با این اخلاق گندم امشب اشک مامانمو هم در آوردم!! خدا لعنتم کنه!!!
امیدوارم کسی باشه که کمکم کنه، البته همیشه به لطف خدا امیدوارم.
من توی زندگی مشترکم یه سری مشکلات داشتم و دارم که یه مدتی دنبال تغییر رفتار شوهرم بودم اما نشد!!
حالا فکر که میکنم می بینم خودم هم بی عیب نیستم و این اخلاق بدم باعث آزار خودم، مامان و بابام و همسرم میشه!! البته همسرم هم بی تقصیر نیست اما اینجا اومدم واسه کمک به خودم.
عیب های اخلاقی من:
زود رنج و بیش از حد حساس به رفتار بقیه به خصوص همسرم
تشنه محبت و توجه از سوی اطرافیان به خصوص همسرم
کم صبر شدید
دل رحم
اعتماد به نفس صفر. یه مدت فکر میکردم شوهرم خیلی از من خوشکل تره.
از کاه کوه ساختن. با کوچکترین بحثی حرف از طلاق و جدایی می زنم اونم الان این جوری شده.
برون گرای شدید. وقتی از چیزی ناراحتم همه می فهمن. خودم هم توی تعریف علت نارحتی پیاز داغشو زیاد میکنم.
از همه انتظار احترام دارم البته خدایی من به همه احترام میذارم!!
وقتی عصبانی میشم هر حرفی میزنم!!
بدبین و شکاک هستم همیشه به شوهرم شک دارم.
نمی تونم سر حرف خودمم بمونم. عزت نفس ندارم.ف بقیه قرار می گیرم.
به لحاظ روحی به شدت ضعیفم. سریع گریه ام میگیره و سریع تحت تاثیر حر
زیادی مهربونم و محبت می کنم واسه همین زیادی انتظار دارم. البته محبت کردن رو دوست دارم.
و بدترینش اینکه ناراحتی از زندگی مشترک رو به خونه بابام کشوندم.
بابام دو شبه از غصه من نخوابیده و امروز وقتی داشتم از غصه ام می گفتم مامانم زد زیر گریه واسه دلسوزی من!!
از خودمم بدم اومده که با این اخلاق بچه گانه ام و بزرگ جلوه دادن یه دعوای مسخره با شوهرم چه بلایی سر این طفلک ها اوردم.
خدایا از سر تقصیرم بگذر و آدمم کن!!
