تفاوت اعتقادی و فرهنگی

سلام
من یک ماهه که با پسری 27 ساله برای ازدواج در ارتباط هستم. من 26 سالمه لیسانس دارم و برای ارشد درس میخونم. اون آقا مهندس برق هستند و چند جای مختلف از جمله کارگاه پدرش کار میکنه. وضع مالی بسیار خوبی دارند. وضع مالی خانواده ی من متوسط هستش. پدرم لیسانس و کارمند هستند و مادرم دیپلم. پدر ایشون حداکثر دیپلم دارن و مادرشون 5 دبستان . 4 فرزند هستن که یکی از خواهراش دیپلمه و بقیه تحصیلات دانشگاهی دارن.این آقا اهل ریسک مالی هستش و خوب پول در میاره اما به طور کامل مستقل نشده. خانواده ی ایشون معتقد به حجاب هستند و.... در خانواده ی ما فقط مادرم نماز میخونه و به حجاب معتقد نیستیم. در جریان چند مرتبه ای که با این آقا صحبت کردم و رفتم بیرون با هم خوب کنار میایم و من در رابطه باهاش راحت هستم و خودم هستم و خوب میتونیم همدیگرو شاد کنیم. خیلی به من علاقمند شدن و در مورد ادامه تحصیل و پیشرفت در کارهام بهم تذکر میده و گاهی ازم گزارش کار میخواد.
من شرایط پوششم و اعتقادم رو به ایشون گفتم و ایشون قبول کردند. من بعد از یک ماه دچار تردید شدم. بطور ناگهانی احساساتی به من هجوم میاره و از اینکه روزی پشیمون بشم و از آدم دیگه ای خوشم بیاد میترسم. به خودم اطمینان ندارم . و میترسم با احساسات کسی بازی کنم. ازش مدتی وقت واستم تا فکر کنم. من قبلا" عاشق کس دیگه ای بودم توی دانشگاه که تا این اواخر هم میدیدمش. به خواستگارم هم اینو گفتمو مشکلی نداشته. اما من خیلی وقتا قیافه ی خواستگارم رو که فقط معمولی هستش ,با پسرای خوشتیپی که دیدم و تو ذهنم هست مقایسه میکنم و ناراحت میشم. توی فانتزیهای خودم سیر میکردم.نمی دونم برای رابطه با این خواستگارم با وجود این تفاوتها تا چه حد دارم کوتاه میام. در ضمن ایشون آدم فنی ای هستند و چندین ثبت اختراع دارن.
تا این مرحله ی شناخت فهمیدم که ایشون آدم صادق, وفادار, مهربان, کاری,آرام و پاکی هستند. حتی در مورد اعتقاداتشون گاهی صحبت میکنن, بحث نمیکنن و حرف بقیه رو هم میشنون. نمیدونم چکار کار کنم. فقط تو این مدت خیلی چیزا در مورد خودم فهمیدم: من دهن بین هستم تا حدی, ارزشهای ظاهری زیادی دارم. و در مورد قومهای خاص ایران باورهای نادرستی دارم. نمیدونم بعد از این مدتی که از ایشون خواستم تنها باشم چکار کنم؟ چه جوابی بدم. والبته میدونم که جواب قطعی رو فقط خودم میتونم پیدا کنم. ولی خواهش میکنم نظرها و راهنماییهاتونو بگید. ممنون

اسکارلت عزیز ببخشید اینطوری میگم ولی ازدواج شرایطی داره از جمله رسیدن به بلوغ جسمی، فکری، عاطفی و ...
فردی باید وارد فرایند ازدواج و تقسیم تمام عشقش بایک فرد دیگه بشه که اونقدر از نظر فکری و عاطفی بالغ شده باشه که وقتی عاشق یک فرد هست، فرد دیگه ای با بهترین شرایط مادی و زیبایی های ظاهری نظرش رو جلب نکنه و اصلا مورد توجه این فرد قرار نگیره، چون در زیبایی و مساعل مادی کمالی وجود نداره.
در مورد تفاوت نگاهتون به مساعل ایدئولوژیک هم خوب همه چیز بر میگرده به محیطی که افراد توش رشد کردن و نکته ای که میتونه ایجاد اختلاف کنه عدم انعطاف پذیر بودن افراد در مقابل نوع نگاه طرف مقابل هست.

سلام
بله شما درست میگید. منهم آدمی نیستم که به کسی خیانت کنم. فقط از پشیمانی میترسم و نمی خوام با احساس این آقا بازی کنم.و البته نمی خوام به خودم دروغ بگم.من عاشق این خواستگار نشدم. و نمیخوام طوری برخورد کنم که انگار شوهر تو دنیا کمه و بچسبم به همین. فقط میخوام بدونم با توجه به تجربیات و دیده های شما دوستان و کارشناسان عزیز فردی با خصوصیات اخلاقی که گفتم (میشه گفت اخلاق ایده آلی که برای من داره )رو از دست ندم؟ یا آیا شما تا حالا دیدید با تفاوتهای مذهبی خانواده ها, زوجها با هم خوب کنار بیان و خوشبخت و خوشحال باشن؟

سلام آیا این آقا هم مثل خانوادشون مذهبی هستند؟ آیا شما مذهبی بودن رو تنها در حجاب و نماز خوندن می دونید؟ اینکه گفتید در مورد قومهای ایران باور خاصی ندارید آیا ایشون از قومیتی متفاوت با شما هستند؟

خانم اسکارلت این قضیه رو من خودم تجربه کردم که اون خانمی که در همه زمینه ها هم رو میخاستیم و قبول داشتیم در زمینه مسائل ایدئولوژیک درست مثل شما بود و من خودم خانواده مذهبی دارم و نماز و روزه و بیشتر مسائل رو هم نه خیلی افراطی ولی در حد خودم سعی میکنم رعایت کنم.
ولی ما درباره این موارد مصداقی باهم صحبت میکردیم، مثلا من بهش میگفتم که دوست ندارم با مردهای غریبه دست بدی یا نوع خاصی از ظاهر رو توی مجالس عروسی یا در اجتماع داشته باشی و وقتی بیشتر باهم دربارش صحبت میکردیم میرسیدیم به همین که تفاوت دیدگاهمون فقط ناشی از تفاوت محیط هایی هست که توش رشد کردیم و هیچ کدوم مقصر نیستیم به خاطرش. در نتیجه تصمیم گرفتیم هردومون انعطافمون رو توی این مساعل بیشتر کنیم و مثلا من گفتم اگر اینکارو در آینده بکنی چون میدونم واقعا نیتت بد نیست و طبق عادت هست چیزی بهت نمیگم ولی ته دلم ناراحت میشم، ایشون هم به خاطر اینکه نمیخاستن عشقشون رو ناراحت کنن خیلی مسائل رو قول میدادن بیتشر رعایت کنن تا من رو خوشحال کنن.
میبینین پس با کمی صحبت منطقی و بی پرده میشه این تفاوت دیدگاه ها رو هم ازش به عنوان نردبانی برای کسب عشق بیشتر در رابطه استفاده کرد.
با آرزوی خوشبختی برای شما.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

سلام آیا این آقا هم مثل خانوادشون مذهبی هستند؟ آیا شما مذهبی بودن رو تنها در حجاب و نماز خوندن می دونید؟ اینکه گفتید در مورد قومهای ایران باور خاصی ندارید آیا ایشون از قومیتی متفاوت با شما هستند؟

---

سلام
این آقا تا حدی مذهبی هستند ولی مثلا" وظایف دینی رو گاهی اوقات انجام میدن(نماز گاهی و روزه حتما") . اینطور که میگن و من توی صحبت ها و اونچه که در رفتارشون تا اینجا دیدم مشکلی با اعتقاد و پوشش من ندارن. و میگن حرفم رو قبول دارن. قومیتی که ایشون دارن در خانواده ی درجه ی 3 و دور تر ما هست البته ایشون از نوع اصیلترش هستند. مذهبی بودن میتونه معنای متفاوتی داشته باشه برای من مهم اینه که تعصبی در کار نباشه

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط هومن شریفی

خانم اسکارلت این قضیه رو من خودم تجربه کردم که اون خانمی که در همه زمینه ها هم رو میخاستیم و قبول داشتیم در زمینه مسائل ایدئولوژیک درست مثل شما بود و من خودم خانواده مذهبی دارم و نماز و روزه و بیشتر مسائل رو هم نه خیلی افراطی ولی در حد خودم سعی میکنم رعایت کنم.
ولی ما درباره این موارد مصداقی باهم صحبت میکردیم، مثلا من بهش میگفتم که دوست ندارم با مردهای غریبه دست بدی یا نوع خاصی از ظاهر رو توی مجالس عروسی یا در اجتماع داشته باشی و وقتی بیشتر باهم دربارش صحبت میکردیم میرسیدیم به همین که تفاوت دیدگاهمون فقط ناشی از تفاوت محیط هایی هست که توش رشد کردیم و هیچ کدوم مقصر نیستیم به خاطرش. در نتیجه تصمیم گرفتیم هردومون انعطافمون رو توی این مساعل بیشتر کنیم و مثلا من گفتم اگر اینکارو در آینده بکنی چون میدونم واقعا نیتت بد نیست و طبق عادت هست چیزی بهت نمیگم ولی ته دلم ناراحت میشم، ایشون هم به خاطر اینکه نمیخاستن عشقشون رو ناراحت کنن خیلی مسائل رو قول میدادن بیتشر رعایت کنن تا من رو خوشحال کنن.
میبینین پس با کمی صحبت منطقی و بی پرده میشه این تفاوت دیدگاه ها رو هم ازش به عنوان نردبانی برای کسب عشق بیشتر در رابطه استفاده کرد.
با آرزوی خوشبختی برای شما.

---

رابطه ی ما با عشق شروع نشده ....با شناخت شروع شده و من حاضر نیستم رفتاری رو که میدونم درسته و صلاحه بخاطر اجبار و خوش آمد کسی تغییر بدم و به همین خاطر دوست ندارم اون آقا از عقاید و رفتارهایی که خودش دوست داره بخاطر من بگذره( البته مسائلی که ربطی به عقیده مذهبی و تعصب نداره با اینا فرق میکنه ) من دوست دارم هویت دو نفرمون حفظ بشه

سلام . شاید سوالم یکم بی ربط باشه . ولی پسری که تو دانشگاه عاشقش بودید به چه علت بهم نرسیدید؟؟ مشکل از شما بود یا ایشون؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط capitan

سلام . شاید سوالم یکم بی ربط باشه . ولی پسری که تو دانشگاه عاشقش بودید به چه علت بهم نرسیدید؟؟ مشکل از شما بود یا ایشون؟؟

---

اون پسر فقط دوست دختر میخواست. منم بهم زدم. مشکل از من بود که خودمو گول میزدم . اون منو در حد یه دوست دختر دوست داشت

سلام اسکارلت عزیز
من با خوندن حرفات احساس کردم که بهش علاقه ای نداری !
و یه جورایی به دنبال دلیلی برای رد کردنش میگردی نه دلیلی برای قبول کردنش .
احساس می کنم تنها دلیلی که باعث میشه بهش فکر کنی ترس از آیندست و نه علاقه مندی
شاید به خاطر اینکه شرایط تقریبا خوبی داره !
اما عزیزم اینکه تو یه حس اولیه علاقه مندی بهش داشته باشی لازمه
آیا این آقا برات جذابیت داره ؟
آیا فکر می کنی که بتونی دوستش داشته باشی ؟
ببین فقط از جانب خودت فکر کن. به احساسی که اون بهت داره فکر نکن. به احساس خودت توجه کن و برامون بگو که چقدر برات دوست داشتنیه این آقا ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

سلام اسکارلت عزیز
من با خوندن حرفات احساس کردم که بهش علاقه ای نداری !
و یه جورایی به دنبال دلیلی برای رد کردنش میگردی نه دلیلی برای قبول کردنش .
احساس می کنم تنها دلیلی که باعث میشه بهش فکر کنی ترس از آیندست و نه علاقه مندی
شاید به خاطر اینکه شرایط تقریبا خوبی داره !
اما عزیزم اینکه تو یه حس اولیه علاقه مندی بهش داشته باشی لازمه
آیا این آقا برات جذابیت داره ؟
آیا فکر می کنی که بتونی دوستش داشته باشی ؟
ببین فقط از جانب خودت فکر کن. به احساسی که اون بهت داره فکر نکن. به احساس خودت توجه کن و برامون بگو که چقدر برات دوست داشتنیه این آقا ؟

---

من بخاطر ارزشهایی که در مورد قیافه و ظاهر و تحصیلات خانواده واسه خودم ساختم اولش هیچ حسی نداشتم. یه روز که باهاش رفتم بیرون خیلی خوشم اومد چون خیلی مهربان بود و تظاهر هم نبود و من خیلی راحت میتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم بدون اینکه معذب باشم یا حس بدی بهم دست بده. و فهمیدم که آدم فنی ای هستش و چندین طرح اختراعی داشته .و روز دیگه که با دوستامون رفتیم سینما و اونم بود و اتفاقا" فیلم مضطرب و ناراحت کننده ای بود یهو احساس بدی بهم دست داد احساس کردم ازش خوشم نمیاد.
تازه دارم خودم رو میشناسم. چون از رفتار پدرم و خانواده اش عذاب کشیدم که مرد سالار هستند و وابسته به همون قوم هستند من شرطی شدم. از شهری که بخاطر پدرم توش زندگی میکنیم میخواستم رها بشم و با ازدواج با این آقا مدتی رو مجبورم اینجا زندگی کنم. رویای من همیشه آزادی و آزادگی بوده من خودم رو ناجی مادرم تصور میکنم که روزی باید نجاتش بدم. زندگی ما اسف بار نیست در واقع منم که توقع یک زندگی ایده آل پر تفاهم و عادلانه رو دارم. الان میفهمم که این زندگی برام عقده شده و ترس دارم که بهش نرسم.

یه مسئله هم هست اینکه تا اینجای زندگیم این آقا از معدود آدمایی هست _ از بین آدمهایی که باهاشون مواجهه شدم_ که لیاقت ابراز محبت صادقانه رو داره بدون اینکه مغرور بشه یا زیادیش بشه...قدر میدونه
خلاصه اینکه فکر کنم با این تردیدا و اخلاقام اون بیچاره رو هم به دردسر انداختم.
این آقا گاهی برای من جذاب و گاهی معمولی هستش....فکر کنم این منم که خل شدم!