مسائل مالي در خانواده

[/align][/size][/color][/font]سلام دوستان
من يك ساله كه ازدواج كردم قبل از ازدواج به همسرم گفته بودم كه مي خوام از نظر مالي كمي مستقل باشم وبراي خودم پولي پسانداز كنم ولي اون عقيده داشت كه اگرچه تامين مسائل مالي خانواده با مرد هست ولي زن هم بايد همه پولش رو خرج كنه.
دردوران نامزدي شوهرم خونه اي با وام مسكن خريد،من بهش پيشنهاد دادم كه نصف خونه رو به نام من كن كه اقلا اگه من هم حقوقم رو ميذارم در نهايت چيزي داشته باشم ولي اون قبول نكرد(حقوق من از شوهرم بيشتر هست)اين بود كه من بعد از ازدواج تصميم گرفتم كه دريافتي واقعي خودم از شوهرم پنهان كنم و مقداري از اون روبراي خودم پس انداز كنم ولي از بابت اين دروغ ناراحتم ونمي دونم اگه يه زماني فهميد چكار بايد بكنم؟لطفا من رو راهنمايي كنيد.

سلام
اولا نمی دونم کتابهای سقراط قرن پنجم رو خوندی یانه برام پیام بزار
ضمنا حرفهایی از قبیل ما باید تعامل تو زندکی داشته باشیم و حرفهای منطقی بعد از ای ن موثر هست قول می دم

سلام
من هم مثل شما کارمندم و حقوق خوبی دارم اول ازدواج با تصور اینکه زن وشوهر نباید من وتویی داشته باشند حقوقم رو خرج می کردم حتی الان هم گاهی اوقات یه باره می گیرتم می رم همه حقوقم رو برای وسایل خونه که اون حاضر نمی شه بخره خرج می کنم (که البته بعدش پشیمون می شم ) علتش هم اینه که شوهرم حاضر نیست هیچی رو به اسم من کنه مخصوصا" خونه در حالیکه به هر صورت ما هم داریم زحمت می کشیم وحق داریم بعد از یه عمر کارکردن چیزی رو برای آینده و پیری خودمون داشته باشیم ما پارسال خونه خریدیم وشوهرم حاضر نشد نصف خونه رو به اسم من کنه در حالیکه من برای خرید خونه چند ملیون پول بهش دادم بعداز این کارش منم اولا" تمام پولم رو به زور و دعوا ازش گرفتم بعدشم از اون موقع حقوقم رو پس انداز میکنم و مثل شما بهش نمی گم دقیقا" چند دریافتیمه . به نظر من شما اول ببین اون در این موضع چقدر جدی هست و اگر فهمیدی واقعا" نمی خواد چیزی به اسم شما کنه ودر مقابل از شما متوقع هست همین رویه رو ادامه بده واصلا" عذاب وجدان نداشته باش تا یه مدت ببین چی می شه شاید بعضیها بگن (مخصوصا" آقایون) که خوب به هر صورت خونه وماشین و... رو اگه مرد بخره باعث آسایش زن هم هست ولی من با توجه به اینکه در جامعه گشتم ومی دونم بعضی مردها چطوری یه باره همه چی یادشون می ره وفیلشون یاد هندستون می کنه می گه همه اینها رو خودم زحمت کشیدم و شروع به من من کردن می کنن و مخصوصا" در مورد خانمهای کارمند انگار این ظلم بیشتر اتفاق می افته .

سلام
این مساله- مساله منم هست. من هنوز ازدواج نکردم.در دوران عقد به سر می برم. من مشکلی ندارم از اینکه همه سرمایه زندگیم را صرف زندگی و شوهرم کنم ولی به شرط اینکه کسی ازم این توقع را نداشته باشه.کسی این کار را وظیفه من ندونه.
ولی شوهرم معتقده که توی زندگی مشترک همونطوری که مرد همه سرمایه اش را خرج زندگی می کنه زن هم باید همین کار را بکنه و پس انداز جداگانه ای نباید داشته باشه.
هنوز همسرم از میزان سرمایه مالی من باخبر نیست و من نمی دونم بهش بگم چقدر پس انداز دارم یا نه؟
آیا عاقلانه تر نیست یه مقداریش را پس انداز کنم و به او چیزی نگویم برای روز مبادا ؟؟
در عین حال اگه یه روزی ازم پرسید نمی خوام بهش دروغ بگم.
واقعا موندم چه کنم ؟اینجا تعارض پیش میاد بین صداقت و آینده نگری.
خواهش می کنم تو تصمیم گیری کمکم کنین
ممنون

سلام عزيزان
بايد بگم منم شرايط شما رو دارم همسرم تو دوران نامزدي همون حرفايي رو ميزد که همسراي شما ميگفت تازه خيلي هم حساس بود که منو و تو نداشته باشيم بماند براي خريد واسه خودم هم کلي مکافات دارم ميتونين به تايپک راه حل چيست مراجعه کنيد و حرفام رو بخونيد،همسر من هم فيشم رو ميبينه،هم حکمم رو خبر داره،هر ماه پحقوقم رو که ميارم خونه انگار خستگي کار نه تنها کم نشده بيشتر هم ميشه،ولي چون منم مثل شما نگران آينده هستم فرصت بشه پس انداز ميکنم،منم عذاب وجدان ميگرم ولي بعد که فکر ميکنم ميبينم چرا بايد عذاب وجدان داشته باشم اين حق منه حالا که اون حق من رو ميگيره چرا من ازون برا خودم هر چقدر هم نا چيز بر ندارم،همسر من بعضي مواقع وقتي صحبت ميکنيم به شوخي ميگه اگه ماشينمون رو عوض کردم به نام تو ميخريم يا يه بار گفت خونه رو که کامل خريديم يکي دو دانگي بنامت ميکنم ولي چون هنوز اون روز نيومده ميترسم و تا جا داشته باشه پس انداز ميکنم،خيلي رو اين قضيه که منم با اون تو حساب زندگي مون شريک بشم يا مقداري از حقوقم رو براي خودم بردارم سعي ميکنم ولي متاسفانه من بايد خيلي خيلي از نظر اون قانع باشم،و.قتي يه سري خانومهاي کارمند يا خانه دار رو ميبينم که همسرهاشون چه بي ادعا با زنشون همکاري ميکنن و در عين حال کم و کسري براشون نميزارن و از اول نشون دادن که به معناي واقعي زنشون شريک زندگي شونه بيشتر مطمئن ميشم که حق دارم برا خودم پس انداز کنم،منم از روزي که همسرم بفهمه ميترسم ولي مهم نيست،اون موقع به طور جدي بايد بفهمه داره در حقم کوتاهي ميکنه و هيچ حقي نسبت به چيزي که من داشتم با اغوش باز در اختيارش ميذاشتم نداره،ببخشيد اگه تند ميرم ولي متاسفانه اين بدجوري ناعادلانه داره رواج پيدا ميکنه و متاسفانه داره بصورت يه وظيفه درمياد،باور کنيد حتي تو خواستگاري هم کارمند يا خانه دار بودن براي شايد بگم بالاي 90 درصد مردا امر مهم و يکي از ويژگيهاييه که زن بايد داشته باشه و اين اشتباهه که به نظر من همه دخترها تو دوران آشنايي خيلي بايد مراقب باشن که من نکردم و اصلا فکر نميکردم همچين موردي پيش بياد،متاسفانه من به اين مساله اهميت نميدادم و معتقد بودم مرد بهش برميخوره تا به اين حد تو حقوق زنش سرک بکشه و توقع کمک صدرصد اونهم از ديد يه وظيفه داشته باشه ولي خوب شايد اشتباه کردم.