نمیتونم خودمو با زندگی متاهلی وفق بدم

چند وقته خیلی حساس شدم احساس میکنم صبرم لبریز شده...نمیدونم چی شده چی میخوام اصلا چمه...نمیدونم حق با منه یا نه...تورو خدا کمکم کنید...
مثلا امروز رفته بودیم بیرون من خیلی شاد بودم ولی...
توی اون جمع هیچکس به جز شوهرم نه منو تحویل میگرفت نه به حرفام گوش میداد نه جوابمو میداد...اما شوهرم با همه شوخی میکرد با زن ها با مردها...احساس میکردم وسط یه جمعی ام که دارم داد میزنم ولی کسی صدامو نمیشنوه....بغض گلومو گرفته بود دیگه ساکت شدم...انتظار داشتم شوهرم هوامو داشته باشه اما انگار اصلا حواسش به من نبود فقط میخواست تو جمع هیجان ایجاد کنه...
نمیدونم چرا اینجوری شدم بعدش که از بیرون اومدیم هیییچ حرفی نزدم خواستم موضوعو با خودم حل کنم بعدش با شوهرم حرف بزنم...دوستان توروخدا کمک کنید بگید مشکل کجاست؟آیا مشکل از منه؟

دوست عزیز:72:

با این توضیحات گنگ و مبهم فکر نکنم بتونی اینجا به نتیجه برسی؟!

لطفا سن و تحصیلات خودت و همسرت، نحوه آشنایی و ازدواج، آیا الان عقد کردید یا عروسی؟

آیا خانواده خودت و همسرت از این وصلت راضی بودند؟

چرا همسرت رو انتخاب کردی؟ چه مدت با هم آشنا بودید تا تصمیم برای ازدواج گرفتید؟

چه رفتارهایی از همسرت و خانواده اش بیشتر آزارت میده چرا؟

امیدوارم با باز کردن بیشتر مشکلت دوستان راهنماییهای ارزنده ای بهت میکنند.

موفق باشی:72:

من 24 شوهرم 25 اصلا با هم مشکلی نداریم...اون ادعا مینه منو خیلی دوست داره اما من از این زندگی راضی نیستم اولا راضی بودم اما به مرور زمان کم شد الانم خییییلی کم شده احساس میکنم شوهرم فقط منو برای روابط جنسی میخواد...انگار اصصصصصصصصصصصصصصصصصلا حواسش نیست یکی منو تحقیر میکنه من غصه میخورم یا هر چیزی در حالی که اگه اون کوچکترین مشکلی داشته باشه من خودمو براش میکشم...خسته شدم از این بی توجهی ها...شایدم من خیلی پرتوقعم...نمیدونم:(

- - - Updated - - -

خونواده هامون خیلی خیلی خوبا...مشکل منم واااااای دارم دیووونه میشم تورو خدا کمک کنید

من احساس میکنم شوهرتون آدم برونگرایی هستند و شما در نقطه عکس ایشون قرار دارین، یعنی درون گرا هستین

با توجه به اطلاعاتی که توی همین 2تا پست دستگیرم شد:

بهتره احساساتتون رو بروز بدین، ناراحتین، خوشحالین، دلگیرین، شادین یا هر حس دیگه
ببینین شوهرتون چه اقدامی میکنن، آیا با بی تفاوتی برخورد میکنن یا خلاف تفکراتتون پای حرفاتون میشینن؟

tommy عزیز خواهر گلم اصلا ناراحت نباش.
من یه کتابی میخوندم که توش نوشته بود مردها مثل زنها حس ششم قوی ندارند و چون خودشان وقتی عصبانی هستند دوست دارند باکسی صحبت نکنند فکر میکنند زنها هم همین حس رو دارند.
الان مشکل تو هم دقیقا همینه تا تو خیلی واضح به همسرت این موضوع رو نگی اون نمیفهمه.
سر فرصت باهاش حرف بزنم و از نیازهات براش بگو از اینکه دوست داری توی جمع هواتو داشته باشه البته سعی نکن خیلی مقدمه چینی کنی یا زیادی حرف رو کش بدی حرفت رو کوتاه و جامع بگو و بهش بگو اگه اینکار رو بکنه تو بیشتر دوسش داری...

مشکل من اینجاست که وقتی خیلی ناراحت باشم ساکت میشم اصلا نمیتونم حرف بزنم ....خوشم نمیاد بگم از فلان چیزو فلان چیز ناراحتم...دلم میخواد طرفم خودش بفهمه که من کی و با چه دلیل و از چه چیزی ناراحت شدم...
میدونم اگه بخوام ناراحتمیو بروز بدم مثل یه توپ میترکم همش داد میزنمو گریه میکنم...من خیلی کم ناراحت میشم اگرم بشم ترجیح میدم بروز ندم چون اگه بروز بدم هر چی از دهنم در بیادو میگم...
اخلاق گندی دارم...
یکی بگه آدم های شبیه به من چطوری ناراحتیشونو برطرف میکنن؟

ستاره جان،

مشکلت به زندگی متاهلی مربوط نیست.
خدا را شکر هم خانواده هاتون خوبند و هم همسرت.

فقط شما انتظاراتی از همسرت داری که شاید متوجه نیستند (البته بخشیش هم به نظرم انتظارات به جایی نیست)
گفتی توی مهمونی دیگران به شما توجه نمی کنند. تنها کسی که حواسش بهت هست و جوابت را می ده شوهرت است.

در ادامه طوری نوشتی که من برداشتم این بود انتظار داری شوهرت کاری کنه دیگران به تو توجه کنند و جوابت را بدن.

به نظرت این انتظار درستیه؟

برای حل این مشکل باید روی شخصیت و رفتارهای خودت کار کنی.
همسرت نمی تونه در این زمینه کاری بکنه.
بهتره در این زمینه مطالعه کنی.
برای تمرین فکر کنم از جمع های کوچیک و زنانه شروع کنی بهتر باشه.
توی جمع دو سه نفره دوستات، سعی کن صحبت کنی. نظر بدی. توجه دوستات را جلب کنی.
بعد کم کم جمع را بزرگتر کن و به مهمانی های خانوادگی و ... برسون.


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

یه قسمت هم از این ناراحت بودی که چرا شوهرت متوجه نشده ناراحتی.
لینکهایی که دختر بیخیال آخر این پست گذاشتن ببین در باره تفاوتهای ساختاری زن و مرد و ... بقیه سخنرانی هاش را هم گوش کنی بد نیست.

عزیزم میتونی تمام درد و دلات و واسه همسرت بنویسی البته خیلی محترمانه. این کار دو تا حسن داره اول اینکه شما تو نوشتن فرصت جابه جاییه الفاظ رو داری و همسرت از حرفات نا احت نمیشه دوم اینکه پرخاشگری و گریه نمیکنی اگرم گریه کردی هنسرت پیشت نیست که ببینه و با هم بحثتون بشه و خدایی نکرده بی احترامی یا قهر کنید.
موقق باشید در ضمن روی خودتم بیشتر باید کار کنی.

- - - Updated - - -

عزیزم میتونی تمام درد و دلات و واسه همسرت بنویسی البته خیلی محترمانه. این کار دو تا حسن داره اول اینکه شما تو نوشتن فرصت جابه جاییه الفاظ رو داری و همسرت از حرفات نا احت نمیشه دوم اینکه پرخاشگری و گریه نمیکنی اگرم گریه کردی هنسرت پیشت نیست که ببینه و با هم بحثتون بشه و خدایی نکرده بی احترامی یا قهر کنید.
موقق باشید در ضمن روی خودتم بیشتر باید کار کنی.

سلام به شما
این که اصلا مشکل بزرگی نیست خانوم
به راحتی مشکلت قابل حله
مرد که علم غیب نداره چه انتظاری شما زنا از مردا دارینا
باید خیلی تاکید میکنم خیلی رک بری بهش بگی حواست بیشتر به من باشه همون طور که دوستان گفتن نه فقط این خواستتو بقیه ی خواسته هاتم روی یه ورقه بنویس بده دستش بگو من دوس دارم با من این جوری باشیو این کارارو برام بکنی اونم همین کار رو انجام بده و خواسته هاشو از تو بنویسه وبهت بده
یه چند ماهی به این منوال بگذرونید بعدشم از خواسته هاتون اشتراک بگیرید و کارایی رو در پیش بگیرید که برای هردوتون جالب باشه
به همین راحتی
همچین میگی کمکم کنید انگار چی شده
یه کم تلاش کن خلاص
خوش باش بابا دو روز دنیارو

- - - Updated - - -

سلام به شما
این که اصلا مشکل بزرگی نیست خانوم
به راحتی مشکلت قابل حله
مرد که علم غیب نداره چه انتظاری شما زنا از مردا دارینا
باید خیلی تاکید میکنم خیلی رک بری بهش بگی حواست بیشتر به من باشه همون طور که دوستان گفتن نه فقط این خواستتو بقیه ی خواسته هاتم روی یه ورقه بنویس بده دستش بگو من دوس دارم با من این جوری باشیو این کارارو برام بکنی اونم همین کار رو انجام بده و خواسته هاشو از تو بنویسه وبهت بده
یه چند ماهی به این منوال بگذرونید بعدشم از خواسته هاتون اشتراک بگیرید و کارایی رو در پیش بگیرید که برای هردوتون جالب باشه
به همین راحتی
همچین میگی کمکم کنید انگار چی شده
یه کم تلاش کن خلاص
خوش باش بابا دو روز دنیارو