8ماه گذشت نتونستم فراموش کنم نتونستم آروم شم چیکار کنم

8ماه از طلاقم گذشت توی این 8ماه نتونستم فراموشش کنم بعضی وقتا میومد میدیدمش چند بار تو این مدت باهم رابطه داشتیم باهم میرفتیم بیرون من فکر کردم همه چی درست شد به خانوادم گفتن میخام باهاش دوباره باشم همه فهمیدن حالا یه 2 هفته ای هست بهم میگه گم شو من هیچوقت نمیخاستم دوباره باهات زندگی کنم همیشه در حال مکالمست بهم گفت یکی رو پیدا کرده میخاد باهاش باشه چیکار کنم این 8ماه مردم نتونستم فراموش کنم یا بهش زنگ نزنم حالا حالم بدتره کم اووردم چی کار کنم غیر اون کسی رو نمیخام اون چرا منو نمیخاد چرا پس مییومد پیشم چرا بعضی وقتا گریه میکرد چرا باهام سکس کرد خستم خدا کجاست چرا کسی کمکم نمیکنه

سلام
ميشه از خودت و همسرت و دليل جداييتون بگي؟

سلام.
یکم آروم باشید.

عزیزم واقعا میخوای حالت خوب بشه یا نه؟

میخوای از این وضع بیای بیرون یا همچنان میخوای در همین حالتی که هستی باقی بمونی؟

ما منتظریم ببینیم واقعا کی تصمیم میگیری تغییر کنی تا کمکت کنیم.

ما منتظریم.
هر وقت این تصمیم رو گرفتی، بهمون بگو.

عزیزم هشت ماه نگذشته.

از زمانی می تونی شروع به شمردن کنی که دیگه نبینیش.
شما ایشون را می دید و رابطه داشتید، پس چطور باید توی ذهن و دلتون کمرنگ می شده؟

اگر هشت ماه واقعا نبینش حالت بهتر می شه.
وقتی ایشون شما را نمی خواد چاره چیه؟
این که کاااااااااااااااااااااااا مل بکشی کنار و زندگیت را بهتر از قبل بسازی.

اخه چجوری همه میگن ولی من نتونستم کم اوردم همش یه ترسی از آیندم دارم فکر میکنم اگه اون نباشه نمیتون زندگی کنم هر روز تا صداشو نشنوم نمیتونم کاری کنم چیکار کنم چرا منو نمیخاد وقتی خودش خراب کرد من که بخشیدمش هنوزم میبینمش هنوزم باهاش حرف میزنم یه روز نشد ازش بی خبر باشم خرداد سربازیش تموم میشه از شهر ما میره اون وقت من میمیرم

سلام دوست عزیز
شما هنوز در رویایی که خودت ساختی زندگی میکنی و حاضر نیستی با واقعیت روبرو بشی.میدونم پذیرش واقعیتی به نام "طلاق"خیلی سخته .خودم هم به نوعی دارم آماده میشم که باهاش روبرو بشم.اما عزیزم یک بار برای همیشه باید از دنیای خودساخته ات بیای بیرون و با واقعیت هر چند تلخ روبرو بشی. وقتی بپذیری جدا شدی قدم بعدی اینه که بپذیری اون فرد دیگه هیچ نسبتی با شما نداره و با توجه به اینکه خودشم تمایلی به بازگشت نداره ، اصرار شما فقط باعث کوچک شدن شما و دور شدن بیشتر اون فرد از شما میشه.اگر هم ته دلت امیدی به شکل گیری دوباره این زندگی داری (و به شرطی که از اصلاح هر دوتون مطمئن باشی)بدون که با اصرار و ارتباط اونو فراری میدی.اونو رها کن به حال خودش و خودت هم به زندگیت برس.هیچ ارتباطی هم باهاش نداشته باش.چه مستقیم و چه از طریق خبرای دیگران.فکر کن برگشتی به دوران مجردی.
اگه برگشت (البته با قول اصلاح) میتونی راجع بهش فکر کنی.
اگر هم برنگشت مطمئن باش صلاح شما در این بوده و شما از قبل قدمهاتو برای شروع دوباره زندگی برداشتی.

میدونم در مواردی که احساسات به شدت درگیرن منطقی فکر کردن سخته اما نهایت تلاشتو بکن عزیزم.
موفق باشی.

vareshi عزیز، اینکه نمیتونی فراموش کنی به نظرم دلایلش اونقدر واضحه که خودت هم میدونی. ولی برای تاکید من باز هم برات مینویسم:

(1) آدم آویزونی هستی. خودت به هیچ دردی نمیخوری.

(2) بجز ایشون کسی نیست که تو رو بخواد. به همین خاطر میدونی اگه همین رو هم ول کنی دیگه هیچ کسی سراغت نمی یاد

درسته حرفاتون کلا میترسم میگم شاید غیر اون کسی منو نخاد همش ترس دارم اگه باهاش حرف نزنم استرس میگیرم نا امید میشم شاید باور نکنید ولی من هر شب گریه میکنم با اینکه 24 سالمه هرکسی منو میبینه میگه چقدر شکسته شدی با اینکه تقصیر اون بود ولی باز دوست دارم برگرده بعد با خودم میگم اصلا برگرده میشه ببخشم همه چیرو فراموش کنم
کلا دارم دیوونه میشم نمیدونم چیکار کنم با یه مشاور صحبت کردم میگه تنها راهش اینه که با کسی دوست شی اخه چجوری خیلی سخته با کسی غیر شوهر سابقم حرف بزنم

عزيزم اين علاقه نسيت كه تو داري ؛وابستگي هست.رهاش كن. تو ناز كن اجازه بده اون بياد سراغت با احترام دوباره عقدت كنه