دلیل این تنفرِ بی‌دلیل از اطرافیان چیست؟

سلام بچها من بازم اومدم اما این بار مشکلم کاملا فردیهٔ ،راستشو بخواین روم نمی‌شد اول تاپیک بزنم چون حس بعدی بم دست میده ولی‌ خوب زدم دیگه... حس می‌کنم یه مشکله روانی‌ دارم چون بعضی‌ اوقات به شدت عصبی و پرخاشگر میشم و از همه متنفر...حتی از نزدیکانم،مثلا از مادر بزرگم به خاطره اینکه تن صداش بلندِ یا از بابام چون تازگیا مریض شده یا از مامانم (بی‌ دلیل) ،از خواهرم چون کاراش آزارم میده و.. حتی از آدمایی با نسبت دورتر ، طوری که بلند بلند بهشون بد و بیراه میگم و نفرینشون می‌کنم :grief:حتی امروز حالم خیلی‌ بد بود با از کنار یکی‌ که راد شدم بلند بهش یه حرف بد زدم ،هنوزم پیشیمون نیستم چون حقش بود ،حق نداشت اونجوری به من نگاه کنه و خوشحال باشه،:97: دوست دارم از همه انتقام بگیرم به خاطر بدبختیا‌ای که کشیدم و نمی‌تونم این حسو از خودم دور کنم ،حس می‌کنم همه دشمنمن همه حسودن و الان که من مشکل دارم بهم می‌خندن ،،،،،،،خوشحال میشم کمکم کنید...

- - - Updated - - -

http://www.hamdardi.net/thread-29407.html اینم لینک مشکله قبلیم

- - - Updated - - -

جناب sci می‌شه به تاپیک منم سر بزنید؟...:203:

خانم یکتا،
من مطالبتون رو خوندم، هر یک از ما، هر یک از انسانهای اطراف ما، گذشته ای دارند که بی گمان، دارای لحظات خوب و ثانیه هایی دردناک بوده که شاید خیلی بهشون سخت گذشته! ولی واقعیت اینه که همه این لحظات با هم می شوند یک زندگی کامل! کتاب زندگی یک قانون داره که بسیاری از افراد اون رو فراموش می کنند و یا در نظر نمی گیرند و عملا قانون شکنی می کنند! اون قانون بیان می کنه که شما هرگز حق ندارید صفحات زندگیتون رو به سمت عقب ورق بزنید! ولی می تونید در زمان حال، برای صفحات آینده تون پانوشت یا تیترهای مهمی بگذارید! این یعنی چی؟ یعنی اگر چیزی در گذشته اشتباه شده، یا اشتباه کردید، نمی تونید برگردید و اون رو مرور کنید، اما می تونید برای آینده پانوشتی بگذارید که در موقعیت مشابه این اشتباه رو نکنید! مثلا امروز من از خیابانی عبور می کنم و ناگهان شخصی در ماشینش رو باز می کنه و من به دلیل فاصله کمی که دارم با خودرو خودم می زنم به در ماشینش! حالا می تونم پانوشتی در صفحات آینده بگذارم : که حواست باشه فاصله جانبیت رو با ماشینهای دیگه حفظ کنی! و حق ندارم برگردم و هی بررسی کنم که چه شد و چه نشد و خودم رو سرزنش کنم!
خیلی از احساس تنفر شما مربوط به سابقه شما از دیگرانه... یعنی سابقه ی ذهنی آنها برای شما، موجبات تداعی احساسات منفی می شه/ این طبیعیه! اما می تونه به شما آسیب بزنه و شما رو آزرده خاطر کنه و اگر خیلی شدید بشه مسلما افسردگی بهمراه داره
چه باید بکنید:
- مراقبه بخشش انجام بدید. ( در سایت جستجو کنید بسیار مفصل گفته شده/ پیدا نکردید بگید) این مراقبه رو هر شب انجام بدید!
- موقعیت هایی رو که احساسات منفی به شما می دهند شناسایی کنید و بنویسید! حتما باید بنویسید. و سعی کنید در این موقعیتها قرار نگیرید
* این دو تمرین رو انجام بدید تا بعد

موفق باشید

سلام دوست عزیز. من کاملا حالت رو درک میکنم . هیچ تنفری بی دلیل نیست . هر مشکلی یک ریشه داره و من فکر میکنم دلیل این تنفرت خشم و احساسات فروخورده و قورت داده باشه . همون طور که خودت هم اشاره کردی در کودکی توسط والدینت خیلی آسیب دیدی . سعی کن این خشم رو از خودت دور کنی . در ضمن دیگران سطل آشغال شما نیستند که احساسات بد خود را رو روی آنها خالی کنی. سعی کن به بخشش برسی و به انسان ها عشق بورزی .هر چند راه رسیدن به بخشش ساده نیست.اما برای ارامش خودت این راه رو انتخاب کن.

جناب sci واقعاً برام باعث افتخار که نظره ارزشمندتونو در اختیارم میذارید و واقعاً ازتون ممنونم که راهنماییم می‌کنید ، مراقبهٔ بخشش رو می‌گردم و سعی‌ می‌کنم پیدا کنم اما در رابطه با موضوع دوم خوب راستشو بخواین دست خودم نیست مثلا 1 روز صبح که مادر بزرگم اینجاس خوشحالم و رفتارم خوب روز دیگه نه ، یا بعضی اوقات توی ذهنم هزار دلیل و مدرک میارم که چون من موقعیت اجتماعیم بهتر از بقیه س بهم حسادت می‌کنن ولی‌ بازم از بعضی‌ها بی‌ دلیل یا با دلیل یه تنفر درونی دارم حتی از شخصی‌ که قراره باهاش ازدواج کنم حتی از کسایی که شاید روزانه هیچ کاری به کار من نداشته باشن ولی‌ یکی‌ درونم هست که میگه مواظب باش! همه چشماشون به توئه تا تو اشتباه کنی‌ و خوشحال باشن ، شاید باور نکنید ولی‌ خودمو به آب و آتیش میزنم گاهاً تا روی بعضیها رو کم کنم به اضافه اینکه بعضی‌ اوقات حسود هم هستم...من همونطور که از قدیم هم این مشکل رو داشتم می‌خوام که گذشته رو بریزم دور اما نمی‌تونم. انقدر یه اتفاق ساده مثل رفتن به یه رستوران یا نشستن روی یه صندلی مخصوص رو توی ذهنم مرور می‌کنم تا حوصلم سر بره... داشتم تاپیک pooh رو می‌خوندم و دیدم که شما راجع یه منتقد درونی سوال کرده بودین ،راستشو بخواین منم یه ندای‌ درونی دارم که کوچکترین کارم حتی زیاد غذا خوردنم رو نقد می‌کنه :81:و در عوض از اینکه کسی‌ منو نقد کنه بسیار بیزارم ، یه جایی خوندم که ممکن شخصیت خود شیفته داشته باشم، خیلی‌ دوست دارم نظر شما رو هم به عنوانه یه مشاوره خبره بدونم:203:

- - - Updated - - -

دوست عزیزم اول از همه بسیار ازتون تشکر می‌کنم که به تاپیکم سر زدید و حوصله به خرج دادید و تاپیک گذشته رو هم خوندید گویا، خوب کیه که دلش نخواد توی آرامش زندگی‌ کنه؟منم دوست دارم بقیه رو دوست داشته باشم:47: ولی‌ دست خودم نیست ، نمی‌تونم ،امروز بی‌ اختیار وقتی‌ اون دختر رو دیدم نفهمیدم چی‌ شد که اون حرف رو زدم حتی مامانم هم کنارم بود و بهم گفت چقدر حسودی که هم چین حرفی‌ رو میزنی‌ اما از شدت عصبانیتم بود چون اوضاع روحیم اصلا خوب نیست...

نقل قول:

---

من فکر میکنم دلیل این تنفرت خشم و احساسات فروخورده و قورت داده باشه . همون طور که خودت هم اشاره کردی در کودکی توسط والدینت خیلی آسیب دیدی . سعی کن این خشم رو از خودت دور کنی .

---

نمیدونم درست حدس زدین یا نه ولی‌ من وقتی‌ هم که در معرض این دعوا‌ها بودم همیشه یه کودک پرخاشگر بودم و سعی‌ کردم یه جوری اعتراضم‌ رو به وضع اون لحظه نشون بدم:97: الان یکی‌ دو ساله که ساکت شدم و تقریبا شرایط رو پذیرفتم حالا نمیدونم این دو تا بهم ربطی‌ دارن یا نه؟یعنی‌ من فکر می‌کنم من خشم مو بروز میدادم و توی خودم نمی‌ریختم که الان بخواد سر ریز بشه، ولی‌ بازم نمیدونم....

خانم
متوجه گفتگوی درونی شما هستم
برای همین گفتم فعلا چه کارهایی انجام بدید
وضعیت شما با خانم pooh کاملا متفاوته
هر زمان که احساس کردید نقد کسی دورن شما شروع می شه! فورا بهش بگید استپ! بسه! هیچی نگو
به نظرم اونقدر که منفعل هستید خودشیفته نیستید و هرگز خودشیفته هم نبودید

ممنونم ولی‌ من خیلی‌ خوب می‌تونم حرفمو بزنم و از خودم دفاع کنم ،آیا باز هم نظرتون اینه که منفعلم؟و فکر می‌کنم یه چیزی رو بد توضیح دادم چون من خودم ،خودمو نقد می‌کنم و از رفتار و حرکات خودم ایراد میگیرم . و سوال دومم اینه که من توی تاپیک قبلیم هم گفتم که باید چیکار کنم که بتونم گذشته رو رها کنم و بقیه رو ببخشم؟ سوال سوّمم اینه که به نظرتون من باید به روانشناس مراجعه کنم یا نه؟چون این حس درونی خیلی‌ منو آزار میده و روحمو فرسوده می‌کنه. ممنون میشم ازتون به خاطره وقت ارزشمندی که صرف تاپیک من می‌کنید.:72:

بله منفعل هستید. البته هر منفعلی پرخاشگر هم هست!
شما در مقابل مشکلات منفعل هستید... در مقابل احساساتتون! در مقابل منتقد درونیتون... و دفاعی که می گید، گاهی به پرخاشگری ختم می شه! پرخاشگری این نیست که شما به کسی بی حرمتی کنید! پرخاشگر به کسی می گیم که اتفاقا نظراتش رو خیلی هم خوب ابراز می کنه... خیلی خوب هم حرف می زنه و حقش رو هم خوب می گیره! اما به حقوق دیگران احترام نمی ذاره و برای همین هم هرگز نمی تونه موقعیت خوبی داشته باشه و همیشه با یک اختلال مواجهه! همیشه منتقد درونیش سرزنشش می کنه که چرا مثلا با مادرت تند حرف زدی! برو از دلش در بیار!
و منفعل هم به معنی یک شخص تو سری خور و بی عرضه نیست! شخص منفعل شاید اصلا توسری خور نباشه! شاید مدیرعامل یک شرکت باشه! اما منفعله.. یعنی به حقوق فردی خودش اصلا احترام نمی ذاره و نمی تونه نظرات خودش رو مطرح کنه! سعی می کنه همیشه اطرافیانش رو راضی نگهداره و هر چی تلاش می کنه بیشتر در باتلاق انفعال فرو می ره تا جائیکه کارد به استخونش می رسه و دادش در میاد و پرخاشگر می شه!
حالا شما منفعل هستید یا پرخاشگر یا جفت اونها... یا به نظرتون جرات مند هستید؟
فرد منفعل پرخاشگر، با کوچکترین اضطرابی، تنشی، مشکلی وارد بحران اضطراب می شه... گاهی این بحران سی سالگی است! گاه هر بحران دیگه ای... اثرات این بحرانها جبران ناپذیره!
فرد منفعل تنها نیست و یک منتقد درونی وراج، پر حرف و پر رو داره که تحت هیچ شرایطی راضی نمی شه! چه کار خوب شما، چه کار بد شما! هر کاری کنید صحبت می کنه
یک تاپیکی داره "بهار زندگی" اون رو حتما بخونید و تمرینهاش رو انجام بدید! سوالی داشتید بپرسید
اما جواب سوالات شما:
- در مورد بخشش، گفتم مراقبه بخشش رو انجام دهید
- برای هر کسی داشتن یک مشاور روانشناسی لازمه! هیچ ضرری نداره یک مشاور که هر از گاهی حتی بدون دلیل بهش سر بزنید و باهاش حرف بزنید!
- حس درونی، منتقد درونی شماست! فعلا از راهکار توقف فکر براش استفاده می کنیم. یعنی وقتی دچار احساسات منفی و یا گفتگوی درونی میشید. چشمانتون رو ببندید، چند نفس عمیق بکشید و بعد یک فکر خوب مثل شنا در استخر آب ولرم، قدم زدن در یک جنگل زیبا و ... رو جایگزین کنید. این فکر رو بیشتر از یک دقیقه نداشته باشید و بعدش کار دیگری رو شروع کنید و محیط فیزیکیتون رو تغییر بدید... مثلا اگر پشت میزتون هستید، بلند شوید و چای بریزید!

راهکار ها رو انجام بدید...

وای واقعاً با خوندنه نظرتون متعجب شدم !به نظر میرسه شما منو از خودم هم بهتر و بیشتر شناختید.:104:درست گفتید کاملا جناب sci من منفعلم ،چون همیشه می‌خوام اطرافیانم رو راضی‌ نگاه دارم ،چون از اینکه کاری بر خلاف میل اون‌ها انجام بدم میترسم ،میگم نکنه بعد راجع من بد فکر کنن یا پشت سرم حرف بزنن؟و پرخاشگر هم هستم ،همچنین متوقع، هرجایی که افرادش آزارم بدن سعی‌ می‌کنم یه جورایی ناراحتیمو بروز بدم یا بهشون توهین می‌کنم و دست خودمم نیست ،پر از خشمم ، خشم از دست همهٔ آدم هایی که خوشحالن و من نیستم ، پس قدم اول اینه که تاپیک منفعل نباشیم رو بخونم، بعد تمرین‌های مراقبه ، و بعد هم تاپیک بهار زندگی‌+ راهکاری که ارائه دادید در مورد توقف فکر، باز هم ازتون سپاسگزارم:72: