29 اسفند

با این که هر سال از 29 اسفند به عنوان روز ملی شدن صنعت نفت ایران یاد می شود اما حق این روز به قدر مناسبت های تاریخی دیگر ادا نمی شود و عملا تحت الشعاع عید نوروز قرار می گیرد. خاصه اگر مانند امسال ، موعد تحویل سال در همین روز باشد که عملا عمر 29 اسفند را از 24 ساعت کمتر می کند.

هر شبانه روز 24 ساعت است اما هنگامی که در شامگاه و نه پایان 29 اسفند امشب آغاز سال 1393 هجری خورشیدی را اعلام می کنیم به این معنی است که 29 اسفند به ظاهرو روی کاغذ تا ساعت 24 می پاید حال آن که عمر آن سه ساعت و 40 دقیقه قبل تر به پایان می رسد. (رسیده است)

حتی هر 4 سال یک بار که اسقند 30 روزه می شود و اصطلاحا سال «کبیسه» است و تحویل قطعا در روز 29اتفاق نمی افتد نیز باز 29 اسفند مظلوم است . چرا که 30اسفند هم عملا تعطیل می شود و چندان از روز ملی شدن نفت یادی نمی شود که موثر و پر رنگ باشد. زیرا رسانه های مکتوب تعطیل اند و رادیو و تلویزیون و فضای عمومی جامعه همه تحت تاثیر آمدن نوروز قرار دارند و دیگر تنها این آوای خوش شنیده می شود که «نرم نرمک می رسد اینک بهار، خوش به حال روزگار».

اما مگر روزگار ما ایرانیان در یکصد و چند سال اخیر و خصوصا از سال1329 به این سو که به همت دکتر محمد مصدق و حمایت مردم و یاری های اولیه شخصیت ها و گروه های مختلف سیاسی و مذهبی و فرهنگی، نفت ایران ملی شد تحت تاثیر همین نفت نبوده است؟

29 اسفند روز مظلومی است چون در تلقی عمومی نه به سبب ماهیت خود که عملا به مثابه پیشباز عید نوروز تعطیل است و یادمان می رود که مناسبتی ملی در واپسین روز سال کهنه است نه پیش درآمد سال نو.

نوروز چنان عظیم و پربسامد است که هر مناسبت دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد و حتی در سه دهه اخیر سالروز تاسیس جمهوری اسلامی در 12 فروردین نیز تقریبا بدون هیچ برنامه خاص رسمی برگزار می شود و تنها تعطیل است.

با این که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در مناسبت های سیاسی تنها 4 روز در زمره تعطیلات رسمی سیاسی تازه قرار گرفتند و 12 فروردین هم یکی از این 4 روز است (در کنار 22 بهمن و 14 و 15 خرداد) اما سایه نوروز حتی بر 12 فروردین هم گسترده است چه رسد به 29 اسفند که همسایه دیوار به دیوار عید است و خود نیز رنگ ملی دارد.

مظلومیت 29 اسفند اما دو وجه دیگر دیگر هم دارد: یکی ادعای سال های اخیر است که این پروژه بعدتر شکست خورد چون پس از چند سال خارجی ها با قرار دادهای پرو پیمان بازگشتند و دومی باز ادعایی دیگر با ظاهری فریبنده تر : «نفت ملی نشد نه دولتی».

در حالی که مراد از اصطلاح «ملی شدن» در واقع «خلع ید» است نه ملی به مثابه مفهومی مقابل و وارونه دولتی.

هر چند که انکار نمی توان کرد این ذهنیت ناشی از این واقعیت هم هست که در این سال ها بارها دو اصطلاح «ملی» « دولتی» به یک معنی به کار رفته اند و مثال بارزتر از همه نیز همین رسانه ملی است - که اتفاقا دولتی هم نیست که اگر بود با دولت روحانی این همه نامهربان نبود- یا به جای «مصادره ای» گفته اند «ملی» و اگر واژه ملی از اعتبار اولیه فاصله گرفته به این سبب هم بوده است.

ملی شدن صنعت نفت اما اصطلاح غامض و پیچیده ای نیست که بر سر آن اختلاف درگیرد. به زبان ساده و روشن یعنی «خلع ید از شرکت نفت ایران و انگلیس و واگذاری امور نفت ایران به شرکت ملی نفت ایران». اتفاقی که همه بر سر آن اذعان دارند و اسناد و شواهد تاریخی هم از آن حکایت می کند.

پس تاکید باید بر «خلع ید» باشد و بحث های «ملی یا دولتی» یا قرار دادهای بعدی هیچ یک نمی تواند اصل ملی شدن صنعت نفت به معنی خلع ید را نفی کند.

درست است. همین حالا هم استخراج نفت و گاز ما چه بسا بی یاری شرکت های خارجی به تمامی میسر نباشد و در قالب قراردادهای بیع متقابل سهم و نصیب می برند اما مراد از ملی شدن قطع همکاری و بی نیازی از سرمایه گذاری و فناوری های غربی نبود.


درست است. پول نفت احساس بی نیازی از مردم را در دولت های مختلف ایجاد می کند و از موانع دموکراسی نیز شمرده شده اما هیچ یک نافی واقعیت تاریخی 29 اسفند 1329 نیست اگر چه شاید بهتر آن باشد که به جای «ملی شدن» از اصطلاح «خلع ید» استفاده کنیم که بار حقوقی متناسب تری هم دارد.

هر یک از این ها هم که باشد باز باید یادمان باشد که در میان مناسبت های رسمی تقویمی و انواع تعطیلات اعم از مذهبی یا انقلابی و سیاسی و باستانی (مثل همین نوروز و 13 فروردین) هیچ یک شاید به اندازه 29 اسفند صبغه صرفا ملی ندارد و روا نیست تا این اندازه مظلوم باشد.

مظلومیتی سه گانه: هم تحت الشعاع نوروز ، هم در مظان اتهام شکست در سال های بعد و هم این که دولتی شد ونه ملی .و این آخری یعنی به زبان بی زبانی انگار دروغی بوده ملی شدن ،وقتی که در واقع دولتی شد و نه ملی.

پس هم 29 اسفند- روز خلع ید- در واپسین روز سال کهنه بر شما فرخنده و هم نوروز بر شما خجسته و چه مبارکی مضاعفی است تحویل سال نو در ساعات پایانی 29 اسفند.

راست و زیبا می گوید فریدون مشیری که نرم نرمک می رسد اینک بهار. خوش به حال روزگار.

اما این هم راست است که اگر نفت نداشتیم احتمال افغانستان و بنگلادش شدن روزگارمان بیشتر بود تا ترکیه بدون نفت و این آخری باید بین خودمان باشد!

هم 29 اسفند مبارک و هم نوروزتان پیروز...

سلام
بیشتر غرضم بروز رسانی تاپیک بود ولی دوست دارم چند تا جمله هم اضافه کنم:
همه ما میدونیم که بزرگترین و با مقدار خیلی کمی اغراق تنها منبع واقعی درامد ملی کشورمون "نفت" هست.
یعنی تمام زندگی و رفاه مردم ما در این 50 سال اخیر مدیون وجود نفت در بعضی از استانهای کشورمون مخصوصا خوزستان بوده.
اما دو نکته هست که خیلی از مردم کشورمون نمیدونن،
یکیش رنج مردم همین استانها است از عدم توجه کافی و درخور، به مسائل زیست محیطی ومعضل ریزگرد که درسته که این وضعیت تماما به دلیل وجود نفت و استخراج اون بوجود نیومده ولی با این وجود، اون هم و غم لازم برای رفع و رجوعش به شکلی که لازمه قدردانی و تشکر از مردم این استانها برای استفاده از این ثروت زیرزمینی محل سکونتشون باشه، دیده نمیشه. من خودم فقط دو سال و چند ماهه که به این استان اومدم و اهل تهرانم و خودم رو خوزستانی نمیدونم ولی توی همین مدت و با از نزدیک دیدن اون روزهایی که هوای شهر به معنای واقعی کلمه "جامد" بود، پی به شدت مظلومیت این مردم و شدت بی توجهی مسوولین بردم. یادم نمیره که هر وقت توی تهران کمی غبارآلود میشد چطور فریاد بزرگان کشور بلند میشد و همه به تکاپو میفتادن تا آلودگی هوا به جان بزرگان کشور و خانواده هاشون در پایتخت حتی تهدیدی وارد نکنه.
اما دومین نکته که بیشتر مرتبط با این روزه اینه که خیلی از مردم ما تنها چیزی که از نفت میدونن یکی مقدار قیمت هر بشکه از اونه و عایدی هایی که از فروش اون به زندگیشون میرسه و دیگری حقوق بسیار بالای کارمندانشه!
وخبری از رنج و زحمت و "از جان گذشتگی" کارکنان شرکت ملی نفت ایران ندارن و نمیدونن که برای بدست اومدن هر قطره از این طلای سیاه، افرادی هستن که "خطر مرگ" رو باید به جان بخرن. و همه روزه کشته هایی رو در بعضی بخشهای اکتشافی مخصوصا روی دکل های حفاری در خشکی و ساحل داریم. خود من تا قبل از ورود به شرکت اصلا این چیزها به ذهنم هم خطور نمیکرد و البته با خوش شانسی زیاد به کار در اون بخشهای بسیار خطرناک اکتشاف و استخراج مامور نشدم و در همون بخشهای سنتی و ایمن مشغول به کار شدم اما خبرهای حوادث ناگوار اون همکارانمون همیشه به گوشمون میرسه و ما رو به شدت متاثر میکنه.
ای کاش این روز 29 اسفند (که متاسفانه کم کم داره دلیل تعطیل رسمی بودنش و اینکه "روز ملی شدن صنعت نفت ایرانه"، از خاطر مردم میره)، بهانه ای بود برای پاس داشت زحمات افرادی که در بدترین شرایط آب و هوایی و در سرما و گرمای طاقت فرسا "بدون تعطیل و وقفه" مشغول انجام امور مربوط به نفت هستن تا در تولید اون حتی یک روز تاخیر ایجاد نشه.

ای کاش فقط خوزستان مشکل گرد و غبار داشت یه گشتی توی شهرهای جنگ زده مثل خرمشهر وابادان بزنید بعد ببینید بعد از جنگ تا حالا همچنان وضعیت و ظاهر این شهرها داغونه
وهیچ رسیدگی نمیشه سطح زنگی مردم بسیار پایینه کوچکترین وسایل وامکانات رفاهی رو ندارن اب کارون از بی کفایتی وبی سوادی بعضی از مهندسان سد سازی شور شده خلاصه شما
فقط از معضل گرد غبار خبر دارین باید اینجا زندگی کنید تا بفهمین خورستان همچنان جنگ زده است!!

سلام:72:
29 اسفنده و دوباره میخوام وقت رو مغتنم بدونم برای قدردانی از زحمات کارمندان مهمترین صنعت کشور و اگر بخواهیم واقع بینانه ببینیم تنها صنعت مهم کشور. چه همونطور که همه میدونیم هر تغییر مثبت و منفی در معیشت مردم کشورمون فقط با تغییرات مثبت و منفی خروجی همین یک صنعت رابطه مستقیم واقعی داره و "تمام" صنایع و مشاغل دیگه در کشور ما فقط در روی کاغذ و رسانه ها اثر گذار به حساب میان و نه در واقعیت.
و انصافا تنها چیزی که در تغییر و تحولات سیاسی اخیر کشورمون نصیب این کارمندان گمنام و جان بر کف نشده قدردانی و تشکره!
با حضور وزیری که در ابتدای تمام ادوار پرتکرار وزارتش در وزارت نفت رعشه به اندام کارمندان میفته که اینبار میخواد از کجای معیشت و ترفیعات و مزایای دریافتی ببره و بعد افتخار کنه به اینکه بودجه دریافتی رو کاهش داده و صرفه جویی کرده!، واقعا که چقدر بجا و نیکو قدردانی میشه از پرسنل این وزارتخونه، که همونطور که در ارسال سال گذشته عرض کردم خیلیهاشون برای تولید بی وقفه نفت و گاز، پیوسته با خطر مرگ و آسیب روبرو هستن...
بگذریم، روز ملی شدن صنعت نفت ایران رو تبریک میگم و آرزو میکنم با تحقق تولید 4000000 بشکه در روز در سال آینده وضعیت معیشت و اقتصاد مردم کشور عزیزمون هم بسیار بهتر بشه.
همونطور که در تاپیکهای زیادی در تالار همدردی تابحال مطالعه کردیم از بزرگترین و پربسامد ترین مشکلات زندگیها مشکلات اقتصادی بوده اند و خواهند بود. پس امید میره که با بهتر شدن وضعیت اقتصاد کشور بوسیله افزایش تولید نفت، (اگر سران نظام اجازه بدن که تاثیرش به سفره مردم "ایران" هم برسه) این مشکلات لاینحل اقتصادی هم کمتر بشن و تعداد تاپیکهای طرح مشکل در تالار همدردی هم کاهش پیدا کنن.
این هم اثبات ارتباط نفت و تالار همدردی:18:

نام دکتر مصدق نه بر خیابانی هست و نه بر کوچه ای و نه حتی بر بن بستی!!!
ولی نانش...
هم بر سفره من، هم بر سفره تو
نان ما حاصل سالها خون جگر خوردن اوست
یادش گرامی باد

درد من حصار برکه نیست،درد من زیستن با ماهیانی است که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است. دکتر مصدق

امسال روز ملی شدن صنعت نفت چند روز بعد از تصویب طرح نامگذاری یک خیابان در شهر تهران به نام دکتر مصدق، فرا رسید.
با به فال نیک گرفتن این تصمیم شورای شهر تهران و با آرزوی زنده ماندن خاطره تلاشهای اون بزرگمرد تاریخ کشورمون روز ملی شدن صنعت نفت رو به همه مردم ایران عزیز و بالاخص تلاشگران زحمتکش و متخصص این صنعت تبریک عرض میکنم.

امسال هم مثل سالهای گذشته بدون خبر برملا شدن چند فساد بزرگ مرتبط با نفت و گاز و پتروشیمی سپری نشد و در حال حاضر در میانه برگزاری دادگاه یکی از بزرگترین اختلاس های تاریخ که بازهم مرتبط با صنعت نفت هست وارد سالروز ملی شدن صنعت نفت ایران شدیم.
واقعا چه اتفاقی در این صنعت درخشان سالهای نه چندان دور تاریخ کشورمون افتاده که اخیرا گوش همه هموطنان عادت کرده به شنیدن اخبار فساد و رانت و غارت و دزدی منابع ملی در متن مجموعه وزارت نفت؟
چرا صنعتی که تا قبل از چهل سال پیش مهمترین موتور محرکه پیشرفت بسیار سریع کشورمون در اون زمان بود، الان شده آینه دق مردمی که از نفت و گاز و پتروشیمی و پالایش و … فقط اخبار غارت و حاتم بخشی به بیگانگان رو می شنون؟
سالروز ملی شدن صنعت نفت ایران مبارک.