سلام
تا چند وقت پیش خیلی بی اهمیت بودم نسبت به اطرافم. ولی از حدود 2-3 سال پیش یه جور اختلال تو رفتارم پیدا کردم.بیش از حد به اطرافم اهمیت میدم.مثلا درباره انتخاب رشته دانشگاه همش فکر میکنم که اگه رشته a رو انتخاب کنم فلان فامیلمون چی میگه؟یا اگه b رو انتخاب کنم فلان دوستم نظرش چیه؟!شاید باور نکنید ولی مثلا وقتی پیاده روی میکنم،به خودم میگم اگه اینجوری راه برم فلان کس چی فکر میکنه درباره ام!اگه اونجوری راه برم چی؟!وقتی سوار اتوبوس میشم فکر میکنم اگه سریع سوار شم بقیه چی فک میکنن؟ اگه آروم سوار شم چی؟!!!حتی درباره نگاه هم میگم که اگه من به شیشه اتوبوس نگاه کنم فلان مسافر چی فکر میکنه درباره من...اگه به راننده نگاه کنم چطور؟!!!!!!!
اینا فقط چندتا مثال بود از چیزایی که چند ماهه درگیرشم!
باور کنید خسته شدم...اعصابمو و ذهنمو به کل گرفته...زندگیم به خاطر همچین چیزایی مختل شده....بارها خواستم ذهنمو کنترل کنم ولی آخرش به اول برگشتم...
میخواستم بدونم این یه جور بیماری حساب میشه؟نمیشه؟چیکار باید کرد؟
ممنون میشم جواب بدید
البته من کلا روح و روان سالمی نداشتم از اول!راهنمایی یه سال جهشی خوندم،سالای بعدش به خاطر اینکه یه سال کوچکتر بودم مسخره و به تبعش منزوی شدم ولی دوست و اینا هم کم نداشتم.
:72:
