رفتارهای همسرم دلم رو میشکنه

سلام دوستای خوبم
من قبلا هم تایپیک گذاشتم 27 سالمه و همسرم 36 ساله
مشکلی که از اول زندگی باهاش درگیرم اینه که اصلن از حرف های محبت امیز استفاده نمیکنه عقیده داره من رو میگیرم بارها هم بهش گفتم من انرژی میگیرم ولی میگه اینا مزخرفاته باید به عمل باشه خوب تو عمل هم چندان تعریفی نداره و کلا با خانم ها مخالفه در هر جهت این خیلی من رو ازار میده
هرکار مثبتی که انجام میدم میگه وظیفست اصلن قدردانی بلد نیست حتی مادرشون یکماه از شهرستان اومد خونه ما من هیچ چیز کم نزاشتم نمیدونم چیکارکنم قدرم رو بدونه من تحصیلات دارم ولی کارمناسب پیدا نمیشه خونه هستم میگه مگه خونه چیکار میکنی هرکاری هم بگید انجام میدم تمیزکاری کارای خونه مربا درست کردن سبزی پاک کردن دیگه چیکار کنم مشاوره هم رفتیم خیلی کم تاثیر داشت کلا اعتقاد داره زن باید در خدمت مرد باشه همین و بس فقط تامین معاش در حد معمول رو محبت میدونه
یک مدت از استادم مشاوره میگرفتم البته از طریق نت یک جورایی بهش وابسته شدم چون درکم میکردو منو میفهمه
لطفا کمکم کنید

سلام دوست چندسال ازدواج كرديد؟
نحوه ي آشناييتون چي بوده؟

سلام.
اولا و دوما وسوما !!! دور اون استاد رو خط قرمز پررنگ بکش :305: شما متأهلی درسته؟ پس هر گونه وابستگی عاطفی و روحی روانی با جنس مخالف، به لحاظ شرعی و عرفی درست نیست مگر اینکه صرفا مشاوره و راهنمایی باشه.
اگه غیر از این باشه تو روحیه خودت تأثیر بدی میذاره. به افکارت جهت میده و تو رو از همسرت دور میکنه.

شما نوشتی حرف های محبت آمیز نمیزنه، میگه اینا مزخرفه، میگه اینا وظیفه است، میگه مگه خونه چه کار میکنی؟

یه وقتی هست یه نفر فقط میگه و در کلام دوست داره به طرفش بفهمونه که من اینم و این جوری ام... یه وقتی هست یه نفر واقعا همسرش رو محدود میکنه تا فقط در خدمت خودش باشه!
مثلا: یه موقعیت شغلی عالی برای شما پیش میاد اما شوهرت عملا اجازه نمیده بری سر کار چون اگه بری سر کار دیگه نمیتونی تمام وقت به اون رسیدگی کنی...
خب، حالا شوهر شما تو کدوم دسته است؟

تا حالا شده بخوای بری کلاس هنری یا یه وقتایی رو به یه سری کارهایی اختصاص بدی که کاملا شخصیه و مختص خودت، اما شوهرت اجازه نده؟

ممنون دوستای عزیزم
ما نه ماه عقد بودیم دوسال و نیم عروسی کردیم
من رو محدود نمیکنه اجازه میده سرکار یا کلاس برم ولی نه تشویق میکنه نه کمک میکنه یادمه زمانی یک شرکت معتبر سرکار میرفتم ولی چون خیلی ساعت کاریش زیاد بوده حتی جمعه ها بهم تو کار خونه کمک نمیکرد و توقع داشت همیشه غذای متنوع اماده کنم منم نتونستم ادامه بدم چون داشت به سلامتیم لطمه میزد کار نیمه وقت هم تو رشته ما پیدا نمیشه اهل غذای اماده بعضی روزها هم نیست این توقعاتش باعث شده من نتونم پیشرفتی کنم میبینم خانم هایی که هم درس میخونن هم کار میکنن ولی به شوهرشون تخم مرغ میدن یا اینکه خدمتکار برای کارهای خونه میارن کلا تز فکری سنتی داره اینش به کنار زبون محبت و تشویق هم نداره اعتقاد داره با سخت گیری به جایی میرسم
و اینکه میبینه تو خونه حوصلم سر میره با اوردن بچه مخالفه میگه خودت هنوز بچه هستی یا اینکه میگه باید ازت مطمین بشم که عصبانیت های گذشته رو تکرار نمیکنی
کلا این حرفها رو میشنوم ناراحت میشم از صبح تا شش عصر سرکاره وقتی هم میاد تا نه ده شب تلویزیون و اخبار حوصله حرف زدن هم نداره من هم تو این شهر هیچ کس رو نمیشناسم نه فامیل نه اشنا منم سرم رو به مطالعه و نت گرم میکنم
شما بگید چیکار کنم ؟ احساس خیلی بدیه

مثلا اگه یه روز نیمرو داشتین چه کار میکرد؟ قهر و دعوا؟
من میخوام بگم طرز تفکر همسرت اینه و نمیتونی عوضش کنی...اما قرار هم نیست تو خونه حبس بشی و قربانی این طرز تفکر بشی.
اینکه زیادی به افکار و اعتقاداتش فکر کنی و بهشون اهمیت بدی هر دو تون رو اذیت میکنه.
کاشکی کارت رو ادامه میدادی. غذا فریز میکردی تو رفتارت نشون میدادی که برات مهمه که مستقل باشی و بیرون از خونه کار کنی... و تا حدی که وظیفه داری به کار خونه میرسی. وظیفه یک زن اینه که شامش آماده باشه. اما وظیفه نداره شامش هرشب قرمه سبزی باشه!!!!
میتونه یه شب املت باشه. بیشتر از وظایفت مایه نمیذاشتی که سلامتیت به خطر نیفته. یه وقتایی که کمکت میکرد حتی خیلی کم چنان میزی میچیدی که بفهمه اگه کمک کنه به نفع خودشه.
نمیدونم درست راهنمایی میکنم یا نه. ولی میدونم تا وقتی کسی خودش جای پاش رو محکم نکنه و فقط بخواد به انتظارات بقیه پاسخ بده شرایطش هرروز بدتر هم میشه.

وقتی ازدواج میکنی باید همسرت رو با تمام وجود بپذیری اگه بخوای پذیرش نداشته باشی هر روز اعصاب خوردی و جنگ و دعوا داری .. ادمها به روشهای متفاوتی بهم دیگه ابراز علاقه میکنند یه سری افراد با بوسیدن و بغل کردن یه گروه دیگه با حرفهای عاشقانه زدن یکی با نوشتن یکی با کار کردن یکی با هدیه خریدن ... همسرت مطمئنا بهت محبت میکنه کافیه کمی به رفتارهاش دقت کنی و ببینی از چه طریقی داره محبتش رو به تو نشون میده .. برای این که محبت ببینی باید محبت به همسرت بدی .. نمیتونی بگی من اشپزی میکنم خونه تمیز میکنم پس کافیه اگه ابراز عشق میخوای ابراز عشق کن

سلام عزیزم
من چند تا را هکار دارم
یکی اینکه اصلا غر بهش نزنی و بهش نگی که چرا ابراز علاقه نمیکنی و ..
2 - خودت پیش قدم باش تو محبت کردن و قربون صدقه رفتن
3 تا یه مدت انتظار نداشته باش ازش مثلا 6 ماه محبت با خوش رویی داشته باش
4 فیلمهای عاشقانه بگیر شبا که میاد بعد از اخبار بذار هفته ای یهبار
5 براش هفته ای یا هر دو هفته یه بار یه شاخه گل رز قرمز یا هر گلی که دوست داره بگیر
6 موقع ورود و خروج عاشقانه ببوسش
7 تو خونه خیلی بهش نچسب به قول معروف زیاد به پرو پاچش نپیچ
محبتت به جا و به اندازه باشه زیاد نباشه که فراریش بده و خسته شه
ببین بعد از 6 ماه چه تغییری میکنه

سلام به نظر من مشكلاتي كه فرموديد با كمي سياست البته از نوع زنانه قابل حله. مواردي رو كه خانم زندگي موفق عنوان نمودند را انجام بده. ببينيد بايد كاري كنيد كه همسر شما اعتماد كامل نسبت به شما پيدا كنه. مطمئن باشه شما از صميم قلب داري بهش محبت ميكني.حس كنه يه رفيق با معرفت كنارشه. اينطور فكر نكنيد كه اگه كاري براش انجام ميدهيد يعني اينكه در خدمت همسرتونيد. سرش منت نذاريد هر كاري ميكنيد با خلوص نيت باشه. باز هم ميگم چاره تمام مشكلات شما خلاصه ميشه تو سياست زنانه! بايد در اين مورد مطالعه كني و البته تمرين

مرسی دوستای عزیزم
ولی چطور سیاستی؟ خیلی کارها کردم ولی توجه اش کم هست