نمی تونم فراموشش کنم

تا اخر بخونین خواهشا !!
جای من بودی چی کار میکردی ?
الان 29 سالمه سال 85 دانشگاه دولتی روزانه قبول شدم یه خانمی تو کلاسمون بود که بچه اصفهان بود و من 400 کیلومتر اونورتر از ترم دوم احساس کردم موقعی کلاس نمیاد بدجوری دلتنگ میشم خلاصه فهمیدم که عاشق شدم یه حس قشنگی تو زندگی اومده بود بعدها احساس کردم اونم به من علاقه داره . با اینکه همه تابستونا کار میکردم تا خرج خودمو در بیارم اما اصلا شرایطشو نداشتم مشکلات زیاد مالی فقر خانواده دو خواهر دم بخت و از همه بدتر خجالتی بودن بابام !!!!!!!!
همه دس به دس هم داد تا هیچوقت نتونم حرف دلمو بهش بگم . ماه ها و سالها میگذشت و من بیشتر داغون میشدم درجه خودخوری و افسردگیم رفته رو صد ترم هفتم بود تا دیگ صبرم داش منفجر میشد تا اینکه تو یه شب بارونی که کلاسمون تا دیروقت طول کشید دلو به دریا زدم و رفتم بهش گفتم اما جوابش منو شوکه کرد نامزد کرده بود همون جا رو یه نیمکت زیر بارون خشکم زده بود و تا حالا نتونستم فراموشش کنم و بد جوری دلم براش تنگ شده
البته خدا یه بار دعامو مستجاب کرد، تو دوره خدمت که نزیکای قم بود منم با لباس نظامی رفته تو یه مغازه موبایل اون خانمم اونجا دیدم اولش شک داشتم ولی بعد که خوب نگاش کردم دیدم خودشه فوری اومدم بیرون بدنم داش میلرزید چند دقیقه بعد برگشتم دیدم نیس اما دلم پرپر میزنه واسه دیدنش.....
نگین فراموشش کن که میتونستم تا حالا این کارو کرده بودم
الان که دارم شاغل میشم به خودم میگم :
ای کاش،شرایط الانو چهار سال پیش داشتم ای کاش شرایط برای جوونا اینقدر سخت نبود......

برادر عزیز الان که شرایطتون جور هست برای ازدواج میتونید پیداش کنید و ازشون خواستگاری کنید ولی اصلا با احساسات پیش نرید تجربه نشون میده ازدواجی که با فقط با احساس سر بگیره و تفاوتها نادیده گرفته بشه پایان خوشی نداره ایا ایشون با شما تناسب خانوادگی و اقتصادی و فرهنگی و مذهبی و ... دارن ؟ حتما بررسی کنید . تنها عشق برای زندگی موفق کافی نیست گرچه لازمه .

تا آخر بخون خودتمااااا
به نظر رابطه ی شما با اون خانوم تو دانشگاه دوتا حالت داره
یا ایشون اولین دختری بودن که با شما رابطه داشتن یعنی شما به جز ایشون با هیچ دختر دیگه ای رابطه نداشتید اصن
یا اینکه شما با همه تونستید رابطه ی صمیمی برقرار کنید و تنها دختری که نتونستید بهش نزدیک بشید همین خانوم بوده که برای شما خیلی جذاب شده
هر کدوم از اینا هم که باشه و صد البته بعد از این همه مدت جدایی ایشون رو برای شما فقط به عنوان یه خاطره ی خوب و شیرین تو گذشته تو ذهنتون ثبت کرده که باعث شده مدتها بهش فکر کنید و ازش لذت ببرید خب پسر خوب وقتی همون موقع که میگی طرف نامزد کرد چرا با خودت این کارو میکنی و بهش فکر میکنی که بیشتر عذاب بکشی
ببین چون خودتم گفتی(( که ما نگیم فراموشش کن )) من مطمئنم که خودتم میدونی تنها راه حل مشکلت همین فراموشی این خانومه
تو این سن با این موقعیت شما هزاران مورد مناسب میتونه برای ازدواج پیدا بشه فقط باید سعی کنی اونا رو پیدا کنی
چون تاکید کردی که نگین من بازم تاکید کنم که پسر خوب باید فراموشش کنی ..تو زندگی باید چیزای جدید رو پیدا کرد و از لحظه لحظه های زندگی لذت برد نه اینکه چند سال رو فقط با یه خاطره سر کرد
زندگیتو جوری عوض کن که ازش لذت ببری
اصن تو میخوای به اون دختر برسی که تهش چی بشه ....100 درصد میخوای با اون زندگیتو شیرین کنی دیگه تا لذت ببری ولی خب این درسته که چند سال رو تباه کنی برای یه اینده ای که نمیدونه اصن میشه نمیشه اصن شیرین هست نیس اصن شاید طرفتو پیدا کردی طرفم شرایط رو داشتو برای شناخت بیشتر با هم مرتبط شدین بعد اگه اون دختر با چیزایی که تو این مدت تو ذهنت ساختی فرق داش چی اون موقع که داغون میشی
تا حالا شده مثلا یکی برات تعریف کنه که فلان فیلمو ببین خیلی قشنگه بعد که تو نگاه میکنی اصن به نظرت قشنگ نمیاد چون تو ذهن خودت تو اون فیلم رو جوری که برای خودت قشنگ باشه در نظر گرفتی در مورد این خانوم هم همینطور جوری که شما تعریف کردی حتما تو این مدت تو ذهنت باهاش زندگی هم کردیولی اگه موقع دیدنش چیزای قشنگی که تو ذهنت ساختیو ازش نبینی دیگه هیچ لذتی برات نمی مونه و خودتو لعنت میکنی که چرا این مدت زندگی عزیزتو برای چیزی که اصن وجود خارجی نداشت تباه کردی
به نظر من فقط باید یه زندگی جدیدو شروع کنی با ذهنی پر از امید مثل اسمی که انتخاب کردی یعنی امیدوار ولی نه امیداوار به چیزی که تو ذهنت ساختی بلکه به چیزا هایی که واقعیت دارن و مایه لذت و نشاط میشن تو زندگی....