وسواس در فکر کردن در انتخاب جمله برای گفتگو

سلام دوستان
من یه مشکلیه که مدتی برام پیش اومده و اون اینه که توی صحبت کردنم دچار وسواس شدم مثلا اگر قراره با یکی یه صحبتی داشته باشم یا تو جمعی صحبت کنم باید قبلش حتما فکر کنم یعنی به ازای هر جمله ای باید حتما فکر کنم و از هزار تا فیلتر ردش کنم تا بگم
طرف داره با من حرف میزنه، من هنوز حرفاشو نشنیدم دارم به این فکر میکنم که جمله بندی من چی باشه
برا شما هم پیش اومده؟
مثلا فکر میکنم این حرفی که الان میخوام بزنم درسته یا نه؟ آیا وجهه منو بد نمیکنه؟ آیا طرف مقابلم ناراحت نمیشه از این حرف؟ آیا این حرف منو بچه و خام نشون نمیده؟
خیلی وقتا اگه درصد کمی احتمال بدم که اینطوره هیچ حرفی نمیزنم ولی دیگران به راحتی جمله بندی میکنن
اینجاست که میگن :
تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد
تو این زمینه هم مطالعه زیاد داشتم مثل کتاب: هنر گفتگو با هرکس در هرجا، و آموزش گفتار و ...
ولی خب از اونجایی که از قدیم گفتن اونجا که جای حرف نیست حرف زدن نشونه جاهل بودنه جای دیگه هم داریم موقعیتی که آدم باید حرف بزنه سکوت نشونه ی ضعفه
موندم با این مشکل باید چه کار کنم، ظاهرا از اون ور بوم افتادم

دوست عزیز
اینکه شما قبل از حرف زدن فکر می کنید و حرفتونو از صدتا فیلتر رد می کنید که خیلی کار خوبیه.
منم وقتی که توی یه جمعی هستم که زیاد کسیو نمی شناسم سعی می کنم قبل از حرف زدن خوب فکر کنم تا وجه ی خوبی پیدا کنم.

آره خب یه جنبه ی مثبتش همینیه که شما میگین
ولی مشکلی که برا من ایجاد کرده اینه که کم حرف شدم و حساس شدم توی حرف زدن و همین باعث شده که روابط اجتماعیم ضعیف باشه
و مطمئنم اگه همین روند باشه توی کارمم صد در صد به مشکل بر میخورم

دوست خوبم اینکه شما قبل از حرف زدن فکر می کنید و گفته هایی که باید زده بشه رو بزنین خوبه ولی شما دیگه دارین افراط میکنین.ببینی خوردن خوبه ولی زیادیش مرضه.ورزش خوبه ولی زیادیش عصبی میکنه آدم رو.بهداشت خوبه ولی زیادیش آدمو وسواسی میکنه.شما هم دارین خیلی افراطی یا بهتر بگم وسواسی عمل میکنین.تولستوی یه حرف خوب داره که میگه

در دو صورت دو نفر اگر ساعتها هم يك جا باشند با هم حرف نميزنند

1. دو نفري كه همديگر رو اصلا نمشناسند

2. دو نفري همديگر رو خيلي كامل ميشناسند
ولی در جواب تو دوست گلم بگم که شروع کن ابتدا با اعضای خونوادت درباره کارهای روزمره بحث کن.سعی کن سر چیزهایی که اطلاع داری با دوستات یا آشنایانت بحث کنی.مثلا درباره بازی والیبال ایران کوبا.(البته اگه درباره والیبال اطلاعات کافی داری) یا چیزهای دیگه.
اگه بتونی بیخیال این طرز فکر کردنت بشی(اینکه حتما باید مواظب حرف زدنم باشم) راحت تری.کمی اعتماد به نفس داشته باش.در ضمن اینو بیاد داشته باشیم که حرفی که از دل بیاد تو دل هم میشینه

- - - Updated - - -

دوست خوبم اینکه شما قبل از حرف زدن فکر می کنید و گفته هایی که باید زده بشه رو بزنین خوبه ولی شما دیگه دارین افراط میکنین.ببینی خوردن خوبه ولی زیادیش مرضه.ورزش خوبه ولی زیادیش عصبی میکنه آدم رو.بهداشت خوبه ولی زیادیش آدمو وسواسی میکنه.شما هم دارین خیلی افراطی یا بهتر بگم وسواسی عمل میکنین.تولستوی یه حرف خوب داره که میگه

در دو صورت دو نفر اگر ساعتها هم يك جا باشند با هم حرف نميزنند

1. دو نفري كه همديگر رو اصلا نمشناسند

2. دو نفري همديگر رو خيلي كامل ميشناسند
ولی در جواب تو دوست گلم بگم که شروع کن ابتدا با اعضای خونوادت درباره کارهای روزمره بحث کن.سعی کن سر چیزهایی که اطلاع داری با دوستات یا آشنایانت بحث کنی.مثلا درباره بازی والیبال ایران کوبا.(البته اگه درباره والیبال اطلاعات کافی داری) یا چیزهای دیگه.
اگه بتونی بیخیال این طرز فکر کردنت بشی(اینکه حتما باید مواظب حرف زدنم باشم) راحت تری.کمی اعتماد به نفس داشته باش.در ضمن اینو بیاد داشته باشیم که حرفی که از دل بیاد تو دل هم میشینه

ممنون از جوابتون
رو این پیشنهادی که دادین تمرین میکنم
(

حرفی که از دل بیاد تو دل هم میشینه

) اتفاقا چند نفری هم بهم گفته بودن که چرا اینقدر کتابی حرف میزنی.
دوستان اگه مورد دیگه ای هم به ذهنشون میرسه دریغ نکنن.

وسواس فکری مثل هر وسواس دیگه ای برای درمان نیاز داره تا از زمینه های تشدید کننده اش دور بشه .

شما به فکر درمان این مشکل هستید اما سراغ کتابهای هنرگفتار و آموزش گفتار میرید که واسواستون در زمینه حرف زدن رو تشدید میکنه . از خوندن این کتابها دست بکشید و اتفاقا همیشه به خودتون بگید که هرکسی ممکنه در سخن گفتن دچار اشتباهات تلفظی بشه . (به اصطلاح امروزی سوتی بده) و این اصلا و ابدا در شخصیت اون فرد و دیدگاه دیگران نسبت به او تاثیر نخواهد داشت .

بعضا این گونه مشکلات میتواند متاثر از محیط زندگی و یا محیط کاری باشه . ممکنه شخصی که شغلی داره که در اون نحوه ی گفتار خیلی مهم هست و یا شخصی که در این زمینه از کودکی پدر و مادر سختگیر داشته و یا کسی که اطرافیان او، دست به تمسخر اشتباهات لفظی میزنند دچار چنین مشکلاتی بشند که باید تکنیک های مقابله ای در پیش گرفت و از چیزهایی که تشدید کننده هستند دوری کرد .

خود رو وادار به حرف زدن کنید . از کسانی شروع کنید که به نحوه گفتار شما اهمیت نمی دهند و تمسخر نمی کنند و قبل از سخن گفتن به جای اینکه به جمله درست فکر کنید ، به خود بگویید که ممکن است اشتباهی داشته باشم اما باید حرف بزنم .

مشاوره حضوری و دریافت اطلاعات بیشتر از فضای زندگی شما و دریافت تکنیک ها با نظارت یک مشاور میتواند کمک کنند باشد .

ممنون دوستان از نظرات خوبتون:104:
بهتر هم همینه که حساسیتم رو کمتر کنم
نگرانی من بیشتر از این جهت بود که همیشه حرفی رو بزنم که منو یه فرد بالغ نشون بده، بیشتر وقتا تا اطلاعات کاملی در مورد یه موضوع نداشته باشم یا تخصصی توش نداشته باشم حرف نمیزنم ولی اگر قرار باشه به همین روند ادامه بدم فقط موضوع های مورد گفتگوی خودمو محدود کردم.حداقلش اینه که میتونم از اون جمع اطلاعات به دست بیارم.

پس به قول همون فیلمه "حساس نشو، حساس نشو"

:rugby:

سلام،خوبه این به نتیجه رسیدی ؛اینومدنظر داشته باش که هرجایی جنس سخن خودشوداره،باید فضارو درنظربگیری مثلاتوی فضای علمی نباید عامیانه صحبت کرد(مگربرای چاشنی وتنوع)وبرعکس.توی فضای رمانتیک نباید مثلا اقتصادی حرف زدوبرعکس.ازاول فقط نیت کن همیشه توزندگیت هماهنگ باشی.......................................... .................................................. .................................................. ..................کمال طلبانه فکرنکن.که خیلی عالی ظاهربشی.همه ماتوی صحبت ممکنه اشتباهاتی کنیم وپیش بینی هامون غلط ازآب درآد این طبیعیه همیشه حق بامانیست برخلاف بعضی فیلمها که ازاول تا آخرحق بایه نفره.......................................... .................................................. .................................................. .............احتمالاجاهایی اشتباه کردی وبدلایلی بیش ازحد جبران کردی.سخن ما تجلی عینی افکارماست سعی کن افکارت منظم باشه وذهنت رو رهاکن بیش ازحدبهش فشارنیار.کلم الناس علی قدرعقولهم؛بامردم براساس میزان درکشون صحبت کن.ذائقه مخاطبت رو درنظربگیر،سخن درفضای مخصوص به خودش معنی خاص داره.ارتباطات اجتماعیت رو بیشترکن وبه خودت اجازه بده اشتباه کنی,چیزی رو زیاد توضیح نده............................................ ..............

- - - Updated - - -

سلام،خوبه این به نتیجه رسیدی ؛اینومدنظر داشته باش که هرجایی جنس سخن خودشوداره،باید فضارو درنظربگیری مثلاتوی فضای علمی نباید عامیانه صحبت کرد(مگربرای چاشنی وتنوع)وبرعکس.توی فضای رمانتیک نباید مثلا اقتصادی حرف زدوبرعکس.ازاول فقط نیت کن همیشه توزندگیت هماهنگ باشی.......................................... .................................................. .................................................. ..................کمال طلبانه فکرنکن.که خیلی عالی ظاهربشی.همه ماتوی صحبت ممکنه اشتباهاتی کنیم وپیش بینی هامون غلط ازآب درآد این طبیعیه همیشه حق بامانیست برخلاف بعضی فیلمها که ازاول تا آخرحق بایه نفره.......................................... .................................................. .................................................. .............احتمالاجاهایی اشتباه کردی وبدلایلی بیش ازحد جبران کردی.سخن ما تجلی عینی افکارماست سعی کن افکارت منظم باشه وذهنت رو رهاکن بیش ازحدبهش فشارنیار.کلم الناس علی قدرعقولهم؛بامردم براساس میزان درکشون صحبت کن.ذائقه مخاطبت رو درنظربگیر،سخن درفضای مخصوص به خودش معنی خاص داره.ارتباطات اجتماعیت رو بیشترکن وبه خودت اجازه بده اشتباه کنی,چیزی رو زیاد توضیح نده............................................ ..............

سعی کن تعداد دوستان صمیمی ات را زیاد کنی. و با دوستان صمیمی ات در هر موردی صحبت کنی. آنوقت یواش یواش ترست از اشتباه حرف زدن می ریزد. دیگران زیاد به طرز صحبت ما اهمیت نمی دهند . مگر همکاران که دنبال سوتی برای زیراب زنی یا حسودان باشند.

همه افراد خوب حرف زدن را بلدند. اگر ارتباطات اجتماعی بیشتری داشته باشی. و آنرا فقط به جمع همکاران و خانواده محدود نکنی. یواش یواش وسواست از بین می ره و من فکر می کنم که در این زمینه بایستی صبور باشی.

مثلاً می توانی در مترو با بغل دستی ات صحبت کنی یا در اتوبوس یا در مکانهای دیگر با افراد مختلف مثلاً با راننده تاکسی .

با همسایه و غیره .

آنها از حرف زدن تو ایراد نمی گیرند و بیشتر گوش می دهند. بعد دیگر از اشتباه حرف زدن نمی ترسی .

من خودم مدت زیادی وسواس فکری شدیدی در زمینه حرف زدن داشتم و من برعکس تو زمان حرف زدن ، اشتباه حرف می زدم .

دلیلشم سرکوب حرفهایم از طرف خانواده در دوران کودکی، نوجوانی و اوایل جوانی ام بوده است.

حالا بعد از گذشت سالها متوجه شده ام که خوب ، اشتباه حرف زدن آدم را نمی کشه . پس حالا داره وسواس فکری از من دور می شه.