ایمیل برای تایپ چند خط دیگه خیلی انتظار بالایی هست. احتمالا وقتی بهتون کاغذ رو داده همون موقع ازتون تشکر هم کرد که براش تایپ خواهید کرد، دیگه به نظر من لزومی نداره که برای تشکر باز ایمیل هم بزنه هر چند اگه اینکار رو میکرد بهتر بود ولی لزومی نداره. از این گذشته شما برای اینکارش دچار خطای شناختی هم شدین! خیلی مسئله رو بزرگش کردین تا حدی که عصبانی شدین و ذهن خوانی هم کردین.

این اتفاق به نظر من به این دلیل می افته که هدف اصلی توی زندگی آدم وجود نداره یا کم رنگ شده و به هدفهای دم دستی و سطحی تبدیل شده (اگه بشه هدفهای زندگی رو اینطوری دسته بندی کرد). یعنی شما هدفت اگر جلب رضایت مدیر یا ساختن تصویر دلخواهی از خودت در ذهن اون یا بقیه همکارات باشه اونوقت این گرفتاری ها بوجود می یاد. اگر هدف چیزی بجز اینها باشه اصلن این موضوعات به چشم نمی یان و به سوال تبدیل نمیشن.

مثلا برای شما انجام صحیح کارهای تخصصیت مهمه چون آدمی هستی که همیشه کارهات رو دقیق انجام میدی، به فکر این هستی که از زندگیت لذت ببری، یکسال آینده ات برات روشنه و یکسری کار و برنامه کلی برای خودت در نظر گرفتی که اون مسیر رو دنبال میکنی، هر وقت سرکار یا هر جایی فرصت کنی به اونها فکر میکنی یا کارهاش رو انجام میدی، و حالا داری سر کار هم می یای که پول در بیاری در راستای همون اهدافت.... یعنی فکرت درگیر اهداف اصلی زندگیته و به اونها توجه میکنه و جایی برای فکر در مواردیکه از اون هدفها خیلی دورند باقی نمیمونه اینکه چرا ایمیل تشکر نزد، اگه هفته بعد 6 خط داد من چکار کنم، حالا در مورد من چی فکر میکنه، موقع سلام بهش لبخند بزنم یا رسمی باشم .... نمیگم اینها مهم نیستند مهمند ولی اگه هدفهای بزرگ داشته باشه اینها قبل از وقوع دغدغه نمیشه. هر وقت واقعا دید مثلا موضوع تایپ دیگه داره براش مشکل ساز میشه اونوقت هم تازه در موردش زیاد فکر نمیکنه میره و دست به عمل میزنه. یعنی میره صحبت میکنه. گذشته از این به نظر من اگه این موضوع کار یا هر چیزی در کنار اهداف اصلی زندگی به صورت فرعی در نظر گرفته بشه هیچ وقت این دغدغه هایی که عنوان کردین اصلن مشکل ساز هم نمیشن. یعنی نمیرسه به اونجاییکه مجبور به عکس العمل بشی. یا شاید بهتره بگم احتمال مشکل ساز شدنش کمه. چون یک ادم جدی و قوی توی حوزه تخصصی و همچنین با برنامه توی زندگی شخصی معمولا به چشم بقیه یک آدم ارزشمند می یاد و ناخواسته به حقوقش کمتر تعرض میشه.

سلام بچه ها، از لطف همه ممنونم. از دیدن اسم ها و خوندن حرفاتون خوشحال شدم.http://www.freesmileys.org/emoticons...animal-004.gif

دیشب بعد از پست فرشته اردیبهشت و صبوری میخواستم یه نکته ای رو توضیح بدم، اما اجازه پست گذاشتن نداشتم.

در پست هاتون به مسئله مورد نظر من هم اشاره کرده بودید، اما گویا رسمیت و صمیمیت دقیقا مقابل هم نیستند و این باعث شده ذهنتون به مسائل دیگه ای هم پرت بشه.

دقیق تر توضیح میدم:

منظورم از رسمیت، پایبندی به مرزهای کاری بود. یعنی من یه حرفه ای دارم، منشی یه حرفه ای.

صمیمیت رو مقابل حالت بالا بکار بردم.منظورم گپ زدن و شوخی و این حرفا نبود. منظورم انجام کارهایی خارج از حیطه مسئولیت ها و وظایف حرفه ای بود.