با فحاشی‌های محیط کارم چه کنم؟

سلام

من محیط کارم کارگری هست و وقتی همکارهایم میخواهند با کارگرها و نیروهای پایین دست خودشان حرفی بزنند معمولاً چند تا فحش ناموسی هم قاطیش میگویند و اصلاً فحش دادن یک چیز پذیرفته شده در محیط کاری ما هست!

از طرف دیگه وقتی با هم هستیم و صحبت از کار میشه هم باز هم از این فحشها به همدیگه میدهند و یا درباره نفری که حضور نداره بکار میبرند!

(یعنی در روز بالای 50 بار از اینجور فحشها میشنویم!)

من ادم مودبی هستم ولی محیط کار جوریه که اگر از این فحشها ندهی کارت پیش نمیره و اصلاً توسط اطرافیانت دست کم گرفته میشی!

به نظرتان چه کار کنم!

شما که نمیتونین کلی آدم وعوض کنین یا نمی تونین یه فرهنگی رو که خیلی وقته اونجا هستویه شبه عوض کنین اول حساسیت خودتونو کم کنین در این مورد وکم توجه کنین که اذیت نشین وحواستون باشه در هر شرایطی شما باید مودب باشین حتی اگه مسخره شدین حتی اگه کارتون پیش نرفت هدفتونو بذارین روی اینکه ثابت کنین یه ادم مودب تو این محیطم میتونه موفق باشه خوب باشین وگذشت کنین وبا همه سعی کنین دوست شین تا شاید از رفتار خوب شما کم کم الگو بگیرن درکنارش اگر از حرف کس خاصی حساب میبرن میتونین پنهانی با ایشون مشکل ودرمیان بذارین که تذکر بدن تا این مشکل حل شه اما جلوی عده زیادی وایسادن ونصیحتشون کردن وفرهنگ یه مجموعه رو عوض کردن کار سختیه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mati

شما که نمیتونین کلی آدم وعوض کنین یا نمی تونین یه فرهنگی رو که خیلی وقته اونجا هستویه شبه عوض کنین اول حساسیت خودتونو کم کنین در این مورد وکم توجه کنین که اذیت نشین وحواستون باشه در هر شرایطی شما باید مودب باشین حتی اگه مسخره شدین حتی اگه کارتون پیش نرفت هدفتونو بذارین روی اینکه ثابت کنین یه ادم مودب تو این محیطم میتونه موفق باشه خوب باشین وگذشت کنین وبا همه سعی کنین دوست شین تا شاید از رفتار خوب شما کم کم الگو بگیرن درکنارش اگر از حرف کس خاصی حساب میبرن میتونین پنهانی با ایشون مشکل ودرمیان بذارین که تذکر بدن تا این مشکل حل شه اما جلوی عده زیادی وایسادن ونصیحتشون کردن وفرهنگ یه مجموعه رو عوض کردن کار سختیه

---

آخه وقتی کارگر از ترس فحش و تحقیر، کاری که همکارم گفته را انجام میده ولی کاری که من محترمانه بهش میگم را انجام نمیده و رئیسم فکر میکنه من سوسول و بی‌عرضه‌ام چی کار میشه کرد غیر از فحش دادن!

من قبلاً حساسیتم زیاد بود و مثلاً حتی نمیتونستم اگر فحش ناموسی بهمدیگه سر غذا خوردن میدادند اشتهایم کور میشد ولی الان دیگه شنیدنش برایم عادی شده و حتی وقتی عصبانی بشم ناخودآگاه اون فحشها تو ذهنم میاد!

میدونم اگر بخوام شغلم را داشته باشم باید اونجور فحشها را بدهم! وگرنه کسی حسابی ازم نمیبره و رئیسم اخراجم میکنه! (همین حالا هم که فحش نمیدم شدم پایه برای مسخره و دست انداختن شدن توسط همکاران مثلاً مهندس و تحصیلکرده!)

مشکلم اینه که فحش ناموسی دادن به روحیه ام نمیخوره ولی برای حفظ شغلم باید این کار را انجام بدهم!

حق هم دارید. بعد از مدتی این حرف ها روی روحیه شما اثر می گذارد و زمینه انحراف را فراهم می کند. یک وقت می بینی جای دیگری هم اتفاقی این کار را کردید و آبروی شما به خطر افتاد.

شما باید مدیریت کردن را یاد بگیرید. یک از اصول مدیریت که من می دانم این است که به رفتارهای خوب پاداش بدهید و برای رفتارهای بد تنبیه در نظر بگیرید.
کار دیگر این است که در وقتی مناسب کاگرها را توجیح کنید و در آنها انگیزه و روحیه ایجاد کنید. مثلا وقتی کارفرما هستید به یک نفر بگویید همه را جمع کند قبل از کار و بعد با آنها صحبتی کنید که انگیزه بگیرند. هر هفته یک یا دو روز معین را این کار را انجام دهید.
با کارگرها بسیار جدی و قاطع صحبت کنید و موقع کار اصلا لبخند نزنید. نگذارید هیچ کاری از چشم شما پنهان بماند و دائما طوری که همه متوجه باشند و به اصطلاح تابلو باشد روی کوچکترین چیزها نظارت داشته باشید و در صورت کم کاری فرد خاطی را توبیخ کنید. لازم نیست برای این کار فحش بدهید. فحش داد فایده ای ندارد. بلکه باید کلماتی انتخاب کنید که تاثیرش بیشتر باشد و نشان از قاطعیت شما داشته باشد. مثلا بروید بالای سر کاگر خاطی بایستید و بگویید : امروز یک عالمه کار داریم و یک ذره وقت. کارفرما از ما کار می خواهد آن وقت تو به جای کار کردن داری همان یک ذره وقت را هم تلف می کنی. اگر اینجا آمده ای و اگر اسمت عمله است باید کار درست و حسابی کارت را انجام دهی و از من حرف نگیری. حالا هم باید جلوی خودم این کار را انجام دهی.
بالای سرش بایست و اگر اعتراض کرد بگو من برای همین اینجا هستم که روی کارهای شماها نظارت داشته باشم و اعتراضی هم وارد نیست چون این اختیار را دارم.
باید با کارفرما ارتباط خوبی داشته باشی. باید یک دفتر داشته باشی که هر روز در آن هر کارگری را در یک صفحه جداگانه ارزیابی کنی. براساس این دفتر کارگرها را تشویق یا تنبیه می کنی و اگر کاگری به درد نمی خورد به کارفرما یا هر کسی که مسئول است می گویی این فرد فقط هزینه دارد و هیچ سودی ندارد.

سلام

اول اینو بگم که رفتار اطرافیان بعد از یه رابطه طولانی، خواه ناخواه روی آدم تاثیر میزاره و حتی باعث عادی شدن رفتارهای ناپسند میشه و می تونه کلا هنجارهای آدم رو عوض کنه. اما شما باید سعی کنین کمتر تحت تاثیر قرار بگیرین.
اینکه غذا نخورین چون حالتون از فحشایی که دادن بد میشه... واقعا متاسفم؛ با همکاراتون موافقم:wink:

من با این که خانم هستم اما با توجه به رشتم مجبورم توی محیط های صنعتی و کارخونه ها کار کنم. اوایل واقعا در عذاب بودم و گیج می شدم. گاهی وارد کارخونه ای با قدمت چهل میشیم که از زمان تاسیسش حتی یه خانم هم پاشو اونجا نزاشته. حالا تصور کنید برخورد و واکنش کارگرا و مهندسین رو... اللخصوص که بخواید بهشون دستور هم بدین. ولی من بعد از یه مدت عادت کردم و قلق کار دستم اومده. سعی می کنم جدی و بد اخلاق به نظر برسم. از مسخره کردن و بیمحلیشون عصبانی نمیشم ولی تظاهر می کنم که بی حوصلم و با کسی شوخی ندارم پس این کارشون عواقب بدی براشون داره. برای من که حتی نحوه لباس پوشیدنم هم تاثیر داشته. احترام زیادی اینجا واقعا بی فایدست. صد البته بی ادبی بحثش جداس!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahasty

سلام

اول اینو بگم که رفتار اطرافیان بعد از یه رابطه طولانی، خواه ناخواه روی آدم تاثیر میزاره و حتی باعث عادی شدن رفتارهای ناپسند میشه و می تونه کلا هنجارهای آدم رو عوض کنه. اما شما باید سعی کنین کمتر تحت تاثیر قرار بگیرین.
اینکه غذا نخورین چون حالتون از فحشایی که دادن بد میشه... واقعا متاسفم؛ با همکاراتون موافقم:wink:

من با این که خانم هستم اما با توجه به رشتم مجبورم توی محیط های صنعتی و کارخونه ها کار کنم. اوایل واقعا در عذاب بودم و گیج می شدم. گاهی وارد کارخونه ای با قدمت چهل میشیم که از زمان تاسیسش حتی یه خانم هم پاشو اونجا نزاشته. حالا تصور کنید برخورد و واکنش کارگرا و مهندسین رو... اللخصوص که بخواید بهشون دستور هم بدین. ولی من بعد از یه مدت عادت کردم و قلق کار دستم اومده. سعی می کنم جدی و بد اخلاق به نظر برسم. از مسخره کردن و بیمحلیشون عصبانی نمیشم ولی تظاهر می کنم که بی حوصلم و با کسی شوخی ندارم پس این کارشون عواقب بدی براشون داره. برای من که حتی نحوه لباس پوشیدنم هم تاثیر داشته. احترام زیادی اینجا واقعا بی فایدست. صد البته بی ادبی بحثش جداس!

---

من نمیفهم شما با چی موافقید؟!! من نوشتم قبلاًها وقتی همکارها سر ناهار به همدیگه فحش ناموسی میدادند من حالم بد میشد و اشتهام کور میشد بعد شما نوشتید من با همکاراتون موافقم!!!

در خور بهتره بگم يك انسان نيست بخواد به زير دست يا ضعيف تر از خود(يا بالا دستش)فحش بده
فحش يك عمل حيواني هستش مطمعن هستم شما هم متوجه هستيد
بهترين برخورد با آدم فحاش بي توجهي كريمانه به او است.

فحاشی و بددهني و هرزه گويي، و بيان كلمات ركيك، يكي از خصايص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بي منطق است . افراد سفيه بي خرد، در برخورد با مردم چون از منطق و كلام درستي برخوردار نيستند و از دادن جواب صحيح عاجز هستند، بي پروا دهان را باز مي كنند و زبان خويش را حركت مي دهند و با الفاظ ركيك، فحاشي مي كنند. افراد جاهل و ناداني كه با كوچكترين بهانه خشمگين شده، به دور از شرم و حيا، فحش و دشنام مي دهند. و آبروي ديگران را مورد هجوم قرار داده و از بين مي برند.

كساني كه پردة شرم و حيا مي درند و بي پروا فحّاشي مي كنند و آبروي انسانها را مورد تجاوز قرار مي دهند بايد بدانند با داشتن چنين اخلاق و صفت پليدي، باطن و سيرتشان شيطاني است

يكي از نشانه هاي شريك شيطان كه ترديدي در آن نيست،‌ اين است كه شخص دشنامگوي باشد و باكي نداشته باشد كه چه گويد و چه شنود


شما ايمان و انسانيتتون رو با چي معاوضه ميكنيد
حساب بري ديگران از خودتون
پس موفق خواهيد شد اما به چه قيمتي --پوچي وجود خودتون

​

- - - Updated - - -

در خور بهتره بگم يك انسان نيست بخواد به زير دست يا ضعيف تر از خود(يا بالا دستش)فحش بده
فحش يك عمل حيواني هستش مطمعن هستم شما هم متوجه هستيد
بهترين برخورد با آدم فحاش بي توجهي كريمانه به او است.

فحاشی و بددهني و هرزه گويي، و بيان كلمات ركيك، يكي از خصايص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بي منطق است . افراد سفيه بي خرد، در برخورد با مردم چون از منطق و كلام درستي برخوردار نيستند و از دادن جواب صحيح عاجز هستند، بي پروا دهان را باز مي كنند و زبان خويش را حركت مي دهند و با الفاظ ركيك، فحاشي مي كنند. افراد جاهل و ناداني كه با كوچكترين بهانه خشمگين شده، به دور از شرم و حيا، فحش و دشنام مي دهند. و آبروي ديگران را مورد هجوم قرار داده و از بين مي برند.

كساني كه پردة شرم و حيا مي درند و بي پروا فحّاشي مي كنند و آبروي انسانها را مورد تجاوز قرار مي دهند بايد بدانند با داشتن چنين اخلاق و صفت پليدي، باطن و سيرتشان شيطاني است

يكي از نشانه هاي شريك شيطان كه ترديدي در آن نيست،‌ اين است كه شخص دشنامگوي باشد و باكي نداشته باشد كه چه گويد و چه شنود


شما ايمان و انسانيتتون رو با چي معاوضه ميكنيد
حساب بري ديگران از خودتون
پس موفق خواهيد شد اما به چه قيمتي --پوچي وجود خودتون

​

من قبلاً حساسیتم زیاد بود و مثلاً حتی نمیتونستم اگر فحش ناموسی بهمدیگه سر غذا خوردن میدادند اشتهایم کور میشد ولی الان دیگه شنیدنش برایم عادی شده و حتی وقتی عصبانی بشم ناخودآگاه اون فحشها تو ذهنم میاد!

میدونم اگر بخوام شغلم را داشته باشم باید اونجور فحشها را بدهم! وگرنه کسی حسابی ازم نمیبره و رئیسم اخراجم میکنه! (همین حالا هم که فحش نمیدم شدم پایه برای مسخره و دست انداختن شدن توسط همکاران مثلاً مهندس و تحصیلکرده!)

مشکلم اینه که فحش ناموسی دادن به روحیه ام نمیخوره ولی برای حفظ شغلم باید این کار را انجام بدهم![/quote]

با این!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gisu

در خور بهتره بگم يك انسان نيست بخواد به زير دست يا ضعيف تر از خود(يا بالا دستش)فحش بده
فحش يك عمل حيواني هستش مطمعن هستم شما هم متوجه هستيد
بهترين برخورد با آدم فحاش بي توجهي كريمانه به او است.

فحاشی و بددهني و هرزه گويي، و بيان كلمات ركيك، يكي از خصايص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بي منطق است . افراد سفيه بي خرد، در برخورد با مردم چون از منطق و كلام درستي برخوردار نيستند و از دادن جواب صحيح عاجز هستند، بي پروا دهان را باز مي كنند و زبان خويش را حركت مي دهند و با الفاظ ركيك، فحاشي مي كنند. افراد جاهل و ناداني كه با كوچكترين بهانه خشمگين شده، به دور از شرم و حيا، فحش و دشنام مي دهند. و آبروي ديگران را مورد هجوم قرار داده و از بين مي برند.

كساني كه پردة شرم و حيا مي درند و بي پروا فحّاشي مي كنند و آبروي انسانها را مورد تجاوز قرار مي دهند بايد بدانند با داشتن چنين اخلاق و صفت پليدي، باطن و سيرتشان شيطاني است

يكي از نشانه هاي شريك شيطان كه ترديدي در آن نيست،‌ اين است كه شخص دشنامگوي باشد و باكي نداشته باشد كه چه گويد و چه شنود


شما ايمان و انسانيتتون رو با چي معاوضه ميكنيد
حساب بري ديگران از خودتون
پس موفق خواهيد شد اما به چه قيمتي --پوچي وجود خودتون
​

---

من هم حدیث خوندم که آدم فحاش وارد بهشت نمیشه!

البته فقط تو محیط کاری ما اینطوری نیست من محیطهای کاری دیگه و صحبتهای مردها را در محیطهای کاری و غیرکاری دیگه که شنیدم پر از این کلمات رکیکه! (شرمنده‌ام ولی اکثر مردهایی که دیدم فحش‌های ناموسی و جنسی را وقتی خانمی نیست راحت درباره نفر دیگری که نیست و یا تازگیها برای نشان دادن صمیمیت شان به همدیگر استفاده میکنند! تازه این جدا از وقتی است که عصبانی میشوند و میخواهند با تحقیر طرف مقابل را بکوبند!)

تنها جاهایی که دیدم کمتر فحاشی در آن هست محیطهای مذهبی/فرهنگی و آموزشیه وگرنه در بقیه محیطهای کاری این موضوع بین مردها به وفور دیده میشه!

از بحث خودم دور نشوم : من دچار تعارض شدم یا باید شبیه همکارهایم شوم تا دست از مسخره کردن من بردارند و بتونم با کارگری و اوستایی که با فحش تا الان بهش حالی میکردند چیکار کنه! کار کنم و بتونم تو این شغل بمونم یا باید بگذارم بروم (که تو همه محیطهای کاری که من تجربه کردم اسمون همین رنگه!) از طرفی میخواهم یک فرقی با کارگر و بنا و این قشر تو حرف زدن داشته باشم اما انگار نمیشه!

سلام
عجب وضعی است !!!
اگر به زبان خوش کار نمی کنند نمی شود به جای فحش دادن تهدیدشان کنید که می اندازیدشان بیرون؟ وانمود کنید عصبانی هستید و نمی شود اصلا با شما حرف زد...
آدم ها از کسی که شبیه خودشان نباشد خوششان نمی آید . مخصوصا اگر حس کنند کسی می خواهد بگوید از آن ها بهتر ( مثلا خوش اخلاق تر...) است با او لج می کنند و سعی می کنند بچزانندش. دقت کنید که متوجه حساسیت شما نشوند. دنیایی داریم که اگر کسی لو بدهد که از خرمالو بدش می آید همه دنبالش راه می افتند و می گویند خرمالو ، خرمالو ...

اگر مجبور شدید فحش بدهید فحش های ناموسی ندهید . از فحش های خفیف تر استفاده کنید.

با دوستانی که نوشته اند سعی کنید عوضشان کنید موافق نیستم. شما یک نفرید و یک تنه از پس عوض کردن یک فرهنگ برنمی آیید. شاید بعد از چهل سال کار کردن بتوانید کمی محیط اطرافتان را تعدیل کنید .

راه حل های خانم نوپو به نظرم خوبند. نظرتان را درباره آن ها بنویسید لطفا .

فقط اگر می توانید سعی کنید فحش ها در ذهن شما نشینند. اگر مذهبی هستید هر وقت از آن فحش ها می شنوید توی دلتان یک ذکری بگویید . اگر مذهبی نیستید شعری یا چیز قشنگ آرام کننده ای بگویید. این که ناخودآگاه فحش ها توی ذهنتان می آید بد است . نشانه این است که دارد جزو خزانه لغاتتان می شود. یک روزی که خیلی ناراحت باشید بعید نیست بی آختیار از دهنتان بپرد بیرون و بد جایی هم باشید مثلا جلوی بچه تان که از شما یاد بگیرد یا جلوی خانواده تان ...