+حالا موندم چيكار كنم

حالا كه رفته مي فهمهم جاش خاليه :
تو محل كار با توجه به اينكه خيلي از همكارام ازم خوششون ميومد ولي جرات نداشتن بهم ابراز علاقه كنن چون با همه ي آقايون بدون استثناء جدي برخورد مي كردم . ولي بعد از گذشتن يك سال يكي از همكارام كه خيلي براش احترام قائل بودم و خانوادده بسيار خوبي هم داشت به من ابراز علاقه كرد:43: و ازم خواست كه بيشتر با هم آشنا بشيم ، من قبول نكردم ازش خواستم از طريق خانوادش اقدام كنه راستش رو بخواين اصلا بهش اطمينان نداشتم چون فقط در حد يك همكار ميشناختمش ...
گذشت و دوباره خوات كه روپيشنهادش فكر كنم ...............من هم روي حرف اول پافشاري كردم . بهم گفت : قول مي دم پشيمون نشين .
تا اينكه من كوتاه اومدم . چند وقتي با هم در ارتباط بوديم . ولي از خيلي از رفتار هاي من دلخور مي شد همه اينها بخاطر اطمينان كم من نسبت به اون بود . تا اينكه از اينكه من مسئله آشنايي مون رو به يكي از همكارام گفتم ناراحت شد !!!!!!!!با من دعواي بدي كرد از اونجا كه اين رفتارش برام غير قابل تحمل بود تصميم گرفتم فراموشش كنم ولي بازم بخاطر عذر خواهي هاش بخشيدمش ولي اين بين مسائلي كه بوجود اومد رابطه مون رو خرا ب كرد ..............همش بهم ميگفت تو بچه اي !!!!!!!
وقتي بهم گفت ما به درد هم نميخوريم مخالفت نكردم فقط بهش اس ام اس زدم گفتم خداحافظ مي دونم خيلي با هاش لجبازي كردم ولي سر كار ديگه راحت نيستم تازه دارم ميفهمم كه دوستش داشتم .:302:

از زمان جدايي ما 2 هفته ميگذره ، الان نميشه بگم ديگه دوستش ندارم و فراموشش كردم ولي ترجيح ميدم مثل قبلم ديگه تنها زندگي كنم . مگر اينكه با يه نفر با تمام شرايطي كه ميخوام روبرو شم ولي من اينقدر اخمو ام كه آدم خوبا فكر ميكنن بيرون از محيط كار هم همينطوري هستم . دست خودم نيست اينجوري راحت ترم .

شما تا ابد الدهر کسی را با تمام شرایط مورد دلخواهتان نخواهید یافت و اتفاقاً چنین دخترهایی شوهرانی پر از ایراد نصیبشان خواهد شد.مگر چنین چیزی امکان دارد.گفتن رابطه تان ا فردی دیگر که باید پوشیده می ماند،نیز بسیار اشتباه بوده است و باعث حرف و حدیث فراوان درباره آن آقا و شما در محل کارتان خواهد شد.در این مورد بچگی کرده اید.
به هر حال اخمو بودن زیاد جالب نیست و البته این حق رادارید تا بخواهید پسری از طریق خانواده اش پا جلو گذارد،اما باید شش ماه تا یک سال با او رفت و آمد کرده و تنها به تحقیقات ناکافی بسنده نکنید.