مشکل بی ارادگی ام رو چطوری میتونم حل کنم؟

سلام.
دو ساه خیلی بی اراده شده ام. به نظر خودم دلیلش اینه که هیچی برام مهم نیست.
ولی بارها در این دو سال پیش اومده که مثلا رفتم یه کلاس اسم نوشته ام ولی فق چند جلسه اش رو رفته ام.
یا مثلا میرم برای آزمون ارشد ثبت نام میکنم ولی اراده نمیکنم درست درس بخونم. یا کلا هر تصمیمی میگیرم یه تصمیم محکم نیست. حتی توی چیزای ساده. مثلا تصمیمی میگیرم برم کتابخونه. یه هفته میرم و بعدش دیگه اصلا انگیزه ای برای رفتن ندارم و کلا ولش میکنم.

به نظر شما چطوری میتونم اراده ام رو تقویت کنم؟

- - - Updated - - -

ضمنا اگر دوستان تاپیکی رو میشناسن که در این زمینه باشه ممنون میشم معرفی کنند.

سلام
این خصوصیات در منم هست و بعد از کنکاش و راهنمایی بزرگان سایت فهمیدم ممکنه ریشه در شخصیت کمالگرا داشته باشه
لینک های زیر رو توصیه میکنم مطالعه بفرمایید اگر اون خصوصیات رو داشتید یه جورایی باید توی جهان بینی تون تجدید نظر کنین
http://www.hamdardi.net/thread-15050.html
درمان شخصیت کمالگرا (شخصیت وسواسی)

گرچه مشاورها میگفتن تو وسواس و کمالگرایی داری، و لی وقتی من مقالات در مورد کمالگراها رو میخونم فکر نمیکنم کمالگرا بوده باشم.

الان فقط میدونم روی تصمیماتم نمیمونم., و دچار یک جور رخوت شدید و حتی شاید تنبلی شده ام. راهکاری برای تقویت اراده ام میخوام.

منم همینطورم و فک میکنم خیلیا اینطورین چون آدمای دور و برم هم همین طورن
آدمای با اراده قوی خیلی کمن...
به نظرم بهتره که یه کارو مثلا یه کار کوچیک مثل خوندن کامل کتاب 504 رو با خودت قرار بذاری و روش تمرکز کنی وقتی که تموم کردی میبینی که کاریو که خواستی انجام بدی از عهده اش براومدی،اون وقت کم برو طرف کارای بزرگ مثل کتابخونه رفتن،چون یه چیزیه که هر کسی نمیتونه مداوم بره کتابخونه،منم دارم واسه ارشد میخونم و منم تنبلی دارم،اما فک میکنم ایجاد یه محیط دلباز،استفاده از اون رنگ خودکاری که دوس داری،انجام دادن کار دلخواهت تو زمان استراحتت،وقبلش برنامه ریزی بهترین کار باشه

رها کن خودت را بابا

همینی که هستی بپذیر و رها باش . نه دنبال تصمیم باش ، نه اجرا ، نه هرچیز دیگر ... در لحظه باش و آرام و خوش باش و اینهمه به خود گیر نده ... همه اش دنبال اینی که یه چیریت هست . چرا فلانی ، چرا بهمانی ، .....

به بعضی باید بگیم تو را بخدا اینهمه با دیگران کار نداشته باشید کمی به خودتون توجه کنید به ضعفهای خودتون بپردازید به تو باید بگیم ول کن یقه خودت را که داری خفه می کنی این پوی بیچاره را . دست از سر خودت بردار . این آفت زیاد خوندن و از هر دری خوندنها هست و احساس دانایی هست .


احساس دانایی بهت میگه باید همه چیز آنالیز بشه ، باید برای همه چیز دنبال دلیل باشی و ..... دانایی واقعی در داشتن اطلاعات گوناگون و مطالعات زیاد و تجزیه و تحلیل قوی نیست . دانایی واقعی تعادل میاره و آرامش نه از هم گسیختگی ذهن و روان و ..... برعکس آن احساس دانایی همه این آفت ها را داره

واقعا این آنالیز کردن همه چی مغزمو داره میسوزونه.
دست خودمم نیست.
شاید به خاطر رشته ام باشه.
کلا ذهنم برای هر چیزی دنبال دلیل میگرده. یه جورایی دنبال یه اثبات منطقی.ذهنم خیلی ریاضی واره....

خب اطلاعات من بالاست. در خیلی زمینه ها اطلاعات دارم. هنر، جامعه شناسی، روانشناسی،، علوم مختلف، سیاست، پزشکی،تاریخ، ریاضیات و...
ولی نمیدونم چه استفاده ای ازشون میتونم بکنم. همین هم اعصابمو به هم میریزه.

گاهی دلم میخواد کاش هیچی نمیدونستم. آرامشم بیشتر بود.

- - - Updated - - -

گیر دادن های دیگران به خصوص مامان هم خیلی درگیرم میکنه. سعی میکنم بی تفاوت باشم. ولی خب از بس هی میگه تو با این زندگی کردنت آبروی ما رو بردی و تو نرمال نیستی و آدم خجالت میکشه بگه تو دخترشی و تو میخوای همه ما رو دق بدی و برو از دخترای مردم یاد بگیر و ... خب من هزچقدر هم سعی میکنم توجه به این حرفا نکنم ولی آخرش تاثیر خودشو میذاره.

به خصوص وقتی جلو غریب تر ها و مهمون ها هم این حرفا رومیزنه، من خیلی عصبی میشم.
از اون جمله اش هم که "تو آبروی ما رو برده ای" خیلی اذیت میشم. نمیدونم وال چی کار کرده ام که آبرو ریزی کرده باشم.

- - - Updated - - -

گیر دادن های دیگران به خصوص مامان هم خیلی درگیرم میکنه. سعی میکنم بی تفاوت باشم. ولی خب از بس هی میگه تو با این زندگی کردنت آبروی ما رو بردی و تو نرمال نیستی و آدم خجالت میکشه بگه تو دخترشی و تو میخوای همه ما رو دق بدی و برو از دخترای مردم یاد بگیر و ... خب من هزچقدر هم سعی میکنم توجه به این حرفا نکنم ولی آخرش تاثیر خودشو میذاره.

به خصوص وقتی جلو غریب تر ها و مهمون ها هم این حرفا رومیزنه، من خیلی عصبی میشم.
از اون جمله اش هم که "تو آبروی ما رو برده ای" خیلی اذیت میشم. نمیدونم وال چی کار کرده ام که آبرو ریزی کرده باشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

احساس دانایی بهت میگه باید همه چیز آنالیز بشه ، باید برای همه چیز دنبال دلیل باشی و ..... دانایی واقعی در داشتن اطلاعات گوناگون و مطالعات زیاد و تجزیه و تحلیل قوی نیست . دانایی واقعی تعادل میاره و آرامش نه از هم گسیختگی ذهن و روان و ..... برعکس آن احساس دانایی همه این آفت ها را داره

---

خود دانایی باعث این ناآرومی من شده؟ یا دلیلش دیدن تناقض بین چیزی که هست و آنچه باید باشد؟

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

احساس دانایی بهت میگه باید همه چیز آنالیز بشه ، باید برای همه چیز دنبال دلیل باشی و ..... دانایی واقعی در داشتن اطلاعات گوناگون و مطالعات زیاد و تجزیه و تحلیل قوی نیست . دانایی واقعی تعادل میاره و آرامش نه از هم گسیختگی ذهن و روان و ..... برعکس آن احساس دانایی همه این آفت ها را داره

---

خود دانایی باعث این ناآرومی من شده؟ یا دلیلش دیدن تناقض بین چیزی که هست و آنچه باید باشد؟

- - - Updated - - -

دانایی واقعی یعنی چجوری خب؟ :huh:متوجه نمیشم. :undecided:خب بدون منطق و آنالیز که نمیشه یه چیزی رو قبول کرد یا رد کرد. نمیشه که هرچی هرکی گفت همینجوری پذیرفت. خب نیاز به یه بررسی منطقی هست. میشه آیا؟

کلا حب دانایی درست یعنی چی؟؟:huh:

پوه تو مثل من نشستی خونه و همش داری فکر و خیال می کنی و تمام!

باید دست به کار شی و بری و کار کنی . برو با زورم که شده درس بخوان و .... .

تو برای چی رفتی دکتر اعصاب ؟! دلیلش چی بود؟!

قرص چی می خوری؟

سلام pooh جان
منم عین توام بلکه بدتر چون 6 ماه افسردگی هم گرفتم که چرا این حوریم و بدتر شده کعه بهتر نشده..............
من خودم اینجوری تصمیم گرفتم...مثلا گفتم هدفم اینه که ارشد قبول شم ولی امسال نه سال دیگه و برنامه بریم واسه سال دیگه و شروع کنم خوب بخونم ولی با برنامه ریزی ر وقت هم که با تنبلی جا موندم از برنامه چون برنامه ریختم تنبلی شاید فقط 2 هفته دوام بیاره و دوباره من رو برگردونه.....
البته فرشته مهربون حتما شما رو می شناخته که چنین توصیه ای کرده