نمیدونم چیکارکنم

سلام کمکم کنین من توی دانشگاه زیاد با کسی حرف نمیزنم فقط درمواقع ضروری بااقایون حرف میزنم اونم به خاطرکارگروهی که انجام میدیم من وقتی صحبت میکنم دستپاچه میشم وقلبم تند تند میزنه شاید به خاطراینکه تا الان با پسری حرف نزدم یا دوست پسرتاالان نداشتم باشه ولی خودمو خوب کنترل میکنم والبته سوتی زیاد میدم که طرف میخنده ومن توکارگروهی احساس میکنم به دونفرازبچه ها احساس دیگه ای دارم چون هم طرزفکرشون وهم رفتارشون بامن چیزدیگه ای هست وهم خیلی بامن سازگارهست میترسم بهشون وابسته بشم وازیه لحاظ هم دوست دارم باانها خیلی خوب باشم ولی چون من حدو حدود رو رعایت میکنم اونها هم مثل خودمن برخوردمیکنن احساس میکنم خیلی عقب افتاده هستم چیکارکنم

شما تو این 3روز 3 تا تاپیک زدید.اونم با عنوان نمیدونم چیکار کنم.
من مشکل شما رو نفهمیدم.میترسین هم کلاسیاتون ناراحت بشن؟خوب اصلا بشن.زیاد براشون ارزش قائلیا.اصلا کلا زیاد به دانشگاه ارزش قائلی.نباش!
سعی کن رابطت رو در حد اعتدال نگه داری یعنی رابطت رو در حد سطح اجتماعیش نگه دار
- سطح اجتماعی(social) :
این سطح عقلانی ارتباط دختر و پسر است.دراین سطح ارتباطی ,دختران و پسران در محیط کار,محل تحصیل و محیطهای اجتماعی با هم تعامل دارند ,این ارتباط همانند ارتباط با هم جنس است . دراین سطح ابراز احساسات , عاطفه و هیجانات وجود ندارد و مسائل جنسی وجود ندارد .
این سطح از ارتباط معقولانه است ,لذا پنهان کاری درآن راه ندارد , قرارهای خصوصی و ابراز تمایلات احساسی منتفی است .تلفن های غیر کاری و طولانی ,sms های عاشقانه دراین جا تعریف نمی شود . از این که خانواده ها در جریان محتوای صحبت ها ی ما قرار بگیرند نگران نیستیم . عشوه گری ,دلبری, و ابراز تمایل ها دراین سطح نمی گنجد .وهمه ی ارتباط دراین سطح کاملا آشکار و بی استرس است . حتی دراین سطح در چارچوب قراردادهای اجتماعی خواستگاری ها اتفاق می افتد و شناخت های قبل از ازدواج شکل می گیرد .(ممنونم مدیر جون)