من خیلی شکاکم

من دختری 24 ساله هستم و شوهرم 25 ساله
چند ماهیه عقد کردیم.
ظاهر زیبایی و صدای دلنشینی دارم و دختر خوش برخورد و مهربونی هستم.
شوهرم خیلی دوسم داره تا حدی که بگم بهشتو میخوام واسم بهشتو بسازه.
اما متاسفانه خود باور نیستم، یعنی وقتی با شوهرم میرم بیرون همش میترسم که از دخترای دیگه خوشش بیاد یا وقتی با خانومی تلفنی صحبت میکنه میترسم از صداش خوشش بیاد .
وقتی میره سرکار میترسم خانومای محیط کار روش تاثیر بذارند و اخلاقایی داشته باشند که من نداشته باشم و دیگه منو دوس نداشته باشه خیلیای دیگه...
چیکار کنم ؟دارم دیوونه میشم خیلی شکاکم خسته شدم

سلام، به نظر من یه کم باید معنوی تر بشی. به نظر میرسه تمام فکرت تا حالا این بوده که با ظاهر و صدات! بقیه رو جذب خودت کنی و هنوز هم متاسفانه همینطوری فکر میکنی.

یه کم باید به خدا نزدیکتر بشی، کتاب بخون، هنری یاد بگیر، استعدادهای دیگرت رو به کار بنداز، به این فکر کن که واسه چی داری زندگی میکنی! .... هر انسانی بجز ظاهرش ارزشهای دیگه ای هم داره.

سلام مرسی
اما باید بگم نخیر
منظور من یعنی با وجود داشتن این امتیازات که از لحاظ ظاهری خوب هستم اما میترسم که اینا به چشم شوهرم نیاد
یعنی اعتماد به نفس کافی نسبت به خوب بودن خودم ندارم

نقل قول:

---

من خیلی شکاکم

من دختری 24 ساله هستم و شوهرم 25 ساله
چند ماهیه عقد کردیم.
ظاهر زیبایی و صدای دلنشینی دارم و دختر خوش برخورد و مهربونی هستم.
شوهرم خیلی دوسم داره تا حدی که بگم بهشتو میخوام واسم بهشتو بسازه.
اما متاسفانه خود باور نیستم، یعنی وقتی با شوهرم میرم بیرون همش میترسم که از دخترای دیگه خوشش بیاد یا وقتی با خانومی تلفنی صحبت میکنه میترسم از صداش خوشش بیاد .
وقتی میره سرکار میترسم خانومای محیط کار روش تاثیر بذارند و اخلاقایی داشته باشند که من نداشته باشم و دیگه منو دوس نداشته باشه خیلیای دیگه...
چیکار کنم ؟دارم دیوونه میشم خیلی شکاکم خسته شدم

---

نقل قول:

---

سلام مرسی
اما باید بگم نخیر
منظور من یعنی با وجود داشتن این امتیازات که از لحاظ ظاهری خوب هستم اما میترسم که اینا به چشم شوهرم نیاد

یعنی اعتماد به نفس کافی نسبت به خوب بودن خودم ندارم

---

سلام دوست من ديروز ميخواستم نظر بذارم گفتم شايد اشتباه ميكنم از قديم گفتن نصف جواب در صورت سوال هست.
شما از اعتماد به نفس چيزي كم نداري.مشكل شما حسادت زنانه است كه در مقابل غيرت مردانه قرار ميگيره.و ناشي از دوست داشتن طرف مقابلتون هست.ولي تا حدي از حدش بگذره هم شما رو آزار ميده هم زندگيتون رو خطر تحديد ميكنه.
گفته بوديد همسرتون بهشت هم بخوايد براتون فراهم ميكنه؟چرا؟چرا بايد اينقدر جنتلمن بشه براي شما؟؟؟
حالا شما حاضريد براي همسرتون چكار كنيد.
چه اخلاق هاي خوبي در خودتون سراغ داريد كه باعث جذب همسرتون بشه؟

سلام دوست عزیز
مرسی. بله درست گفتید خیلی حسودم. اما از وقتی شوهر کردم فقط نسبت یه شوهرم دارم.
من تعریف های اطرافیان رو بازگو کردم شوهرم، دوستام، فبلا که کار میکردم همکارام.
من خودم احساس میکنم از هیچ لحاظ خوب نیستم واسه همینه که خود باور نیستم و وقتی شوهرم با هر زنی ارتباط داره احساس میکنم اون زن از من بهتره پس شاید منو به زودیه زود رها میکنه.
همیشه بهم میگه 1فرشته گیرم اومده و نماز شکر میخونه و میگه تو همونی هستی که من میخواستمو آرزوم بودی.( شوهرم 2سال منو میخواست اما روش نمیشد بهم بگه)
صبوری من احساس میکنم اصلا ویژگی خوب ندارم :( (میدونم اثرات مخرب حسادته که خود کم بین شدم)
مثلا دیشب رفتیم دکتر، خانوم دکتر فقط صحبت های بی مورد باهاش میکرد اونم با بی اعتنایی و جدی جواب میداد اما تا رسیدیم خونه حالم بد شد نمیتونم تحمل شنیدن صحبت های حاشیه رو داشته باشم.
میخوام بهش بگم اصلا با هم بیرون نریم تا درمان بشم چون من اصلا تحمل دیدن و شنیدن هیچیو ندارم.
خیلی تو عذابم.
بدون اجازش تا حالا بیرون نرفتم با اینکه عقدیم و خودشم گفته همیشه ازم اجازه بگیر،میخوام برم پیش روانپزشک، بهش نگمو برم کار اشتباهیه؟

- - - Updated - - -

من حدود 2ماه پیش مقاله ای درباره شکاکی خوندم که آدم شکاک یا در واقع بهتر ترس از دست دادن ،فردی خود کم بینه و خوبیهای خودشو نمیبینه،
و با توجه به تشخیص درست کاربر صبوری آدم حسودیم و همین امروز درباره اش مطالعه کردم که خصوصیت منو داشت که نداشتن احساس منیت و خود کم بین بودنه.
من از همون چند ماه پیش روش بی خیالی و عادی بودن رو پیش گرفتم و به خودم و خوبی هام فکر کردم اما هر روز بدتر میشم
من باید چیکار کنم راه کاری هست که به دردم بخوره