بسم الله الرحمن الرحیم.
سلام و با تشکر از سایت بسیار خوبی که راه اندازی کردید و با تشکر از زحماتی که اعضای محترم میکشن.
راه اندازی این سایت بنظر من یک گام مهم برای برقراری ارتباط روانشناسان با مردم عادی بود، تا مردم بصورت رایگان و بدون پرداخت هزینه‌های آنچنانی، بتونن از مشاوره رایگان اعضای با اخلاق این سایت بهره مند بشن.
اون چیزی که خیلی من رو مجذوب این سایت کرده، پایبندی اعضا به اخلاق، و اعتقادات هست.
در عصر امروزی متاسفانه تفکرها و باورهای نادرست دین ستیزانه و اسلام هراسانه بصورت غیرقابل اجتنابی در جامعه ما رایج شده، و بدتر اینه که عده زیادی از افراد به اصطلاح روشن فکر، با سطح تحصیلات بالا چنین تفکراتی رو دارن ترویج میدن که جای تاسف داره.
من واقعا دیدم که هم مدیریت محترم این سایت، هم اعضای این سایت با جدیت، و قاطعیت، روبروی اینگونه تفکرها ایستادند و همواره از ارزش‌های دینی و فرهنگی، اخلاق اسلامی، و اصول اعتقادات حمایت کردند که واقعا جای تقدیر و تشکر داره.
این رو هم بگم که بنده هر از گاهی به این سایت سر میزنم و مطالب رو بصورت ناشناس میخونم...
اون چیزی که من رو واداشت که پرسشم رو اینجا مطرح بکنم، مشکلات زیادی بود که در حوزه روابط اجتماعی برای من بوجود اومده و چون در مقطع مهم سنی هستم، بنظرم این مشکل هرچه سریعتر باید رفع بشه و با اون برخورد بشه.
پس شرایط خودم رو اینگونه مطرح میکنم:
دانش آموزی هستم ۱۶ ساله، کلاس دوم دبیرستان، به شدت خجالتی هستم و احساس میکنم از موقعیت اجتماعی خوبی برخوردار نیستم، اون هم بخاطر عدم داشتن روابط اجتماعی مناسب هست و خونه نشینی بیش از حد. یعنی تنها مرجع روابط اجتماعی من، شده مدرسه. و این مسئله من رو خیلی نگران آینده کرده. تمام دوستانم در مدرسه هستن و این به معنی این هست که در طول تابستون، روابط اجتماعی من با هم سنان، به شدت کاهش خواهد یافت و من از همین الان، واقعا نگران این موضوع هستم. امسال خیلی روی اخلاق و رفتار خودم کار کردم و شکر خدا، در طول این سال تحصیلی با خیلی ها رابطه خوبی برقرار کردم... با اینکه در مدرسه دوستان زیادی دارم، اما احساس میکنم با هیچکدوم دوستی خیلی عمیقی ندارم. سوال من از شما اینه، که آیا داشتن دوستی عمیق و صمیمی لازم هست؟
خیلی رک و صریح عرض بکنم: امسال که من وارد مدرسه شدم، در بین افرادی که در کلاس دیدم، یک نفر رو دیدم، که خط فکریش، و سطح فکریش دقیقا کپی برابر اصل خودم هست و من به شدت مجذوب این فرد شدم. یعنی خودم رو توی آینه دیدم! البته از لحاظ خط فکری میگم. اما ایشون در بعضی از سطوح از بنده بسیار بسیار بالاتر بوده و هست، مثلا روابط اجتماعیش توی کلاس حرف اول رو میزنه و با همه رابطه خوبی برقرار کرده، بچه‌ها خیلی به ایشون علاقه مند هستند.
من هم از همون اول سال، چون این فرد رو خیلی دوست داشتم، اصلا بهش نزدیک نمیشدم، تا مبادا جلوش بد رفتار بکنم و ضایع بازی صورت بگیره :18:
اما در کمال تعجب، بعد از مدتی که از سال تحصیلی گذشت، اون فرد به شدت سعی کرد به من نزدیک بشه و من هم همواره سعی میکردم از اون دوری بکنم، چون در اون حد بهش علاقه داشتم، که برقراری رابطه با اون برام خیلی مشکل بود. (فکر میکنم متوجه هستید چی میگم!)
اون فرد بازهم خودش رو نزدیکتر کرد و نزدیکتر، سر همه کلاس‌ها میاد جفت من میشینه و تا امروز این وضعیت ادامه داره، نمیدونم چرا به منی که روابط اجتماعی خوبی ندارم این چنین علاقه پیدا کرده. شاید اون هم مثل من متوجه شده که خیلی شبیه هم فکر میکنیم، یعنی سر کلاس هر فکر یا هر سوالی که به ذهن من میرسه، به ذهن اون هم میرسه، و ایشون خیلی منطقی هست در بحث‌ها و گفتگوها، درست عین خودم.
من عمیقا احساس میکنم این فرد میتونه یک دوست بسیار خوب و صمیمی برای من باشه (البته الان هم خیلی با هم دوستیم) اما مشکلاتی من با این فرد دارم که عرض میکنم:
چون فضایی که این فرد در اون بزرگ شده، محل زندگی اون فرد، کلا افرادی که اطراف اون فرد هستن و قیافه جذاب اون فرد، به شدت از من بالاتر بوده، موقعیت اجتماعی اون به شدت از من بالاتر هست و این نوعی حس حسادت رو در من تحریک میکنه، و همیشه احساس میکنم اون از من بالاتر هست و خودم رو پایین میبینم. بنابراین وقتی با این فرد صحبت میکنم، به شدت سرد هستم در صحبت کردن و همیشه میترسم از اینکه خرابکاری بکنم. دقیقا نمیدونم علت این سردی من چیه، شاید چون اشتراکات فکری زیادی داریم سرد هستم، شاید هم چون این فرد رو بالاتر از خود میبینم و بسیار بسیار به ایشون علاقه دارم.
این سردی رابطه من با ایشون، احساس میکنم داره فرصت داشتن دوست صمیمی رو از من میگیره، خصوصا دوستی که این چنین بهش علاقه مند هستم و شدیدا علاقه مندم رابطه خوبی داشته باشم.
اما شاید بشه گفت، سردترین رابطه رو سرکلاس با ایشون دارم...
امروز نیم ساعت با هم راه میرفتیم، حرف میزدیم، اما احساس کردم خیلی خیلی سرد بود... برای شما چنین موقعیتی پیش اومده؟
و حالا سوالات بنده از شما:
۱- دوست صمیمی به چه کسی گفته میشه؟
۲- آیا بر هر فردی، داشتن یک دوست صمیمی ضروری هست؟ شما پاسخ دهنده عزیز، دوست صمیمی دارید یا داشته اید؟
۳- در هنگام تعطیلی مدرسه، با چه افرادی باید رابطه داشته باشم؟
۴- برای اون مشکلی که در بالا راجع به یک نفر مطرح کردم، چه راه حلی به بنده پیشنهاد میکنید؟
راستی خوانندگان محترم! حتی اگر پاسخی ندارید، عمیقا و جدا خواهشمندم تجارب و نظرات شخصی خودتون رو راجع به دوستی ها و سردی در دوستی تعریف کنید، تا حداقل از خاطرات شما بهره مند بشیم.
متشکرم.
