مشکل من با بی احترامی های بدون دلیل زن داداشم

سلام
من یه مشکلی در خانواده با زن داداشم پیداکردم که نمیدونم دلیلش چیه.تا الان بی محلی میکردم بهش اما الان خیلی حساس شدم طوری که دیشب تو جمع با دیدن کارش اشکام میریخت
قضیه از این قراره که این زن داداش محترم وسط جمع خانواده نه به من سلام میکنه و نه خداحافظی میکنه(البته هم با من و هم با شوهرم اینطوریه) و نه نگاهمون میکنه تا ما بهش سلام کنیم یا خداحافظی کنیم
اوایل فکر میکردم شاید متوجه حضورم نشده و میرفتم دستشو میگرفتم و میگفتم سلام زن داداش.منو ندیدی؟اونم میگفت نه متوجه نشدم.امابع دیدم نه.من کنار بابام وایسادم میاد با بابا دست میده به ما نگاه نمیکنه و میره با اون خاهرم که بغل من وایساده دست میده و اصلا انگار نه انگار که ما هم اونجا هستیم
تا الان زیاد محل نمیدادم به این کارش اما شاید بخاطر حساسیت ها و فشارهاییه که الاندارم که دیشب کهباز همین کارو کرد دیگه نتونستم تحمل کنم و بعداز رفتنش فقط اشک بود که میریختم
لازمه بگم نه من نه هیچ یک از اعضای خانوادم هیچ کاری به کار عروساموننداریم و اصلا اهل خاهرشوهر بازی و این چیزایی که بقیه میگن نیستیم چون همیشه رابطه بسیار خوبی بین مامانم و عمه هام بوده و هست و ما هم همینطوربار اومدیم
نمیدونم علت این کارش چیه.نمیدونم از چیزی ناراحته؟به چیزیحسودی میکنه(چون داداشم اوایلخیلی از من جلوش تعریف میکرد و اینا اما اونوقتا زن داداشم خیلی خیلی خودشو بامن صمیمی نشون میداد)چ
دیگه تصمیم گرفتم منم اصلا نبینمش و اصلا تحویلش نگیرم و رو برگردونم.ولی آخه من اینطوری تربیت نشدم واسم سخته
چه کنم؟ازطرفی هم نمیخام داداشم متوجه چیزی بشه و یکوقت خدایی نکرده سر این موضوع دلخوری بینشون پیش بیاد

درود بانو

بهتر نیست همه فکرت و تمرکزت رو بزاری رو بهتر شدن روابط خودت و شووهرت:72:

خوب سلام و خداحافظی نکنه مگه مهمه؟!!هر فردی خودش ارزش و احترام خودش رو باید اول حفظ کنه دیدیش روت رو اونور کن اصلا انگار نه انگار که میشناسیش.دلیلی نداره کسی به شما بی احترامی میکنه شما بهش احترام بزارید.هرکسی باید مثل خودش باهاش رفتار کرد گرچه خوش آیندتون نباشه ولی قرار نیست به خاطر دلخوشی و اینکه برادرتون ناراحت نشن شما اذیت بشین و از اون مهمتر احترام شووهرتون واجبه

بهترنی کار برخورد متقابل مثل خودش گرچه توی ذات شما خوبی ریشه دوانیده ولی قرار نیست بی احترامی ببینیم و احترام بزاریم

ممنونم
خودمم دلم میخاد هیچی آرامشی که دارم پیدا میکنم رو ازم نگیره و تمرکزم رو زندگی خودم باشه
اما مسئله اینه که وقتی این رفتارا رو میبینم ناخاسته عصبی و زودرنج میشم.و مثل دیشب گریه میکنم و شوهرم ناراحت میشه
اخه یه مشکل دیگه اینه که اگهمنم مثل اون رفتار کنم مامان و بابام دعوام میکنن که چرا تو هم مثل اون رفتار کردی.یک نفر هرچقدر همبد باشه تو باید خوب باشی!

خواهشا خودت رو عذاب نده و بخودت تلقین نکن که مقصری به هیچ عنوان.

مگه اینکه بزرگترت باشه بری جلو بهشون سلام کنی.گرچه خود من از پیامبر یاد گرفتم کوچیکترم باشه اول سعی کنم سلام کنم گرچه بعضی وقتا یادم میره.وقتی بهتونب ی احترامی میکنه قرار نیست شما بیش از اون حدی که لیاقتش رو داره به ایشون احترام بگذارید.

یه نمونش یکی از فامیل هامون با اینکه سنش تقریبا 50یا 60 بود از کنار مغازه رد میشد دوبار سلام کردم جواب نداد فکر کنم اگه اشتباه نکرده باشم وظیفه من فقط دوبار سلام کردنه در برابر کسی که میشنوه ولی جواب نمیده دفعات بعدی اصلا محلش نزاشتم با اینکه این رفتار خودم رو دوست نداشتن ولی بلاخره یاد گرفت که سلام کنه و جواب سلام رو بده.

زندگی شما در اولویت قرار داره خوب فکر کن واقعا ارزشش رو داشت یک شب زیبا رو از خودت و شووهرت دریغ کردی و نشستی غصه خوردی و گریه کردی برای چی بنظر من که اصلا ارزش فکر کردن هم نداره این موضوع چه برسه ناراحت شدن و گریه کردن.

- - - Updated - - -

شما باید یاد بگیری اول خودت رو دوست داشته باشی و بخودت احترام بزاری.احترام به پدر مادر واجبه ولی قبلش باید بخودت احترام بزاری و برای خودت ارزش قائل بشی

سلام شارلوت خوبی؟

عزیزم... این که اشک ریختن نداره! یکراست برو ازش بپرس:" زنداداش؟ چرا وقتی منو شوهرم هستیم انگار مارو نمی بینی؟ نه سلامی نه حتی نگاهی! اگه دلیلی داره که ما نمی دونیم ترجیح می دم بدونم تا رفع سوتفاهم کنم."

اینکه خودت هم رفتار سرد پیش بگیری که درست نیست، بی تفاوتی هم راه حل خوبی نیست. صحبت کن و با درایت مساله ات رو با طرف مقابلت حل کن.

شما احترام گذاشتن به دیگران را در واقع احترام به خود اگر بدانی ، خواهی دید که شما به خودت احترام می گذاری و ایشون به خودش احترام نمی گذارد . این بخش به عنوان باز تعبیر مثبت هست

بخش دیگر حرفم مربوط به ابراز احساس به صورت جرأتمندانه هست ، یعنی اینکه شما خیلی محترمانه و با روی خوش بهش بگو مدتی هست متوجه شدم که گویی حضور من و همسرم اذیتت می کند ، آیا اینطور هست و مسئله ای هست ؟ اگر هست مایلم بدانم تا اگر خدای نکرده رفتاری یا چیزی از سوی من باعث کدورت خاطرت شده که اینگونه واکنش نشان می دهی بدانم و برطرف کنم . اگر گفت نه چیزی نیست بگو خدا را شکر چون چند بار دیدم که سلام می کنیم جواب نمی دهی ، اولش فکر می کردم متوجه نشدی اما مواردی پیش اومد که دیدم خیلی واضحه که متوجه می شوی اما مایل نیستی جواب دهی یا من کنار بابا بودم به بابا سالم می دادی نگاه می کردی اما به من محل نگذاشتی .... با خودم فکر کردم که لابد رفتاری از من سر زده که زن داداش رو ناراحت کرده و اینجوری نشون میده ، پس خدا را شکر چیزی نبوده و بعدش بگو دوست دارم هروقت از من دلخوری ای داشتی یا موضوعی ناراحتت کرد خود خوری نکنی و خودت را اذیت کنی و بیای بهم بگی . به هرحال همه ما آدمیم و کامل نیستیم ،ممکنه یه وقتایی ناخواسته باعث ناراحتی همدیگر بشیم که بهترین کار گفتن موضوع هست .

اینجور دیگر بعد از آن مهم نیست ایشان چطور رفتار می کند چون اقرار کرده چیزی نیست و اگر واضح این رفتار را ادامه داد برای خودش ناخوشایند میشود