افسرده ام و زندگی برام شده یه عذاب بزرگ

27 سالمه

2 ساله ازدواج کردم و دانشجوی دکترا هستم

من هیچ انگیزه ای برای زندگی ندارم و کلا زندگی برام سخته
خیلی افسرده ام، و هیچی خوشحالم نمیکنه ، حال و حوصله هیچ کاری رو ندارم

درسهام خیلی بهم فشار میاره، الیته فقط استرسشو دارم وهیچ کاری انجام نمیدم. فکر میکنم اگه درس نباشه روحیم خیلی خوب میشه، اخه خیلی داره بهم فشار میاد

فقط دلم میخواد تو خونه بمونم و بخوابم

کارهای درسیم خیلی زیاده و واقعا کم اوردم

خیلی حال بدی دارم و مدام این افکار بد رو به همسرم هم منتقل میکنم

دوست دارم درسمو ول کنم تا راحت بشم، یه جور شده برام عذاب، خیلی عذاب میکشم.فقط دلم نمیاد ول کنم. من هر سه مقطع رو در یکی از بهترین دانشگاه های ایران گذروندم و فقط به این دلیل دلم نمیخاد ول کنم. ولی خیلی دارم ااذیت میشم.

هر روز که بیدار میشم بارها دعا میکنم کاش بمیرم و از این همه سختی راحت بشم.

زندگی برام فقط عذابه

خواهشا کمکم کنید

نمیدونم باید چیکار کنم

- - - Updated - - -

فراموش کردم بگم استرس شدیدی که دارم باعث شده یه چشم دچار تیک بشه
مدام دلم میخواد گریه کنم و شدیدا هم به شوهرم وابسته شده به طوریکه اگه سر کار باشه همش منتظرم تا برگرده.
همش دلم میخواد بخوابم تا از زیر کارهای درسیم در برم
کمک کنید چون همین حالا هم خیلی از درسهام عقب هستم ومدام با سرزنش استادام همراه هستم
احساس میکنم به من به عنوان یه دانشجوی بیخودی که هیچ کاری از دستش بر نمیاد نگاه میکنند
ممنونم که به حرفهام گوش میدید

سلام
شاید برای فرار از این وضعیت بخواهید از ادامه تحصیل منصرف بشید ولی همین میتونه عاملی بشه برای فکر و خیالها و افسردگیهای بعدی.
مقطع دکتری دوران پرزحمتیه و نیاز به انرژی زیادی برای تموم کردنش هست ، سعی کنید این انرژی رو از جاهای دیگه توی زندگیتون بدست بیارید.
لطفا به این چند تا سوال جواب بدید:

- الان ترم چند هستید و چند واحد و چند تا درس انتخاب کردید؟
- توی ترمهای گذشته چند واحد رو و چطوری گذروندید؟
- در مقاطع قبلی چطور با مشکلات مشابه درسی کنار میومدید؟
- چه سختیهای دیگه ای در کنار مشکلاتی که گفتین دارید؟
- به نظر خودتون همسرتون چطوری میتونن کمکتون کنن؟
- دوست یا آشنایی دارید که بتونه توی برنامه ریزی درسی و کمک درسی روشون حساب کنید؟
- چقدر از همکلاسیهاتون عقب افتادید و چقدر خودتون رو با اونا مقایسه میکنید؟

فکر میکنم علت به وجود اومدن چنین شرایطی میتونه حجم زیاد مشکلات همزمان و نداشتن انگیزه و علاقه کافی و نداشتن امید به عبور از مشکلات باشه.
بنظرم بهتره مشکلاتتون رو ریز به ریز بنویسید و سازماندهی نموده و با توجه به الویت زمانی و تا جای ممکن از آسونترین اونها شروع کنید.

سلام
پشت سرهم درس خوندی خسته شدی،نمیشه یه مدت مرخصی بگیری ؟یکم فاصله بگیری بعد با انگیزه مجددا ادامه بدی؟
سال چندم دکتری هستی؟مدام خوت رو سرزنش نکن،ببین منم یه مدت اینجوری بودم فقط بیخودی استرس درس داشتم ولی چیزی پیش نمیرفت با اینکه خیلی درسم خوب بود یک ترم ازدرس فاصله گرفتم نه اینکه مرخصی بگیرم ادامه دادم اما به خودم گفتم اینهمه استرس میکشم به خاطر ترس از چی هست ؟از اینکه درسی پاس نشه؟خوب نشه اتفاق خاصی نمیوفته ترم بعد برمیدارم اون ترم با اینکه هیچ درسی نخوندم و فقط به فکر آرامش خودم بودم توی امتحانا خوب خوندم نمره هام مثل همیشه نشد ولی خداروشکرگذشت و عوضش برای ترم بعد انرژی داشتم ،من تصمیم داشتم ارشد رو تموم کنم دیگه ادامه ندم اما الان خیلی تلاش کردم و انگیزه دارم که امسال phd قبول بشم به امید خدا.این شرایط شمارو هم داشتم یکم فاصله بگیر یا اگه لازمه مرخصی بگیر به آرامش برسی بعد به امید خدا درست رو تموم کن.
لحظه های خوبی که میتونی کنار همسرت داشته باشی و از زندگیت لذت ببری رو به خاطر درس ازدست نده،درس خیلی مهمه ها ولی آرامش و زندگی و خوشبختی خودت و همسرت مهمترین قسمت زندگیت هست ،من از نفرات برتر دانشگاه توی مقطع ارشد بودم ولی همیشه به خودم میگم اگه بدونم کار یا درسم تنشی توی زندگیم ایجاد میکنه به راحتی میذارمش کنار (البته الان مجردم)الویت بندی توی زندگی خیلی مهمه.سعی کن آروم باشی هیچ اتفاقی پیش نمیاد اگه دکتری رو یکسال دیرتر تموم کنی اما همین یکسال اول از همه آرامشو سلامتی خودت بعد آرامش و شادی زندگیت رو میتونه ازت بگیره اگه به این روند اداه بدی،پس خیلی خوب فکر کن و تصمیم بگیر که توی زندگیت چه چیزی برات توی الویت هستش.

دوست عزیز:
1ترم مرخصی بگیرید و خودتون رو به لحاظ روحی تقویت کنید. اون وقت میتونید با ذهن باز فکر کنید که ایا بخشی از رضایت شما از زندگی در ادامه تحصیل است یا بهتره که رها بشه؟ در این وضعیت هیچ تصمیم مهمی نگیرید. در ضمن این خیلی قدم بزرگی هست که شما میدونید منشا ناراحتی و افسردگی تون دقیقا کجاست.

اقای کیان ممنون از پاسختون
من دقیقا امیدی به عبور از مشکلات ندارم. کلا افکار منفی زیاد به سراغم میاد.
استادم فشار خیلی زیادی روم گذاشته، به همین دلیل همش فراری هستم از دانشگاه رفتن و برخورد باهاش.



- الان ترم چند هستید و چند واحد و چند تا درس انتخاب کردید؟

ترم 6 هستم، و در حال گذراندن پروژه، با اینکه 10 ماه از تصویب پروژه گذشته اما عملا هیچ کاری از پروژم انجام نشده است.

- توی ترمهای گذشته چند واحد رو و چطوری گذروندید؟
من تمامی دروس و ازمون جامع را به خوبی گذراندم، یعنی نمراتم بد نبوده اما زمانی که پروژه شروع شد با مشکلات زیادی روبرو شدم. استاد راهنمام بی دلیل عذرم رو خواست و بالاخره دانشکده استاد دیگه ای رو برام تعیین کرد. این موضوع باعث عقب افتادن من و کسر نمره از من شد.

- در مقاطع قبلی چطور با مشکلات مشابه درسی کنار میومدید؟
تو دوران قبلی مشکل خاصی نداشتم

- چه سختیهای دیگه ای در کنار مشکلاتی که گفتین دارید؟
تنها سختی به نظر خودم دوری از خانواده هست که تو شهر دیگه هستن. البته من هر دو هفته یه بار پیششون میرم. کلا خیلی احساس تنهایی میکنم. تقریبا هیچ دوست و اشنایی تو تهران ندارم. البته من 2 روز تو هفته سر کار میرم و مدام احساس میکنم که این باعثمیشه از درسم عقب بیفتم. از طرفی چون امید دارم بعد از تموم شدن درسم همین جا استخدام رسمی بشم دلم نمیخواد که کارم رو رها کنم.
- به نظر خودتون همسرتون چطوری میتونن کمکتون کنن؟
همسرم واقعا باهام همکاری میکنه اما فکر میکنم من خیلی دارم اذیتش میکنم و همه چیز شده درسم و یه جوری اون هم دیگه خسته شده اما به ندرت پیش میاد این موضوع رو مطرح کنه، و تقریب همیشه باهام همکاری میکنه

- دوست یا آشنایی دارید که بتونه توی برنامه ریزی درسی و کمک درسی روشون حساب کنید؟
متاسفانه کسی رو ندارم که بتونه بهم کمک کنه


- چقدر از همکلاسیهاتون عقب افتادید و چقدر خودتون رو با اونا مقایسه میکنید؟
من حدود 6ماه از سایر همکلاسیهام عقب تر هستم به علاوه 1 نمره کسر شده ازم(قبلا توضیح دادم).من چه بخواهم و چه نخواهم با اونها مقایسه میشم.


خانم شین
امکان مرخص گرفتن برای من وجود نداره، چون گروه ما این امکان را به ما نمیده.

asemanani222
مسلما اولویت اول هر فردی زندگیش هست و این در مورد من هم صادقه، به همین دلیل فکر میکنم که درسم رو ول کنم تا بتونم با ارامش زندگی کنم، اما از اینده میترسم که شاید دوباره پشیمون بشم از رها کردن درسم.

احساس میکنم افسرده هستم و واقعا درموندم که باید چیکار کنم که زندگیم از این تلخی خارج بشه و همش نخوام که بخوابم تا هیچی نفهمم و راحت باشم.

‏ .سلام خانم حسنی

. باتصمیمهای آرمانگرایانه احتمالا ازشرایطی که دراون به سرمیبری بیرون نخواهی آمد..

منظورم اینه الان دنبال ارائه یک پروژه عالی نباش والبته پروژه ای که سطح اون ازمتوسط هم پایین ترباشه ممکنه برای آینده شغلی شما خوب نباشه.پس با دیدگاه منطقی وواقعگرا دنبال این باش یه پروژه متوسط (یانسبتا خوب)ارائه بدهی..

شاید به صورت فشرده مقاطع مختلف روطی کردی و یک سری نیازهای اجتماعی وتفریحی رو نادیده گرفتی یاکمتربهش رسیدی ،حالا جمع شده روی هم داره فشارمیاره تا بیشتربه این بعداز زندگیت برسی.اماوقت برای این قسمت زیاده الان هم میتونی مقداری درکنارپروژت به خانواده ودوستانت سربزنی و تاحدودی تخلیه روحی بشی ..

کسی که تا این مقطع از تحصیل پیش رفته انتظارمیره به اون رشته علاقه مندبوده باشه.بنابراین اگه الان علاقه وانگیزه ت کم شده دنبال این باش افراد موفق ومعروف در رشته شماچطوربه این رشته نگاه میکنند وچه دیدگاه ومعنایی ازاین گرایش دارند.
میتونی مصاحبه هاوزندگی نامه هاشون رومطالعه کنی این احتمالاباعث تولید "انگیزه" بیشتردرشمامیشود که یک موتور پیشرفت مهم هست...

کمبود وفقرویتامینهایاهورمونهایی هم میتونه منجر به افسردگی وبی حالی بشود.بنابراین تغذیه خودت روبهترکن واز خوندن ورصد اخبارناراحت کننده دراین شرایط بپرهیز.یک نمونه ازترشح غیرطبیعی هورمون درفصل زمستان بیشتر درخانمها هست احتمالا اثراتی از ۶_۵ماه گذشته درشماداشته فقط جهت آشنایی این مطلب رو مشاهده کن:

ملاتونین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

۲۰دقیقه قبل ازخواب و۲۰دقیقه قبل ازبلندشدن از رختخواب به افکاروخاطرات مثبت و واقعی توی زندگیت فکروتمرکز کن بخصوص جاهایی که قوی وتوانمندبودی جلو افکارمنفی روبگیرازتکنیک توقف فکراستفاده کن وکم کم ازحالت انفعال به حالت حل مسأله تغییرجهت بده.

روش رسیدن به هدف روپله پله ولقمه ای کن واز کارهای کوچک وآسون شروع کن به محض برداشتن اولین قدمهاجهت حل مشکل،حالت بهترمیشه واحساس خوبی نسبت به خودت پیدامیکنی وامدادهای الهی رو هم دریافت میکنی...

موفق باشی:72::72: ‏ ‏