لکنت زبان

س س س سلام :( من یه پسر 23 ساله و ترم سوم دانشگاه هستم. مشکل من که از بچگی باهام هست لکنت زبانم هست. نمی دونم تا حالا کسی رو دیدید که لکنت داشته باشه یا نه؟ حرف زدن برای ماها همیشه سخت بوده و از اون بدتر اینکه خیلی ها هم ماها رو مورد نمسخر قرار می دن... واقعا هیچ چیز برای ما سخت تر از حرف زدن نیست، می خوای کلمه ای رو تلفظ کنی ولی هر چی تلاش میکنی نمیتونی... اینو بگم که وقتی حواسم نباشه که لکنتی هستم معمولا خوب صحبت می کنم، اما وقتی حواسم به لکنتم باشه خیلی صحبت کردن برام سخت میشه، استرسم خیلی خیلی میره بالا، زبونم بند میاد و هیچ چیز نمیتوم بگم، طوری که طرف مقابل رو هم به زحمت میندازم... من توی کلاس مجبورم ساکت باشم و تا حالا هم هیچوقت کنفرانس ندادم، اما حالا یکی از استادها گفته حتما همه باید کنفرانس بدن، وگرنه چند نمره مهم رو از دست میدن!! حالا من هم شدیدا استرس گرفتم و نمی دونم باید چی کار کنم؟ تقریبا حاضرم هر کاری بکنم ولی کنفرانس ندم. برای تلفظ بعضی از حروف خیلی مشکل دارم و معمولا اونها رو با کلمات دیگه که با یه حرف ساده تر شروع میشن جایگزین می کنم. نمیدونم توی این سن میشه درمانش کرد یا نه؟ آخه من هر چی جستجو کردم برای خردسالان بود، نه برا یه مرد 23 ساله!!! اگر راهی هست، باید به چه متخصصی مراجعه کنم؟ (روانشناس، روانپزشک یا چیز دیگه؟) کنفرانس رو چی کار کنم؟ از خیر نمره بگذرم و به استاد بگم لکنتی هستم تا بی خیال من بشه؟ لطفا راهنمایی کنید، خیلی حال بدی دارم... بعضی وقتها فکر میکنم که بهترین کار این هست که از دانشگاه انصراف بدم...

سلام
شما باید مراجعه کنید به یک گفتاردرمانگر ماهر و ایشون به شما راههایی را نشان می دهند که به این مشکل غلبه کنی و یا نقص ناروانی گفتارت را به یک شیوه ای بتونی کنترل کنی. اگر نیاز به مدیریت میزان استرس شما باشد هم ایشون خودش شما را به روانشناس معرفی می کنه. یک مثال می زنم براتون: گفتاردرمانگر یک سری متدی را به شما در کلینیک اموزش می دهد و بعد ممکن است با شما در محیط کلاس درس هم همان تکنیکها را تمرین کند. (در نهایت استاد شما هم ادم محسوب می شه دیگه شما در کنار این جلسات گفتاردرمانی یکبار می ری دفتر استادت و کامل ماجرا را براش تعریف می کنی و ازش می خوای که زیاد بهت سخت نگیره).

اگه كودكيت اقدام ميكردي ميتونستي با خوندن بلند بلند روزنامه يا ......مشكلت رو رفع كني ولي توي اين سن گفتار درماني ميطلبه براي كنفرانس هم بايد بهت بگم اول خونسردي خودت رو حفظ كن فكرت رو خالي خودت رو هرطوره ريلكس كن بعد متنت رو اروم و شمرده سعي كن بخوني لازم نيست با عجله صحبت كني كه زبونت بگيره دقت كني سخنران ها همگي نطقي كه دارن رو خيلي شمرده ادا ميكنن فكر نميكنم اينطوري مشكلي برات پيش بياد

سلام. دوست من.

اول اینکه شما خ فوکوس داری رو لکنتت. یعنی اگه کسی بخاد از شما یه خصوصیت بارز بگه فقط اون لکنته؟ چرا اسمت رو گداشتی لکنت؟؟؟؟؟!!!!:97: شما فوکوست رو بردار ببین تمرکز بقیه هم برداشته میشه!



شما پیش گفتاردرمانگر می رین!


من چند تا پسر تو فامیلمون داریم که این مشکل رو دارن و همگی موفق هستن! شاید بهتر بگم خ موفق هستن. جالبه که در برهه ای از زمان مدرس هم بودن.


در حین کنفرانش یه شخص عادی هم ممکنه لکنت بگیره! شما سعی کن که با تمرین زیاد سعی کنی ارامش خودت رو حفظ کنی و نفسهای عمیق داشته باشی.

سلام. حق با مهرااد عزیزه. من هم از اسمت خوشم نیامد. اوسط سال 59 با پسرک جنگ زده ای آشنا شدم که بخاطر اتفاقات چند روز ابتدای جنگ زبونش به شدت دچار لکنت شده بود. بعد از دوران راهنمایی هم دیگه رو ندیدیم. تا اینکه 2 سال قبل بعد از سالها توی فیس بوک و در کشور کانادا پیداش کردم. وقتی تلفنی با هم صحبت کردیم باورم نمیشد. بخاطر تغییر زبان وقتی انگلیسی صحبت میکنه هرگز متوجه نمیشی که لکنت داره. اما هنوز مقدار کمی در فارسی باقی مونده. شاید صحبت به یک زبان دیگه برای شما هم مفید واقع بشه و بتونه از میزان لکنت زبان شما در زبان فارسی هم کم کنه.

جلسات گفتار درمانی در بسیاری از مراکز ارائه میشه کافیه یه سر بزنید روش هایی که کار میکنن واقا کارسازه ...

حتی ممکنه نیاز به دکتر نباشه برادر بزرگ من تا نوجوانی همین مشکل رو داشت اما خودش کنار اومد و کم کم فراموشش شد و بخودی خود برطرف شد و الان اصلا همچین مشکلی نداره و حتی من یادم رفته بود تا اینکه تاپیک شما رو دیدم یادم افتاد..

بعدشم اینو بدونید : هیچ کس کامل کامل نیست ، هر کس یه نقطه ضعفی داره ولی همه این مهارت رو به کار میگیرن که نقاط ضعفشون رو بپوشونن پس خودتونو سرزنش نکنید مطمئنا شما توانایی هایی دارید که خیلی های دیگه نداره ، بدترین کاری که تو زندگی میتونید انجام بدید اینه که از دانشگاه انصراف بدید خواهشا به جا ناامیدی رو گفتار درمانی تمرکز کن ...

باید بگم که برداشت شما از این مساله بعنوان کسی که از داخل گود نگاه میکنید با برداشت دیگران که بیرون گوداند بسیار متفاوته.
من چون موارد مشابهی رو دیدم و قضاوت دیگران رو شنیدم اینو میگم.
مشکل لکنت برای اطرافیان شما بسیار کم اهمیت تر از مشکل کسیه که یاد نگرفته پیرهن و شلوارش رو باهم ست کنه.
لکنت به خاطر استرس و اظطراب ناشی از تصور وقوع رویداد قبل از وقوع خود رویداده. این یعنی دور باطل.
و باید از این دور باطل خودت رو بیرون بکشی.
در ضمن نباید این مشکل رو از کسی پنهون کنی و به اطرافیانت بگو که تا حدی لکنت داری و میخوای با تمرین حلش کنی و از تقلید اون توسط اطرافیانت هم خوشت نمیاد.
از کنفرانس هم انصراف نده و برو با آرامش تا هر جا که تونستی ارائه کن. یک لیوان آب هم کنارت داشته باش با اعتماد به نفس.
اینطوری خواهی دید که برعکس تصور خودت احترام و تحسن همگانی رو بدست میاری و دیگران به خاطر شجاعتت برات ارزش زیادی قائل خواهند شد. و آمادگی این رو داشته باش که بعضی از دوستانت خوشمزگی کنن و باات شوخی کنن که علت شوخی اونها اینه که هیچ کس لکنت رو اصلا ناتوانی نمیدونه بلکه اونو صفتی بامزه میدونن که باعث دوست داشتنی تر شدن دارنده دارنه اون میشه.

- - - Updated - - -

باید بگم که برداشت شما از این مساله بعنوان کسی که از داخل گود نگاه میکنید با برداشت دیگران که بیرون گوداند بسیار متفاوته.
من چون موارد مشابهی رو دیدم و قضاوت دیگران رو شنیدم اینو میگم.
مشکل لکنت برای اطرافیان شما بسیار کم اهمیت تر از مشکل کسیه که یاد نگرفته پیرهن و شلوارش رو باهم ست کنه.
لکنت به خاطر استرس و اظطراب ناشی از تصور وقوع رویداد قبل از وقوع خود رویداده. این یعنی دور باطل.
و باید از این دور باطل خودت رو بیرون بکشی.
در ضمن نباید این مشکل رو از کسی پنهون کنی و به اطرافیانت بگو که تا حدی لکنت داری و میخوای با تمرین حلش کنی و از تقلید اون توسط اطرافیانت هم خوشت نمیاد.
از کنفرانس هم انصراف نده و برو با آرامش تا هر جا که تونستی ارائه کن. یک لیوان آب هم کنارت داشته باش با اعتماد به نفس.
اینطوری خواهی دید که برعکس تصور خودت احترام و تحسن همگانی رو بدست میاری و دیگران به خاطر شجاعتت برات ارزش زیادی قائل خواهند شد. و آمادگی این رو داشته باش که بعضی از دوستانت خوشمزگی کنن و باات شوخی کنن که علت شوخی اونها اینه که هیچ کس لکنت رو اصلا ناتوانی نمیدونه بلکه اونو صفتی بامزه میدونن که باعث دوست داشتنی تر شدن دارنده دارنه اون میشه.

سلام...
تنها چیزی که لکنت زباان رو تشدید میکنه اضطراب و استرس هست...شما باید سعی کنید به اضطراب و استرستون در جمع غلبه کنید.
این که کنفرانس ندید مشکل شمارو حل نمی کنه. اتفاقا کنفرانس دادن بهترین فرصته برای شما تا از ترس صحبت کردن در جمع رها شید.
یه مقدار تمرین و اعتماد به نفس میخوواااد....
حتی افرادی که لکنت ندارند هم گاهی دچار این مشکل میشن...مخصوصا تو جمع. پس به هیچ عنواان از اینکه در جمع دچار لکنت بشید نترسید. اعتماد به نفس و مهارت خودتون رو ببرید بالا..
مطلبی که میخواید کنفرانس بدید رو کاملا مسلط شید. برای خودتون چندین بار فضای کلاس رو تجسم کنید و مبحث خودتون رو بیان کنید...
نترسید خیلی قوی و محکم با صدای بلند و شمرده شمرده.
بهتون قول میدم با یک بار کنفرانس دادن ترستون از بین میره.
می تونید جلوی اینه بایستید و کنفرانستون رو برای خودتون تمرین کنید...
مهمترین مسئله اینه که شما شمرده شمرده صحبت کنید. زمانی که در تلفظ یک کلمه مشکل دارید یه نفس عمیق بکشید یا حتی کمی مکث کنید خیلی کمک کنندس...
خودتون هم اشاره کردید وقتی حواستون به لکنتتون نباشه روان صحبت میکنید...
پس افکار منفی رو از خودتون دور کنید.

اگه یه سرچی تو گوگل کنید می بینید حتی بهترین سخنرانها و سیاستمداران تاریخ لکنت زباان داشتند. و اتفاقا خیلی خوب تونستن بر مشکلشون غلبه کنن.
شما هم می تونید غلبه کنید...
براتون ارزوی موفقیت میکنم...
در پناه حق