اگر ازم تشکر نشه ناراحت و پشیمان میشم!

سلام

من وقتی برای کسی کاری انجام می‌دهم و او تشکر نمی‌کنه ناراحت می‌شوم و اصلاً پشیمان می‌شوم که چرا این کار را برای‌اش انجام داده‌ام!

حتی اگر در قبال کاری که چند ساعتی برای انجام دادن‌اش وقت گذاشتم فقط یک جمله کوتاه بگوید (مثلاً بگوید "مرسی") ناراحت و پشیمان‌ام می‌کنه ! (انتظار دارم کمی از آن کار تعریف کنه و بعد تشکر کنه!)

می‌دونم که آدم باید کار را بخاطر خدا انجام بده اما من انتظار تشکر را از بنده خدا هم دارم!

البته خودم هم وقتی کسی برای‌ام کاری انجام میده خیلی از لحاظ کلامی تشکر می‌کنم و در اولین فرصت هم محبت‌اش را جبران می‌کنم ولی بقیه همچین عکس‌العملی را در برابر کار من انجام نمی‌دهند!

مشکل از من هست یا دیگران؟ چکار کنم که انتظارم کمتر بشه؟

منم همین مشکل رو دارم البته خوب از اول زیادی مهربون بودم اینو تو دبیرستان نفهمیدم ینی شاید نخواستم بفهمم اما وقتی اومدم دانشگاه این موضوع که من هر کاری میکردم اذیتم میکرد اما دیدم نمیتونم غیر این باشم سعی کردم کمترش کنم ینی بیش از حد واسه همه مایه نذارم این بدی این دنیاست که ادم از خوب بودن دور میکنه هرچه قدر هم سعی کنی خوب باشی باز هم...:54:

در لینک زیر فرشته مهربان راهنمایی های خوبی کردن.که این قسمتش برای شما مفیده:
(:) نکته های کاربردی عمومی >>>

1. : (:) نکته های کاربردی عمومی >>>

وقتی از دیگران انتظار و توقع دا ری دو حالت پیش می آید ، 1 - برآورده میشود 2 - برآورده نمی شود

نتیجه هر کدام از این حالات به نسبت توقعی که داری این است :

1 - وقتی برآورده شود ، خیلی به حالت فرقی نمیکند و احساس درونیت معمولی خواهد بود ، چون انتظارش را داشته ای

2 - اگر برآورده نشود ، سرخورده و غمگین میشوی ، چون انتظار و توقعی داشته ای که انجام نشده .

وقتی از دیگران هیچ انتظار و توقعی نداشته باشی هم دو حالت پیش می آید :

1 - دیگران در قبال شما وظیفه خود را به جا میاورند یا محبت های خارج از وظیفه بهت دارند .

2 - کاری برای شما انجام نمیدهند و توجه ندارند .

نتیجه آن :

1 - در حالت اول ( برای بی توقعی ) چون شما هیچ انتظار و توقعی نداشته ای حتی اگر وظیفه ای در مقابلت داشته

اند و به جا آورده اند ، برای شما لذت بخش است و گویی آنها هیچ وظیفه ای نداشته اند و محبت خاص بهت

داشته اند .

2 - در شکل دوم آن تاثیر تألم برانگیزی در شما بجا نخواهد گذاشت و شما حال و هوای عادی و معمول را

خواهی داشت و سرخورده و غمگین نمیشوی چون انتظار و توقعی نداشته ای

به نظرت کدامیک آرامش ما را در پی دارد و حتی به ما روحیه ای قوی می بخشد ؟؟

شما در کدام وضعیتی ؟؟

- - - Updated - - -

: (:) نکته های کاربردی عمومی >>>

این نکته را هم خوبه داشته باشیم که :


وقتی هر کدام از ما در جای خود به این بیاندیشیم که انتظار از دیگری نداشته باشیم اما به دیگری خدمت

کنیم ( انتظار محبت نداشته باشیم اما محبت کنیم )هر کدام ، از این کار خود لذت می بریم ، و محبت هم

دو طرفه میشودیعنی شما نیز از طرف مقابلت محبت می بینی بی آن که محبت طلب کرده باشی و این لذتش

مضاعف تر از وقتیست که محبت رو طلب کنی ، یا به اصطلاح انتظار محبت داشته باشی و پاسخ بگیری، به عبارتی

وقتی انتظار خوبی نداری ولی خوبی دیدی گویی هدیه ای فوق العاده دریافت کرده ای ، ولی وقتی انتظار

داشته باشی و خوبی ببینی لذت چندانی ندارد چون انتظارش را داشته ای و اگر انتظار داشته باشی و

خوبی نبینی ، سرخورده میشوی و اگر انتظار نداشته باشی و خوبی نبینی اثر منفی ندارد چون انتظار

نداشته ای . پس بی توقعی آرامش می آورد ، و اگر هر کدام از طرفین ( زن و شوهر ) اینرا پیشه کنند ، محبتها و

خوبیها نثار هم می کنند ، از عمق جان و بی توقع ، هم محبت کردن لذتشان می دهد و هم محبت دور از انتظار

را دریافت کردن لذتی عمیق میدهد .

حالا انتظار و توقع خوب است یا بی توقعی؟؟؟ عقل کدام را منفعت می داند ؟ از کدامش حداقل آرامش و

حد اعلای لذت نصیب میشود؟؟

( اگه خوبی ببینی لذت است و اگر نبینی آرامش داری چون بی توقع بودی )

جناب "مصباح الهدی" پس سئوال من با توضیحات شما اینطوری میشه :

چطوری از دیگران انتظار نداشته باشم؟ (وقتی انتظار دارم!)

کاملا طبیعی هست .انسان ها نیاز دارن که ازشون تشکر و قدردانی بشه .

سلام آقا احسان
شاید باورتون نشه ولی من دیدم کسانی را که بدون هیچ توقعی و بدون اینکه بدانند تو چه کسی هستی و آیا بعدا برایش مفید خواهی بود یا نه به آدم کمک می کنند.
وقتی که در شخصیت این انسان ها دقت می کنم می بینم آنها از نفس کمک کردن لذت می برند و برایشان مهم نیست طرفشان چه کسی هست.
آنها از اینکه می توانند مفید باشند خوشحال می شوند.
این اتفاق را در انسانهایی دیدم که همیشه (و البته تا آنجا که در توانشان بوده) به دیگران کمک می کنند و این قدر این کار را تکرار کرده اند که دیگر منتظر تشکر نیستند و این جنبه به مرور برایشان کمرنگ شده.

تجربه خودم:
من به افراد زیادی در زمینه تحصیلی و جزوه و.... کمک کردم این قدر که اصلا یادم نمانده به چه کسی جزوه دادم به چه کسی ندادم. وقتی که جواب کنکور کارشناسی ارشد آمد تلفن من پر بود از اس ام اس هایی که از من به خاطر جزوات یا راهنمایی ها تشکر کرده بودند ودر قبولی کنکور خود این کمک ها را بسیار موثر دانسته بودند.

خودم واقعا یادم نمیومد که به چه کسی چه کمکی کرده بودم و شاید باورتون نشه ولی بعضی از آن افراد را هم فراموش کرده بودم.
اتفاقا اون شب از واقعه ای دل من شدیدا شکسته بود ولی وقتی با این اس ام اس ها مواجه شدم نه به خاطر تشکرها بلکه به خاطر اینکه تونسته بودم به افراد زیادی کمک کنم خدا را خیلی شکر کردم و امید گرفتم که حتی اگر یکی از این افراد مرا از ته دل دعا کند و دعایش مستجاب شود همین برای من کافی است و یقینا هر آنچه اتفاق بیفتد به مصلحت من خواهد بود.

به نظر من به کاری که برای دیگری انجام می دهید از این جنبه نگاه کنید.

با یک زاویه دید خوب و اینکه مطمئن باشید هر عملی عکس العملی دارد و اگر هم آن عکس العمل در ظاهر همان موقع با تشکر طرف مقابل اتفاق نیفتد حتما در کل زندگیتان تاثیر خواهد داشت. به شرط اینکه هدفتان تشکر نباشد.

موفق باشید:72:

برای مثال امروز بیرون بودم یک ماشین سرچهار راه خاموش کرده بود و پشت‌اش ترافیک شده بود (یک زن و مردی تو ماشین بودند و مرد هم راننده بود)

با یکی دیگه رفتیم هل‌اش دادیم و آوردیم‌اش اونور خیابان اما راننده تشکر کلامی که هیچ حتی دست هم تکان نداد انگار داشتیم انجام وظیفه می‌کردیم!؟