یکی از ما حالش خوب نیست!!!!!

http://img1.tebyan.net/big/1392/03/1...0200181117.jpg

انسان موجودی اجتماعی است که برای تامین نیاز های گوناگون خود ، با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار می کند.این ارتباط ، که حاصل سازگاری اجتماعی و سازگاری درونی شخص است، سازگاری روانی نامیده می شود .

گاه , موانع و مشکلاتی در زندگی آدمی پدید می آید که سازگاری و در نتیجه تعادل روانی فرد را بر هم زده و شخص دچار تنش و ناراحتی می شود که ممکن است باعث بروز اختلالات روانی شود.

اختلالات روانی یکی از شایع ترین بیماری های جامعه ی کنونی است که به موجب آن رفتار انسان با برخورد با محیط اطراف و حتی خود دچار مشکل میشود . بسیاری از افراد از بیماری خود آگاهی ندارند و برخی نیز با نداشتن اطلاعات در مورد عواملی که باعث بروز یا تشدید بیماری می شود , خود یا دیگران را در معرض بیماری قرار می دهند . از آنجا که اختلال روانی غالبا غیر عادی ، عجیب یا آزار دهنده است، نگاهها را به خود جلب می‌کند.

واکنشهای متفاوتی در مقابل بروز آن ممکن است دیده شود. این واکنش می‌تواند به صورت خشم ، تنفر و اکراه ، ترس و سردرگمی همراه باشد.
تمایل به درمان خواه وجود داشته باشد یا نداشته باشد بعد آزار دهندگی این اختلالات برای خود فرد و یا اطرفیان او وجود دارد. برخی از اختلالات به راحتی در زندگی شغلی و اجتماعی خود فرد تاثیر گذاشته و عمدتا عملکرد او را مختل می‌سازند.

لذا از این رو به نظر می رسد كه درمان اختلالات روانی دارای جایگاه خاص خود است و در این میان نقش خانواده و عملكرد آن در قبال مشكل پیش رو بسیار با اهمیت جلوه می كند؛ چرا كه ارتباط خانواده با مقوله بیماری روانی مسلما از آنچه مورد اشاره قرار خواهد گرفت، گسترده تر است و اگر بخواهیم رابطه خانواده و اختلال روانی را از نظر كلی مورد توجه قرار دهیم، باید به جنبه های سبب شناسی اختلالات روانی، زمینه های ژنتیك، ویژگی های روانی و رفتاری اعضاء خانواه، شرایط اجتماعی آن و بسیاری جنبه های دیگر بپردازیم.

خانواده ها بعنوان یك واقعیت انكارناپذیر، متاسفانه معمولا آنگونه كه باید و شاید در درمان های متداول به رسمیت شناخته نمی شوند و گرایش غالب درمانگران استفاده از روش های و ابزارهایی است كه عموما بطور كلاسیك با آنها آشنا هستید و در موقعیت های انفرادی بكار گرفته می شوند.

بسیار مراقب باشید که بیمارتان را با عنوان بیماری اش خطاب نکنید و یا وی را به خاطر آن توبیخ سرزنش ننمایید!!!

لذا این مقاله به راهکارهای بهبود ارتباط بین افراد خانواده می پردازد که بهره گیری از آنها کمک می کند تا علی رغم وجود مشکل در خانواده وبروز اختلال روانی در یکی از اعضای خانواده، فضای گرم و دلچسبی بر این دست خانه ها حاکم باشد:

- با هم گفتگو کنید:بر قراری ارتباط و گفتگو، یکی از عناصر مهم و کلیدی برای ایجاد روابط خوب بین اعضای خانواده است. بدون ارتباط مناسب بین اعضا نمی توان به روابط خانوادگی سر و سامان داد و آن را بهبود بخشید. زمانی را در نظر بگیرید و آن را فقط برای انجام کارهایی به همراه سایر افراد خانواده به خصوص بیمار اختصاص بدهید مثل شریک شدن برای انجام کاری با سایر افراد خانواده، برنامه ریزی برای کارها، شنیدن حرف های همدیگر، یا اصلاً فقط نشستن و با هم حرف زدن در مورد هر چیزی که دوست دارید.


- برای همدیگر وقت بگذارید:حتماً زمانی را برای بیمارتان در نظر بگیرید، زمانی فقط و فقط برای دور هم بودن نه هیچ کار دیگری. سعی کنید با نظر همه اعضای خانواده کارهایی را در آن زمان انجام دهید که برایتان لذت بخش است، بازی تفریح و شادی را فراموش نکنید، چون از کلیدهای مهم برای رسیدن به خانواده ای سالم و با نشاط است.

- مسئولیت ها را تقسیم کنید: هر عضو خانواده باید مسئولیت هایی را در خانه به عهده بگیرد و به بهترین صورت آنها را انجام دهد. این امر اهمیت کار گروهی را برای خانواده نشان می دهد و قوانین و توقعات مورد نظر برای هر عضو را مشخص می کند. به خاطر بروز یک مشکل روانی،فرد مبتلا را کنار نگذارید و وی را ز انجام هر مسئولیت معاف نکنید بلکه سعی کنید با او مثل یک عضو عادی رفتار کرده و بیماری وی را مستقل از خود فرد در نظر بگیرید.

http://img1.tebyan.net/big/1392/03/1...2501366422.jpg

- فعالیت های مذهبی را جدی بگیرید:زمانی را به فعالیت های مذهبی بپردازید. مثلاً به زیارتگاه ها، مراکز مذهبی، مساجد و ... بروید و در فعالیت های خاص مذهبی شرکت کنید، این کار ارزش های حاکم بر خانواده را نشان می دهد و انرژی مضاعفی به اعضای آن می بخشد. ضمنا انجام فرایض مذهبی در بهبود بسیاری از اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب و .. بسیار موثر و تاثیر گذار است.

- مراقبت گفتار و کردار خود باشید:اگر گفتار و رفتار شما به مسایل اخلاقی مربوط می شود، به شدت مراقب باشید، سایر اعضای خانواده شما را زیر نظر دارند و رفتارتان را خواهی نخواهی ارزیابی می کنند و آنچه را در عمل می بینند برایشان مهم است، نه صرفاً حرف و گفته شما! در این مورد بسیار حساس باشید زیرا گفتار بدون عمل به مرور زمان از اعتبار، احترام و تأثیر شما بر سایرین کم می کند.بسیار مراقب باشید که بیمارتان را با عنوان بیماری اش خطاب نکنید و یا وی را به خاطر آن توبیخ سرزنش ننمایید.

- پشتیبان خانواده باشید:همیشه پشتیبانی و حمایت خود را از سایر اعضای خانواده به طور علنی نشان بدهید و آنها را تشویق کنید، برای رسیدن به موفقیت نهایت همکاری را با آنها داشته باشید. خصوصا همراهی با فرد بیمار درجلسات درمانی و یا انجام تمرینات و حکایتهای لازم در منزل از این دست بیماران بسیار توصیه می شود.

- منسجم عمل کنید: در انجام فعالیت های خود به عنوان اعضای یک خانواده، منسجم عمل کنید. برنامه داشته باشید و آنها را طوری هماهنگ کنید که همه مشتاقانه منتظر اجرا و شرکت در فعالیت ها باشند.

یکی از ما حالش خوب نیست!:82: