سردرگمي در ارتباط با همسر

سلام
من 28 سالمه همسرم 30
خودمم شاغلم
من 2 سال ونيم ازدواج كردم ازدواجمون سنتي بودش 8 ماهم نامزد بوديم تو زندگيم خيلي مشكلات داشتم به حدي جنگيدم كه انگار 20 ساله ازدواج كردم-تو دوران عقدمون با هم خيلي اختلاف داشتيم خوب بودنمون در حد يك ماه بود ديگه خودشو نشون داد با خواهرش بدون اينكه به من بگه رفتن مسافرت و هزاران كاره ديگه كه كارمون همش دعواو جروبحث بود
گفتيم ازدواج كنيم حل مي شه اين به خاطره اينكه دنبال كارامون هستيم باهم اختلاف پيدا مي كنيم
بعد ازدواج تمامه ارزوهام به هم ريخت
همون اول ازدواجمون سرديشو حس مي كردم حتي تو رابطه زناشوييمون
تا يه ماه بعد فهميدم كه سيم كارت ديگه داره همش كه تنهاست يا من شبا خوابم بيدار ميشه چت مي كنه فهميدم بهش گوشزد كردم از ترس ابروم به روم نياوردم قول داد درست ميشه ولي گذشت و گذشت تا ادامه پيدا كردو نه يكي بلكه با 4 نفر ديگه كارش شده بود همين پيشرفت كرده بودو قرار مي ذاشت به روش نمي اوردم ولي داغون بودم مريضيم واسش مهم نبود حتي حالمو نمي پرسيد تا به جنون رسيدم از برادرش از مادرش كمك خواستم فايده نكرداز خانوادم كمك خواستم ولي بازم نشد خانوادم نمي ذاشتن طلاق بگيرمالن كه به اين صادقي مي گم نبود چه حرفاشو با زنا مي شنيدم قراراشو مي ديدم حرفاي تو چتشو مي خوندم داغون بودم
بهش مي گفتم اگه دوسم نداري طلاق بگيريم يا بگو مشكلم چيه درست كنم يا بريم به مشاور بگو ولي فايده نداشت كه نداشت پرپر شدم تا به خانوادم گفتم و رفتم اونجا باز اومد برد ولي چه فايده داغون شدم چه حرفا كه نشنيدم ولي برگشتم به اجبار وي رفتاراش بي توجهي هاش بي محبتياش ادامه داشت تا به زور رفتيم مشاوره 2 بار اومد ولي با سيستش خودشو مظلومه مظلوم به همه نشون ميده هيچ كي حرفامو باور نداره همه مي گن اين بچه امام
طلاق نمي داد فقط زجرم مي داد خانوادمم پشتم نبودن مي گفتم عابرومون ميره طلاق بگيري
تا يه مدت كاراشو قطع كرد به حرفه دكتر بچه دار شدم الان 3 ماهمه ولي باز شروع كرده باز كاراش اداهاش واي ديوانه شدم
مي گه همش با دوستام باشم با خانوادش باشه اگه خونه هم هست يا tvيا لپ تاپ
واسم ارزش قائل نيست سعي ميكنه جلوي همه عابرومو ببره حتي به دروغ
دارم ديوانه مي شم اين بچه ام تو شكمم چي كارش كنم
فكرم هيچ جا قد نمي ده حالم ازش بهم مي خوره دروغگوي ماهريه
نمي دونم كجا پناه ببرم محبتم واسش اثر نداره ميگه تو بيش از حد خوبي
چي كار كنم شما بگيد دوست دارم بمي رم
نه راه پس دارم نه راه پيش
ببخشيد طولاني شد
مرسي از كمكتون

ای جاااااااان! خیلی متاثر شدم یه سوال برام پیش اومد پیش تو چت میکنه و قرار میذاره یا تو بعدا یا یواشکی میفهمی؟

- - - Updated - - -

البته وقتی ایشالا بچه تون به دنیا اومد فکر نکنم دیگه سراغ این جور کارا بره !

عزیزم واقعا ناراحت شدم خانومی:54: من نمیدونم باید چیکار کنی ولی غصه نخور حتما مشاوران تالار به تو کمک میکنند تا مشکلت حل بشه . تو رو خدا یکی به داد این بنده خدا برسه:203:

خانمی فکر نمی کنی بااین بحران بچه دار شدن کار درستی نبوده؟

mah nazعزيز مرسي از محبتت
نه جلوي من اين كارو نمي كرد ولي من تو لپ تاپ بعدا مي فهميدم يا جوري بود كه انگار كسي از خواب بيدارم مي كرد كه پاشو ببين
منو به خواب مي دادو خودش بلند مي شد يا فكر مي كرد كه من خوابم اس ام اس بازي مي كرد بعد كه يواشكي مي رفتم سر گوشيش مي ديدم اره خود دخترست
البته به اسم پسر ذخيره كرده بود
اميدوارم با امدن بچه درست بشه مشاورم اينو به من گفت ولي خودم هم پشيمونم از باردار شدنم ولي سپردمش به خدا و روزها گريه مي كنم كه خدا اين بچه بيچاره رو به خودت سپردم مصلحت نگه دار مصلحت بيفته
جالبي اين جاست كه 5تا مشاور عوض كردم(البته خودم تنها ميرم همسرم نمي اومد)ولي با توضيح دادنه زندگيم و خانواده خودم هيچ كدوم نمي تونستن كمكم كنن بازم مرسي از وقت گذاشتنتون

کدوم مشاوره عاقل بهت پیشنهاد داد بچه دار بشی ؟ به نظر من او مشاوره یک اپسیلون هم عقل نداره که بهت گفته بچه دار بشید خوب دیگه پیش این مشاوره نرو دوست خوبم چون مخ نداره کارت خیلی اشتباه بود حالا که بارداری زیاد به خودت فشار نیار و زیاد غصه نخور که رو بچت تاثیر می زاره ولی در مورد همسرت تا حالا نشستی باهاش حرف بزنی تا حالا بهش گفتی که اطلاع داری از کارای که می کنه بهش بگو می دونی اسمس بازی می کنه و چت می کنه و خیلی کارای دیگه که فکر نکنه نمی فهمی بعد تهدیدش کن که باهاش نمی مونی بزار یه ذره به خودش بیاد شما رفتید باردار هم شدید انگار که خیلی از زندگیت راضی هستی خیلی قرص و محکم باهاش حرف بزن اخه یک زن چقدر باید مظلوم باشه ها؟

سلام به تالار همدردی خوش آمدید

شاید درست نبوده که شما در شرایطی که زندگیت ثبات نداشته بچه دار بشی اما بدتر از اون اینه که الان که این اتفاق افتاده همش فکر کنی اشتباه کردی و چه خواهد شد اگر بیاد . اصلا ذهنت رو درگیر این مسئله نکن و تمام تلاشت رو برای آرامش روحیت بکن چرا که در این شرایط حالات روحی شما تاثیر مستقیم روی فرزندتون داره و بهتره به فکر سلامتیش باشید .

ان شاالله که مشکلات حل بشه اما سعی کنید مقاوم باشید و بهم نریزید و این مدام گریه کردن خوب نیست و کاری رو هم درست نخواهد کرد . سعی کنید خودتون رو به کارهایی مشغول کنید تا این رفتارهای همسرتون رو نبینید و حتی پیگیری و تجسس نکنید .

همسرتون قبل از ازدواج هم اهل روابط اینگونه بوده اند ؟

چند وقت بعد از ازدواج این رفتارها شروع شد ؟

آیا تا به حال تلاش کردید که همسرتون رو متوجه این خط قرمزها در زندگی مشترک بکنید ؟ اگر بله عکس العمل همسرتون چه بوده؟

غیر از صحبت جدایی اقدام جدی هم داشتید یا نه ؟

در دوران عقد هم چنین رفتارهایی داشتند؟

اطرافیان با ازدواج شما موافق بوده اند یا مخالف هم داشتید ؟