با شوهر پر توقع ام چه كنم؟

سلام دوستان
پست هاي دوستان رو كه مي خونم اكثرا اوايل ازدواج و يا در سال هاي اول زندگي زناشويي هستن (انشاالله كه خوشبخت بشن)
اما وضعيت من با بقيه متفاوته. من 27 ساله كه ازدواج كردم. شوهرم رو خيلي دوست داشتم و شايد اين علاقه زياد باعث شد كه ايشون سطح توقعش از من بالا بره. يه مشكل اساسي كه من با ايشون دارم اينه كه بسيار ادم پر توقع و متوقعيه. چه از من و چه از اطرافيان و صد البته از من بسيار زياد.
با اينكه در حال حاضر در كارش ورشكست شده و از نظر مالي هيچ منبعي نداره ، با اين وضع اقتصادي و اين شرايط زندگي و دو بچه بزرگ، همش توقع داره كه من همه مشكلات رو حل كنم. حتي سرمايه براي كار هم من براي ايشون تهيه كنم يا قرض كنم. تمام كارهاي منزل رو انجام بدم و البته با كوچكترين اعلام نارضايتي و ناراحتي بشدت برخورد ميكنه كه داري سرمن منت ميگذاري.
ديگه خسته شدم چقدر يه نفر مي تونه از خود متشكر باشه. ميدونم كه مشكلم ريشه داره اما واقعا كم اوردم از دوستان و كارشناسان محترم خواهش ميكنم كه راهنماييم كنن.
سپاس

- - - Updated - - -

دوستان و مشاوران محترم ، راهي نيست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

؟؟؟؟؟؟؟؟؟

bano عزیز

شما و همسرتون چند سالتون هست؟

تحصیلاتتون؟

شغلتون؟
فرمودید که 2 فرزند بزرگ دارید اونها چند سالشونه و مشغول چه کاری هستند؟

این طور که تو پست خانم ملیسا خوندم شما تجربه خیانت دیدن رو دارید و شاید منشاء تمام این مسائلی که الان دارید بر گرده به این قضایا

چند سال پیش این اتفاق افتاد ؟ آیا از ته دلتون همسرتون رو بخشیدید ؟ احساس میکنم بهش اعتماد ندارید دیگه ...

سلام عزيزم
همسرم 50 ساله و من 46 ساله هستم. من كارمند يه شركت هستم و شوهرم كار آزاد داشت كه بخاطر همون جريان خيانت و اعتياد و ... كارش رو هم از دست داد. الان 2 ماهه كه ترك كرده (كمپ ترك اعتياد) ولي كارش رو از دست داده و بيكاره.
بچه ها هم بزرگ هستن 27 و 20
خيانت مربوط 3-4 سال پيشه. از اون زمان به بعد هم من مي خواستم جدا بشم اما او نمي خواست. مي دونم كه دليل عدم جدا شدنش اينه كه بدون ما هيچ چيزي نداره و اگر جدا بشه حتي سرپناه هم نداره. الان با من و بچه ها خيلي خوبه اما آدمي كه كار نميكنه و تازه توقع داره كه بهترين ها هم براش مهيا بشه ديگه آخر پرروييه.
البته اينو مي دونم كه خودم اينجوري عادتش دادم از بس به فكر آبرو و ناراحتي بچه ها و ... بودم از هر كاريش چشم پوشي كردم كه مثلا آبروداري كنم. البته دروغ نگم دوستش هم داشتم اما الان........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bano

سلام عزيزم
همسرم 50 ساله و من 46 ساله هستم. من كارمند يه شركت هستم و شوهرم كار آزاد داشت كه بخاطر همون جريان خيانت و اعتياد و ... كارش رو هم از دست داد. الان 2 ماهه كه ترك كرده (كمپ ترك اعتياد) ولي كارش رو از دست داده و بيكاره.
بچه ها هم بزرگ هستن 27 و 20
خيانت مربوط 3-4 سال پيشه. از اون زمان به بعد هم من مي خواستم جدا بشم اما او نمي خواست. مي دونم كه دليل عدم جدا شدنش اينه كه بدون ما هيچ چيزي نداره و اگر جدا بشه حتي سرپناه هم نداره. الان با من و بچه ها خيلي خوبه اما آدمي كه كار نميكنه و تازه توقع داره كه بهترين ها هم براش مهيا بشه ديگه آخر پرروييه.
البته اينو مي دونم كه خودم اينجوري عادتش دادم از بس به فكر آبرو و ناراحتي بچه ها و ... بودم از هر كاريش چشم پوشي كردم كه مثلا آبروداري كنم. البته دروغ نگم دوستش هم داشتم اما الان........

---

سلام
بسیار متاسف شدم . هرچند میدونین خودتونم مقصرین. الانم نمیشه انتظار داشت این شوهر بعد 25سال زندگی مشترک که اینطوری عادت کردن بشه یهو عوضشون کرد باید همون اول اقدام میکردین. شما که از نظر مالی مشکلی ندارین؟ چرا پیش یه مشاور خوب نمیرین؟ یه مشاور حضوری بهتر میتونه عادتای ی بد یه مرد بالای 40سال رفع کنه.
بهتر میتونن کمکتون کنن.
کاش خانوم های جوانی که تو این تالار هستن و درست مثه شما بی وقفه دربرابر این سری مشکلات شوهرشون تحمل میکنن و بخاطر حس دلسوزی بیش از اندازشون و حس دوست داشتنشون سعی میکنن اشتباهات شوهراشون نادید بگیرن و با ازخودگذشتیشون خودشون هم نادید میگیرن هم بیاین این تجربیات بخونن تا بدونن که آخر و عاقبت این دوست داشتنای زیاد چی میشه . درسته دوست دلشتن خوبه اما حد و اندازش باید رعایت شه. باید اول خودمونو دوست داشته باشیم واسه شخصیت خودمون ارزش قایل باشیم. اگه کوتاه میایم درست کوتاه بیایم. نه بدون قید و شرطی فقط بگیم چون دوسش داریم کوتاه میایم و میبخشیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

سلام
کاش خانوم های جوانی که تو این تالار هستن و درست مثه شما بی وقفه دربرابر این سری مشکلات شوهرشون تحمل میکنن و بخاطر حس دلسوزی بیش از اندازشون و حس دوست داشتنشون سعی میکنن اشتباهات شوهراشون نادید بگیرن و با ازخودگذشتیشون خودشون هم نادید میگیرن هم بیاین این تجربیات بخونن تا بدونن که آخر و عاقبت این دوست داشتنای زیاد چی میشه . درسته دوست دلشتن خوبه اما حد و اندازش باید رعایت شه. باید اول خودمونو دوست داشته باشیم واسه شخصیت خودمون ارزش قایل باشیم. اگه کوتاه میایم درست کوتاه بیایم. نه بدون قید و شرطی فقط بگیم چون دوسش داریم کوتاه میایم و میبخشیم.

---

كاملا با نظرتون موافقم. هر چند كه غير از دوست داشتن واقعيتش اينه كه يه قسمت قضيه اين بود كه نمي خواستم اطرافيان بگن كه انتخاب اشتباهي داشت يا شكست خورد. يه جورايي مي خواستم غرورم رو حفظ كنم اما نمي دونستم به قيمت يه عمر و زندگي برام تموم ميشه . واقعا كسي رو نميشه عوض كرد اشتباه من اين بود.
بهرحال ممنون از توجه شما. اميدوارم بقيه اشتباه من براشون درس عبرت باشه.

خانم عزیز درسته الان بعد 25 سال زندگی یه کم تغییر دادن همسرتون مشکله ولی شدنیه. به قوا معروف ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.
میشه بگین بعد خیانت ابراز تاسف داشته؟؟؟ الان هم از اون دوران براش میگین (مثلا تو سرش بزنید) الان که ورشکست شده و سردرگم؟؟؟

- - - Updated - - -

الان هم دوستش دارین یا تحملش میکنید؟؟؟ بچه هاتون چی حسشون به پدرشون چیه؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamr

خانم عزیز درسته الان بعد 25 سال زندگی یه کم تغییر دادن همسرتون مشکله ولی شدنیه. به قوا معروف ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.
میشه بگین بعد خیانت ابراز تاسف داشته؟؟؟ الان هم از اون دوران براش میگین (مثلا تو سرش بزنید) الان که ورشکست شده و سردرگم؟؟؟

- - - Updated - - -

الان هم دوستش دارین یا تحملش میکنید؟؟؟ بچه هاتون چی حسشون به پدرشون چیه؟؟؟

---

راستش اوايل چرا. وقتي به مشكل بر مي خورد يا حتي محبت مي كرد سخت بود بپذيرمش. راستش يه حس انزجار و اجبار. چون بعد اون اتفاقا نمي خواستم و مجبورم كردم كه باهاش زندگي كنيم. سخت بود اما كم كم رو خودم كار كردم و كمرنگ شد.
خودش متاسف بود. مي گفت اشتباه كرده اما چون من مي دونم شوهر آدم عاشق پيشه ايه احساس مي كنم كه طرف رو دوست داشت. اما شرايطي نداشت كه بخواد باهاش ادامه بده.
الان بخاطر شرايطي كه مخصوصا اين 2 ماهه اخير داره خيلي سعي دارم باهاش بهتر و مهربونتر باشم . شرايطش رو به روش نيارم و نشون بدم كه دارم كمكش مي كنم اما راستش از ته دل نيست. ديگه نمي تونم بهش اطمينان كنم. خودم هم به جايي رسيدم كه در بيشتر قضايا (چه مربوط به خودمون و چه اطرافيان) نيمه خالي ليوان رو مي بينم. نمي دونم اگر دوباره شرايطي داشته باشه چه اتفاقي ميفته. حتي بخودش هم گفتم.
بيشتر دارم تحملش مي كنم. متاسفانه واقعيت اينه
با بچه ها هم خوبه . اما بيشتر همگي داريم تحملش مي كنيم مشكلات رو حل كنيم

من یسوال دیگه هم داشتم
پرسیدم شما چرا مشاورهحضوری نمیرین ؟
یا رفتین؟
سعی کردین همسرتون و مشاوره ببرین؟

من یسوال دیگه هم داشتم
پرسیدم شما چرا مشاورهحضوری نمیرین ؟
یا رفتین؟
سعی کردین همسرتون و مشاوره ببرین؟