سطح ارتباط قبل از عقد

از طریق یک معرف با خانمی اشنا شدم و بعد مدتی قرار شد صحب کنیم. از شهریور صحبتها را با چند قرار در بیرون شروع کردیم. خانواده ها هم در جریان بودند. قرار شد به جهت شناخت بیشتر مدتی با هم در ارتباط باشیم که بیشتر تلفنی و چت بوده و بعد اگر دیدیم که شرایطمون با هم جور هست رسمن برای خواستگاری و ...اقدام کنیم.. سن و سالمان 30-34 است. من شاغل و ایشان درس میخوانند.
شرایط کاری ما طوری شد که هر دو در شهر دیگری ساکن شدیم و به دور از خانواده ها. بخاطر نزدیک بودن روحیاتمان به هم در این دو ماهه خیلی به هم نزدیک شدیم.. اخیرا روزانه 2-3 ساعت تلفنی صحبت میکنیم که باعث نزدیکتر شدنمان به هم شده. قرار شد در فرصت مناسبی که احتمالا یکماه اینده باشد مراسم خواستگاری رسمی انجام شود و احتمالا صیغه محرمیت بخوانیم. مشکل این است که در 2-3 هفته اخیر قرار گذاشتیم با هم 2-3 بار بیرون برویم. با ماشین و در شهر و پارک و .... این مساله باعث شد که به هم نزدیک شویم و با هم تماس جسمی داشته باشیم. این مساله الان ذهن هر دو ما را مشغول کرده. از طرفی نمیخواهیم تا انجام مراسم رسمی و یا صیغه محرمیت به این وادی برویم و از طرف دیگر هم کشش ما بهم زیاد شده. سوالم الان این است که آیا این مساله در مورد دیگران و تجربیاتی که داشته اند مساله عادی است که ممکن است اتفاق بیفتد یا خیر.
خانواده ها در جریان ارتباط ما هستند ولی فکر نمیکنند در حد ارتباط جسمی بهم نزدیک شده باشیم.
البته چون نمیخواهیم با عجله وارد یک زندگی مشترک شویم قرار شده غقد رسمی در بهمن یا فروردین باشد تا فرصت شناخت کافی از هم باشد. گر چه این مساله ارتباط جسمی ما را به بیراهه سوق میدهد!

نقل قول:

---

قرار شد در فرصت مناسبی که احتمالا یکماه اینده باشد مراسم خواستگاری رسمی انجام شود و احتمالا صیغه محرمیت بخوانیم.

---

سلام دوست عزیز.
از این نوشته شما اینطور برداشت کردم که منظورتون از فرصت مناسب، تمام شدن ایام محرم و صفر هست. (اگه اشتباه برداشت کردم بفرمایید)

اگر اینطور فکر میکنید باید بگم که هیچ جای دین نهی نشده که مراسم خواستگاری و حتی صیغه خوندن و حتی ازدواج در طول این دو ماه حرام هست.

اما تا دلتون بخواد در دین گفته شده که ارتباط جسمی دو نامحرم (حتی کمترینش) بدون هیچ شکی، حرامه.

این چیزایی که گفتید همه ش طبیعیه. اما این طبیعی بودن، مجوزی نیست برای اینکه وارد این مسائل بشید.

اینطور که از صحبتای شما برداشت کردم، همدیگه رو پسندیدین و با روحیات هم به خوبی آشنا شدید.
راه حل شما اینه که با خانواده ها صحبت کنید و بهشون بگید که "مدت زمان آشنایی برای هر دومون کافیه و تصمیم گرفتیم که رابطه ما رسمی تر و البته شرعی بشه."

اگه براتون این مسائل مهمه، میتونید مراسم خواستگاری و صیغه محرمیت رو خیلی ساده برگزار کنید تا بعد از محرم و صفر عقد دائم و بقیه مراسم انجام بشه.

سلام و ممنون از نظرتون.
منظورم اتمام محرم و صفر نبود بلکه باید زمانی در تعطیلات باشه که من و ایشون بتونیم مرخصی داشته باشیم و نیز خانواده ها چونه خانواده من هم در شهر دیگه ای هستن و به هر حال جور کردن همه افراد نیازمند تعطیلات مناسبی هست. به هر حال فکر میکنم اواخر آذر زمان مناسبی پیش بیاد. راستی ما بین خودمون صیغه خوندیم :) آخه بنابر نظر برخی مراجع دختری که سن و سالش طوری هست که خوب و بد خودش را خودش تشخیص میده واسه ازدواج موقت نیازمند اذن پدر نیست!
البته من خیلی آدم مذهبی نیستم. اون هم همینطور. ولی میخوام که کارهامون بر طبق عرف و روال مرسوم و معمول پیش بره

با سلام و احترام
همیشه این تکه کلام بنده هست. که خواستگاری به صورت رسمی و با هماهنگی خانواده اولین گام آشنایی هست نه آخرین گام.
یعنی خواستگاری برای آشنایی شما دو نفر هست. نه اینکه ابتدا همدیگر را بشناسید بعد بروید خواستگاری.
در جریان خواستگاری یک رسمیتی در کار هست که منجر به کنترل خیلی چیزها می شود.

اما موضوع مهمتر اینست که هر مسئله عاطفی ، جنسی و ... که مسیر شناخت را تحریف کند، منجر می شود که انتخاب صحیح صورت نگیرد که عوارض زیادی در آینده خواهد داشت.
شما اگر می توانید سریعتر خواستگاری و مراحل شناخت را پیش ببرید. و در خلال آنهم از هر گونه ارتباط عاطفی و .... جدا پرهیز کنید. من به مسائل شرعیش کاری ندارم. اما از نظر شناخت مشکل دار می شوید و اشتباها احساسات خود را جای شناخت از یکدیگر خواهید پذیرفت.

اگر هم شرایط خواستگاری رسمی وجود ندارد. با آن خانم صحبت کنید. که ارتباط حضوری خود را قطع کنید و ارتباط تلفنی را به شدت کاهش دهید و مسئله را موکول به خواستگاری که در زمان مشخصی در آینده دارید، بکنید.

به هر حال یک احتمال بگذارید برای اینکه شما مناسب هم نباشید، آنگاه تکلیف این همه وابستگی و بده بستان های هیجانی ، عاطفی وجسمی چه می شود؟!

بحث صیغه خواندن شما دو نفر هم ، هیچیک ا زمسائل مهم بالا را تغییر نخواهد داد.

راستش با این شرایطی که شما درش قرار دارید من فکر می کنم اگر صیغه محرمیت بخوانید وارد فازهای خیلی عمیقتر از ارتباط جسمی می روید . امیدوارم بتونید در زمان صیغه محرمیت هم قبل از رسمی شدن و محرمیت دائمی خودتون رو کنترل کنید و گرنه در صورت به هم خوردن این وصلت ضربه بدی به شما و دختر خانم خواهد خورد.

سلام
خیلی ممنون هستم از اینکه نظر دادید.
هدف ما این بود که اول یک شناخت کلی پیدا کنیم و اگر با هم همخوانی داشتیم بعد خانواده ها با هم ملاقات کنند. 3 جلسه دیدار حضوری داشتیم که ایشان با برادرشان آمدند. بعد هم ارتباط تلفنی.
الان هم ما هر دو سوالاتمون را از هم پرسیدیم و به شناخت کلی از هم رسیدیم. نظرمون در مورد ازدواج مثبت هست. حتی مادرم هم ایشون را دیده و باهاشون صحبت کرده. اما فقط فکر میکنم بهتره در مورد عقد رسمی عجله نکنیم تا کاملا از شروع یک زندگی دو نفره مطمئن بشیم. شش ماه ارتباط قبل از عقد رسمی زمانی بوده که من در نظر داشتم و ایشون هم موافق هست. دلیل علنی نکردن قضیه هم این بوده که نمیخواستیم تا به یک تصمیم کلی نرسیم فامیلها و دوستان و ... خبردار بشن. تا الان هم مشکلی نبوده و ارتباطمون تلفنی بوده. مساله ای که گفتم در دو هفته اخیر پیش اومده.
من فکر میکنم ایجاد کشش عاطفی بعد دو سه ماه ارتباط مداوم بالاخره پیش میاد و امر معمولی هست و اصلا نمیپذیرم که ما باید با هم قطع ارتباط کنیم و اصلا نسبت بهم ابراز علاقه و صمیمیت نکنیم. البته درست میگید و ایشون هم خودش نگرانه ایجاد وابستگی قبل از عقد هست و من سعی میکنم که دیگه تا قبل از خواستگاری رسمی در یکماه آینده ارتباط حضوری نداشته باشیم. و بعد هم تا عقد رسمی ارتباط جسمی را کم کنیم. ولی سوال:
آیا باید خیلی سریع (در عرض 2 ماه) عقد کنیم و بعد تازه سراغ شناخت و عواطف بریم که ممکنه تازه بفهمیم در مورد هم اشتباه میکردیم. و بعد طلاق و جدا شدن در عین اینکه افراد زیادی از این قضیه مطلع شدن اصلا مطلوب هیچیک از ما نیست.
یا اینکه رابطه غیر رسمی اما با موافقت خانواده داشته باشیم تا نسبت به ارتباط با هم اطمینان بیشتری پیدا کنیم و بعد وارد صیغه محرمیت و عقد و رسمی کردن رابطه بشیم. در اینصورت حتی اگر وابستگی ایجاد بشه و بعد جدایی به نظر هر دومون بهتره چون حداقل اسم من روی ایشون نمونده و دیگه پشت سرمون حرف و حدیث نیست. اما آیا ممکنه چنین ارتباط طولانی مدتی (6ماهه) داشت و وارد فاز احساس نشد؟ میشه 6 ماه خیلی رسمی با هم صحبت کرد؟ اصلا اگر 6 ماه که هیچ یکسال هم خیلی رسمی با هم در ارتباط باشیم میتونیم به شناخت از هم برسیم؟
آیا راه حل قضیه "صدمه خوردن از وابستگی قبل از عقد رسمی" این هست که بعد 1-2 ماه از آشنایی عقد رسمی کنیم و تازه شروع کنیم به شناخت هم؟

من پیشنهاد می کنم که هردوتون با هم به مشاوره ازدواج برید.
فواید زیادی داره:
1)سریع تر و مطمئن تر به شناخت هم می رسید.
2)جلسات مشاوره بهانه ای برای حضور رسمی تر هست.و احساسات در جلسات رسمی کمتر دخیل هست.
3)نصیحت ها و پیشنهادات خوبی برای شروع یک زندگی می گیرید.حتی اگر این قضیه منتفی بشه؛تجربه اش به دردتون خواهد خورد.

به نظر من اصلا ارتباط جسمی نداشته باشید.حتی رسمی هم حرف بزنید.چون اگه منطقی متوجه بشید که به درد هم نمی خورید؛این خاطرات هیچ گاه از ذهنتون بیرون نمی ره.این عواطف و احساسات بهتره خرج همسر آینده آدم بشه.

موفق باشید.:72:

وقتی حرف از احساسات زده می شه هدف این نیست که جلوش گرفته چون ناخودآگاهه.

ولی نباید باعث بشه آدم از شرایطی که مد نظر داره کوتاه بیاد،جلو تصمیم منطقیو نگیره.

در مورد خاستگاری هم لزومی نداره،تو بوغ و کرنا کنید.هر موقع قرار عقدو گذاشتید از چند

وقت قبل خبر می دید تا مهمون ها بتونن تا اون روز آماده باشن.

در مورد شناخت عواطف منظورت این نیست که قبل از عقد عشق و حال کنیم اگر از هم

خوشمون اومد عقد کنیم؟ که اگر از هم خوشتون نیاد اون دختر ضربه سنگین تری می خوره.

چون دختر عقد شده رو خیلی ها می پذیرن ولی دختریو که بدون محرمیت با پسری در

رابطه بوده رو کم تر کسی.البته به این معنا نیست که اول عقد کنید بعد بشناسید.راه هایی

هست که بشه بدون رابطه جسمی به شناخت رسید.

دوست عزیز مصباح الهدی ممنون از نظرتون
اما ما در 2 ماه گذشته سوالاتمون را از هم پرسیدیم. شناخت کلی هم پیدا کردیم. فکر میکنیم که بعد از این شناخت بیشتر با درارتباط بودن بیشتر حاصل میشه. .
در با هم بودن در موقعیت های مختلف مثلا یک بیرون رفتن و یک ناهار خوردن. (البته تا حالا ناهار با هم نخوردیم!) . البته خوب با داشتن صیغه محرمیت.
به نظر شما یعنی اگه مثل 2 تا چوب خشک بشینیم روبروی هم و از هم سوال بپرسیم شناخت حاصل میشه؟
نه من و نه ایشون این اعتقاد را نداریم که اینجوری شناخت سوال جوابی پیدا کنیم و بعد عقد کنیم. البته این رو هم نمیخوایم که ارتباط جسمی زیادی قبل از عقد رسمی داشته باشیم.

"این عواطف و احساسات بهتره خرج همسر آینده آدم بشه."

یعنی شناخت فقط سوال جوابه؟ بعد عقد کنیم و تازه بریم مثلا با هم بیرون و ناهار بخوریم؟ یا یک کافی شاپ و اونجا برای اولین بار غذا خوردن هم رو ببینیم؟

نه من اینو قبول ندارم

دوست عزیز جناب فرهنگ من 34 سالم هست و تا الان هم دنبال به قول شما عشق و حال نبودم حالا چرا باید برای عشق و حال برم خواستگاری؟

فکر میکنم مشکل ما این بود که هر دو در شهر دیگری دور از خانواده بودیم و این باعث شد خیلی سریع بهم نزدیک شویم

شما می تونید بیرون برید؛غذا بخورید و از احساساتتان تا حدی و علایقتان حرف بزنید.من منظورم این بود که عواطف هم دیگر را درگیر نکنید(مثلا عاشقانه حرف نزنید!).ارتباط جسمی هیچ کمکی به شناخت منطقی نمیکنه.و همین طور احساساتی حرف زدن.

من مشاوره ازدواج را تجربه کردم.می دانم شما سوالاتتان را پرسیدین.اما گاهی زیر نظر مشاور متوجه بعضی نکات می شوید.یا حتی برای زندگی مشترک راهنمایی می گیرید.
اگر تمام مسائل بینتون حل شده هست و اینکه شباهت احساسی و شخصیتی بین خودتون می بینید؛به نظرم جای تردید نیست.(دیگه بیشتر از این می خواهید چه چیز را متوجه بشید؟)می تونید حرف بزرگتر ها (تنها پدر و مادر ها)را پیش بکشید و قرار عقد را بذارید.تنها یک هفته قبل از عقد هم همه را خبر می کنید.

جایی مطالعه کردم که بیش از حد طولانی بودن دوران آشنایی عوارض دارد:
مثلا چون طرفین فکر می کنند همدیگرو خیلی خوب شناختن وقتی با هم ازدواج می کنند(طبیعی است که آدم جلوی خواستگار بهترین حالت خودش را نشون می ده)با اولین تفاوتی که در طرف مقابل می بینند فکر می کنند که نکنه من گول خوردم.یا چرا این تغییر کرد.خرش از پل گذشت و...
چون طرفین یه ذهنیت از پیش تعیین شده ای از هم داشتن.
چیزهای دیگری هم نوشته بود که الان یادم نیست.