مشکل در برقراری ارتباط چشمی در هنگام صحبت کردن

سلام
پسری 28 ساله هستم.
فکر می کنم این حالت رو (گرفتن نگاه از چشم یا صورت طرف مقابل و نگاه کردن به یک سمت دیگه!!) دیده باشید و میدونید که حالت خیلی خیلی بدیه. این رو زمانی فهمیدم که یکنفر رو دیدم که مشابه من (شاید حتی بدتر) این رفتار رو داشت و دیدمکه واقعاً مخاطب که اینبار من بودم احساس و برداشت خوبی نسبت به گوینده نخواهد داشت و تازه می فهمم که شاید ریشه خیلی از عدم توانایی هم در برقراری ارتباطات مثبت همین موضوع بوده.

فکر می کنم نشئت گرفته از اعتماد بنفس پایین باشه.

دوستان لطفاً راه حل ارائه بدید. همینطور اگر میشه بگید که در زمان صحبت کردن چهره به چهره آیا راهی چرا بعضی افراد مثل از نگاه مستقیم به چشمان طرف مقابل طفره می رن و در زمان صحبت کردن چطور میشه از دویدن نگاه در صورت طرف مقابل (نگاه کردن به بخشهای مختلف صورت!) خودداری کرد و در این صورت دقیقاً به کدوم قسمت از صورت طرف مقابل باید نگاه کرد؟ دقیقاً متمرکز روی چشمها یا بینی یا دهان و یا بخش دیگه ای؟

مشتکرم

سلام

اکثر جوانها این روزها معمولا در یک رشته ای تحصیلات اکادمی دارند ، یکی در مهندسی ، یکی در پزشکی ، یکی در محیط زیست ، یکی در حقوق و ... یکی از اولین اطلاعاتی که یک پزشک داره ، تسلط کامل به اناتومی بدن و دونستن عملکرد هر عضو هست ، در صورتیکه شاید برای یک مهندس با اینکه فرد تحصیلکرده ای هست ، اصلا ندونه بعضی از عضوهای بدن کارشون چیه و در کدوم نقطه بدن قرار دارند ، پس اینکه ما در حوزه ای ضعیف هستیم چون دانش اون حوزه رو نداریم ، پس باید بدونیم که زمانیکه با کسب دانش در حوزه ای جهل ما به علم تبدیل میشه ، اون نقاط سیاه اون تخصص که همیشه برامون مجهول و حتی ترسناک هست ، بسیار شیرین و دلپذیر خواهند شد. متاسفانه ما در حوزه کاری خودمون دانش زیادی کسب میکنیم ولی در مهارتهای زندگی و اجتماعی دوست داریم بدون مطالعه و صرفا بصورت تجربی مسیر رو پیدا کنیم ولی چون عمر ما کوتاه هست ، اونقدر فرصت نیست خودمون همه چیز رو تجربه کنیم.

یکی از مهمترین مهارتهای زندگی بحث ارتباطات هست که اینطور که خودتون اشاره کردید در این حوزه شما کمی ضعف دارید ، وقتی بلد باشی ارتباط با انسانها برقرار کنی ، زندگی فوق العاده لذت بخشی خواهید داشت ، ارتباطات تماما فرمول شده هست ، اگر شما این فرمولها رو بلد باشید ، مثل دو قطب اهنربا قادر هستید با هر فردی که اراده کنید اون رو جذب کنید.
مثلا در مورد نگاه چشمی ، زمانیکه دارید با کسی فیس تو فیس صحبت میکنید ، قاعده اینطور هست که مثلا سی ثانیه به چشمان طرف خیره بشید و بعد 10 ثانیه نگاهتون رو از چشمانش بردارید و مثلا به گوشش یا اطراف صورتش نگاه کنید ، یا مثلا تعریف از کسی در ارتباط اثر عجیبی در جذب طرف مقابل داره ، مثلا از لباس دوستتون ، از رنگ موی همسرتون ، از نحوه صحبت کردن و بیان مطالب استادتون یک تعریف واقعی کنید تا ببینید به چه صورت معجزه وار جذب شما خواهد شد ، یا اینکه زمانیکه کسی داره با شما صحبت میکنه به خوبی به صحبتهاش گوش بدید ، اثر گوش دادن کلام طرف حتی شاید بیشتر از این باشه که شما براش صحبت کنید ، ممکنه شما برای اون اصلا صحبت نکنید و فقط گوش بدید و در نهایت اون اگر تعریف شما رو نزد کسی بکنه بگه فلانی عجب ادم خوش صحبت و خوش مشربی هست در صورتیکه شما فقط شنونده بودید نه گوینده. خلاصه کلام اینکه ضعف ارتباطی خودتون رو با مطالعه و اموزش دیدن رفع کنید و از این هنری ارتباطات که کسب میکنید لذت ببرید. تو این زمینه کتاب و اموزش زیاد هست ، بعنوان مثال کتاب تاثیر در اولین برخورد یا سی دی های "مهره مار " محمود معظمی ، میتونه به شما کمکهای زیادی بکنه . یادتون باشه زمانیکه که هنر ارتباطات رو فرا بگیرید و این فرمولها رو یاد بگیرید ، اعتماد به نفستون هم رشد میکنه.

سلام.
دوست عزیز ممنون از راهنمایی تون. سعی می کنم به توصیههای شما عمل کنم. اما بیشتر دوست دارم علت روانی این موضوع رو بدونم.
مثلاً بعضی افراد به هر علتی ممکنه همواره احساس گناه داشته باشند و شاید بصورت ناخودآگاه از خیره شدن به چشم طرف مقابل خودداری می کنند و این شاید این یک عمل ناخوآگاه و با این هدف که فرد مقابل به کارهایی که این فرد انجام داده و یا به چیزی که در مورد طرف مقابل فکر می کنه پی نبره!!

توصیه های شما جهت کسب مهارت های ارتباطی کاملاً صحیح و به جا و راهکاری منطقی هست. اما بسیار علاقه دارم که بدونم ریشه و علت واقعی چنین رفتارهایی چیه؟ آیا صرفاً عدم عدم اطلاع از دانش ارتباطات هست؟