شوهرم ميگه به شرطي حاضر به بچه دار شدن ميشه كه همه مسئوليت بچه با تو باشه.

سلام
من يه خلاصه از زندگيم را ميگم:
8ساله كه ازدواج كردم.35 سالمه و شوهرم 40 سالشه.
من ارشد مهندسي دارم و در يه شركت دولتي توي تهران شاغلم و همسرم ليسانس مديريت داره و 3 سالي ميشه كه شركت زده ولي قبل از اون اوضاع مالي خوبي نداشت.
شوهرم ازدواج دومش بود و از ازدواج اولش 2تا بچه داشت كه دو سالي با ما زندگي كردن ولي به خاطر رفت و آمدهاي زياد و مشكلاتي كه مادر بچه ها برامون درست كردن شوهرم بچه ها را مادرشون سپرد.
الان حدود 6 سالي از اين قضيه ميگذره و من يه دو سالي بعد از رفتن بچه ها به شوهرم گفتم بچه دار بشيم ولي اون همش طفره ميرفت و از دردسرهاي بچه ميگفت.تا اينكه من مصر شدم و يك ساليه كه فهميدم شوهرم بعد از طلاقش وازكتومي كرده!
كلي توجيه آورد كه چون خيلي دوست داشتم بهت نگفتم و حاضرم برم عمل برگشت را انجام بدم.
بعدش همش امروز و فردا كرد.تا اينكه چند وقت پيش گفت به شرطي حاضر به بچه دار شدن ميشه كه همه مسئوليت بچه با من باشه.و اون فقط از نظر مادي بچه را تامين كنه و اگه تونست يه جاهايي كمكم كنه!!!!!!
از شما دوستان ميخوام كه نظرتونو بگين قبول كردن اين شرط باتوجه به اينكه من شاغل هستم و اينجا كسي را ندارم كه بهم كمك كنه كار درستيه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khoshkhabar

سلام
من يه خلاصه از زندگيم را ميگم:
8ساله كه ازدواج كردم.35 سالمه و شوهرم 40 سالشه.
من ارشد مهندسي دارم و در يه شركت دولتي توي تهران شاغلم و همسرم ليسانس مديريت داره و 3 سالي ميشه كه شركت زده ولي قبل از اون اوضاع مالي خوبي نداشت.
شوهرم ازدواج دومش بود و از ازدواج اولش 2تا بچه داشت كه دو سالي با ما زندگي كردن ولي به خاطر رفت و آمدهاي زياد و مشكلاتي كه مادر بچه ها برامون درست كردن شوهرم بچه ها را مادرشون سپرد.
الان حدود 6 سالي از اين قضيه ميگذره و من يه دو سالي بعد از رفتن بچه ها به شوهرم گفتم بچه دار بشيم ولي اون همش طفره ميرفت و از دردسرهاي بچه ميگفت.تا اينكه من مصر شدم و يك ساليه كه فهميدم شوهرم بعد از طلاقش وازكتومي كرده!
كلي توجيه آورد كه چون خيلي دوست داشتم بهت نگفتم و حاضرم برم عمل برگشت را انجام بدم.
بعدش همش امروز و فردا كرد.تا اينكه چند وقت پيش گفت به شرطي حاضر به بچه دار شدن ميشه كه همه مسئوليت بچه با من باشه.و اون فقط از نظر مادي بچه را تامين كنه و اگه تونست يه جاهايي كمكم كنه!!!!!!
از شما دوستان ميخوام كه نظرتونو بگين قبول كردن اين شرط باتوجه به اينكه من شاغل هستم و اينجا كسي را ندارم كه بهم كمك كنه كار درستيه؟

---

سلام دوست عزیز
اولین سوالی که ذهنه منو به خودش مشغول کرد این بود که چرا شوهرتون چنین کاری کرده؟!
با این وجود، با توجه به پخته بودن شوهرتون از نظر سنی و حتی کاری، و اینکه خودتون هم شاغل هستید و از لحاظ درآمدی مشکل چندانی ندارید، به نظر می رسه که شوهرتون زیاد تمایل به داشتن بچه نداره یعنی اصلا حوصله اینکه تو خونه بچه باشه رو نداره و این اصلا خوب نیست..شاید این به خاطره اینه که ایشون تو ازدواج قبلیشون دو تا فرزند داشتن و تجربه خوبی از اون زندگی نداشتن خاطره خوبی ندارن...بچه برای جفتتونه و هردوی شما باید توی تمام مراحل زندگیش، اعم از تربیت کردن، مسائل مالی، شب بیدار موندن ها و خیلی چیزای دیگه که بهتر از من می دونید شریک باشید به خصوص چون شاغل هستید..من خودم هم شاغلم درک می کنم شرایطتتون رو.
به هر تقدیر به نظرمن شوهرتون رو متقاعد کنید با سیاست نه فقط اینکه زبونی قبول کنه با دل و جون پذیرای بچه باشه، بعد اقدام کنید در غیر اینصورت بچه شاید باعث بروز اختلاف بینتون بشه به جای برقراری عشق و ثبات بیشتر برای زندگی.
پایدار و برقرار باشید.

سلام
از اينكه به پست من جواب دادين ممنونم.
همينطوره به خاطر اينكه توي ازدواج اولش خيلي خيلي براي بچه اذيت شده ميگه حوصله دردسر بچه را نداره.
منم دلم بچه ميخواد ولي با اين شرايطي كه اون داره واقعا ميترسم زندگيم بدتر بشه.
اصلا اهل مشاوره رفتن هم نيست.
لطفا بقيه دوستان هم نظر بدن.

سلام عزیزم ، بچه داشتن حق مسلم شماست و باارزشترین و قشنگ ترین حسی است که یک انسان میتونه تجربه کنه به هیچ عنوان این حس و حق رو از خودتون نگیرید.من فکر میکنم شوهرتون فقط قصد داره شما رو منصرف کنه شما بگید که فعلا برای عمل برگشت اقدام کنه این خودش قدم بزرگیست ، بعد سعی کنید رضایتش رو بدست بیاورید اما با توجه به اینکه ایشون دوتا بچه دارن دلیلی برای دردسر دوباره نمیبینند اما شما ... به نظر من که یک مادرم هر سختی ای رو که تحمل کنید ارزششو داره در دنیای امروز تقریبا هیچ پدری نیست توکل کنید و برای داشتن بزرگترین موهبت زندگیتان مصمم گام بردارید. شاد و آرام باشید

سلام
ایشون تمایلی به بچه ندارن و انگار به خاطر اینکه شما رو دوست دارند و به خاطر شما حاضر به بچه دار شدن شدند.
ضمن اینکه قبل از وقوع قضیه ، اتمام حجت کردند که مسئولیت بزرگ کردنش با شماست و این یعنی حوصله کلنجار رفتن و نگهداری بچه رو ندارند
به عنوان یک مرد درکشون میکنم و توصیه من اینه که با توجه به شاغل بودن شما و همسرتون فرصت کافی برای بچه نخواهید داشت پس اگه توان مالی اینو دارید که فردی رو بیارید که از بچه نگهداری کنه و خودتون هم بچه دوست دارید می تونید اقدام کنید
یک حدس دیگه هم میزنم که اگه درست باشه بهتره بچه دار نشید
شاید ایشون به همسر قبلی شون مجدداً فکر میکنن و دوست ندارن دوباره بچه دار بشن . فقط یک حدسه.

سلام عزیزم من خودم بچه ندارم ولی یه چیزی میدونم:
زمانی باید بچه دار شی که شوهرتم بخواد. بچه فقط مادر نداره پدر هم داره شما نمیتونی جای پدرشو هم براش بگیری دوری از خانواده ت غربت شاغل بودنت مشکلاتت .... همه اینا واسه افسردگی بعد از زایمان کافیه حالا فکر کن بچه ای هم که پدرش مسئولیتشو قبول نکنه به اینا اضافه بشه ولی با توجه به اینکه سنت داره میره بالا و واسه بچه دار شدن خطرناکه باید هرچه زودتر تصمیم بگیری به نظر من از کسی که شوهرت قبولش داره مثلا یه بزرگتر بخواه باهاشون حرف بزنه و متقاعدشون کنه

سلام شما الان توي سني هستيد كه اگر قرار به بچه دار شدن باشه بايد الان اين كارو انجام بديد
شايد فردا خيلي دير باشه چون بارداري توي سن بالا عواقب خودش رو داره
به نظر من مشكل همسرتون يكم جديه و نياز به مشاور داره چون با اين شرايط بچه دار شدن شما ميتونه موقعيت جفتتون رو به خطر بياندازه
همسرتون دو فرزند دارن و احتياجي براي داشتن فرزند سوم نميبينن
ولي شما فرزندي نداريد و اين حق رو داريد كه مادر بشيد

لطفا تو این تاپیک پست شماره 5 که مربوط به حنا 68 هست رو بخون

http://www.hamdardi.net/thread-31202.html

سلام به همه دوستان و تشكر از شما كه وقت گرانبهاتونو به مشكل من اختصاص دادين.
من يه موضوع را بگم و اون اينكه بعد از اينكه اون 2 تا بچه رفتن پيش مادرشون و شوهرم حضانت اونها را به مادرشون داد ، همسرم گفت من بچه نميخوام هر چيزي كه خريديم را به نام تو ميخريم ولي بچه نداشته باشيم.(البته من از وازكتومي اون موقع خبر نداشتم ) پيش خودم گفتم بايد بهش فرصت بدم تا كم كم خودشم جاي خاليه بچه را حس كنه.
چند شب پيش بهش گفتم كه من حاضرم مسئوليت بچه را قبول كنم و مسائل ماليش هم با تو باشه.ولي اون گفت تو يه چيزايي گرفتي كه حرف بچه را نزني!!!:47:
(باور كنين 80 درصد پول چيزايي كه خريديم را خودم دادم آخه اون همش 2 ساله كه وضع ماليش خوب شده تا قبل از اون من حتي از حقوقم توي خونه خرج هم ميكردم.)
خلاصه من ديگه بحث را باهاش ادامه ندادم.
حالا يه سئوال اگه من قيد بچه را بزنم در آينده كه سنم از بچه داشتن گذشت پشيمون ميشم؟
لطفا راهنمايي كنين.

- - - Updated - - -

سلام به همه دوستان و تشكر از شما كه وقت گرانبهاتونو به مشكل من اختصاص دادين.
من يه موضوع را بگم و اون اينكه بعد از اينكه اون 2 تا بچه رفتن پيش مادرشون و شوهرم حضانت اونها را به مادرشون داد ، همسرم گفت من بچه نميخوام هر چيزي كه خريديم را به نام تو ميخريم ولي بچه نداشته باشيم.(البته من از وازكتومي اون موقع خبر نداشتم ) پيش خودم گفتم بايد بهش فرصت بدم تا كم كم خودشم جاي خاليه بچه را حس كنه.
چند شب پيش بهش گفتم كه من حاضرم مسئوليت بچه را قبول كنم و مسائل ماليش هم با تو باشه.ولي اون گفت تو يه چيزايي گرفتي كه حرف بچه را نزني!!!:47:
(باور كنين 80 درصد پول چيزايي كه خريديم را خودم دادم آخه اون همش 2 ساله كه وضع ماليش خوب شده تا قبل از اون من حتي از حقوقم توي خونه خرج هم ميكردم.)
خلاصه من ديگه بحث را باهاش ادامه ندادم.
حالا يه سئوال اگه من قيد بچه را بزنم در آينده كه سنم از بچه داشتن گذشت پشيمون ميشم؟
لطفا راهنمايي كنين.

با سلام ، من بچه دارم و جواب سوال شما از نظر من یک کلمه است بله قطعا پشیمون میشید ، اما باید از راهی به نتیجه برسید که زندگیه مشترکتون رو از دست ندید.موفق باشید