چطور بفهمم واقعا منو به عنوان همسر قبول داره؟

با سلام خدمت همه
بی مقدمه مشکل خودمو میگم خواهش می کنم متخصصین روانشناسی و یا خانم ها و آقایون (مخصوصا متاهل ها)بر اساس واقعیاتی که فکر می کنن وجود داره راهنماییم کنن)
من پسر 29 ساله ای هستم ساکن همدان 5 سال پیش به دختر خانمی از لرستان آشنا شدم که26 سالشه.
4 سال ما رابطه داشتیم با اس او اس و تلفن و حدود 10 بار هم تو این مدت همو ملاقات کردیم (هر بار 5-6 ساعت).از اول رابطه ما به قصد ازدواج بود و حریمها و حرمت ها هم بینمون وجود داشت تنها کاری که ما تو این مدت در رابطمون داشتیم دست دادن بود.بوس و بغل و این چیزا رو اصلا نداشتیم.
یک سال قبل به همراه خانوادم رفتم خواستگاری ولی خانوادش پاسخ منفی دادن .اون هم هیچ مخالفتی با خانوادش نکرد(البته تو خانواده ش چی گذشته رو دقیق نمی دونم).
ما از 1 سال بعد شروع رابطمون همیشه جر و بحث داشتیم ولی سر اصول و کلیات و وظایف و ... تقریبا مشکلی نداشتیم.جر و بحث های ما هم اغلب بدون هیچ دلیل واضح و مشخصی بود.و اغلب با اس ام اس شروع می شد و وقتی تلفنی حرف می زدیم مشکل حل می شد.
تا قبل خواستگاری توجهش بهم خوب و مناسب بود و به خواسته ها و علایقم توجه می کرد.بعد خواستگاری 3 ماه رابطمون قطع شد و اون به خواهرم گفته بود که منو دیگه دوست نداره حتی قسم هم خورده بود.بعد سه ماه پیام داد که حرفش برای دوس نداشتنم دروغ بوده و واقعیت نداشته .دوباره رابطمونو به امید ایجاد شرایط مناسب برای ازدواج(این که من برم یه شهر بزرگتر)ادامه دادیم ولی از اون به بعد ما همیشه با هم جر و بحث داریم.خیلی وقت ها به من و احساسم بی توجهه(با این که می گه دوست دارمو عاشقتم).حتی بعضی وقتا کوچکترین خواسته ها و انتظاراتمو انجام نمی ده.گاهی خاوستگاراشو به رخم می کشه که کی خواستگارمه ...(البته همیشه می گه تو بهترین خواستگارمی و از هر نظر قبولت دارم.) حرفاش با کاراش نمی خونه.حالا این تردید تو دلم ایجاد شده که این تضاد و دوگانگی بین حرفها و عملش نشونه ی چیه؟آیاد داره پیامی رو بهم می ده که من متوجه نمی شم؟؟
آیا هنوز منو می خواد یا نه؟و خیلی سئوالات بی پایان تو ذهنم...

بهتره ی بار بشینی اساسی باهاش صحبت کنی! البته اگه کلا محلش نذاری ی مدت احتمالا درست میشه

سلام به همه
kamrava جان من بارها و بارها نشستم و تلفنی ساعتها با هم حرف زدیم دغدغه ها و خواسته ها و انتظاراتمو گفتم.در اغلب موارد هم می گه بله حق با تو ئه و قبول کرده و قول داده رفتارشو بهبود ببخشه .ولی هر بار بدتر و بدتر شده.تا حدی که حتی جدیدا فکر می کنم حرفام اصلا براش مهم نیشت و گاهی حس می کنم می خواد نشون بده که حرفام براش مهم نیست(هر چند تو حرف می گه خودت و حرفات خیلی برام مهمه)بار ها روشهای مختلف هم به کار بردم.چند بار تصمصم گرفتم کم محلی کنم و زیاد تحویلش نگیرم ولی زود ناراحت می شده از طرفی منم دلم نمی یاد با کم محلیم اذیتش کنم .چون از روز اول با خودم قرار گذاشتم که اسباب ناراحتیشو فراهم نکنم(لا اقل به صورت خود خواسته).
نمی دونم چیکار کنم؟هر چی سعی می کنم خوب و منتقی باهاش برخود کنم و رابطمونو خوب و شاد کنم باز بی فایدست.بهش کم محلی هم می کنم اون بیشتر کم محلی می کنه از طرفی اعتراض هم می کنه که چت شده بگو ببینم مشکل کجاست.مشکل رو که می گم باز همان آش و همان کاسه.رابطمون روز به روز داره سرد و سرد تر می شه.هر چی توجه می کنم بی توجهی می بینم.خودمم دارم نا خواسته رفته رفته سرد و بی احساس و بی تفاوت می شم.در حالی که اصلا دوست ندارم این حالتو.
به خدا دیگه درمونده شدم.

دوستای دیگه هم خواهشن نظرشونو بگن.نیاز شدید به کمک دارم

اگر شما رفتید خواستگاری و خانواده اش قبول نکردند و دختر خانم هم تلاشی برای جلب رضایتشون نکرده،
الان ادامه رابطه به چه منظوره؟

سلام
قبل رفتن به خواستگاری خانوادش با آغوش باز قبول کردن حتی جلسه خواستگاری هم گرم و صمصم بود حتی بعدش خواستگاری قرار شده بوده باباش و دایی هاش بیان برای تحقیق ولی 1-2 روز بعد خواستگاری پسر خاله اش هم ازش خواستگاری می کنه که یهو همه چی عوض شد و مامان و دایی هاش ساز مخالف زدن که الا و بلا باید با پسر خالت ازدواج کنی به دلایل مختلف...
ولی دختره و خواهر بزرگش شدیدا با موضوع خواستگاری پسر خالش مخالفت کردن و جواب منفی دادن و قضیه تموم شده.
ادامه ی رابطه ی ما هم با این امید بوده که اگه من برم یه شهر بزرگتر ممکنه خانوادش قبوا کنن(نا گفته نمونه شهر هر دوی ما کوچیک و در یک حد و اندازست).آخه خود دختره می گفت اگه ما مثلا بریم تهران احتمال اینکه خانوادم قبول کنن وجود داره.(چون عموهاش و چند تا از فامیلهاش تهران هستن).یعنی فقط احتمال...
والا نمی دونم قضیه چیه!!!!

ایشون هنوز به بلوغ کافی برا ازدواج نرسیدن

- - - Updated - - -

ایشون هنوز به بلوغ کافی برا ازدواج نرسیدن

شما می خوای وقت و اعصاب و روانت را بذاری برای یک احتمال!

که اگر شما بری تهران شاید خانواده اش به درخواست خواستگاری شما جواب مثبت بدهند؟

به نظرت این دلیل خوبی هست؟ که شما را بخاطر تهران رفتن بپذیرند؟ تازه اون هم شاید!

امکان تهران رفتن برای شما چقدر هست؟ از نظر کار و شرایط زندگی و مسکن و غیره؟

شما الان 29 سال دارید و درست نیست که وقتتون را برای یک رابطه نامشخص و بی هدف تلف کنید.
جدی تر موضوع را بررسی و نهایی کنید.

من جای شما بودم فقط یه کار میکردم...
یکی دو ماه اصلا جوابش رو نمیدادم اگر واقعا بخوادت برات میجنگه...
اگرم نخواست بیخیال... مهم نیست اصلا ناراحت نباش چون به قول شکسپیر کسی رو که دوسش داری رها کن اگر برگشت از آن تو بوده و اگر برنگشت از اول از آن تو نبوده.

سلامی دوباره
از دوستای گلم خیلی ممنونم
می دونم شرایطمون فقط روی احتمال هستش.قبل اینکه پسر خالش وارد ماجرا بشه اوضاع خوب بود ولی بعد از ورود اون و ماجراهای بعدیش قضیه فرق کرد و خانوادش بهانه های مختلف برای مخالفت آوردن(با وجود جواب رد دختره به پسر خالش)مطرح کردن.
من مهندس برق هستم و وضع کاریم و دارامدم بد نیست.شرایط انتقالیم هم به تهران جور نشد (از لحاظ کاری)و اونا دوری راه و تفاوت زبان و زندگی در یه شهر کوچیک رو دستاویز و بهانه قرار دادن.با عموی بزرگش و یکی از دایی هاش رفتم صحبت کردم ،اونا هم خیلی تحویلم گرفتن و حق رو به من دادن ولی باز مادش و دایی دیگش پا رو کردن تو یه کفش که نه.بابش هم بیچاره هر چی مادره بگه همونه.مادره موافق باشه باباهه هم موافقه. نظر مثبت داره...باز نمی دونم چیکار باید بکنم...

یکی از مشکلات شما اینه که یکساله باهم ارتباط دارید واین ارتباط وقتی طولانی بشه مشکلاتی از قبیل دلزدگی واحساس بی هدفی و...ایجاد میکنه.الان توی این یکسال برد با خانم بوده چون اینطور که من متوجه شدم ایشون بازم خواستگار توی خونه میورده واینم که به شما میگفته فقط تو رو قبول دارم واسه این بوده که شمارو گذاشته بوده تو آب نمک!اینم بگم البته ببخشیدولی یه دختر نجیب بیرون از خونه شوهرشو پیدا نمیکنه واگرم پیدا کرد حالا به قصد ازدواج که شما میگید دیگه اگه 100 در صدم مطمین باشه که با هم ازدواج میکنن نباید بهش دست بده و..!البته این بستگی به این داره که این چیزا واسه شما مهمه یا نه؟اصلا نمیدونم چرا بیشتر مشکلاتی که تو این انجمن ها هست واسه کساییه که از قبل با هم دوست بودن؟؟حتی نوع مشکلاتشونم با بقیه فرق داره !بهر حال بیتوجهی اون به شما ممکنه به چند دلیل باشه شاید مورد بهتری بهش پیشنهاد شده وشما واسش تکراری شدیدوشاید تو خانوادش مشکلی داره که نمیخواد به شما بگه.اینکه میگم تکراری شدین نه اینکه زن ومرد واسه هم تکراری بشن .بالاخره اونا میخوان چند سال باهم زندگی کنن اگه اینجوری باشه که هر روز باید طلاق بگیرن برن سراغ یکی دیگه .ولی توجه داشته باشید عقد شرعی مسولیت وتعهد ومودت ووایستگی میاره ولی وقتی تعهدی نباشه طرف میتونه با هر کس دیگه ای باشه هیچکسم نمیگه چرا!شما یه مدت اصلا باهاش ارتباط نداشته باش وبهش جواب نده ویه برنامه جدید واسه زندگیت بریزواز خانوادت بخواه برات یه دختر خوب پیدا کنن یا اگه از کسی خوشت اومد خانوادتو در جریان بذار تا واست برن خاستگاری .اینکه میگن پسر بره خواستگاری واسه اینه که شان دختر حفظ بشه نه اینکه خودش راه بیفته تو خیابون ببینه کیو انتخاب کنه.حتما میدونید که زن اهل نازه ومرد اهل نیازپس خواستگاری دختری بربد که به شان خودش احترام میذاره تا بتونه در اینده هم به شما احترام بذاره وبعد 5/6ماه وقت دارید که با ارامش بشناسیدش البته این دوران رو هم طولانی نکنید بهتره اگرم تا اون موقع قسمتت همین دختر بود که حتما یه فرجی میشه .موفق باشید