حالا که خونوادم راضی شدن نامزدم لج میکنه با زندگیمون

سلام دوستان
به کمک همه مشاورین واقعا نیاز دارم...زندگیم داره از هم میپاشه
بعد از یه دعوای تقریبا 6ماهه با همسرم و مخالفت شدید خونوادم با ازدواجم بلااخره با کمک خدا چند روزیه خونوادم راضی شدن بریم سر خونه زندگیمون...ولی الان نامزدم داره لج میکنه و میگه بخاطر توهینایی که خونوادت کردن نمیتونم ببخشمشون!
بابام با اینکه چند روز پیش جواب منفی به خونوادش داده و لی من رفتم با داداش بزرگم حرف زدم و اونم راضی شد بخاطر من بذاره وصلت کینیم و اومد بابامو راضی کرد حالا با اینکه نامزدم قبل ازینکه بگم خونوادم راضی شدن به عروسی مون میگفت قراره با خونوادش برن خونه داداشم و ازون ور با داداشم بیان پیش بابامم که قرار مراسم رو بذاریم ولی از وقتی گفتم خونوادم راضی شدن انگار مغزش تکون خورده و میگه بهیچ وجه نمیره خونه داداشم!چیکار کنم الان چند روزیه باهام سر برخورد میکنه اصلا درک نمیکنه چقد سختی کشیدم تا خونوادم راضی شدن....خونوادم منتظرن بیان بخدا دارم روانی میشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط henma

اصلا درک نمیکنه چقد سختی کشیدم

---

شما هم اصلا درک نمی کنی ایشون مرد هست و غرور داره و چقدر سختی کشیده.

بهتر نیست دنبال راضی کردن همه نباشی؟! :305:

عزیز دلم
نمیگم غرور نداره ولی الانموقعیتی نیست که بخواد لج کنه الان حکم حفظ زندگیه اگه اینکارو نکنه مطمعنم اوضاع خرابتر میشه بهتر نیمشه...میگین چیکار کنم دست رو دست بذارم زندگیم خراب شه؟همین الان درباره یکم مونده بود با خونوادم درگیر بشم بخدا خونه برام شده عین زندان ...از بس این مدت سرکوفت شنیدم دیگه بریدم اصلا از زندگی خوشم نمیاد چند بار به سرم زده بمیرم

سلام ایشالله درست میشه اما به نظر من شما هم خبری ازش نگیر زنگ نزن یا التماس نکن برات عادی باشه بذار باز خودش بیاد بخدا از الان که سر خونه زندگیتون نرفتید مشکل دارید خدایی نکرده بعدا زیر ی سقف به مشکل بر میخوریذ مثل من. حالا یکم دیرتر برو خونه بخت اما همه جیز حل کن با مشکل نرید احساساتی برخورد نکنید.توکلت بخدا دوستم

اولا، من عزیز دل شما نیستم! :81:

ثانیا، شاید نباید کاری بکنی؟ شاید باید پات رو از توی کفش شوهرت در بیاری؟ شاید اونه که باید تصمیم بگیره چه کار کنین؟ :305:

شاید به هر خواسته ی معقول و غیرمعقول خانواده شما نباید پاسخ مثبت داده بشه؟

شاید ...

ساینا م خیلی ممنونم ازینکه پست گذاشتین.اره راست میگین منم زیاد کاریش ندارم اصلا نمیدونم کارم درستهیا نه .ولی میترسم بقول شما بعدا همه چیو پتک کنه تو سرم توکلم بخداست ولی الان خیلی وقته تو عقدم همه میگن چرا نمیری سر زندگیت مخصوصا که الان خونوادم راضی شدن هر چی بیشتر بمونیم اوضاع بدتر میشه بهتر نمیشه.
Rode boy اصلا اول نمیدونستم شما پسر هستین توجه به معنیش نکردم واگه گفتم عزیز دلم مطمعن باش منظورم شخص شما نبوده بهر حال ازینکه لطف کردینو پست کذاشتین ممنونم.من پا تو کفش کسی نکردم تازه پا تو کفشم میکنن در حال حاضر میخوام تلاش کنم زندگیمو به نحو احسن مراقبت کنم برا همین اومدم اینجا تاپیک زدم امیدوارم مشاورین برا اخرین بارهم که شده بیان و بهم راهنمایی بدن چون واقعا درگیرم الان.

کاشکی بدونم دلیل اینکه هیچ مشاوری لطف نمیکنه به تاپیک من سر بزنه چیه؟واقع به همیاری همه نیاز دارم وگرنه بیکار نیستم بیام اینجا هم وقت شمارو بگیرم هو خودمو...

آخه ما که در جریان مشکل شما نیستیم یه پست خلاصه از آنچه که گذشت بگذار و سن و سال و تحصیلات و وضعیت کلی زندگیتو ترسیم کن تا بیشتر بشه کمکت کرد

سلام بر henma ی عزیز.

عزیزم من کارشناس نیستم. یه عضو عادی سایت هستم. ولی امیدوارم بتونم کمکت کنم و حرفام برات موثر باشه.


درکت میکنم. اما یکم آروم باش. بزرگش نکن.

گفتی 6 ماه بحث با شوهرت داشتی و با اینکه عقد بوده اید خانواده ات با اینکه برید سر خونه زندگیتون مشکل داشتن. ولی با این حال هنوز هم شوهرت تصمیم داشته بره پیش داداشت و بعد با داداشت با هم برن پیش بابات و....


به نظر من مشکل حادی پیش نیومده. نگفته که دیگه نمیخوامت که اینقدر نگرانی. گفته نمیام خونه داداشت. همین.

خب اینا همه نشون میده که شوهرت خیلی تلاش کرده و الان کمی خسته است. یکم بهش حق بده. اون الان شوهرته و تو زنش هستی. برای یه مرد سخته که بعد از مدت طولانی عقد بودن، هنوز پدر زنش براش تعیین تکلیف کنه. در واقع اون دوست داشته تو محکمتر پشتش باشی. فرضا محکم ولی با احترام بگی من میخوام برم خونه شوهرم و زندگیمونو شروع کنیم. اگه محکم بگی کسی نمیتونست جلوتو بگیره. اما ظاهرا تو میخوای همه راضی باشن و برای اینکه تو این جریان به کسی فشاری نیاد، فشار رو به خودت و شوهرت آوردی.

به نظر من مشکلتون بزرگ نیست. او یکم به غرورش برخورده و به نظر میاد خسته است. بهش زمان بده. اصراری نکن که بیاد خونه داداشت. خیلی راحت و معمولی، باهاش یه رابطه خوب و با محبت و خالی از فشار و تحمیل داشته باش.انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده. بهش بگو : " باشه عزیزم. هرجور تو صلاح بدونی پیش میریم و منم همراهیت میکنم. اگه همین الان بگی بریم سر خونه زندگیمون میام و اگر بگی فرصت میخوای صبر میکنم. ولی به هرحال برای اینکه زندگیمونو با هم شروع کنیم لحظه شماری میکنم."

سکان رو بده دست او. بذار این بار او تصمیم گیرنده باشه و پشتش باش.حالا هم که دیگه خانوادت رضایت دادن پس نباید نگران باشی. بذار کم کم که خستگیش رفع شد و ناراحتی هاش تموم شد، خودش حرف از اینکه برید سر خونه زندگیتون خواهد زد.

البته امیدوارم خوب درک کرده باشم. چون حرفی از اینکه 6 ماه دعواتون سر چی بود و پدرت چرا با ازدواجتون مخالفت میکرده نزدی.

به هرحال امیدوارم خوشبخت باشید و هرچه به خیر و صلاحتون هست اتفاق بیفته.