ايا او ميايد؟

[/color][/size][size=small]:(:([color=whit
سلام دختري 20 ساله هستم كه خواستگاران خوبي دارم ولي همه را رد ميكنم زيرا ما 1 اّشنايي داريم كه 1 پسر 22 ساله دارد و براي من از مادرم خواستگاري كرده ولي گفته يكي دو سال ديگه علني ميكنيم حالا به نظر شما اين درسته كه با توجه به انكه اون پسريست كه از همه نظر مورد قبول است ولي من از برنامه اينده او خبر ندارم موقعيتهاي خوبم را از دست بدهم؟

سلام ماریا جان
اینقدر مبهم هست که نمیشه پاسخ منطقی داد.
ولی اینکه شما همه موقعیت های خوب را به خاطر حرف یک نفر رد کنید و دل به حرف خوش کنید زیاد جالب به نظر نمی یاد.تصور کنید که این آقا بعد چند سال ابراز کرد که حرفی که زده عجولانه بوده و تصمیمش عوض شده.
اونوقت شما می تونید کاری انجام بدین جز اینکه حسرت موقعیت های از دست رفته رو بخونید. و مسلماض شما هم نمی تونید به اون آقا به خاطر بد قولی که کرده خورده بگیرید یا از رفتارش ناراضی باشین. این جنبه منفی قضیه.
یه حالت دیگه هم وجود داره و اون این هست که این آقا بعد چند سال پا پیش بذاره و شما با هم ازدواج کنین و زندگی بسیار عالی رو تشکیل بدین و راضی باشین از اینکه چنین انتخابی کردین.
حالا هر راهی رو که فکر می کنید کمتر رؤیایی هست میتونید انتخاب کنید.
فقط یه سئوال، چرا همین الان این آقا اقدام نمی کنه که حداقل با شما نامزد باشه؟؟؟؟ چون حداقل اینطوری یه مقداری مسئولیت به دوش داره و احتمال داره در برخوردها شرایط بهتر هم بشه.
به امید دیدار
در پناه یگانه

با سلام خدمت شما.
من با نظر عضو کوشا موافق هستم. اصولا معلق نگه داشتن خود و دیگری در شرایطی مهمی مثل شرایط شما نمی تونه منطقی باشه....
بهترین موقعیتی که می تونه برای شما پیش بیاد این هست که ایشون بعد از مثلا 2 سال باز هم خواستگار شما باقی بمونه و بدترین اینکه اصلا سراغی از شما نگیره....
طبیعی هست که تنها می تونیم در مورد اولین موقعیت صحبت کنیم اون هم خوشبینانه....
در این صورت شما 2 سال در ورودی ارتباطات خودتون رو به روی افرادی بستید که می تونستن به طور بالقوه شریک زندگی خوبی برای خودتون باشن اما شما بدون بررسی پرونده ی صلاحیت اونها در رو باز نکردید چون یک پرونده ی باز و در عین حال نخونده و نیمه تموم دیگه رو باز نگه داشتید که فقط احساسات ناب شما رو به خودش جلب کرده.....
یادتون نره که شما حتما ویژگیهای مثبت زیادی دارید که خواستگاراتون زیاد هست فقط باید یه کم جرات و شهامت داشته باشی که وجود خودت رو وقف هیچ کس نکنی. یادت باشه تو زندگی نمی شه فدایی رفتار کرد و مثل مجنون یا فرهاد عمل کرد.... البته این چنین رفتارهایی در سطح معقولش مال بعد از ازدواج هست که تعهد و تمرکز برای زوجین رو به ارمغان می یاره.
من فکر می کنم که بایستی با هم فکری خانواده اعلام کنید که نمی خواید بیش از این خودتون رو سردرگم نگه دارید که اینطوری پیام روشنی برای ایشون هم می فرستید که اگه علاقه ای در کار باشه خودش رو شفاف به شما معرفی کنه و اگه این هم اتفاق افتاد در کنار گوش دادن به ندای قلبتون کمی هم به افکارتون و چشم هاتون هم باید اعتماد کنید که نکنه تصمیم از سر احساس صرف باشه که خیلی آسیب پذیر هم هست........
موفق باشید.