چه جوری تمومش کنم رابطه ای رو که خودم نمی خواستم واردش بشم؟؟

سلام به یاران همدردی:72:
پسری 27 ساله و دانشجو هستم که در ترم اول رابطه درسی خوبی با دختر خانم همکلاسیم داشتم و ارتباطمون در حد دو هم کلاسی بود یک بار ایشون مشکلی با یکی از اساتید داشتن که چون میدونستن من با استاد ارتباط نزدیکی دارم از من تقاضای کمک کردن ومن هم دریغ نکردم و مشکل حل شد همون روز برای تشکر به من اس ام اس دادن من هم گفتم کاری نکردم و مواظب خودتون باشید ایشون بلافاصله گفتن خواهشا اینطوری نگید که مناسب رابطه دو هم کلاسی نیست و من نمیخوام دوست بشیم و آسیب ببینیم!! منم گفتم اصلا اهل دوستی نیستم( شخصیتا و ظاهرا بسیار رسمی و جدی هستم و تنها به آینده کاریم فکر میکنم و در مرحله بعد ازدواج!!) به ایشون گفتم بنده اهل دوستی نیستم و شاید هدفم شناخت بیشتر شما برای ازدواج باشه ایشونم گفتن پس بیاید خواستگاری منم بعد از 1 جلسه ملاقات حضوری و شناخت ویژگی های هم قضیه رو با خانوادم مطرح کردم که گفتن تا اتمام درس و شغل مناسب خیر!! بلافاصله به ایشون جریان را گفتم و رابطه تموم شد شبش باز اس ام اس زدن که میمونم!! رابطمون بسیار رسمی و اسی موند تا 1 هفته بعد که مجددا گفتن بیا خواستگاری و من هم حرف اولمو زدم باز هم منو ترک نکردن و ادامه پیدا کرد ولی همراه با نارضایتی اون و حتی من از این فرم رابطه!!بارها گفتم بذار تا تعیین شدن وضعیتمون از هم جدا باشیم ولی قبول نکرد گفتم نمیخوام دینی به گردنم باشه ولی باز هم ادامه دار شد!! هربار از این وضعیت شکایت میکرد میگفتم من همون اول گفتم بیا فعلا بیخیال هم بشیم ولی باز ادامه میداد میگفت نمیشه از هم جدا باشیم تا تکلیف تو معلوم شه اینجوری شاید از یکی دیگه خوشت بیاد!!1 ساله از ارتباطمون گذشته و خدارو شاهد میگیرم من حتی 1 ثانیه از با هم بودنمون لذت نبردم همش نگران عاقبتش بودم سعی میکردم کمتر ببینمش اما تا 1 هفته نمیدیدمش قاطی میکرد هر بار حرف جدایی زدم گریه کرد و منو ناخواسته 1 سال به این رابطه پایبند کرد...
خیلی احساس عذاب وجدان داشتم از روز اول تا الان بارها خواستم تا اقدام رسمی تموم کنم این روابط رو ولی نذاشت
الان اما حساب میکنم 1 سال از درسم مونده و 1 سال هم تا پیدا کردن کار زمان لازم دارم و به هیچ وجه حاضر نیستم بیش ازین این خانومو با خودم همراه کنم نمیدونم چه جوری تمومش کنم رابطه ای رو که خودم نمی خواستم واردش بشم و ترس از شکستن دل منو تا اینجا کشوند...

سلام
فرض کن از لحاظ کاری و درسی موقعیت تثبیت شده ای الان داشتی با این خصوصیاتی که از این خانم میشناسی حاظری بری خواستکاری ؟ چه قدر دوستش داری؟
اگه تا 2 سال دیکه کارت درست بشه میری خواستکاری اش؟
اینکه این رابطه تا الان ادامه پیدا کرده فقط کش دادن ایشون بوده یا علاقه خودت هم بوذه؟ چند درصد؟
اکه هیچ علاقه ای به ادامه رابطه نداشتی نمیتونستی تلفن ات عوض کنی؟ چرا واضح و صریح نمیگی که نمیخواهی ادامه بدی؟ چرا میترسی دلش بشکنه؟

ممنون که جواب دادی...
راستش من به شدت پیگیره درسم و آیندم بودمو هستم و اصلا تو این فازها نبودم ایشون رو به عنوان یک هم کلاسی میدیدم و اخلاقم جوری هست که تا بتونم به همه کمک میکنم چه پسر چه دختر همین باعث شد به من نزدیکتر بشه و من هم به عنوان یک گزینه مد نظر داشتمش ولی نه اینکه ارتباطی قبل ازدواج باشه چون ریسک این روابطو بالا میدیدم به جرات میگم 99 درصد این مدل روابط که تو اطافیانم دیده بودم به شکستو خیانتو داستان های بعدش کشیده شده بود!!
چه قدر دوستش دارم؟ خب یک دختر مهربون م آرومه سرش به کاره خودشه ولی نمیتونم بگم شیفتش هستم شاید از 100 درصد 60 درصد دوستش دارم و البته بیشتر از اینکه دوسش داشته باشم واسم محترمه!!
من بارها بهش گفتم با شرایطی که من دارم فکره ازدواج اشتباهه ولی میگه درست میشه و همه از صفر شروع کردن!! فکر نمیکنم دوسال دیگه من حداقل هارو هم داشته باشم که برم خواستگاریش اما اون میگه من هیچی نمیخوام!!
گفتم صدها بار مستقیمو غیر مستقیم گفتم بیا تمومش کنیم حتی چند ماه پیش واسش خواستگار اومد بش گفتم اگه خوبه قبول کن کلی از شنیدن این حرف ناراحت شد که چرا روی من تعصب نداری!!!نه من علاقه ای به اون صورت بهش ندارم ولی بد بختی اینه هرکاری کردم باخوبی و منطقی بدون گریه و زاری بره نشد که نشد...
تلفنمو عوض کنم؟؟به نظرت نامردی نیست؟؟این کار درست نیست به نظرم اون آدمه احساس داره...
همش میگه چرا بهم ابراز علاقه نمیکنی چرا نمیگی دوسم داری!!! (خب من دروغ بگم بهش که چی؟)

برای تشکر به من اس ام اس دادن من هم گفتم کاری نکردم و مواظب خودتون باشید ایشون بلافاصله گفتن خواهشا اینطوری نگید که مناسب رابطه دو هم کلاسی نیست و من نمیخوام دوست بشیم و آسیب ببینیم!! منم گفتم اصلا اهل دوستی نیستم( شخصیتا و ظاهرا بسیار رسمی و جدی هستم و تنها به آینده کاریم فکر میکنم و در مرحله بعد ازدواج!!) به ایشون گفتم بنده اهل دوستی نیستم و شاید هدفم شناخت بیشتر شما برای ازدواج باشه ایشونم گفتن پس بیاید خواستگاری منم بعد از 1 جلسه ملاقات حضوری و شناخت ویژگی های هم قضیه رو با خانوادم مطرح کردم که گفتن تا اتمام درس و شغل مناسب خیر!!

سلام
چه لزومی داشت شما جواب اون خانوم رو با این جمله ای که گفتید بدید؟؟؟
مواظب خودتون باشید اصلا جمله ی خاصی نیست که اون خانوم رو توهم برداره و متقبلا شما هم حرف ازدواج زدید و توهم رو بیشتر کردید.
الان به جای اینکه یک سال با گریه زاری اون رابطه ای که نمیخواستید رو ادامه دادید،(هرچند اول از همه خود شما اشتباه کردید.)پس بهتره خیلی سریع تمومش کنید،به اون خانوم هم بگید با گریه و زاری و کوچیک کردن خودش هیچ آمی رو نمیتونه نگه داره.اول شرایطتون رو میسنجیدید بعد حرفش رو پیش میکشیدید.

سلام آقا مهدی

اول تکلیفتونو با خودتون روشن کنید یا شما به این خانوم علاقه دارید یا ندارید ...
در حالت اول باهاشون صحبت کنید که من فعلا شرایطم مناسب نیست و در صورت مساعد بودن شرایط برای امر خواستگاری اقدام میکنم ...
در حالت دوم هم باید موضوع رو مستقیم و منطقی باهاشون در میون بذارین و رابطه رو تموم کنید... مبادا به خاطر عذاب وجدان یا دلسوزی با ایشون به این رابطه ادامه بدین و ازدواج کنین که این ازدواج عاقبت خوبی نخواهد داشت ... :81:

اصلا هم از شکستن دل نترسید که اگه الان دلش بشکنه خیلی بهتره تا اینکه یک عمر با کسی زندگی کنه که دوسش نداره و به چشم یه آدم آویزون بهش نگاه میکنه .... چون ایشون بخاطر احساسات زنونه و علاقه ای که به شما داره دوست نداره از دستتون بده و در واقع طاقت روزای جدایی رو نداره ... هر چند اولش سخته ولی بعد از چند روز همه چیز عادی میشه ...

امیدوارم تصمیم درستی بگیرین و با عاقبت خودتون و این دختر بازی نکنین ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mehdiiii

ممنون که جواب دادی...
راستش من به شدت پیگیره درسم و آیندم بودمو هستم و اصلا تو این فازها نبودم ایشون رو به عنوان یک هم کلاسی میدیدم و اخلاقم جوری هست که تا بتونم به همه کمک میکنم چه پسر چه دختر همین باعث شد به من نزدیکتر بشه و من هم به عنوان یک گزینه مد نظر داشتمش ولی نه اینکه ارتباطی قبل ازدواج باشه چون ریسک این روابطو بالا میدیدم به جرات میگم 99 درصد این مدل روابط که تو اطافیانم دیده بودم به شکستو خیانتو داستان های بعدش کشیده شده بود!!
چه قدر دوستش دارم؟ خب یک دختر مهربون م آرومه سرش به کاره خودشه ولی نمیتونم بگم شیفتش هستم شاید از 100 درصد 60 درصد دوستش دارم و البته بیشتر از اینکه دوسش داشته باشم واسم محترمه!!
من بارها بهش گفتم با شرایطی که من دارم فکره ازدواج اشتباهه ولی میگه درست میشه و همه از صفر شروع کردن!! فکر نمیکنم دوسال دیگه من حداقل هارو هم داشته باشم که برم خواستگاریش اما اون میگه من هیچی نمیخوام!!
گفتم صدها بار مستقیمو غیر مستقیم گفتم بیا تمومش کنیم حتی چند ماه پیش واسش خواستگار اومد بش گفتم اگه خوبه قبول کن کلی از شنیدن این حرف ناراحت شد که چرا روی من تعصب نداری!!!نه من علاقه ای به اون صورت بهش ندارم ولی بد بختی اینه هرکاری کردم باخوبی و منطقی بدون گریه و زاری بره نشد که نشد...
تلفنمو عوض کنم؟؟به نظرت نامردی نیست؟؟این کار درست نیست به نظرم اون آدمه احساس داره...
همش میگه چرا بهم ابراز علاقه نمیکنی چرا نمیگی دوسم داری!!! (خب من دروغ بگم بهش که چی؟)

---

میدونی میخواستم از این سوالها اول اینو متوجه بشی که تو این رابطه و کش پیدا کردنش چند تا عامل موثر
1-اصرار این خانم
2- احساسی عمل کردن شما و اینکه خود شما هم اشتباه کردی و علاقه هم داری منتها به هر دلیلی ایشون مناسب ازدواج نمی دونی (حالا به هر دلیلی)

نا مردی از نظرت یعنی چی؟
من یک دخترم بگذار معنی هایی که تو ذهنم میاید بگم:
نامردی یعنی اینکه یک پسری بهت قول ازدواج بده و 100 جور محیت کنه و با احساسات بازی کنه و بعد که همه جور استفاده کرد ولت کنه بره
نا مردی یعنی اینکه با طرف بدون علاقه و شناخت درست ازدواج کنی بعد یک سال بگی از اول هم از فلان چیز و فلان رفتار و قیافه و... خوشم نمی امد ( یک کم تو این تالار مطالعه کنید دید خوبی تو خیلی مسایل پیدا میکنید....)
نا مردی یعنی اینکه بعد ازدواج به همسرت خیانت کنی..............
لمیدوارم تصمیم درستی بگیرید

سلام مهدی جان، اول یه تیکه بهت بندازم با عرض معذرت اصولا ما پسرا نگرانیم که خانواده دختر به خاطر عدم شرایط مناسب بهمون دختر نمیدن!!! شما هم که خانوادت گفتن نه خب نباید بدون اجازه خانوادت میرفتی به دختره اون حرفا رو میزدی!!
عزیزم منم پسرم تقریبا همسنیم . میدونم اگه یه پسر واقعا یه دخترو بخواد میره جلووو، ولی یه نکته ای این وسط هست دخترا باید بلد باشن ذره ذره احساسشونو ببرن جلو، ذره ذره لقمه رو بزارن دهن پسره. با نهایت سنگدلی میگم دخترخانم اشتباه کرده شما رو مطمئن کرده دوستت داره، شاید منم جای شما بودم همینجوری میشدم.

اما الان اگه نمیخوایش رک بهش بگو
بهتر از اینه که فکر کنه هنوز دوسش داری. اگه هم فکر مشکلاتی خب رسمی برو جلو شاید مشکل شرایطت حل بشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط terme00

سلام آقا مهدی

اول تکلیفتونو با خودتون روشن کنید یا شما به این خانوم علاقه دارید یا ندارید ...
در حالت اول باهاشون صحبت کنید که من فعلا شرایطم مناسب نیست و در صورت مساعد بودن شرایط برای امر خواستگاری اقدام میکنم ...
در حالت دوم هم باید موضوع رو مستقیم و منطقی باهاشون در میون بذارین و رابطه رو تموم کنید... مبادا به خاطر عذاب وجدان یا دلسوزی با ایشون به این رابطه ادامه بدین و ازدواج کنین که این ازدواج عاقبت خوبی نخواهد داشت ... :81:

اصلا هم از شکستن دل نترسید که اگه الان دلش بشکنه خیلی بهتره تا اینکه یک عمر با کسی زندگی کنه که دوسش نداره و به چشم یه آدم آویزون بهش نگاه میکنه .... چون ایشون بخاطر احساسات زنونه و علاقه ای که به شما داره دوست نداره از دستتون بده و در واقع طاقت روزای جدایی رو نداره ... هر چند اولش سخته ولی بعد از چند روز همه چیز عادی میشه ...

امیدوارم تصمیم درستی بگیرین و با عاقبت خودتون و این دختر بازی نکنین ...

---

سلام
راستش علاقه دارم نمیگم دوستش ندارم اما نمیدونم چرا ولی رفته رفته فهمیدم که با تمام خوبی هاش گزینه مناسبی برای لزدواج با من نیست اینو خودشم از روی رفتارم تا حدودی فهمیده و گاهی یه حرفایی میزنه مثلا من خیلی پر جنب و جوش هستم ولی اون اینطور نیست و... اینکه من اینجا از شما کمک خواستم همبه همین خاطره دیدم این چند ماه هرچی تلاش کردم که بدون کوچکترین دلخوری همه چی تموم شه نشد و همین طور ادامه پیدا کرده مشکل اینجاست که این روابط منطق پذیر نیست و هرچی هست فقط احساسه همین احساسی رفتار کردن هر دومون کارو به این جا کشوند...
شما میگی منطقی بش بگم جدا شیم؟؟واقعا سخته واسم این حرفو بهش بزنم و بعدش تحمل ناراحتیشو ندارم میدونم امروز جدا شم از فردا بهتره ولی کاره خیلی سختی در پیش دارم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemaneabi222

برای تشکر به من اس ام اس دادن من هم گفتم کاری نکردم و مواظب خودتون باشید ایشون بلافاصله گفتن خواهشا اینطوری نگید که مناسب رابطه دو هم کلاسی نیست و من نمیخوام دوست بشیم و آسیب ببینیم!! منم گفتم اصلا اهل دوستی نیستم( شخصیتا و ظاهرا بسیار رسمی و جدی هستم و تنها به آینده کاریم فکر میکنم و در مرحله بعد ازدواج!!) به ایشون گفتم بنده اهل دوستی نیستم و شاید هدفم شناخت بیشتر شما برای ازدواج باشه ایشونم گفتن پس بیاید خواستگاری منم بعد از 1 جلسه ملاقات حضوری و شناخت ویژگی های هم قضیه رو با خانوادم مطرح کردم که گفتن تا اتمام درس و شغل مناسب خیر!!

سلام
چه لزومی داشت شما جواب اون خانوم رو با این جمله ای که گفتید بدید؟؟؟
مواظب خودتون باشید اصلا جمله ی خاصی نیست که اون خانوم رو توهم برداره و متقبلا شما هم حرف ازدواج زدید و توهم رو بیشتر کردید.
الان به جای اینکه یک سال با گریه زاری اون رابطه ای که نمیخواستید رو ادامه دادید،(هرچند اول از همه خود شما اشتباه کردید.)پس بهتره خیلی سریع تمومش کنید،به اون خانوم هم بگید با گریه و زاری و کوچیک کردن خودش هیچ آمی رو نمیتونه نگه داره.اول شرایطتون رو میسنجیدید بعد حرفش رو پیش میکشیدید.

---

ممنون
میدونم خودم مقصر هستم و اشتباه کردم نباید از ابتدا این رابطه رو ادامه میدادم همون روز اول باید محکم میایستادم ...
شما برای تموم کردن چه راه کاری پیشنهاد میکنید که کمتر ناراحت بشه؟؟
گاهی میگم کاری کنم از من متنفر بشه مثلا یک بار ازش پرسیدم اگه من سیگار بکشم چه کار میکنی؟؟گفت خیلی ناراحت میشم ولی تحمل میکنم
بدجوری دنبال یک روشی هستم که با کمترین آسیب همه چی ختم به خیر بشه...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone_girl

میدونی میخواستم از این سوالها اول اینو متوجه بشی که تو این رابطه و کش پیدا کردنش چند تا عامل موثر
1-اصرار این خانم
2- احساسی عمل کردن شما و اینکه خود شما هم اشتباه کردی و علاقه هم داری منتها به هر دلیلی ایشون مناسب ازدواج نمی دونی (حالا به هر دلیلی)

نا مردی از نظرت یعنی چی؟
من یک دخترم بگذار معنی هایی که تو ذهنم میاید بگم:
نامردی یعنی اینکه یک پسری بهت قول ازدواج بده و 100 جور محیت کنه و با احساسات بازی کنه و بعد که همه جور استفاده کرد ولت کنه بره
نا مردی یعنی اینکه با طرف بدون علاقه و شناخت درست ازدواج کنی بعد یک سال بگی از اول هم از فلان چیز و فلان رفتار و قیافه و... خوشم نمی امد ( یک کم تو این تالار مطالعه کنید دید خوبی تو خیلی مسایل پیدا میکنید....)
نا مردی یعنی اینکه بعد ازدواج به همسرت خیانت کنی..............
لمیدوارم تصمیم درستی بگیرید

---

دقیقا درست فهمیدی
احساسی عمل کردم و اینو قبول دارم...
خب اگه با یک پسری به قصد ازدواج باشی ولی از اول هم بدونی که شاید به هم نرسین یعنی پسره بهت بگه 50-50 هست بازم نامردیه از نظرت؟؟
شما چه روشی برای جدایی پیشنهاد میکنی که اون اذیت نشه؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط capitan

سلام مهدی جان، اول یه تیکه بهت بندازم با عرض معذرت اصولا ما پسرا نگرانیم که خانواده دختر به خاطر عدم شرایط مناسب بهمون دختر نمیدن!!! شما هم که خانوادت گفتن نه خب نباید بدون اجازه خانوادت میرفتی به دختره اون حرفا رو میزدی!!
عزیزم منم پسرم تقریبا همسنیم . میدونم اگه یه پسر واقعا یه دخترو بخواد میره جلووو، ولی یه نکته ای این وسط هست دخترا باید بلد باشن ذره ذره احساسشونو ببرن جلو، ذره ذره لقمه رو بزارن دهن پسره. با نهایت سنگدلی میگم دخترخانم اشتباه کرده شما رو مطمئن کرده دوستت داره، شاید منم جای شما بودم همینجوری میشدم.

اما الان اگه نمیخوایش رک بهش بگو
بهتر از اینه که فکر کنه هنوز دوسش داری. اگه هم فکر مشکلاتی خب رسمی برو جلو شاید مشکل شرایطت حل بشه

---

سلام
مرسی که نظرتو گفتی
من فردای روز آشنایی جریانو با خانوادم مطرح کردم و همون روز بهش گفتم خانوادم فعلا مخالفن حتی نذاشتم 1 روز هم طول بکشه!
رک گفتن خیلی سخته برادر من!! تو خودت بودی میتونستی با دختری که 1 ساله باهاشی رک بگی نمیخوامت؟؟اگه میتونستم بگم که 1 سال طول نمیکشید این رابطه...

سلام
شروع آشنایی شما بیشتر شبیه یه شوخی بوده. باورش سخته که یک دختر در مقابل این حرف که مواظب خودتون باشین بگه من اهل دوستی نیستم و بیاین خواستگاری و ازون جالبتر اینه که اینکارو کردی و با خانوادت مطرح کردی! سوالی که برام پیش اومده اینه که اگه اون لحظه هر کس دیگه ای جز اون بود هم قبول میکردی؟؟ من فکر میکنم مشکل جدی توی "نه" گفتن داری و باید یه فکری برای این اخلاقت بکنی. حواست باشه که ته این قضیه ازدواجه! بچه بازی نیست که بگی دلم سوخت یا توی معذوریت قبول کنی که ادامه بدی. به زور که این دخترو توی این رابطه نیاوردیش اگه ناراحت بشه هم براش تجربه ی خوبی میشه و مسئولش هم فقط و فقط خودشه!
در ضمن نظر من اینه که این خانوم تا دوسال بعد هم آمادگی ازدواج رو نداره! رفتارهایی که ازش میگین واقعا بچه گانست.

آقای مهدی،

می دونم که برای توجیه خودتون و کم کردن بار عذاب وجدانتون حرف من را رد خواهید کرد. اما قبول کنید که مقصر بودید.
الان هم در جملات مبهم و دو پهلویی می گید که من بهش گفتم نمی خوام. من به زور وارد رابطه شدم و ....
داستان آشنایی و اس ام اس های اولیه شما با هیچ رابطه همکلاسی جور در نمی آد!!

البته من کلا با سیستم فکری و منطق آقایون در این زمینه مشکل دارم.
اون یکی دوستمون اومده تاپیک زده که من برای دختر خانم انتخاب رشته کردم که توی کلاس خودمون باشه و من بالا سرش باشم برای کمک !!
قصدم هم هیچی نیست جز رضای حق و قربه الی الله !!!!!!!


اگر واقعا نمی خواستید که تعارف نداشتید، همون اولین روزها باید به ایشون واضح و مستقیم موضوع را می گفتید و رابطه را تمام می کردید.
البته مقصر بودن شما چیزی از سهم اشتباه اون دختر کم نمی کنه.

الان هم تا دیر نشده یک جلسه ای بگذارید و همه چیز را واضح بهشون بگید و ماجرا را تمام کنید.
خواهی نخواهی ایشون گریه می کنه. ناراحت می شه. دلش می شکنه و ...
اما هر روزی که ادامه بدید، دردش برای ایشون بیشتر می شه. پس اگر می خوای کمتر درد بکشه، فردا بهتر از پس فرداست !

این حرف را از یک خانم که بهتر ایشون را درک می کنه، جدی بگیرید و قبل از این که بیشتر از این دیر بشه، حقیقت را بهش بگید.
امضای یکی از اعضای همدردی این بود، الان نتونستم پیداش کنم. فکر کنم امضاش را عوض کرده.

I'd rather you hurt me with the truth, than mislead me with a lie


http://www.hamdardi.net/imgup/49411530924e6c0bb8.jpg