انگیزه ای برای ادامه ندارم

سلام خیلی خوشحالم از اینکه برای اولین بار دارم دردمو با کسی در میون میذارم
من 20 سالمه توی زندگیم همه چی دارم و هیچی ندارم
همیشه همه توی زندگیم مسخرم میکردن هرگز کسی منو دوست نداشته حتی مامانم !!همیشه دوس داره تحقیرم کنه از بچگی هروقت توی جمعی حرف میزدم بعدش کلی مسخرم میکرد!! اصلا توی جمع های خانوادگی هیچ وقت کسی منو نمیبینه وقتی حرف میزنم یا کسی گوش نمیده یا مسخرم میکنن!!بودن و نبودنم هیچ فرقی نداره!!
البته وقتی فکر میکنم میبینم حق هم داشتن . من همیشه اشتباه میکنم همیشه هر قدمی که برمیدارم ، هر چیز جدیدی که تجربه میکنم، هر حرفی که میزنم اشتباهه!! انقدر همه چیز توی زندگیم اشتباه بوده که امسال تنها دعایی که موقع سال تحویل داشتم این بود که امسال آخرین سال زندگیم باشه !!
من 2 سال پیش توی بهترین دانشگاه ایران پزشکی قبول شدم پس آدم احمقی نیستم و از خیلیایی که مسخرم میکنن خیلی بیشتر میفهمم !! ولی با این همه کسی اصلا منو آدم حساب نمیکنه !! البته توی جمع های دوستانه اوضاع یه کم ( فقط یه کم) بهتره و دو تا دوست صمیمی دارم که وقتی باهاشونم خیلی حالم خوبه هرچند میدونم اونا هم به خاطر دوست داشتن من نیست که باهامن!!
یه جورایی حس میکنم هرگز نمیتونم آینده روشنی داشته باشم. منی که هیچ وقت نتونستم با هیج کس رابطه درستی داشته باشم امکان نداره که بتونم ازدواج موفقی هم داشته باشم!!!
کسی که هیج وقت توی زندگیش کار درستی انجام نداده چطور میتونه خودش رو دوست داشته باشه و برای خودش احترامی قائل باشه؟؟؟
از این که همه منو بی ارزش تلقی میکنن در حالیکه خودشون هیچی ندارن حالم به هم میخوره
خیلیییییی خستم از این زندگی لعنتی که فقط داره رنجم میده!!! اینی که براتون نوشتم تازه بخشی از رنجی بود که دارم میکشم !!!!گاهی فکر میکنم زندگی برای من یعنی ته ته ته بن بست!!
میدونم که نوشته هام به نظر خیلیا بچه گانه است ولی فعلا این سایت تنها جاییه که تونستم باهاش دردو دل کنم!!!

سلام . ابجی . من یک سال از تو کوچیک ترم . می بینم که همه برای قبولی تو رشته پزشکی دارن خودشونو می کشن . پس تو باید به خودت افتخار کنی که از همه اونا جلو زدی . تازه تو زندگی منو بخون . حتما گریت می گیره . خوشحال می شم بیشتر در مورد خوذت توضیح بدی و منو هم راهنماییم کنی