نمایش نسخه قابل چاپ
دختری 23 ساله هستم از خانواده ای مذهبی و ثروتمند 1 سال پیش با پسری مذهبی از خانواده ای متوسط اشنا شدم در این 1 سال به شدت به هم علاقه مند شدیم و تصمیم به ازدواج گرفیم اما خانواده م به خاطر اختلاف طبقاتی به خواستگاری چندین باره ی این فرد جواب رد دادند :( ما هنوز با هم در ارتباطیم اما من علی رغم احساس عمیقم به این شخص، امیدی به آینده و رضایت خانواده ام ندارم از طرفی تحت تاثیر تلقین های اطرافیانم از فقر و نداری می ترسم! واقعا نمیدونم چی کار کنم خواهش میکنم کمکم کنین
اگه می بینید به هیچ صورتی خانواده تون راضی نمیشن باید هرچه زودتر تصمیم قاطع خود رو بگیرید و کم کم ازش جدا شید و بیش از این احساسات خود را درگیر نکنید. ادامه دادن این رابطه به این صورت اشتباه بزرگی هست.
ممنون از جوابتون،بهترین کار همینه ولی با توجه به شناختی که از این فرد دارم اصلا دلم نمیخواد از دستش بدم میدونم که اگه بخوام اراده ی کنار گذاشتنش رو دارم اما حسرت خوردن بعدش رو نمیدونم چی کار کنم؟:((((((
راستش من خودم برام مادیات مهم نیست.چون می دونم اگر کسی را واقعا دوست داشته باشم با نداری اش هم می سازم و اگر اون فرد با ایمان باشه خدا خودش وعده داده که به خاطر ازدواج از فقر نترسید!!!!
ولی اگر کسی را دوست نداشته باشم شاید نتوانم مشکلات کوچک را هم در کنارش تحمل کنم.
لطفا به سوالات زیر هم جواب بدین:
1)آیا ایشون شغل ثابتی دارن؟
2)تحصیلات؟
3)جربزه کار؟
4)سخت کوشی و اعتماد به نفس؟
اگر جواب موارد بالا مثبت است؛به خاطر شرایط مادی متوسط جواب رد دادن واقعا ناشکری است.چون مادیات با تلاش به دست میاد ولی اخلاق و ایمان با تربیت چند ساله محقق میشه!و تغیرش هم احتمالش کمتره.
در ثانی از کجا معلوم که کسی پیدا بشه و همین ویژگی های مثبت را داشته باشه و پولدار هم باشه و به دل شما هم بشینه؟ (می تونی اینو به خانواده ات هم بگی)
بازم شما باید به خودتون نگاه کنید و اولویت خودتون را بسنجید.
مصباح الهدی عزیز از جوابت خیلی ممنونم تو جواب 4 تا سوالی که فرمودین باید عرض کنم که : 1.ایشون شغل ازاد دارن (شرکت تبلیغاتی) با اینکه درامد خوبی دارن ولی به خاطر شراکتی بودن مورد قبول خانواده ی من نیست 2.ایشون دانشجوی سال اخر کارشناسی هستند در حالی که بنده از بهمن امسال وارد مقطع کارشناسی ارشد میشم و باز خانوادم این رو ایراد می دونن 3 و 4.همه ی این خصوصیات رو دارن
سلام.من هم با نظر مصباح الهدی موافقم... اگر واقعا پسر با ایمانی هست(مخصوصا نمازش رو بخونه و با مسجد در ارتباط باشه و اینها در روحیاتش تاثیر گذار شده باشه)و از کار و سختی اون بیمی نداشته باشه ،حتما باید در این مورد با خانوادت صحبت کنی و متقاعدشون کنی... ولی ترس من از اینه که به دلیل علاقه زیاد چیزهایی رو در نظر نگرفته باشید.سعی کنید از دور و اطرافیان پسر حتما پرس و جو بشه...اگر مثلا برادری دارید یا از این جور بستگان درجه یک در خانواده که مرد باشند و مورد اعتماد شما هم باشند.یادتان باشد افراد خیلی راحت می توانند خود را آنچه که نیستند جا بزنند...اگر خصوصیات انسانی و کمالش در حد خوب و عالی باشد ،خانواده ای خوب داشته باشد مخصوصا به نوع روابط در خانواده خیلی دقت شود...جرات و توانایی ساختن زندگی را از صفر داشته باشد و... چرا که نه؟ حتی دست و پنجه نرم کردن مشترک با زندگی هم می تواند لذت بخش باشد.ولی باید خیلی مواظب باشید این یک ریسک است،اگر چیزی در وی نیست چیز دیگری باید در وی باشد تا آن را پوشش دهد. یک نکته دیگر برای همه عزیزان اینکه کسی که وظایفش را نسبت به خدایش انجام ندهد نمی تواند تعهدی نسبت به انجام وظایف در مورد بنده خدا را از او انتظار داشت....
پری دخت جان این ها که می گی در صورتی ایراد محسوب میشه که برایت مهم باشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط paridokht
مثلا تحصیلات به خودی خود در زندگی مشترک تاثیر نداره.مثلا تو زندگی مشترک از آقا نمیپرسند که قضیه ارشمیدس را توضیح بده.
اما این مساله در صورتی مهمه که شما براتون تحصیلات مهم باشه.مثلا دوست داری به تحصیلات همسرت افتخار کنی و اینو یه ارزش بدونی؛مهم میشه. باید با این مساله پیش خودت روراست باشی.(مثلا من خودم با اینکه میدونم واقعا مهم نیست ولی چون می خوام دکتری بخونم دوست دارم همسرم حداقل ارشد داشته باشه.البته گفتم از نظر حسی وگرنه در واقعیت مهم نیست)
هرچند با توجه به اینکه این آقا دانشجوست؛احتمالا می تونه ارشد هم شرکت کنه و قبول بشه.
اگرمقدار حقوق برایت مهمه به نظر من ایشون بعدا هم می تونن پیشرفت کنند.(با توجه به جربزه کاری که دارن.)
اما اگر نوع شغل برات مهمه باید بهش توجه کنی.چون احتمال زیاد تغییر نمیکنه.مثلا من خودم کارهای فرهنگی را بیشتر به شغل آزاد ترجیح میدم.حتی اگه حقوق اون فرد کم باشه.مثلا در مورد من؛من یک معلم را به یک تاجر ثروتمند ترجیح می دهم!
در کل باید در مورد انتخاب همسر به چیزهایی که تغییر نمی کنند بیشتر توجه کنی.چیزهای قابل تغییر که اگر طرف دوستت داشته باشه و آدم کوشایی باشه تغییر می کنه.مثل همین مادیات.
چیزی که من در مورد پدر و مادرتون احتمال می دهم این است که این آقا به دلشون ننشسته و می خوان برای اینکه شما را قانع کنند؛دلیل بیارن.
من نمی دونم ولی شاید آنها تفاوت فرهنگی و ....احساس کردن.یا عدم تناسب واضح با شما.
بهتره که اول با خودت در مورد نوع شغل و تحصیلات خوب سبک سنگین کنی و بعد با پدر و مادرت کاملا راجع به دلایلشون خیلی منطقی صحبت کنی.
1)در ضمن این آقا چندسالشون هست؟
2)برای خودتون مادیات در چه حد مهمه؟ مثلا برات افت داره که پایین شهر خونه بگیری؟ یا مستاجر بشی؟ یا خونت کوچیک باشه؟
3)آیا تجمل گرا هستی؟خانوادت چه طور؟مهمانی هاتون؟
4)اگر فردا با ایشون ازدواج کنی جلوی فامیل چه احساسی خواهی داشت؟آیا ممکنه حرف مردم برات مهم باشه؟
5)خواستگاران دیگری که داری چگونه اند؟ مثلا ممکنه در آینده بگی کاش با اون خواستگاری که پولدارتر بود ازدواج می کردم؟یا با اونی که تحصیل کرده تر بود؟
راستی اینو در نظر بگیر با توجه به اینکه احساساتت را درگیر کردی(اون هم یک سال !که ای کاش نمی کردی)ممکنه تا چند تا خواستگار به طور ناخوداگاه همه را با این مورد مقایسه کنی و به دلت ننشینن.پس باید پیش خودت به یک جواب قاطع برسی! یا نه قطعی یا مثبت قطعی(البته با نظر خانواده) تا بعدا راحت تر از ذهنت بیرون بره و اون حسرت که گفتی تو دلت نمونه.
- - - Updated - - -
پریدخت جان لطفا به این چند تا سوال هم جواب بده:
6)خصوصیات مثبت این آقا چه مواردی است؟خودت فکر می کنی این موارد منفی را پوشش می ده؟
7)خصوصیات منفی دیگر این آقا چه چیزهایی هست؟
8)فرهنگ خانوادشون؟
9)نظر پدر و مادر آقا با ازدواج شما؟
10)آیا احتمال می دی این آقا گوشه چشمی به ثروت خانوادت داشته باشه؟ چرا؟(در این مورد باید مطمئن بشی!)
مصباح الهدی عزیز مرسی که برام وقت میذارین
راستش من با تحصیلاتش هیچ مشکلی ندارم ولی خانوادم دوست دارن دامادشون یه فرد فرهیخته باشه البته اون هم قصد ادامه تحصیل داره هم من رو به این کار تشویق میکنه
در مورد سوالایی که پرسیدین:
1. 26 سال داره
2.مادیات در حدی برام مهمه که بهم فشار نیاد و رفاه نسبی داشته باشم،بالا یا پایین شهر زیاد برام مهم نیست ولی تو خونه ی کوچیک دلم میگیره
3.کلا زیاد تجمل گرا نیستیم ولی تو مهمونی هامون یه کم اهل تشریفاتیم
4.از نظر شخصیتی بهش افتخار میکنم ولی از نظرمادی شاید نگاه اطرافیان باعث ازارم بشه
5.به خاطر شرایط خانوادم خواستگار پولدار وتحصیل کرده زیاد دارم ولی اونا من رو به خاطر خانوادم میخوان نه به خاطر خودم برای همین اصلا بهشون فکر نمیکنم و هیچ وقت حسرت از دست دادنشون رو نمی خورم
6. مهم ترین ویژگیش اینه که به شدت مقید به اسلامه مثلا نماز اول وقتش تو مسجد هیچ وقت ترک نمیشه،خیلی چشم پاکه،حتی تو برخورد با من هم حد و حدود اسلامی رو رعایت میکنه و... که این خیلی برای من دلگرم کننده ست ، خیلی هم اروم و صبوره جوری که ارامشش به من هم سرایت میکنه، از طرفی هم خیلی فعال واجتماعیه که به نظرم امتیاز بزرگیه،خصوصیات مثبت دیگه ای هم داره مثل غیرت، متانت،صداقت و... با وجود این خصوصیات میشه بعضی چیزها رو نادیده گرفت
7.بدترین خصوصیتش اینه که فراموش کاره و این باعث میشه که بعضی وقتا بدقولی هم بکنه، یکی هم اصلا اهل اصرار کردن نیست و خیلی زودکوتاه میاد(درست برعکس من) که این ویژگیش اصلا برام خوشایند نیست و...
8.از نظر فرهنگی چون هر دو خانواده مذهبی هستن اختلاف چندانی باهم نداریم
9.کاملا موافقن
10.نه،چون وقتی باهم اشنا شدیم شناخت چندانی ازخانواده ی من نداشت وقتی هم که متوجه این موضوع شد خیلی نگران شد میگفت"اگه میدونستم اینطوریه هیچ وقت پا پیش نمیذاشتم!" از طرفی هم به ساده زیستی اعتقاد داره و از تجملات فراریه
از طرفی هم به ساده زیستی اعتقاد داره و از تجملات فراریه
این موضوع مهمیه!!!باید به طور جدی رویش فکر کنی.
چون شما تو خانواده ثروتمند بزرگ شدی ممکنه بعدها دچار اختلاف بشی.مطمئن شو که الان به خاطر احساسات این موضوع را نادیده نمی گیری.
به نظرم اول با خانواده ات صحبت کن.بعد اگر دیدی هنوز مرددی و هم آن ها و هم شما قانع نشدی؛پیش یک مشاوره برو و در مورد این خصوصیات که اینجا گفتی؛و نظر خانوادت صحبت کن.بعد شاید مشاوره با خانواده ات هم صحبت کرد.(حتما یک مشاوره مذهبی برو)
در مورد جواب سوال 5 هم فکر می کنم بدبینی.همه این طور نیستند.البته اگر خواستگاری شرایط خانواده از جهت اخلاق و مذهبی بودن مد نظرش باشه که خیلی هم خوبه.ممکنه کفویت اقتصادی هم مدنظرش باشه که اصلا اشکالی نداره و خوبه.مهم اینه که در مورد خواستگارات متوجه این نشی که در آینده روی کمک مالی پدر شما حساب می کنه و فقط جنبه مادی شما مدنظرشه.و این را از روی سوالاتش می فهمی.