لطفا کمکم کنید از اینکه بقیه ازم استفاده کنند خسته شدم چه جوری خودم رو عوض کنم؟؟؟؟

سلام دوستان خوب همدردی لطفا کمی راهنماییم کنید.
من تو خانواده ای متولد شدم که تقریبا پر جمعیت بود 5 تا بچه بودیم و من بچه ی اخر بودم تقریبا خیلی کم کسی تو خانواده بهم محبت میکرد.از وقتی یادمه احساس میکردم کسی دوستم نداره و من تو خونه اضافیم.همیشه حس میکردم باید به بقیه خیلی محبت کنم و این محبت کردن رو خلاصه میکردم تو کمک کردن یعنی وقتی کسی ازم چیزی می خواست حتما کمکش میکردم مخصوصا به دوستانم البته زیاد با کسی دوست نمیشدم و خیلی زود به افراد اعتماد میکنم و گاهی اوقات بیش از حد به قول معروف سفره ی دلم رو پیششون وا میکنم.این رفتار برام مشکل ساز نبود تا دانشگاه.از بدو ورودم به دانشگاه با دونفر دوست شدم خیلی زود با هم صمیمی شدیم و کمی در مورد زندگیهامون صحبت کردیم و اینکه با هیچ پسری دوست نیستیم و مثل همیمو... .من رابطه ام تو دانشگاه رو محدود کردم به این دوتا دوست و تودانشگاه کلا باهم بودیم و اونها اگه چیزی ازم میخواستند اصلا دریغ نمیکردم و احساس میکردم چون اونها دوستانم هستند پس من باید بهشون در هر زمینه ای که میتونم کمک کنم.تا چند ترم که رفتیم بالاتر من احساس کردم که این دو نفر دارند از این خصوصیت من سواستفاده میکنن.مثلا وقتی خودشون ناراحت بودن یا به کمک احتیاج داشتن و از من کمک میخواستن من کمکشون میکردم و تمام سعیم رو میکردم تا اونها رو از ناراحتی در بیارم.ولی وقتی من نیاز به کمک داشتم اونها حتی جواب پیامهای من رو نمیدادند.من در کمال حماقت و سادگی از همه چیز زندگیم باهاشون صحبت میکردم و اونها هم به ظاهر همین جور بودن تا اینکه به طور اتفاقی فهمیدم که یکیشون در یک زمان با دوتا پسر دوسته و اون یکی هم با یک پسر دوسته! این به کنار چون زندگی خودشونه مشکل من اینه که اینها تصورشون از من یک ادم احمقه که حاضر براشون هر کاری کنه.متاسفانه از رفتار من سواستفاده میکنن و من واقعا دارم از این برخورد عذاب میکشم.البته این رو هم اضافه کنم که من در قبال بقیه هم یه چنین حسی دارم دوست دارم به بقیه کمک کنم و حتی در رفتار با خانواده ام هم همینجوری هستم.اما الان متوجه میشم که بعضی از دوستانم از این رفتار من به نفع خودشون استفاده میکنن.از دست خودم وحماقتهام خسته شدم دلم میخواد این رفتار رو در خودم از بین ببرم اما دست خودم نیستم ناخوداگاه میرم به سمتش.نمیدونم ایا این رفتار من اشتباه است و تو جامعه ی ما یک جور ناهنجاری به حساب میاد ؟؟؟؟؟
لطفا کمکم کنید از اینکه بقیه ازم استفاده کنند خسته شدم چه جوری خودم رو عوض کنم؟؟؟؟
چه جوری دیگه انقدر زود به بقیه اعتماد نکنم و انقدر ساده سفره ی دلم رو باز نکنم؟؟؟؟
فرشته ی مهربان عزیز جناب sci لطفا کمکم کنید

عزیزم وقتی کسی با دوتا پسر همزمان دوسته این رفتارها ازش بعید نیست! ولش کن برود.

عزيزم منم مثل شما بودم البته تا حدي الانم هستم چون شخصيتم ايجاب ميكنه بي منت بي انتظار كمك كنم همدردي كنم مشكل ما اينه كه ادما باهم تفاوت دارن يكي سپاس ميداره يكي واقعا ازت استفاده ميكنه بعد پست ميزنه يا كم محلي ميكنه تا ايشاالاه دفعه بعد بايد كمي شخصيتت رو محكم كني بايد بدوني طرفت از چه رنجي هست غرور داره-غرور مي طلبه يا اگه ادم ساده اي هست ساده باش سعي كن تا ازت نخواستن نه دل بسوزوني نه كمك كني شخصيتت رو حفظ كن مشكل ما اينه كه خيلي شورو حلاوت داريم ولي يادت باشه شايد هر كسي نخوادش بعضي وقتها سرد بودنته كه بهت ارج و قرب ميبخشه ولي نه هميشه و نه با همه

نوپوی عزیز و gisu مهربانم ازتون ممنونم.
من تو این مدت سعی کردم که دوستیم با اون دوتا دختر رو کم کنم تا حدودی موفق بودم اما این حس مورد سواستفاده قرار گرفتن واقعا اذیتم میکنه.همش احساس میکنم خیلی احمقم که خیلی زود به ادمها اعتماد میکنم و براشون هر کاری میکنم.من بابت دوستی با اونها صدمه های بدی خوردم چون به خاطر اعتماد الکی که بهشون داشتم بهترین گزینه ی ازدواجم رو از دست دادم(نمیگم همش تقصیر اونها بود اما حرفهاشون اون موقعها تاثیر زیادی روی من داشت)اون موقع فکر کردم ازسر دوستی این حرفهارو میزنن ولی بعدها فهمید همه ی حرفاشون از سر حسادت بوده.دلم نمیخواد دیگه اینجوری باشم نمیخوام دیگه زود اعتماد کنم.لطفا برای این یه راهکار بگید چه جوری خودم رو اصلاح کنم؟؟
احساس میکنم من برای این زمونه نیستم همش حس میکنم تمام اعتقاداتم و اصول اخلاقیم پوچه.حس میکنم اخلاقیاتی که یه زمانی تمام زندگیم بودند دیگه بدرد نمیخورند احساس میکنم یه شکست خوردم.کمکم کنید؟؟؟

(همينكه پي به اشتباهتون برده و درصدد اصلاح رفتارتون باشيد در اينده موقعيت هاي بهتري رو كسب خواهيد كرد) کارشناسان می گویند بین آدم هایی که می توانند رفتار قاطعانه داشته باشند با آن هایی که نمی توانند تفاوت زیادی وجود دارد یعنی افراد منفعل یک ویژگی ها و خصوصیاتی دارند که افراد دارای رفتار قاطعانه ندارند. راستش افرادی که رفتار منفعلانه دارند نسبت به حق و حقوق خود بی تفاوت هستند. کسانی هستند که اعتماد به نفس و عزت نفس پایینی دارند. برای خودشان احترام قائل نمی شوند و دائم خودشان را کوچک و حقیر تصور می کنند و معمولا به این که توسط دیگران یا موقعیت های مختلف کنترل شوند تمایل دارند و دائم هم نسبت به دیگران احساس گناه می کنند. اما کسانی که رفتار قاطع دارند و می توانند به خوبی ابراز وجود کنند برعکس اعتماد به نفس و عزت نفس خوبی دارند. برای خودشان و دیگران احترام و ارزش قائل هستند. در رفتارشان صداقت دارند. اهل سئوال و پرس و جو هستند. به دیگران توجه می کنند و منتظر بازخورد دیگران نسبت به کارشان هستند و البته همیشه انگیزه انجام کارهای خوب را دارند. آنها به کسی بی احترامی نمی کنند و البته اجازه هم نمی دهند کسی به آن ها بی احترامی کند. احساس منفی نسبت به بیان احساسات و خواسته های خود ندارند و نمی گذارند دیگران خواسته هایشان را به آن ها تحمیل کنند. البته آدم هایی که بلد هستند ابراز وجود کنند خودخواه نیستند و برای خواسته های دیگران هم ارزش قائل هستند.