سخت گیری خانواده در انتخاب همسر

با سلام خدمت شما دوستان عزیز.
در ابتدا لازم میدونم مختصری از اطلاعات پروفایلی خودم را براتون بگم شاید بهتر بتونید راهنماییم کنید:
جوانی هستم 26 ساله. ساکن شهرستان (مرکز استان). حدود 1 ساله که خدمت سربازیم را تموم کردم. حدود 5 ساله که تو یک کار آزاد فعالیت دارم و 6 ماهه که علاوه بر اون کار،‌ در یکی از ادارات دولتی استخدام شدم. تحصیلاتم هم فوق لیسانس مهندسی فناوری اطلاعاته. از نظر سطح در آمد و استقلال مالی هم به نظرم شرایطم عالیه. از نظر خانوادگی هم تک پسر خانواده هستم با دو خواهر که یکیشون ازدواج کرده (یک سال از خودم کوچیکتر) و اون یکی دبستانیه.
و اما مشکل بنده همون جور که از عنوان پستم بر میاد اینه که خانوادم با توجه به شرایطم و اینکه اعتقاد دارن هر چی صبر کنیم شاید یک گزینه بهتر برات پیدا بشه، مدام مسئله ازدواج بنده را به تأخیر میندازن.
بارها شده که از خانوادم خواستم برام دختری را پیدا کنن که از لحاظ شخصیتی، خانواده، سطح اجتماعی و اقتصادی پسند خودشون باشه و بعد شرایطی را مهیا کنن که من بتونم دختر را ببینم و حداقل یک بار با هم صحبت کنیم تا بتونم یک ارزیابی اولیه از شخصیت طرف مقابل داشته باشم، ولی به همون دلیل که گفتم یا کلاً صورت مسئله را پاک میکنن و یا هم اگه کسی را پیدا کنن، آخر کار حتی اگه همه اون فاکتورها هم اوکی باشه، باز هم شک تو کار میندازن.
برای مثال در آخرین مورد، مادرم، خواهرم و خالم برای دیدن دختری، منزل اون دختر رفتن و اون جور که از ظواهر امر بر میومد خیلی از دختر و خانوادش خوششون اومده بود. ولی باورتون میشه با همه اینها وقتی برگشتن با یک بهونه واهی باز هم دوست دارن کار به تعویق بیفته.
اون هم این بهونه که خونشون از مرکز شهر دوره و تقریباً تو یک منطقه دور افتاده شهره.
مشکل اینجاست که طوری از شخصیت،‌ظاهر، خانواده و تحصیلات دختر تعریف کردن که واقعاً علاقمندم یک بار که شده دختر خانم را ببینم و با ایشون صحبت کنم که ببینم آیا ارزش ایستادن در مقابل خانوادم را داره یا نه. ولی چه حاصل که جوری صحبت میکنن که باز هم ازم انتظار دارن منتظر بمونم برا گزینه بهتری که از نظر اقتصادی سطح زندگیشون بالاتر از خودمون باشه.
تا حالا چندین گزینه دیگه هم مطرح شده که تقریباً به همین دلایل اقتصادی و سطح اجتماعی خانواده دختر ردشون کردن.
ولی به نظر خودم این مورد آخر همه چیزش اوکی بوده و ارزش جدی شدن بحث را داره. ضمن اینکه دختر خانم تک دختر هستن، مادرشون معلم و پدرشون بازنشسته دولته. ضمن اینکه به عقیده خود مادر و خواهرم با این که تک دختر بوده اصلاً تو ملاقات اول نشونه ای از لوس بودن و رفتارهای خام نداشته و خیلی سنگین و با وقار رفتار کردن.
خواهشمندم من را راهنمایی کنید که چطور با خانوادم برخورد کنم.

سلام جناب احسان: از اخر شروع می کنم

1) تک دختر بودن دلیل بر لوس بودن نیست ... انجمن حمایت از تک دخترها :311:

2) تو اولین جلسه شخص با وقار نباشه باید تعجب کرد!!!! با یکی دوجلسه که نمیشه شناخت


3) دوست نازنین سعی کنین بدون لجبازی و عصبانیت صرفا با همدلی و درک خانواده محترمتون و ابراز محبت فراوان و سایر سیاستهایی که خودت می دونی جواب می ده بری جلو. من مطیمنم شما م یتونی مجابشون کنی.

4) حتما سعی کنین که ملاکهای ازدواج خودتون تحت تاثیر خانواده کمرنگ نشن! تو این موارد امکان این که شخصی رو بپسندن که شما نمی پسندی و بالعکس و تحت تاثیر جو خانواده قرار گرفتن بسیار زیاده !

سلام :72:

خوش امدید دوست عزیز :72::72:

حق دارید که ناراحت بشید.اونم وقتی که شرایط لازم رو دارید(طبق فرموده خودتون).


اما هدفم از گذاشتن این پست فقط این بخش از حرفتون بود :

نقل قول:

---

..... آیا ارزش ایستادن در مقابل خانوادم را داره یا نه.

---

نمی گم هر چی که خانوادتون می گن رو گوش کنید.نه.اما قطعا برای شروع یه زندگی موفق،پشتوانه محکمی به نام خانواده خیلی موثره.

این نکته رو هم فراموش نکنید که ایستادن در مقابل خونوادتون در همین شروع زندگی میتونه یه نکته منفی از دید یه خانم و خونوادش باشه.

قطعا خونوادتون دلایلی دارن.سعی کنید با منطق راضیشون کنید.اگر موفق نشدید هم از افرادی که خونوادتون ازشون تاثیر پذیری دارن استفاده کنید.

راستی چرا خودتون کسی رو پیشنهاد نمی دید؟

فقط خدا :72::72::72:

ممنون دوست عزیز.
1 - این که تک بودن دلیلی بر لوس بودن نیست را خودم هم قبول دارم. کما اینکه خودم هم تک پسر خانواده هستم ولی به هیچ عنوان لوس و وابسته نیستم. ولی من فکر میکنم این دید کلی در جامعه هست که به محض اینکه اسم تک بودن میاد، لوس بودن تو ذهن افراد تداعی میشه.
2 - این که تو یک دو جلسه نمیشه شناخت را هم خودم قبول دارم. به خاطر همینه که از خانوادم ناراحتم که حتی آشنائی اولیه را هم از من دریغ میکنن.
3 - به هیچ عنوان لجبازی در کار نبوده. چون خدا را شکر وابستگی به شخص خاصی ندارم که بگم احساسم تو تصمیمم تأثیرگذاره. تا الان هم تمامی صحبت ها با خانوادم دوستانه بوده و تقریباً همه چیز را به اون ها واگذار کردم.
4 - ملاک های ازدواج من در مقابل ملاک های خانوادم اینقدر سخت گیرانه نیست. برای من اول از همه خود شخص (چه از لحاظ ظاهری، چه شخصیتی و چه سطح تحصیلات و ...) مهمه و بعد خوب بودن و موجه بودن خانوادش. اتفاقاً من به عکس خانوادم که اعتقاد دارن به خاطر شرایطم اگر برای یک مورد سطح بالاتر هم اقدام کنیم، جواب منفی نمیگیریم، معتقدم خانواده ها باید از نظر اقتصادی هم کفو و حتی خانواده دختر کمی سطح پایین تر باشن.

- - - Updated - - -

ممنون دوست عزیز.
من تمام و کمال با نظر شما موافقم. به همین خاطره که تقریباً تمامی کار را به خانوادم سپردم و از اون ها خواستم تا گزینه ای را که اول از همه پسند خودشونه به من معرفی کنن. ولی به نظر میاد دارن سخت گیری های غیر منطقی اعمال میکنن. شدیداً فکر میکنم که این کار یک جور ناشکریه و خدا را اصلاً خوش نمیاد که بری دختری را ببینی و بعد به دلایل خیلی جزئی بی خیال بشی. خانوادم اعتقاد دارن که من هر چی صبر کنم بهتره. ولی خودم نمیتونم خیلی با این مسئله کنار بیام. دوست دارم هر چه زودتر شریک زندگیم مشخص بشه و سر و سامون بگیرم. البته قطعاً دوست ندارم عجله باعث بشه انتخاب غیر صحیح داشته باشم.
این که چرا خودم گزینه ای را پیشنهاد نمیدم به این خاطره که گزینه ای که شناخت کافی ازش داشته باشم را سراغ ندارم. شاید به خاطر محیط کارم بارها کسانی را ببینم که از لحاظ ظاهری پسندم باشه ولی این که از کجا و چه خانواده ای هستن را که نمیتونم متوجه بشم. فرصتی که دنبال دختر خانم راه بیفتم و برم آمار در بیارم هم ندارم. ضمن اینکه شدیداً از اینکه این کار باعث خراب شده وجهم بشه ابا دارم.
در مورد فامیل هم گزینه هست ولی به شدت با ازدواج فامیلی مخالفم.

به همین خاطره که تقریباً تمامی کار را به خانوادم سپردم و از اون ها خواستم تا گزینه ای را که اول از همه پسند خودشونه به من معرفی کنن.

شما همان طور که استقلال مالی خوبی دارید باید استقلال تصمیم گیری هم داشته باشید و همه کارها را کاملا به خانواده نسپارید. شما یک مرد هستید و اعتماد به نفس یک فاکتور مهم برای مردان است. استقلال و نقش فعال در تصمیم گیری نشانه اعتماد به نفس یک مرد و نیز قدرت و نفوذ مرد محسوب می شود. مشخصات دختری را که می خواهید با خانواده در میان بگذارید ، ملاک های آنها را هم بشنوید و راجع به آن توضیح بخواهید. بعد یک جمع بندی مناسب که هم حمایت خانواده و هم رضایت شما را باعث شود داشته باشید. جمع بندی را به خانواده بگویید و از آنها بخواهید دختری که با این جمع بندی مطابقت داشته باشد پیدا کنند. اما اگر منفعل باشید مطمئن باشید حالا حالا ها اوضاع همین است.

برای مثال در آخرین مورد، مادرم، خواهرم و خالم برای دیدن دختری، منزل اون دختر رفتن

وقتی دختری پیدا می شود یعنی شما در قالب خانواده هستید و احترام آنها را دارید. اما این دلیل نمی شود که آنها تصمیم بگیرند که شما دختر را ببینید یا نه . شما وقتی خانواده دختری را انتخاب کرد لازم نیست این همه آدم بفرستید. خواهر و خاله شما یک نقش فرعی دارند آن هم بعد از مراحل مهم . شما و مادرتان باید جلسه اول با هم بروید و اگر خواستید پدرتان هم بیاید. اما اینکه چند خانم را بفرستید ، خودتان نروید و از آنها بخواهید تصمیم بگیرند نتیجه اش همین می شود. پس خودتان باید جلسه اول با مادر یا هر دو والدین بروید نه کس دیگر.

ولی چه حاصل که جوری صحبت میکنن که باز هم ازم انتظار دارن منتظر بمونم برا گزینه بهتری که از نظر اقتصادی سطح زندگیشون بالاتر از خودمون باشه.

معتقدم خانواده ها باید از نظر اقتصادی هم کفو و حتی خانواده دختر کمی سطح پایین تر باشن.

اولا این یک اصل است که مرد باید از نظر اقتصادی هم سطح دختر یا بالاتر باشد. پس نظر شما درست است. اما خانواده شما ظاهرا راه پیشرفت را ازدواج با طبقات اقتصادی بالاتر می دانند که این نیز غلط است. راه پیشرفت شما خودتان هستید و تلاش خودتان. دختری که از شما بالاتر است ناخودآگاه بعد از مدتی حس می کند که من می توانستم وضع اقتصادی بهتری داشته باشم و چرا با همسر پایین تر ازدواج کردم. چرا این حس طبیعی است؟ چون خانم ها شوهر را تکیه گاه می دانند ( که این گونه هم هست ) و کسی که بالاتر از آنها باشد بیشتر مورد اعتماد آنهاست و حس امنیت بیشتری می کنند.
طبیعت مرد هم طوری است که دوست دارد از زن برتر باشد و برتری اش را نشان دهد. پس اگر زن بالاتر باشد مرد دچار مشکل احساسی می شود.
ضمن اینکه چنین دخترانی خوب هم خرج می کنند و این برای کسی که وضع اقتصادی اش از آنها پایینتر است بسیار فشار دارد چه از نظر مالی و چه روحی.