سر در گمي

با سلام
من زني هستم 27 ساله مدت 2 سال بود كه عقد بودم و الان حدود 5 ماه است كه توانستيم سر زندگي خودمان برويم شوهر من هم سن خودم مي باشد و از لحاظ تحصيلي ديپلمه است واز لحاظ كاري داري تخصص خاصي نمي باشد در ضمن 2 ماه از سربازي اش هم مانده كه تا ديروز مي رفت ولي ديروز گفت كه اونجا دعواش شده و تصميم داره كه ديگه سربازي اش رو ادامه نده از طرفي همه خرج و مخارج زندگي افتاده پاي من . حتي پدرم بهش كمك كرد و يك ماشين خريد كه بتونه باهاش كار كنه ولي كار با ماشين رو هم جدي نمي گيره من واقعا خسته شدم فكر مي كنم كه چرا من بايد تحملش كنم به جهنم كه مي خواد بره سربازي يا مي خواد نره تصميم گرفتم تكليفم رو باهاش روشن كنم من از اول اشتباه كردم كه باهاش ازدواج كردم من ليسانس دارم اون ديپلم من الان از لحاظ كاري به جايي رسيدم كه يك حقوق مناسب موقعيت شغليم بگيرم ولي اون نتونسته هنوز خودشو جمع و جور كنه در ضمن اون از لحاظ اعصاب هم مشكل داره و قرص ترامادول مي خوره حتي يكي دوبار دستش رو رو من بلند كرده . من در خانه پدريم خيلي عذت و احترام داشتم پدرم منو مي پرستيد از لحاظ محبت هيچ كمبودي نداشتم پدرم ليسانس شيمي و بازنشسته آموزش پرورشه در عوض پدر شوهرم مردي بي سواد وپير وترك زبان است كه هيچ مايه اي براي بچه هايش نگذاشته و نصف مشكلاتي كه ما داريم از بي ملاحظه گي پدر و مادر بي سوادشه كه اينو اينجوري بزرگ كردن من واقعا موندم كه با زندگيم چه كار بايد بكنم . مي دونم كه يك روز ازش طلاق مي گيرم . لطفا منو راهنمايي كنيد.
متشكرم

خواهر عزیزم بهتراست تلاش کنی وضعیت روتغییر بدی و در آخر اگه نتونستی ازهمسرت جدا شو وبهتراست این کارقبل از این که صاحب فرزندی شوید انجام شود

سلام shalina
با توضیحاتی که از همسرتون دادید که هم سن شما و 27 سالشون هست و سربازی را هم هنوز تمام نکرده اند، باید اینطور باشه که به هنگام ازدواج هنوز مسئله سربازی ایشون با اینکه سن سربازیش گذشته است لاینحل بوده، درس هم که نمی خوانده و دیپلم بوده است. اینها نشان میدهد که همان اول تلویحا کم مسئولیت یا بی مسئولیتی ایشان مشخص بوده است.
وقتی آقایی 25 سال سن دارد، و وضعیت مالی، وضعیت سربازی، وضعیت تحصیلی ، وضعیت تخصصی و ... همه پائین است احتمال اینکه ایشون قبلا مسئولیت های کارهای محوله را به خوبی نپذیرفته اند بالا بوده است.
اما هم اکنون هم به خاطر وضعیت مالی شما، این بی مسئولیتی ممکن است تشدید شود.
با توجه به مصرف دارویی که گفتید، ایشون باید بعضی مشکلات دیگر هم علاوه بر این بی مسئولیتی داشته باشد.
به جای اینکه کجدار و مریض بری جلو و یا اینکه تحت تاثیر حرفهای دیگران بچه داری بشی، یا .... (همانطور که قبلا اشاره کرده بودید به خاطر حرف دیگران عروسی کردید)، پیشنهاد می دهم با یک مشاور حضوری صحبت کنید و جزئیات مشکل خود را باز کنید. و از همسرتون هم به خواهید جهت حل این بی مسئولیتی باید جلسات مشاوره و تکالیف آن را جدی بگیرد. در واقع خطوط قرمز برای زندگی کردن را باید برای ایشون شفاف توضیح دهید.

خواهش ميكنم كاري رو انجام بدبد كه زندگيتون رو نجات بده نه كاراي آرمانگرايانه:

با توجه به شرايط كه گفتيد شما در حقيقت نقش سرپرستي اونو عهده دار شديد ... شما به پاي اون مي سوزيد.
من روانشناس نيستم ولي هرگز تحت هيچ شرايطي زندگي با همچين مردي رو براي هيچ زني آرزو نميكنم ، مگر اينكه بخوام نفرينش كنم
درسته كه طلاق خيلي مشكلات به همراه مياره ولي مطمئنا از وضعيتي كه شما داريد بدتر نخواهد بود.

اميدوارم قدر خودتون رو بدونيد.......... .مگه عمر انسان چقدره كه به تحمل عذاب بگذره؟!

اميدوارم موفق باشيد.

ببین ادمش نیست تازه اگه ترک از قبیله ی شاهسون باشه پس خوتو خلاص کن از زندگی بد بهتره یا ادمش کن اگه می تونی

خيلي جدي و بي رو دروايستي تمام خواسته هايتان را در جمع خوانده هايتان مطرح كنيد و بگذرايد تا حساسيت موضوع را متوجه شود بلكه تكاني به خودش دهد. اگر اظهار ندامت كرد و دوست داشت كه قدمي بردارد موضعتان را عوض كنيد و به عنوان يك دوست او را در اين راه همراهي كنيد و باز هم اگر قصور ورزيد او را بسپريد به دست پدرتان و به او بگوئيد كه تكليفتان را اينبار با پدرتان مشخص كند.

دوست عزیز
بهتر است هر چه زودتر مسیر زندگیتان را روشن کنید ،خواسته هایتان را کاملا شفاف با همسرتان مطرح کنید ،اگر درصدد برطرف کردن ضعف های خود بر امد ،او را در مسیر راهنمایی کنید و تنها نگذارید (البته حتما از یک مشاور هم کمک بگیرید)اما اگر دیدید اوضاع فرقی نکرده و همسرتان به تعهدات خود عمل نمی کند وقت را از دست ندهید شاید شما بتوانیدآرامش را در شرایط دیگر و با فرد دیگری به معنای واقعی حس کنید.
به این نکته توجه کنید که اگر همسر شما تمامی سال های قبل از ازدواج با شما را به همین منوال بی مسئولیتی طی کرده باشد تغییر او تقریبا غیر ممکن است ،بهتر است واقع بین باشید.

سلام دوست خوبم من هم مشكلي شبيه مشكل تو داشتم با اين تفاوت كه همسر من سربازيشو قبل از اينكه ما با هم آشنا بشيم خريده بود. ولي من باهاش جدي صحبت كردم و بهش گفتم اگر ميخواهي به زندگي با من ادامه بدي بايد براي زندگيت تلاش كني و اگر اين كار رو نكني معلوم ميشه كه به زندگي با من علاقه اي نداري من از زندگيت بيرون ميرم اونم يه جورايي يه تكوني به خودش داد و من حمايتش كردم و الان هم تازه داريم ميريم پيش مشاور. بنابر اين باهاش جدي صحبت كن و هدايتش كن كه توي مسير كاري قرار بگيره و سعي كنه پيشرفت كنه و از وقتش استفاده كنه فعلاً به هيچ وجه بچه دار نشو اگر تغييري در رفتارش احساس كردي باز صبر كن ببين پايدار هست يا مقطعييه . طلاق آخرين راهه بعد از اينكه نهايت تلاشتون رو براي بهبود زندگي كردين و اون نتونست و دوباره به عقب بازگشت. بعد اگر واقعاً ديدي كه ايشون هيچ تغييري و هيچ تلاشي نكردن بايد به فكر زندگي خودت باشي عزيزم.

طلاق بگیر مرد زندگی نیست

عزیزم حتما بعد از جلسات مشاوره در موردش تصمیم بگیر.