اول: اوقات شریفه ای رابرای دعا انتخاب کند مثل روز عرفه، ماه رمضان، روز جمعه، وقت سحر، شبهای قدر، شبهای جمعه و امثال اینها
دوم: حالتی را ملاحظه کند که در آن استجابت دعا وارد شده؛ مثل حال آمدن باران و بعد از نمازهای واجب و میان اذان و اقامه
سوم: باطهارت باشد یعنی وضو یاغسل داشته باشد
چهارم: رو به قبله باشد
پنجم: دستهای خود را بلند کند به نحوی که بازوانش از بغل او جدا شود
. .
ششم: نه صدای خود را زیاد بلند بگوید نه زیاد آهسته
هفتم: در دعا کردن سخن پردازی نکند.
هشتم: تضرع و زاری کند.
نهم: جزم داشته باشد که دعای او مستجاب میشود و یقین داشته باشد رد نمی‌شود.
دهم: اصرار بر دعا کند و الحاح نماید لااقل سه مرتبه آن را تکرار کند.
یازدهم: قبل از دعا ذکر خدا کند و ثنا و ستایش او گوید و تمجید و تعظیم کند و صلوات بر پیغمبر و آل او فرستد.
دوازدهم: ابتدا اقرار به گناهکاری و عدم شایستگی خود کند.
سیزدهم: توبه کند و از گناهان خود پشیمان شود و اگر مظلمه (دینی) بر گردن اوست ادا کند یا تصمیم به ادا بگیرد یا از خداوند توفیق آنرا طلبد.
. .
چهاردهم: به تمام همت خود رو به خدا آرد و از هر چه غیر اوست قطع امید کند.
پانزدهم: لباس و مکان و غذای او حلال باشد.
شانزدهم: حاجت خود را بخصوصه نام برد.
هفدهم: فقط خود را دعا نکند دیگران را در دعای خود شریک کند.
هجدهم: گریه کند.
نوزدهم: دعا را تا وقت حاجت تأخیر نیاندازد (درخوشی‌ها هم دعا کند و به یاد خدا باشد).
بیستم:در دعای خودبه غیرخدا امید نداشته باشد.
________________
منبع: معراج السعادة صفحات (۷۰۸تا ۷۱۰) با ساده کردن و خلاصه‌سازی جملات
