نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان. تو تاپیک قبلیم موضوع علاقم به همکارمو مطرح کردم. پس از کش و قوس فراوان بالاخره رفتمو بهش پیشنهاد دادم. ولی ردم کرد. اون به یه کارگری که 15 ماه ازش کوچکتره علاقه داره. من هر روز اونا رو می بینم وقتی می بینم پسره مورد توجه دختره هست دیوونه میشم. نمی دونم چیکار کنم. دیگه نمی تونم به محل کارم برم. خیلی دنیای نامردیه. مسئله اینه که پسره از جواب رد دختره مطلعه. حالم داره بهم می خوره از این دنیا
سلام.
در تاپیک قبلیتون یه جا نوشته بودین:با توجه به نوشته های اون تاپیک به نظرم اگه جواب مثبت هم میداد بازم دغدغه داشتین منتها از یه جنس دیگه. (جمله خودتون:نقل قول:
دقیقا از لحظه ای که پیشنهاد دادم پشیمون شدم
)نقل قول:
نمی دونم الان تو دلم می گم کاش اصلا ردم کنه
اگه برای ازدواج دختر محجبه رو می پسندین سعی کنید دختری رو انتخاب کنید که خودش محجبه باشه نه اینکه شما بخوایین بعداً اون رو وادار به محجبه بودن کنین.
ازدواج امر مهمیه. مسأله یه عمر زندگیه. اگه قبل از ازدواج به فکر تغییر طرف مقابل هستید به نظر من این نمی تونه ازدواج مناسبی باشه، حداقل با ریسک همراهه.
به این چیزا فکر نکنید. خوب مطلع باشه. مثل یه مرد رفتید خواستگاری. الآنم مثل یه مرد رفتار کنید نه بچه گانه (اینکه گفتید نمی تونم به محل کارم برم یه حرف بچه گانه بود). مطمئن باشید هیچ چیزی از شخصیت شما کم نشده. خیلی هم به تجربتون اضافه شده.نقل قول:
دیگه نمی تونم به محل کارم برم. خیلی دنیای نامردیه. مسئله اینه که پسره از جواب رد دختره مطلعه. حالم داره بهم می خوره از این دنیا
ببخشید بهتر از این نتونستم نظر بدم ولی به نظر من این اتفاق می تونه بهتون کمک کنه تا بتونید شناخت بهتری از خودتون داشته باشید.
امیدوارم چه با این خانم یا هر خانم دیگه ای که ازدواج کردید خوشبخت باشید.
سلام دوست گلم:72:یه جایی خوندم آدمای محافظه کار ومحتاط یک درصد اون چیزی رو به دست نمیارن که آدمای ریسک پذیر و مبارزه طلب به دست میارن..من تاپیک قبلی شمارو نخوندم ولی تو با نهایت شجاعت کاری رو که باید انجام میدادی انجام دادی و حرفت رو به کسی که دوسش داشتی زدی...مهم نتیجه نهایی وخروجی کار شما نیس..بلکه مهم موفقیت شما در انجام کاری بوده که براش تصمیم گرفتی(صحبت با اون خانم)..بقیه ش دیگه مهم نیس..شما میتونستی مثه یه آدم منفعل خواسته ت رو توی ذهنت نگه داری وهیچوقت جلو نری (مثه یه آدم ترسو ومحافظه کار) اما در عین شجاعت و قدرت کاری رو کردی که خیلی ها در تصمیم برای انجامش مثه تو قوی نیستن...شاید مصلحت این بوده و خیر شما در نرسیدن به اون خانم بوده ،شاید قراره شخص بهتری در مسیرت قرار بگیره و اتفاقای بهتری در آینده برات بیفته ...خدا رو چه دیدی یه وقت دیدی دوسال دیگه به این روزا فکر کنی و از ته دلت خدارو شکر کنی که کارت با اون خانم جور نشد..
از دوستایی که جواب دادن واقعا تشکر می کنم. بعضی وقتا واقعا بی خیال میشم و موضوعو قبول میکنم اما هر از چندگاهی که خودش و کاراشو می بینم ناراحت میشم. یه جور احساس تحقیر می کنم که با جواب ردش در واقع تحقیرم کرد. وقتی به علت رد کردنم فکر می کنم از خودم بدم میاد. به هر حال یه تجربه بود ولی یه تجربه سخت و تلخ. این تجربه بی رحمی دنیا رو برام نشون داد. اینکه آدمای دل رحم عقب می مونند و خشنها و پرروها می برند. از دنیا بیزارم که همیشه قسمت من ناکامی بود. وقتی به اوضام نگا می کنم می بینم عمرمو بیهوده واسه درس گذاشتم. تو این دنیا اگه پول نداشته باشی هیچ ارزشی نداری و باید تنها بمیری.
دوست عزیز:72:
میخواستم تحسینتون کنم بخاطر شجاعت و شهامتون و اینکه برای بدست اوردن آنچه دوست داشتید تلاش کردید:104:
مهم اینه که هیچوقت حسرت نمی خورید و مدیون خودتون نیستید.
شما با ابراز کردن احساستون توپ را انداختید در زمین حریف حالا دیگه اونه که ممکنه یک زمانی حسرت بخوره
که چرا فلان خواستگار را بنابر فلان دلیل موجه یا ناموجه رد کردم.
از شما سلب مسئولیت شد بقیه اش رو بخدا بسپارید الخیر و فی ماوقع، توکلتون به خدا باشه:323:
با این جمله موافق نیستم.نقل قول:
وقتی به اوضام نگا می کنم می بینم عمرمو بیهوده واسه درس گذاشتم.
درست یا غلط الآن در ایران تحصیلات دانشگاهی هم شده یکی از معیارای ارزش گذاری روی افراد.
همونطور که پول هم همینطوره.
ظاهر هم همینطور.
البته هم پول خوبه، هم تحصیلات هم ظاهر خوب ولی وقتی اینقدر به طور غیر نرمال رو این مسائل در جامعه ما تمرکز وجود داره اصلاً درست نیست و از نظر من این نشانه ی بیماری جامعه هستش.
این بده که یه نفر حتی رشته دانشگاهیش رو هم بر اساس ارزشی که اطرافیان به اون رشته می دن انتخاب کنه نه علاقه و استعداد خودش. چیزی که متأسفانه من فکر می کنم جوّ جامعه ما داره به افراد تحمیل می کنه.
درکت میکنم این مساله خیلی هم بزرگ نیست..
منم به یکی پیشنهاد دادم ردم کرد و حتی با بد رفتاری هم همراه بود لی زودتر ازاونی که فکرشو کردم فراموش شد...
نگران نباشین... خیلی هم سخت نیست...
یه هفته دو هفته یه ماه دو ماه.. میگذره..
به دنبال جفت واقعیتون باشین دعاتون میکنیم...