رفع نیاز عاطفی و جنسی بدون ازدواج ؟؟

سلام دوستان.
با توجه به اینکه بنده 23 سالمه سربازم و به خاطر شرایطم نمی تونم تا حداقل 5 سال دیگه ازدواج کنم و با توجه به اینکه هم احساس نیاز عاطفی دارم و هم جنسی و بسیار علاقه مندم وارد یه رابطه ی امن بشم شما چه راه حلی برای من پیشنهاد می کنین ؟

اینم بگم که 4 سال پیش یه ارتباط عاطفی قوی داشتم که آسیب بزرگی به زندگیم شد اما کم کم حلش کردم و به مرور زمان از یه آدم افسرده ی کامل تبدیل به یه آدم با انگیزه ی قوی شدم.یه بحران عشقیو بعد از چند سال کامل رد کردمو الان هم خوشحالم چون خیلی چیزا یاد گرفتمو خیلی عقایدمو در جهت خوب عوض کرد.مشکل من 5 سال دیگه نیست چون اون موقع ازدواج می کنم مشکل من الانه. الان هم با چندین دختر ارتباط معمولی دارم.(تلفنی و ...).گرچه به سمت من گرایش دارن می خوان منو ببیننو و علاقه دارن رابطشونو با من جدی کنن اما من حاضر به این کار نیستم به خاطر اینکه می دونم به اونها آسیب می زنمو نمی تونم بار سنگین ازدواج رو بپذیرم.

ممنون میشم راه حل بدین بهم.

سلام دوست عزیز به تالار همدردی خوش آمدید
طبق قوانین این سایت، این سایت به دوستی های روابط دختر و پسر مشاوره نمی دهد و خلاف مقررات سایت است.
پاسخی هم که مورد تائید مدیران و مشاوران این سایت است این هست که روابط دوستی خودتون رو کاملا قطع کنید و با پرداختن به کار و ورزش و برنامه های متفرقه، این نیازهای خودتون که طبیعی هم هست رو کاهش بدید.
من تمام پاسخهایی که مدیران و کاربران در روزهای آینده میان و برای شما میگن رو توی این 2-3 خط بالا براتون خلاصه کردم. در کل به شما گفته میشه که یه جوری با نیازهاتون کنار بیاید و سرکوب کنید و ذهن تون رو منعطف امور دیگه کنید. منتظر هیچ پاسخ دیگه ای نباشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بابک 1369

در کل به شما گفته میشه که یه جوری با نیازهاتون کنار بیاید و سرکوب کنید و ذهن تون رو منعطف امور دیگه کنید

---

سرکوب ؟
سرکوب تا کی؟
دوست عزیز اگه شما و همینطور بقیه ی اعضا و مدیرای این سایت تونستن نیاز خودشون به غذا خوردن رو برای 3 هفته سرکوب کنند من به شما قول میدم نیاز خودم رو به مدت 3 سال سرکوب کنم.
من چطوری خودمو مشغول کاری کنم وقتی نمی تونم تو جامعه قدم بگذارم ؟ من حتی یه بار 1 ماه از خونه بیرون نرفتم که کسیو نبینم .کافیه برم سر کوچه ماست بخرمو یه دختر با حجاب ناجور ببینم تا همون تصویر به مدت چند هفته از ذهنم پاک نشه و آزارم بده.
برین ببینین چند درصد هستن که خودشونو سرکوب کنن و دست به هزار تا عمل نزنن.حتی شما که این نظر رو دادی خودت هم قادر به سرکوب کردن این نیاز نیستی و نخواهی بود.(مگه اینکه مریض باشی)
من اومدم تو این سایت که اسمش همدردیه صحبت کنم و راه حل بخوام.راه حل های متعدد رو بررسی کنیم.یا حداقل اگه راه حل نیست ریشه یابی بشه.
شما چطور به خودتون اجازه می دین چنین مسئله ای که یکی از نیاز های اصلی بشر هست رو از صحبت های خودتون کنار بگذارین.مسئله ای که عدم حلش موجب هزار فساد و مسئله ی دیگست.من از شما صحبت خواستم و نه چیز دیگه.راهنمایی های کاملا درست و منطقی.مثل همون راه حل هایی که یک مشاور تو مطبش ممکنه بده و نه بیشتر.
طفره رفتن از صحبت در مورد چنین موضوع مورد بحث من، فقط و فقط من رو به سمت فساد سوق میده.من که این همه مدت خودمو حفظ کردم.
پس منتظر جواب شما یا بقیه ی دوستان هستم.
لطفا جای خودتون حرف بزنین نه جای بقیه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pasta

سلام دوستان.
با توجه به اینکه بنده 23 سالمه سربازم و به خاطر شرایطم نمی تونم تا حداقل 5 سال دیگه ازدواج کنم و با توجه به اینکه هم احساس نیاز عاطفی دارم و هم جنسی و بسیار علاقه مندم وارد یه رابطه ی امن بشم شما چه راه حلی برای من پیشنهاد می کنین ؟ .

---

با سلام
معمولا برای پاسخ به نیازها گزینه های متفاوت و بر حسب شدت نیاز تعریف می شود.

اگر به شما بگویند برای یک سفر تفریحی 50000 تومان نیاز هست. ممکن است چند روز سبک و سنگین کنید و بررسی کنید و بگویید من تا 5 هفته دیگر چنین شرایطی ندارم؟!
اما اگر بگویند مادر شما تا فردا برای عمل جراحی مهمی که اگر انجام ندهد فوت می شود نیاز به 300000 تومان دارد. به هر ترتیبی یک روز تهیه می کنید.

فرق دو مثال بالا در چیست؟
در مثال اول نیاز را یا شدید ندید. و یا دبنال راه حل های احتمالی دیگر بودید.
در مثال دوم هم برایتان مهم بوده است و هم ریسک راهکارهای دیگر را کنار گذاشتید.

اکثر جوانان ازدواج را با توجه به آلترناتیوهای اشتباهی که در جامعه وجود دارد، به این مهمی مثل غذا یا درمان احساس نمی کنند.
لذا منتظر هستند بعد سالهای شرایط پیش بیاید.

در مطب مشاوره، معمولا ما کسانی که به ازدواج به صورت مبرم نیاز دارند کمک می کنیم شرایط خود را بهتر بسازند و زمان مثلا 5 ساله را حذف کنند. امتیاز بدهند! هزینه کنند! و ازدواج کنند.

معمولا نسخه واحدی وجود ندارد.
هر کسی با توجه به امکانات، توانمندی ، زمینه ها، نیازها و سایر شرایط باید طرح و نقشه مناسبی طرح ریزی کند.
اگر تمایل داشتید عضو انجمن آزاد شوید تا خصوصی با توجه به شرایطتان کمک بگیرید.
اینجا بحث ها کلی می شود ، چون بازدیدکنندگان از طیف های مختلف و با شرایط مختلف هست و باید پاسخها متناسب عموم باشد.
چون ممکن است نسخه ای برای یک نفر مناسب باشد ، اما برای دیگری آسیب رسان.

قبل از هرچیز از شما سپاسگذارم که به بنده یک جواب منطقی دادین.
بر خلاف بابک جان که با حرفاشون سعی کردن به جای کمک به حل مشکل بنده ، مسئله و تاپیک رو جمع کنند و حتی ذره ای حس همدردی تو حرفاشون احساس نشد.حتی با جمله ای که گفتن منتظر پاسخ دیگه ای نباشین باعث شدن حتی اگه افرادی به قصد پاسخ به این تاپیک اومده بودن هم از پاسخ دادن منصرف بشن.
خواهش می کنم به این عزیزان که جوابایی تو این سبک می دن تذکر بدین. چرا که جواب و عملکردشون می تونه برای طرفی که اومده مشکل خودش رو مطرح کرده آسیب زا باشه.کما اینکه بعد از جواب ایشون من احساس تنهایی بسیار بیشتری کردم انتظار داشتم ایشون لاقل به عنوان یک همجنس منو بهتر درک کنند.
شاید اگه اشخاص دیگه ای به جای من بودن ، بعد از چنین جوابایی به کل ناامید شن و هم به خودشون آسیب بزنن هم به دخترای جامعه.درون صورت بعد چند وقت ممکنه چند تا دختر بیان اینجا گریه و زاری کنن و کار شمارو زیاد کنن و موجب زحمت شما و بقیه ی اعضا بشن.پس مسئله از ریشه حل شه خیلی بهتره.
اینهارو گفتم بدونین هر جوابی می تونه تاثیر گذار باشه پس لطفا بیشتر مراقب حرفایی که می زنین باشین دوستان.بقیه ی افراد هم میومدن فقط تاپیک رو می خوندنو می رفتن و من متاثر شدم که چرا اینقدر بی مسئولیت عمل کنن.
هیچکی نگفت درکت می کنم.هیچکی نگفت منم مشکل تو رو دارم.هیچکی نپرسید که چرا نمی تونی ازدواج کنی و چرا موانع رو بر نمی داری؟و این مسائل منو ناراحت کردن و امیدوارم اعضا توجه بیشتری داشته باشن.(حالا اگه من دختر بودم تا الان 30 تا پست داده بودن)

و اما در مورد صحبت های شما.در مورد اینکه حاضر هستم برای ازدواج امتیاز بدم یا هزینه کنم یا خیر.
قبل از اون بگم که نیازی به عضویت تو قسمت آزاد نمی بینم.با توجه به اینکه من دکتر خودم رو دارم و خیلی هم از مهارت ایشون احساس رضایت دارم.درسته که فعلا نمی تونم برم پیششون اما تمام تصمیم های بزرگ زندگی خودم رو با مشورت ایشون می گیرم.
چیزی که باعث شد تو این سایت تاپیک بزنم استفاده از تجارب دوستان تو این زمینه بود. می خواستم در مورد روابط یا ازدواج یا گذشته ی خودشون بگن.اینکه چه راهی اونها رو به بن بست کشوند و یا اینکه چه راهی براشون آرامش آورد.
نیاز که فقط جنسی نیست.کما اینکه حتی اگه می تونستم یه رابطه ی عاطفی و هدفمند حتی بدور از مسائل جنسی رو تجربه کنم بسیاری از هیجانات من فروکش می کرد.شما که خودتون بهتر اینارو می دونین.
اما ازونجایی که شرایطش رو ندارم و گذشته از شرایط با توجه به عقایدم خانواده ای رو نمی شناسم که که بتونم بهشون نزدیک شم کارم سخت شده.
شاید هم من در اشتباه باشم.

راستی چرا تو این سایت قانونه که دخترو پسر نباید ارتباط دوستی برقرار کنن ؟
ممکنه یه رابطه برای خیلی ها آسیب زا باشه و برای درصدی آسیب زا نباشه و حتی به عنوان راه حل موثر مطرح شه.اینکه بیایم چنین عقیده ای رو به صورت یه قانون تو سایت رواج بدیم که اصلا نباید کسیو به ارتباط تشویق کرد درسته ؟ به نظر شما این درست تر نیست که باید با توجه به تحلیل شرایط هر شخص و طرفش رای به رابطه یا قطع و پرهیزش داد ؟
ممنون میشم اگه اساتید یا دوستان جواب این سوال رو هم بدن.

http://www.hamdardi.net/thread17296-12.html

http://www.hamdardi.net/thread-32558.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرهنگ 27

http://www.hamdardi.net/thread17296-12.html

http://www.hamdardi.net/thread-32558.html

---

دوست عزیز من آسیب روابط رو انکار نمی کنم.خودمم گفتم که 4 سال پیش آسیب بزرگی به زندگی من وارد شد.
اما حرفم اینه که این آسیب مشمول زندگی همه نمی شه.درصدی هم می تونن وجود داشته باشن که روابط به اونها آسیبی نمی زنه.شاید شاید این رابطه ها الان دیگه توانایی ضربه زدن به من رو نداشته باشه.
حرف من اینه که دوستان اول باید با ویژگی های شخصیتی عضوی که پست داده آشنا بشن،جویای هدف و گذشته و تجربیاتش بشن اونوقت بیان بگن رابطه داشتنش آسیبه یا نیست.
نه اینکه همینطوری بگن چنین چیزی آسیب زاست و تمام.

موضوع اینه که یک رابطه از دو طرف تشکیل میشه و معمولا در یک رابطه که تعهدی نباشه و صرفا جهت رفع نیازها باشه حداقل یکی از طرفین آسیب می بینند. شما شاید با توجه به خصوصیات خودتون بتونید بگید که می تونید بر هیجاناتتون کنترل داشته باشید تا آسیب کمتری ببینید ولی شما نمی تونید بر طرف مقابلتون کنترلی داشته باشید. ضمن اینکه من اعتقاد دارم از کسی که وارد یک رابطه بدون تعهد مشخص و ثبت شده میشه انتظار نمی ره که بتونه کنترل زیادی بر هیجاناتش داشته باشه و یک رابطه بدون آسیب رو تجربه کنه.

خب اسلام گفته که مرد میتونه یا خویشتن داری بکنه یا میتونه ی خانم صیغه بکنه نیازشو برطرف بکنه . تازه صیغه کردن ی خانم مطلقه یا بیوه کلی صوابم دارم:18:

تاپیک مشاوره ای جای بحث آزاد عمومی نیست

ما با استثناء ها کار نداریم و تمرکز ما بر روی ابتلائات وآسیب های شایع هست که فراونی آن بالاست و اینجا هم مثل یک کلینیک است . شما هم ظاهراً مشاوری حضوری دارید و در اینجا قصد دارید یا بحث و تبادل نظر در خصوص روابط دوستی که همدردی با آن مخالف است داشته باشید که جایش انجمن آزاد هست و اینجا اجازه ندارید وارد بحث عمومی شوید ، یامی خواهید افراد تجارب خود را عنوان کنند که باز هم جایش اینجا نیست . لطفاً جهت و هدفتان را در ادامه تاپیک مشخص کنید


با تشکر